บทที่ 34 เขาเป็นคนที่น่ากลัวมากที่สุด?
เธอถูกพาตัวไปโดยไม่มีการต่อต้านใดๆ
หลังจากเข้ามาในรถกู้อานหยานจำได้ว่าต้องบอกอะไรกับซูเสี่ยวหมี่และ โทรหาเธอทันที
“เสี่ยวหมี่สิ่งที่ฉันจะพูดในตอนนี้ คุณต้องฟังนะ!”
” วันมะรืนนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณห้ามออกจากโรงเรียน อยู่ในหอพัก ห้ามไปไหนมาไหนโดยเด็ดขาด ได้ยินไหม?”
“วันมะรืนนี้ เป็นวันหมั้นของคุณไม่ใช่เหรอ?”
ซูเสี่ยวหมี่ที่ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ดูเหมือนจะไม่พอใจสักเท่า ไหร่ “กู้อานหยานเธอพอแล้วนะ! งานหมั้นของเธอไม่คิดที่จะเชิญเราใช่ ไหม?”
ก่อนหน้านี้ไม่รู้ก็แล้วไป ตอนนี้รู้แล้ว จะให้ฉันอยู่บ้านได้อย่างไร?
“ฉัน … กู้อานหยานคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วก็พูดว่า “ไม่ เธอมาไม่ได้ พวกเธอ ก็เคยเห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าคุณชายใหญ่มู่เป็นคนนิสัยแบบไหน? เขาน่า กลัวขนาดนั้น? เธอมาทำไม?” ทำไมถึงรู้สึกช่วงคอเป็นๆ? แต่ว่า เพื่อความปลอดภัยของ ซูเสี่ยวหมี่ กู้ อานหยานไม่สามารถสนใจอะไรได้ในตอนนี้
“ครอบครัวใหญ่อย่างตระกูลมู่งานหมั้นนั้นไม่ต้องถึงฉันมาตัดสินใจ ฉันก็ ไม่ได่เชิญใครสักคน รวมถึงพวกเธอด้วย”
“เรื่องนี้ เธอต้องเชื่อฟังฉันนะ ในวันมะรืนนี้ไม่ว่าจะป็นยังไง เธอก็ห้าม ออกจากโรงเรียน ได้ยินหรือไม่?”
ซูเสี่ยวหมี่ยังคงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยกู้อานหยานซ้ำเติมเสียง : “ซูเสี่ยว หมี่ถ้าเธอไม่เชื่อฟัง เราก็จะขาดกัน!”
“โอเค โอเค ฉันเชื่อฟัง อยู่ในโรงเรียน และไม่ออกมา และทำร้ายคุณ
โอเค?”
บางทีอาจเป็นเพราะคุณชายใหญ่มู่ไม่ชอบนักเรียนที่น่าสงสารอย่าง พวกเขา ดังนั้น จึงไม่อนุญาตให้อานหยานเชิญพวกเขาที่ไม่เข้าข่ายสังคม ระดับสูงมาร่วมงาน
ในความเป็นจริง ทุกคนก็พอเข้าใจ การแต่งงานเข้าตระกูลหรูเช่นนี้อาน หยานไม่ได้มีสถานะอะไรเลย
พวกเขาก็ไม่อยากทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ “ฉันจะเชื่อฟัง เมื่อเธอเชิญเราไปทานอาหารในวันหลัง เราค่อยฉลองให้ เธออีกที” ซูเสี่ยวหมี่กล่าวด้วยเสียงหัวเราะ
อานหยานรู้ว่าเธอเข้าใจผิด โดยคิดว่าคุณชายใหญ่มู่ไม่อนุญาตให้เธอ
เชิญเพื่อนของเธอ
แต่อย่างไรก็ตาม ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ เสี่ยวหมี่จะเข้าใจผิดก็ตาม ดี กว่าปล่อยให้เธอมาในที่อันตราย
“ดีเธอพยักหน้าก่อนที่จะวางสาย
ตราบใดที่ เสี่ยวหมีไม่ออกจากโรงเรียนในวันมะรืนนี้ ก็จะไม่มีอันตราย
ใดๆ
เธอไม่สามารถปล่อยให้โศกนาฏกรรมของชีวิตชาติก่อนของเสี่ยวหมี่ซ้ำ รอยอีกรอบได้อย่างแน่นอน!
วางหูโทรศัพท์แล้ว พึ่งรู้สึกได้ว่าเครื่องปรับอากาศในรถดูเหมือนจะเปิด เกินไปกู้อานหยานดึงเสื้อผ้าไปโดยจิตใต้สำนึกหันหัวไปด้านข้าง และ เกือบจะตกใจตาย!
คุณชายใหญ่มู่จ้องมองเธออยู่ทำไม? สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ สายตาของ เขาทำไมถึงเยือกเย็นอย่างนี้? ในสายตานั้น ยังมีร่องรอยของความไม่พอใจเล็กน้อย? เธอทำอะไรไปเห
รอ?
“ฉันเป็นคนน่ากลัวขนาดนั้น แม้ว่าคุณอยากจะเชิญเพื่อนสองคนยังไม่ อนุญาตเหรอ?” ชายคนนั้นเบิ่งตาของเขา และจ้องมองใบหน้าที่ไม่ สบายใจของเธอ: “เอ็ม?”
“ฉัน ฉันล้อเล่น
นี่เป็นการป้องกันมิให้ซูเสี่ยวหมี่ออกจากหอพักมะรืนนี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะ
พูดเรื่องเลวร้ายเกี่ยวกับเขา
สายตาของมู่จ้านเป่ยยังคงอยู่บนใบหน้าของเธอสักครู่ ก่อนที่จะหลับตา
อย่างช้าๆ : “ขับรถ
“ครับ คุณชาย” หลีเย่เหยียบที่คันเร่ง
รถถูกนำออกจากโรงจอดรถของโรงแรม และในกระจกมองหลังซูเสี่ยว หมียืนอยู่ตรงกลางของหยางอีและเทียนโย่วซึ่งมีขนาดตัวเล็กและ สวยงามเป็นพิเศษ
เสี่ยวหมี่.
กู้อานหยานบีบฝ่ามือของเขาด้วยความแรง ชีวิตชาติก่อน ฉันทำร้ายเธอเอง ชีวิตชาตินี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเกิด
อะไรขึ้นอีก! ไม่แน่นอน!
“ฟี่สาว คุณต้องซ่วยฉันในครั้งนี้ กู้อานหยานทำมากเกินไป!”
เปฟางฟางยืนอยู่ข้างเตียง และเขาก็ร้องไห้ตลอดเวลา
สิ่งที่น่ารำคาญที่สุด คือบัตรของเธอถูกรูดออกไปแสนกว่า ตั้งแสนกว่า
นะ!
“หมูหยู่เชวียนเป็นคนเลวด้วยอีกคน เขาเชิญฉันออกไปทานอาหาร และ สุดท้ายฉันก็ต้องจ่ายด้วยตัวเอง บ้าเอ๋ย!”
กู้เวยจือกำลังนอนอยู่บนเตียง กำลังใช้มาส์กหน้าซ่อมแซมตามแพทย์สั่ง
อยู่
วันนี้มีโดนตบไปยี่สิบกว่าที่ ตบจนใบหน้าเธอบวมเหมือนหัวหมูเลย
ที่โชคดีที่สุด คือไม่มีรอยแตกบริเวณอื่นๆ นอกจากมุมริมฝีปากเล็กน้อย
หลังจากการรักษามาทั้งวัน ความแดงและบวมหายไปโดยทั่วไป แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะพบกับผู้คนในภายหลังในงานเลี้ยงกู้เวยจ็อยัง คงใช้มาสักหน้าซ่อมแซมใบหน้าเพื่อความมั่นใจ
เปฟางฟางร้องไห้ด้วยน้ำตาและน้ำมูก : “หลังจากนี้ไอ้นั้นเชิญฉันอีกครั้ง ฉันจะไม่ยอมไปอีกแล้ว! ฉันจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว!”
“อ็ม” กู้เวยจือพยักหน้า แต่ก็ไม่ค่อยพูดเหมือนเดิม
“พี่สาว พวกเขาทำกับคุณเช่นนี้ และรังแกฉัน คุณไม่ได้โกรธเลยสักนิด เหรอ?” เปฟางฟางกระทืบเท้าของเขาด้วยความโกรธ
“ป้าถูกส่งไปต่างประเทศ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นยังไง! มันคือความผิดของกู้ อานหยานทั้งหมด คุณยังจะสงบสติเช่นนี้ได้อย่างไร?”
“ไม่อย่างงั้นหล่ะ?” กู้เวยจีอเริ่มรู้สึกรำคัญเล็กน้อย จากการโวยวายของ เธอ และฉีกมาส์กหน้าแล้วโยนมันลงถังขยะ
เธอเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง และนวดหน้าตัวเองเบาๆ
ตอนนี้ ใบหน้ากลับคืนสู่ความแวววาวสีขาวในสีแดงละเอียดอ่อนและไร้ที่ ติ ยังคงสวยงามตระการตา
กู้เวยจือนั้นสวยงามจริงๆ แม้แต่เย่ฟางฟางก็มองหน้าเธอในกระจก และ ชื่นชมเธอขึ้นมาอย่างอดใจไม่ไหว “พี่สาว คุณสวยมากจริงๆ .
หลังจากคิดไปสักพัก เธอก็กัดฟันแล้วพูดว่า “เด็กผู้หญิงที่สวยเหมือนพี่ สาวเธอ ถึงคู่ควรกับคุณชายใหญ่มู่เธอกู้อานหยานนั้นคืออะไร?”
“อานหยานเป็นคู่หมั้นของคุณชายใหญ่ มู่ ฟางฟางของกินนั้นสามารถกิน ได้ตามใจ แต่คำพูดนั้น ไม่สามารถพูดออกมาได้โดยไม่คิดนะ”
กู้เวยจือจ้องมองตัวเองในกระจก ความเกลียดชังผ่านดวงตาเธอ
แต่ใบหน้าของเธอ มีรอยยิ้มนุ่มนวลอยู่เสมอ : “อานหยานเป็นน้องสาว ของฉัน ฉันจะนึกถึงคู่หมั้นของเธอได้อย่างไร?”
“เธอก็แค่เพียงโชคดีเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสของตระกูลมู่ ต้องการที่จะให้คุณชายใหญ่มู่แต่งงานกับเธอ คุณชายใหญ่มู่คงไม่ยอม แต่งานกับคนที่หน้าตาน่าเกลียดเช่นนี้
“พี่สาว คุณใจดีเกินไป จึงถูกกู้อานหยานรังแกทุกที่ คุณดูสิ ตอนนี้แม้แต่ ป่าก็ถูกส่งไปต่างประเทศแล้ว!”
* พี่สาว ของเธอ ไม่ดีเท่าเขา และเล่นเล่ห์เหลี่ยมไม่เป็น จะทำอะไรได้” กู้ เวยจือถอนหายใจ
“คุณ .. เฮ้ หรือคุณอยากถูกเธอรังแกตลอดเวลา? เปฟางฟางก็ไม่ พอใจอย่างยิ่ง!
“ช่างเถอะ ฟางฟางจริงๆแล้วอานหยานไม่ใช่เด็กเลวเลย บางทีเป็น เพราะเพื่อนพวกนั้นที่สอนเขาไปในทางที่ไม่ดีเท่านั้น”
กู้เวยจือมองกลับมาที่เธอและยิ้ม : “แต่อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกของพวก เขาดีจริงๆอานหยานยังเคยพูดว่าก่อนหน้านั้น เพื่อเพื่อนของเธอ เธอ สามารถตายแทนได้
“เพื่อคนสองสามคนนั้น เธอยอมตายแทนได้”เปฟางฟางขมวดคิ้ว โดย
ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
กู้เวยจือยิ้มอีกครั้ง : “ใช่ ถ้าเพื่อนของเธอบางคนประสบอุบัติเหตุ บางที เธออาจจะออกจากงานหมั้น และไปช่วยชีวิตคนนั้นทันที”
“เธอเล่นหายไปหนึ่งครั้ง สำหรับงานหมั้นครั้งสุดท้าย ถ้าเธอหายไปอีก ครั้ง คราวนี้ฉันไม่รู้ว่าคุณชายใหญ่มู่ยังจะเอาเธออยู่หรือเปล่า”
นิ้วยาวของ กู้เวยจือสะบัดแก้มเบาๆ หันหัวของเขาแล้วมองไปที่กระจก มองดูเย่ฟางฟางจากกระจกเหมือนเธอกำลังมีความคิดบางอย่าง
เธอหัวเราะ : “ฉันต้องเตือนเธออีกครั้งในวันพรุ่งนี้ คราวนี้ จะต้องไม่ทำ ผิดพลาดอีกครั้ง มิฉะนั้น คุณชายใหญ่มู่จะที่้งเธอไปอย่างแน่นอน ใน เวลานั้น เธอจะน่าสงสารมาก “มันไม่ดีเหรอถ้าคุณชายใหญ่มูทิ้งเธอ? ” เปฟางฟางกำกำปั้นของเธอ
กู้เวยจือชำเลืองมองเธอ : “ยังไงก็เป็นน้องสาวของฉัน เป็นอย่างไรฉันก็ หวังว่าเธอจะมีความสุข”
เธอเดินไปข้างหน้า และหยิบการ์ดจากลิ้นชัก แล้วยัดลงในมือของเย่
ฟางฟาง
“เอาล่ะ มันไม่ใช่แค่แสนกว่าหรือ? ในนี้มีอยู่หลายแสน เอาไปใช้เถอะ”
“พี่สาว คุณ..”
“ฟสาว รักเธอมากที่สุดเสมอ เอาไปเถอะ”
กู้เวยจือจับมือของเธอ : “กลับไปก่อน พรุ่งนี้ออกไปรูดให้เต็มที่ แล้ว
อารมณ์ก็จะดีขึ้น”
“พี่สาว คุณเป็นคนดีจริงๆ” เย่ฟางฟางคว้าการ์ดแล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วย ความซึ่ง : “ฉันจะไม่ยอมให้ใครมากลั่นแกล้งคุณแน่นอน!”
พี่สาว ที่ใจดีเช่นนี้ จะต้องไม่ยอมให้กู้อานหยานมารังแกเธอ!
กู้อานหยานรอดู ฉันจะฆ่าคุณจะไม่ให้โอกาสคุณในการทำร้ายพี่สาว
อย่างแน่นอน! “เอาล่ะ กลับไปนอนพักก่อน”
เมื่อประตูห้องถูกปิด กู้เวยจือยิ้มที่มุมปากของเขาก็หายไปทันที
เธอต้องการให้กู้อานหยานมีความสุขงั้นเหรอ?
โฮ้กู้อานหยานมีความสุข แล้วเธอควรทำยังไงดี?
วันนี้ความแค้นเกลียดชังยี่สิบตบนี้ ยังไม่ได้แก้แค้นเลย
กู้อานหยาน หลังจากใส่ร้ายเธอแล้ว ยังอยากจะหมั้นกับคุณชายใหญ่มู่ อย่างสบายใจเหรอ ฝันไปเถอะ!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
