บทที่ 57 เขาพูดว่าไม่มี ก็จะต้องไม่มี

บทที่ 57 เขาพูดว่าไม่มี ก็จะต้องไม่มี

เสี่ยวหมี่ดึงเชือกที่เสื้อเธอออก แล้วมัดโทรศัพท์ไว้กับราว

แล้วเธอก็หมุนตัวไปมองนอกราว ลมพัดผมยาวของเธอ สยาย ใบหน้าด้านข้างสวยมากจริง ๆ

เธอยืนรับลม เสียงไม่ดังมาก แต่ทุกคนที่ดูไลฟ์ต่างได้ยิน

ชัดเจน

“ฉันไม่ได้รังแกเย่ฟางฟาง คลิปวีดีโอพวกนั้น เขาตั้งใจสร้าง

เรื่องขึ้นมา เพื่อใส่ร้ายป้ายสีฉัน”

เพียงไม่กี่คำพูด ก็ทำให้คนถกเถียงกันขึ้น

เธอทําร้ายคนแล้ว แล้วยังจะมาตอแหลอีก?”

“เขาฆ่าตัวตายเกือบจะตายแล้ว เธอยังจะบุกไปรังแกเขาที่ โรงพยาบาลอีก เธอนี่เลวจริง ๆ !”

“ซูเสี่ยวหมี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เธอไปตายซะ เธอตายถึงจะชดใช้กรรมที่ก่อได้!”

“ใช่ ๆ จะมาพูดเยอะทำไม ? รีบไปตายซะ!”

“นี่คือดาดฟ้าเหรอ? ดีจังเลย เธอรีบโดดลงไปจากดาดฟ้า เลย รีบโดดลงไปเลย!

“คนชั่วย่อมได้รับกรรม เธอต้องตายศพไม่สวยแน่!”

ซูเสี่ยวหมี่ไม่ได้ดูคอมเม้นต์ แต่แค่จ้องมองไปนอกราวกั้น

ไม่รู้เป็นเพราะมีคนแจ้งตำรวจหรือเปล่า พอเจ้าหน้าที่โรง พยาบาลได้รับข่าว ก็มีคนหลายคนมาถึงดาดฟ้าอย่างรวดเร็ว

แม้แต่เพื่อนของ เย่ฟางฟางก็ยังหลบอยู่หลังฝูงชน ถือ

โทรศัพท์ไว้เตรียมพร้อม

“ทุกคนอย่าเข้ามานะ !” ซูเสี่ยวหมี่ตะโกนเสียงดัง จนคนที่ อยากเข้าไป ต้องรีบถอยกลับ

ในไลฟ์ ทุกคนก็ยังคอมเม้นต์กันไม่หยุดเช่นเดิม

“อ๋ยหยา ยัยคนชั้นต่ำนี่จะฆ่าตัวตายจริงๆเหรอ”
“จริง ๆ เลย จะตายก็ไปตายไกล ๆ หน่อยซิ นี่ยังจะทำลายชื่อ เสียงโรงพยาบาลเขาอีกเหรอ?”

“โรงพยาบาลไหนซวยขนาดนี้! ถึงได้มาเจอยัยนี่เข้า?”

อยู่ ๆ ซูเสี่ยวหมีพูดเสียงดังต่อหน้ากล้อง “ฟังให้ดีนะ ฉันไม่ ได้รังแกเย่ฟางฟาง เย่ฟางฟางต่างหากที่ตั้งใจใส่ร้ายฉัน”

“เย่ฟางฟางไม่ได้ฆ่าตัวตาย วันนี้ตอนฉันไปหาเขา เขายังดี ๆ

อยู่เลย”

“เขาตั้งใจหาเรื่องฉัน แล้วให้เพื่อนของเขาถ่ายคลิปพวกนั้น ไว้ ตัดต่อวีดีโอที่มีประโยชน์ต่อเขา เพื่อที่จะใส่ร้ายฉันว่าไป

ทําร้ายคนอื่น

“เรื่องนี้ ฉันหวังว่าตำรวจจะเข้ามาตรวจสอบ ฉันจะใช้ความ ตายของฉัน ขอร้องให้พวกคุณเข้ามาตรวจสอบ คืนความ บริสุทธิ์ให้ฉันด้วย”

พูดเสร็จ เธอก็ปีนขึ้นไปบนราว

“เสี่ยวหมี่!” กู้อานหยานพุ่งตัวออกจากฝูงชน หายใจหอบไป ด้วย ตะโกนเสียงดังไปด้วย “เสี่ยวหมี่ เธอฟังฉันนะ อย่าเพิ่งรีบร้อน

“อานหยาน …” เสี่ยวหมี่คิดไม่ถึงอยู่ ๆ เธอจะปรากฏตัวขึ้น ขอบตาเริ่มแดง อึ้งไปครู่นึง

“อานหยาน ฉันโดนใส่ร้าย ฉันไม่ได้ทำร้ายเขา เขาต่างหากที่ ทําร้ายฉัน”

มีแค่ตอนอยู่ต่อหน้ากู้อานหยาน ซูเสี่ยวหมี่ถึงจะรู้สึกว่า สามารถระบายความในใจได้ มีแค่พวกเขาไม่กี่คน ถึงจะยอม

เชื่อตัวเธอ

“ฉันรู้ ฉันรู้ทุกอย่าง!” ก้อานหยานเดินเข้าไปข้างหน้าอย่าง

ระมัดระวัง

“อย่าทำเรื่องโง่ ๆ เชื่อฉัน เรื่องนี้จะต้องกระจ่าง ฉันจะคืน

ความยุติธรรมให้เธอแน่นอน เธอเชื่อฉันซิ

“แต่ว่า ฉันทำให้คนที่บ้านฉันเดือดร้อน และฉันก็ทำเธอติด

ร่างแหไปด้วย…

“ไม่มีเรื่องแบบนั้น ไม่มีเรื่องอะไรทั้งนั้น ขอแค่เธอกลับมา

ทุกอย่างก็กู้กลับมาได้
กู้อานหยานเดินหน้าไปอีกสองก้าว พูดเสียงอ่อนอีกครั้ง “เธอฟังฉันนะ ไม่ดื้อนะ ลงมาก่อน พวกเรากลับไปปรึกษากัน

ก่อน”

“กลับไปไม่ได้แล้ว” ซูเสี่ยวหมี่เริ่มร้องไห้ขึ้นมา

พี่สาวโดนทิ้ง ส่วนพี่ชายก็ธุรกิจถูกยกเลิก พ่อเธอปกติก็ไม่ ชอบเธออยู่แล้ว ตอนนี้คงจะยิ่งเกลียดเธอ

เธอเป็นแค่ลูกนอกสมรส ต้องใช้ชีวิตอย่างตัวลีบอยู่ในตระกูล ซู กว่าทุกคนจะยอมรับการมีตัวตนของเธอได้อย่างไม่เต็มใจ

ตอนนี้ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ คนที่บ้านคงจะเกลียดเธอแทบตาย

แล้ว!

“กลับไปได้ซิ ต้องกลับไปได้แน่นอน!” กู้อานหยานเดินหน้า

ต่อไป ค่อย ๆ เข้าใกล้เธอ

“เสี่ยวหมี่ เธอฟังฉัน ฉันเคยโกหกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่? ขอแค่

เธอกลับมา เธอถึงจะมีความหวัง”

“ฉันจะช่วยเธอ จะคืนความบริสุทธิ์ให้เธอ ต้องได้แน่นอน!”
เสี่ยวหมี่มองดูเธอ เธอยอมเชื่อกู้อานหยานมาตลอด อ่านห ยานคือเพื่อนที่ดีที่สุด ที่สุดของเธอ

แต่ครั้งนี้ แม้แต่อานหยานยังต้องเดือดร้อนเพราะเธอ “พวก เขาพูดแล้ว คนต่อไปก็จะเป็นเธอ เธอจะเดือดร้อนเพราะ

“เขาจะไม่อยู่ ๆ เสียงทุ้มเสียงนึงก็ดังขึ้น

เขาก้าวออกมาจากฝูงชน ใต้แสงแดด ร่างสูงสง่า บรรยากาศรอบตัวทำให้คนไม่อาจละสายตาได้

มู่บ้านเป่ยจ้องมองเด็กสาวที่นั่งอยู่บนราว ใบหน้าที่ไม่มี ปฏิกิริยาใด ๆ ของเขายังคงเฉยเมย แต่คำพูดของเขากลับ

ทำให้คนไม่มีความสงสัยใด ๆ

“จะไม่มีใครติดร่างแหเพราะเธอ ฉันรับรอง

กู้อานหยามหันไปมองเขาทีนึง จิตใจรู้สึกตื้นตันขึ้นมา

ถ้าจะพูดว่าบนโลกนี้ ยังมีคำพูดของใครที่จะให้คนเชื่อโดย ไม่มีข้อแม้ คนคนนั้น ก็คือคุณชายใหญ่แน่นอน
เขาพูดว่าไม่มี ก็คือ “ไม่มี” แน่นอน

สายตากู้อานหยานกลับมาจดจ้องบนตัวซูเสี่ยวหมี่อีกครั้ง เธอพยักหน้า “คุณชายใหญ่มู่บอกว่าไม่มี คำพูดของเขา เธอก็ ไม่เชื่อเหรอ?”

ซูเสี่ยวหมี่จ้องมองมู่บ้านเป่ย น้ำตายังเอ่ออยู่ที่ขอบตา แต่ ผู้ชายที่มองเห็นกลับให้ความรู้สึกสบายใจในแบบที่ไม่เคยมีมา

ก่อน

เขาเป็นคู่หมั้นของอานหยาน เขาบอกว่าเธอจะไม่ทำให้อาน หยานเดือดร้อน อยู่ ๆ ซูเสี่ยวหมี่ก็ยังรู้สึกว่าเชื่อมั่นว่าอานห ยานจะไม่เดือดร้อนเพราะเธอจริง ๆ

เธอเริ่มสั่นคลอนแล้ว

ไม่มีใครอยากตาย เพราะว่า ไม่มีใครไม่กลัวตาย

“อานหยาน…….”เธอมองหน้ากู้อานหยาน ยังมีความไม่แน่ใจ

“กลับมาเสี่ยวหมี่ หรือว่า แม้แต่คำพูดของเขาเธอก็ไม่เชื่อเห

รอ?”
ถึงแม้ ไม่นานมานี้ เธอกับคุณชายใหญ่มู่ยังทำสงครามเย็น

ต่อกัน

แต่ว่าวินาทีนี้คุณชายใหญ่มู่ ช่วยเธอไว้มากจริง ๆ

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขา เสี่ยวหมี่คงไม่เลิกล้มความตั้งใจที่จะ

ตายได้เร็วขนาดนี้

ผลกระทบที่คุณชายใหญ่มู่มีต่อคนอื่น ล้วนแล้วแต่ทำให้คน

จินตนาการไม่ถึง

ซูเสี่ยวหมี่กัดเริมฝีปาก ในที่สุดก็ค่อย ๆ ปืนกลับมา

สายตาไม่ทันระวัง ไปตกอยู่ที่โทรศัพท์ที่มัดไว้

นี่เธอยังไลฟ์สดอยู่อีกเหรอ! เกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

มีคนกำลังคุย ตัวหนังสือแต่ละตัวค่อย ๆ ชัดเจนต่อสายตา “มี เสียงผู้ชายกำลังพูด ใช่ผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังยัยผู้หญิงสารเลว กู้อานหยานหรือเปล่า ?”

“ถึงว่าเย่ฟางฟางพูดว่าผู้หญิงสารเลวกู้อานหยานมีคนหนุน หลัง ต้องใช่ผู้ชายที่พูดเมื่อกี้แน่ ๆ “
“แต่ว่า เสียงของผู้ชายคนนั้นน่าฟังจังเลย

เพราะว่ากล้องส่องแต่ฝั่งราวกั้น ถึงแม้กู้อานหยานและมู่บ้าน เป่ยจะอยู่ด้วย แต่ ก็ได้ยินแค่เสียง ไม่เห็นหน้าตา

“ จะต้องบอกให้ผู้ชายคนนั้นรู้ เมื่อก่อนไม่รู้ว่าผู้หญิงสารเลว อานหยานผ่านผู้ชายมาตั้งเท่าไหร่ มันคงจะโดนคนเล่นจนไม่ เหลืออะไรแล้ว!”

“ใช่ จะให้เขาโดนปิดหูปิดตาอยู่ไม่ได้…….

ซูเสี่ยวหมี่กักฟันกรอก โมโหจนปัดโทรศัพท์ทิ้งไป

พวกเขายังอยากจะทำร้ายอานหยาน คนพวกนี้นี่ หวังให้มีแต่

เรื่องวุ่นวาย เกินไปแล้วจริง ๆ

แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือ ตัวเองใช้แรงเกินไป เท้าก็เลยลื่น

ร่างกายกลับหงายออกไปนอกราวกั้น

“เสี่ยวหมี่!”

กู้อานหยานที่อยู่ใกล้เธอที่สุดตกใจจนใจหายวับ คิดก็ไม่คิดก็ พุ่งตัวออกไป คว้าตัวเธอไว้ แล้วใช้แรงฉุดดึงเธอกลับเข้ามา

แต่คิดไม่ถึง ราวกั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาลจะเก่าและขาด

การซ่อมแซม

ตอนที่กู้อานหยานดึงซูเสี่ยวหมี่กลับมาแล้ว ร่างกายของเธอ กระแทกราวกั้นอย่างแรง

จนทำให้ราวกั้นเอียงไปทางหนึ่ง แรงที่กู้อานหยานกระแทก ออกไปไม่สามารถถูกราวกั้นรั้งไว้ได้ ทำให้ตัวเธอกลิ้งตกนอก ราวกั้นไป

“อ่า……” เสียงกรี๊ดร้องดังขึ้น

คนที่ยังมุงดูอยู่บนดาดฟ้าต่างตกใจกรี๊ดร้องเสียงดัง เจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยต่างยืนอึ้ง ไม่มีใครนึกออกว่าต้อง วิ่งออกไปช่วยคน

ต่างก็จ้องร่างเล็กบางของกู้อานหยานตาค้าง ร่างนั้นที่ กระแทกราวกั้นแล้ว ตกจากระเบียงของตึกสูงสิบชั้นลงไป………..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ