บทที่ 20 ที่แท้เป็นพี่สะใภ้นี่เอง

ห้องทำงานของผู้อำนวยการยังคงสว่างไสว ด้านหลัง โต๊ะ ลั่วมั่นจัดกองเอกสารแผนการขาย และเปรียบเทียบ กับหนังสือการตลาด ก่อนเงยหน้าคิดจะหยิบถ้วยกาแฟ ก็ พบว่าฟ้ามืดแล้ว

เมื่อมองเวลา สามทุ่มแล้ว

ยังมีข้อมูลอีกสองเล่มในมือที่ยังอ่านไม่เสร็จ เธอลูบจมูก ของตัวเอง และบรรเทาอาการปวดตา เปิดคอมพิวเตอร์อีก ครั้งและเปรียบเทียบข้อมูลต่อ

เธอต้องการใช้เวลาให้สั้นที่สุดเพื่อทำความเข้าใจกับสิ่ง เหล่านี้ คะแนนสิบห้าจุดที่เฟิงเฉินกำหนดไว้ไม่ได้หล่นมา จากฟ้าง่ายๆ ดังนั้นการอยู่ที่นี่เพื่อทำงานล่วงเวลาก็เป็น เรื่องที่จำเป็น

แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน มีเหตุผลที่จะกลับบ้านดึก

เสียงข้อความโทรศัพท์มือถือดังขึ้นกะทันหัน ขัดจังหวะ การเคลื่อนไหวของเธอ บนหน้า นคำว่า เฟิงเฉิน สอง คำนี้ มือเธอสั่นเล็กน้อย ลังเลอยู่พักหนึ่ง แล้วกดดู

“สโมสรเอกชนหรงจิ่ง ห้องโพแดงKให้เวลาคุณยี่สิบนาที มาที่นี่”

ลั่วมั่นดูซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าข้อความนั้นถูกส่งโดยเฟิงเฉิน หลังจากแต่งงานมาสามปี นอกเหนือจากโอกาสที่จำเป็น

เฟิงเฉินแทบจะไม่เคยพาเธอไปยังสถานที่นัดพบส่วนตัว ใดๆ สโมสรเอกชนหรงจึง เท่าที่รั่วมั้ยรับรู้ เป็นสถานที่ที่ เฟิงเฉินและเพื่อนๆ ของเขานัดพบกัน

แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะไม่ทำตาม ตอนนี้เฟิงเฉินไม่เพียงแต่เป็นสามีของเธอเท่านั้น และยัง เป็นคนที่มีอำนาจเหนือเธอในบริษัทอีก

หลังจากนำเอกสารใส่ในกระเป๋าแล้ว เธอก็รีบลงมาชั้น ล่าง แล้วเรียกรถทันที

สโมสรเอกชนหรงจิ่ง-

บนโซฟาในห้องโพแดงK ชายสามถึงห้าคนที่ดูก็รู้ถึง ความมีระดับ ในมือโอบ ‘ผู้หญิง’ ไว้ในมีอเดียว

หลังจากเข้ามาในห้องส่วนตัวพิเศษนี้ เฟิงเฉินนั่งดื่มอยู่ คนเดียวอยู่ที่มุมห้อง และเหลือบมองไปที่โทรศัพท์มือถือ เป็นครั้งคราว โดยไม่สนุกกับบรรยากาศคึกคักในนี้เลยสัก นิดเดียว

“เฟิงเฉิน นายไม่สนใจหน่อยเหรอ วันนี้เกิดอะไรขึ้น? มีผู้ หญิงตั้งหลายคน ไม่มีคนไหนเข้าตาเลยหรือไง?” ชายที่สวมเสื้อสีแดงไวน์พูดออกมา และทุกคนต่างก็เห็น

ด้วย

“ทุกคนกำลังสนุกด้วยกัน นายดื่มอยู่คนเดียว เกิดอะไร ขึ้น? พูดมาเถอะ หรือว่าช่วงนี้เลิกยุ่งกับนักแสดงสาวที่ชื่อ หลัวแมนจีแล้ว?”

“พอเถอะ” ใครบางคนโต้กลับทันที “นายเคยเห็นเฟิงเฉิน ใส่ใจผู้หญิงคนไหนหรือไง? หลัวแมนจีคนนั้นเป็นเพียงแค่ นักแสดงเล็กๆ เท่านั้น เลิกก็เลิกสิ จะไปเหมือนกับสาวๆ ที่ สโมสรเอกชนหรงจึงได้อย่างไร! คุณชายเฟิง เมื่อเร็วๆ นี้ สโมสรเอกชนหรงจึงมีสาวๆ มาใหม่ ยังเด็กอยู่ด้วยนะ จะ ให้เรียกให้นายสักคนไหม? ”

เฟิงเฉินมองไปแวบหนึ่ง มือข้างที่ถือแก้วไวน์ค่อยๆ แกว่ง ไปมา และพูดออกมาสามคำ

“ไม่สนใจ”

ในขณะที่กำลังพูด ประตูก็ถูกผลักเข้ามา

เฟิงเฉินยึดตัวขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาของเขาอ่อนลงไปเล็ก

น้อย

ลั่วมั่นยืนอยู่ที่ประตู ในมือยังผลักประตูอยู่ ใบหน้าของ เธอไปไม่ถูก หลังจากที่กวาดมองไปรอบๆ ในที่สุดก็เห็น เฟิงเฉินที่นั่งอยู่มุมห้อง และไม่มีใครอยู่ข้างเขา อยู่ๆ เธอก็ มีความโล่งใจอย่างลึกลับ

“ว้าว มาผิดห้องรึเปล่าครับคนสวย? ” มีคนตะโกนพูดอยู่ บนโซฟา ในทันใดนั้นชายร่างสูงก็ยืนขึ้น และกำลังจะไป พาเธอเข้ามา

ดวงตาของเฟิงเฉินเข้มขึ้น พูดอย่างเย็นชา

“ไม่ได้เข้าห้องผิด ที่นี่เนี่ยแหละ”

เสียงของเฟิงเฉินไม่ได้ดังมากนัก แต่มาพร้อมความเย็น ชา ทุกคนในห้องต่างพากันตกใจ เสียงหัวเราะก็หยุดลง ทันที มือของชายร่างสูงที่เหยียดออกไปหยุดอยู่กลางอากาศ และมองกลับไปที่ความเย็นชาในดวงตาของเฟิงเฉิน ก็อด ไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน รู้สึกสร่างเมาขึ้นมาเล็กน้อย และ

สงสัยว่า

“พี่….พี่สะใภ้เหรอ”

ทันทีที่พูดออกไป ภายในห้องก็อยู่ในความโกลาหล