บทที่ 24 คุณคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยไหม

“ไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดแล้วมันอย่างไง?” เฟิงเฉินเสียงเย็น ชา สายตากวาดมองไปยังสีแชมเปญ ไฟนิรนามลุกโพรง ขึ้นในจิตใจ คว้าช่อดอกไม้โยนทิ้งออกนอกหน้าต่างรถ

หันกลับมาเห็นลั่วมั่นยังคงถือกล่องใส่สร้อยคอ ยิ่ง เหมือนน้ำมันลาดลงบนหัวใจเพลิง สายตาจับจ้องไปที่ กล่องใบนั้นด้วยหน้าตาบูดบึ้ง

ดูเหมือนถ้าลั่วมั่นไม่รีบทิ้งกล่องนั้นไป เขาต้องโยนเธอ ทิ้งไปพร้อมกับกล่อง

“นี่ไม่ควรโยนทิ้ง” ลั่วมั่นยังคงถือกล่องที่มีค่านั้นพร้อม กับคำอธิบายแบบสะดุดๆ

“ฉันรู้ ฉันรู้ว่าใครส่งมา ฉันไม่อยากเก็บไว้ ฉันจะคืนให้ เขา ฉันกับเขาเป็นแค่เพื่อนธรรมดา อีกอย่างไม่ได้เจอกัน มาหลายปี เขาแค่ล้อฉันเล่น”

ล้อเล่น?

เฟิงเฉินเกือบจะบดคำทั้งสี่ในใจแล้วหยิบกุหลาบและ สร้อยคอออกมา นี่เรื่องล้อเล่น?

“คุณอย่าโกรธเลย…”

ดวงตาของลั่วมั่นสับสน เธอยังคงหมกมุ่นอยู่กับ บรรยากาศแห่งความสามัคคีที่หาได้ยาก ไม่รู้สึกว่าเฟิง เฉินตอนนี้ผิดปกติ เพียงแต่รู้สึกว่าเรื่องแบบนี้อาจทำให้ ผู้ชายโกรธได้

คำพูดนี้เตือนสติเฟิงเฉิน

โกรธ?

เฟิงเฉินกลับมามีสติ หลังจากที่รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป

คิ้วของเขาสั่นเทา

ในขณะนี้ อารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วถูกสะกด อยู่ในสมองส่วนเหตุผล สายตาค่อยๆ กลับมาสงบนิ่งอีก

ครั้ง

“ถั่วมั่น เธอเข้าข้างตัวเองไปหน่อยหรือเปล่า”

เสียงอันเย็นชาพลอยทำให้ภายในรถเย็นยะเยือกเหมือน น้ำค้างแข็งตามไปด้วย

ทันใดนั้นสายตาของลั่วมั่นตะลึง น้ำเสียงของเฟิงเฉิน เย็นลงและเย็นลง

“ฉันแค่คิดว่ามีคนทอดสะพานให้ภรรยาฉันต่อหน้าของ ฉันทิ้งคนของฉันเท่านั้น เธอคือภรรยาของเฟิงเฉิน อยาก ได้อะไรก็ไม่ควรให้ชายอื่นซื้อให้เธอ เธอมีความสุข แต่ ทำให้ฉันเสียหน้า”

คำพูดของเฟิงเฉินตรงไปตรงมา

“ไพ่ใบที่สองของฉันไม่ใช่อยู่ในมือเธอหรือไง? อย่าแสร้ง ทำเป็นถือตัวต่อหน้าฉัน”

คำพูดแต่ละคำแต่ละประโยค เหมือนทิ้งความอบอุ่นก่อน หน้านี้ลงสู่เหวลึก

ลั่วมั่นยังคงกุมกล่องเครื่องประดับไว้ในมือ มุมกล่อง สัมผัสฝ่ามือจนครอบคลุมความเจ็บปวดภายในจิตใจ ที่แท้ในใจของเขา ตัวเองก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่เห็นแก่

เงิน

ไม่มีเสียงพูดคุยตลอดทาง หลังจากกลับมาถึงคฤหา สน์เฟิง ทั้งสองต่างกลับเข้าห้องของตัวเอง ไม่มีใครสนใจ

ใคร

แม่บ้านหลียินอยู่ที่ห้องนั่งเล่นได้ยินแต่เสียงเปิดประตู สองครั้ง จึงได้แต่ถอนหายใจ

ทำไมกันหน้อ?

เมื่อลั่วมั่นกลับมาถึงห้องตัวเองก็ขังตัวเองไว้ในห้องน้ำ เปิดน้ำฝักบัวเพื่อล้างความมีนเมาของเธอออกไป หลังจาก ตัวสั่นด้วยความเย็น จึงปรับอุณหภูมิน้ำให้อุ่นขึ้น มองดูตัว เองในกระจก เธอยกมุมปาก สายตาปรากฏรอยยิ้มเยาะ ตามความเคยชินของตัวเอง

ตอนอยู่ที่ตึกสโมสร เฟิงเฉินให้ความรู้สึกอบอุ่นที่ยากจะ ได้รับกับเธอ จนเธอทุกอย่างจะกลับมาเป็นอย่างเดิม แต่ ลืมไปว่าเขาตบหัวแล้วลูบหลังมาหลายปี ชีวิตแต่งงานเฟิง เฉินเล่นละครได้อย่างยอดเยี่ยม

แต่เพราะช่วงกลางวันให้คนรักออกมาต่อหน้าคณะ กรรมการบริษัท จนทำให้เธอรู้สึกเขินอาย

แต่ตัวเองกลับคิดเป็นจริง แต่ยังดีที่ความเจ็บปวดจาก แผลเป็นถูกลืมไปด้วย

เสียงน้ำไหลในห้องน้ำ ทำให้ไม่ได้ยินเสียงเปิดประตู

เฟิงเฉินปิดประตูด้านหลังเขา ความสนใจหยุดอยู่ที่ โทรศัพท์มือถือที่สั่นไหวบนเตียง สายตาลดต่ำลงเพื่อดู ข้อความที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ

“ชอบของขวัญไหม?”

เฟิงเฉินจ้องมองชื่อที่ส่งข้อความมาด้วยสายตาทรุดต่ำ

ลง