บทที่ 19 เธอจริงจังจริงๆ

เมื่อประชุมเสร็จ ทุกคนต่างโค้งให้เฟิงเฉินและออกไป ลั่ว มั่นยังคงนั่งที่เดิมเหม่อลอยออกไป พูดไปอย่างนั้นเหมือน จะง่าย แต่ที่จริงแล้วแม้แต่ทางไปแผนการขายอยู่ทางไหน เธอยังไม่รู้เลย

“ประธานลั่ว คุณจะไปแผนการขายรึเปล่าค่ะ?”

เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ลั่วมั่นเงยหน้าขึ้นและมองดู

ใช่ค่ะ

“ฉันคือสั่งซิงหรู จากฝ่ายขาย ฉันสามารถพาคุณไปที่นั่น

ได้”

รั้วมั่นสังเกตเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเธอมีป้ายห้อยอยู่ ที่คอ บนหัวพิมพ์ว่า “รองผู้อำนวยการฝ่ายขาย” ตาของเธอ เป็นประกายขึ้นมา

ฝ่ายขายอยู่บนชั้นที่สิบ ห่างจากห้องทำงานประธาน เพียงสองชั้นที่เฟิงเฉินอยู่

สั่งชิงหรูยืนอยู่ในห้องทำงานฝ่ายขาย และตบมือตัวเอง

“ขอให้ทุกคนหยุดงานในมือก่อนนะคะ มีเรื่องจะประกาศ

ค่ะ”

สมาชิกในทีมต่างหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ และยื่นศีรษะ ออกมาจากตารางสีน้ำเงินขาว มองไปทางของสังชิงหรู

“นี่คือคุณลั่วมั่นประธานลั่วผู้อำนวยการฝ่ายขายของเรา หลังจากนี้เราจะทำงานร่วมกัน ทุกคนยินดีต้อนรับประธาน ลั่วหน่อยค่ะ”

ทุกคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง มองหน้ากัน ไม่รู้ว่าใครจะเริ่ม ก่อนเสียงปรบมือจะดังขึ้น

ลั่วมั่นโค้งตัวเล็กน้อยและก้มศีรษะลง พูดว่า “ฉันลั่วมั่น ค่ะ หลังจากนี้จะได้ทำงานร่วมกับพวกคุณ หวังว่าเราจะ ทำงานกันอย่างราบรื่นนะคะ”

เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้ง ในบรรยากาศที่แปลกๆ

ลั่วมั่นรู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่สามารถโน้มน้าวผู้อื่นได้หาก เธอไม่มีคะแนน แต่เธอไม่ได้สนใจ แค่มองพนักงานอย่าง เป็นมิตร แล้วเดินตามสั่งชิงหรูไปที่ห้องทำงานส่วนตัวของ ผู้อำนวยการ

บนโต๊ะทำงานมีของใช้ส่วนตัวอยู่มากมาย สังชิงหรู อธิบายอย่างรวดเร็ว

“พอดีว่าในแผนกขายมีห้องทำงานเพียงห้องเดียว ก่อน หน้านี้รองผู้อำนวยการจึงมาอยู่ที่นี่ก่อน แต่คุณไม่ต้องเป็น ห่วงนะคะ ฉันจะย้ายของออกไปให้เร็วที่สุด”

“ไม่เป็นไรค่ะ” ลั่วมั่นยิ้ม “เพิ่มอีกโต๊ะหนึ่งก็ได้ เรานั่งตรง ข้ามกัน”

สั่งชิงหรูพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นดิฉันออกไปคุยกับแผนก

จัดซื้อเกี่ยวกับเรื่องนี้สักครู่นะคะ คุณเชิญนั่งก่อน” “อืมลั่วมั่นวางกระเป๋า “ใช่สิ มีข้อมูลเกี่ยวกับฝ่ายขายที่ นี่ไหม? ฉันต้องการดูสักหน่อย” สั่งชิงหรูชี้ไปที่ชั้นวางหนังสือ และอธิบายอย่างใจเย็น

“ที่อยู่ตรงนั้นใช่ทั้งหมดเลยค่ะ จัดเลขรหัสเรียงตามปี หากคุณต้องการรายละเอียดเพิ่มเติม สามารถค้นหาได้ใน ฐานข้อมูลของคอมพิวเตอร์ตามเลขรหัสได้เลยค่ะ”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“ยินดีค่ะ”

เมื่อสั่งชิงหรูเดินออกจากห้องทำงานไป ในตอนที่ปิด ประตู รอยยิ้มที่อยู่บนหน้าของเธอก็หุบลง

เธอทำงานหนักมานานกว่าสองปีเพื่อที่จะได้นั่งตำแหน่ง นี้ แต่นั่งได้ไม่ถึงหนึ่งเดือนเท่านั้น ก็ถูกแทนที่อย่าง กะทันหันจากภรรยาของท่านประธาน มีสิทธิอะไรกัน?

เมื่อฟ้าเริ่มมืด เฟิงเฉินขึ้นลิฟต์ลงมาชั้นล่าง และหยุดที่ แผนกขายบนชั้นที่สิบ มีคนที่ทำงานล่วงเวลาสองสามเดิน เข้าและทักทายด้วยความเคารพ ก่อนยืนอยู่ข้างๆ

ดวงตาของเฟิงเฉินมองผ่านประตูลิฟต์ที่เปิดออก และหัน ไปในทิศทางของห้องทำงานของผู้อำนวยการ เขาเห็นร่าง ที่คุ้นเคยผ่านช่องว่างของผ้าม่าน คิ้วของเขาขมวดเล็ก น้อย และยกข้อมือมองเวลา

หนึ่งทุ่มครึ่ง ควรได้เวลาเลิกงานแล้ว

“ประธานเฟิงต้องการรอประธานลั่วรึเปล่าครับ?”

คนในลิฟต์ถามอย่างระมัดระวัง ในเมื่อความสัมพันธ์สามี ภรรยาของเฟิงเฉินและถั่วมั่นนั้นไม่ใช่ความลับ เฟิงเฉินดึงสายตากลับมา และมองอย่างเย็นชา “คุณคิด ว่ายังไงหล่ะ?”

ใบหน้าของคนคนนั้นซีดขาว และรีบกดปุ่มปิดประตูลิฟต์ อย่างรวดเร็ว

ประตูลิฟต์ปิดตัวลงอย่างช้าๆ ดวงตาของเฟิงเฉินมอง ผ่านช่องว่างที่ค่อยๆ ปิดอย่างช้าๆ จนปิดสนิท และในขณะ ที่ลิฟต์ลง ในใจของเฟิงเฉินก็รู้สึกบีบแน่นอย่างไม่รู้สาเหตุ

เธอจริงจังกับงานนี้จริงๆ เหรอ?