บทที่401 เป็นความผิดของผมทั้งหมด

บทที่401 เป็นความผิดของผมทั้งหมด

ตอนที่ตรวจดีเอ็นเอ ปู้จิ้งหย่วนเองก็อยู่ด้วยเหมือนกัน

ถ้าเกิดว่าให้เขาเป็นคนสร้างสถานการณ์นี้ทั้งหมด เขาคงจะ ทำได้สะดวกกว่าใครเป็นไหนๆ

เป็นเพราะคุณท่านกู้เชื่อมั่นในตัวเขาเป็นอย่างมาก

“ฉันเองก็เคยสงสัยเหมือนกัน”

กู้อานหยาน มีใบหน้าใสซื่อ ไม่มีอะไรแอบซ่อนอยู่เลย

“ถ้างั้นทําไมถึงต้องมาหาฉันด้วยล่ะ?

“ฉันอยากจะเชื่อตัวเองสักครั้ง”

เธอยิ้มขึ้น ก่อนจะมองเข้าไปในตาของเขา : “ฉันเชื่อว่าตัว เองมองความสามารถของคน พี่ชายใหญ่ ฉันเชื่อพี่”

มันไม่มีคำไหน ที่จะสามารถทำให้รู้สึกซึ้งใจได้มากกว่าคำว่า

“ฉันเชื่อพี่” อีกแล้ว

กู้จิ้งหย่วนยกแก้วขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะดื่มหลายจิบ ถึงจะวาง

แก้วลง
“เพื่อไม่ให้ความเชื่อใจของคุณต้องเสียไป พรุ่งนี้ตอนเช้า ฉัน จะไปรับรองสักหน่อย

กู้เลยจือกับนายท่านใหญ่ก็อยู่ที่บ้านนี้กันทั้งคู่ การอยากจะ เอาตัวอย่างของพวกเขาไปตรวจนั้น มันไม่ยาก

“ของคุณที่บอกทุกอย่างให้ฉันฟัง”

“ฉันแค่สงสารคุณปู่กู้ ฉันไม่อยากให้คุณปู่กู้ได้รับอันตราย อะไร และยิ่งไม่อยากให้ บริษัทกู้ชื่อกรุ๊ปต้องตกอยู่ในมือของ คนที่มีความทะเยอทะยาน

กู้อานหยานใช้ช้อนกวนซุปหวานอยู่สักครู่ ก่อนจะตักขึ้นมา พลาง ม

รสชาติไม่เลวเลย

ของหวานทำให้คนเราอารมณ์ดีขึ้นได้จริงๆ ด้วย

น่าจะเป็นเพราะว่าคืนนี้อาหารรสชาติไม่เลวเลย ตอนนี้ เลย เริ่มหิวขึ้นมาแล้ว

เพียงอึดใจเดียวของเธอ ก็กินซุปหวานนั้นจนหมด ถึงจะวาง

อ้ายลง

“นี่ก็ดึกแล้ว ฉัน…”
“ได้ยินมาว่า คุณตาคาดว่าจะแบ่งหุ้นส่วนให้กับคุณห้าเปอร์ เซ็นต์น่ะ” จู่ๆ กู้จิ้งหย่วนก็พูดขึ้น

หลังจากที่กู้อานหยานตกใจ ก่อนจะรีบพูดว่า: “ฉันไม่ได้ อยากจะดูถูกคุณปู่กู้นะ แต่ว่าหุ้นพวกนี้ ฉัน……

“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น

กู้จิ้งหย่วนยิ้มขึ้นบางๆ โดยที่ไม่รู้ว่าฮีตเตอร์ในห้องมันเปิด แรงเกิดไปหรือเปล่า เลยรู้สึกร้อนขึ้นมาหน่อย

เขาขยับปกคอเสื้อเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มรู้สึกว่าริมฝีปากของ เขาเริ่มแห้งขึ้นมา

เขาเลยหยิบแก้วน้ำขึ้นมา ก่อนจะดื่มน้ำชาที่เหลืออยู่จนหมด

จากนั้นจึงมองเธอ พลางพูดเบาๆ ว่า : “คุณตาชอบเธอมาก จริงๆ มันไม่ได้เกี่ยวกับสายเลือดหรืออะไรเลยนะ ฉันไม่เคย เห็นเขาชอบเด็กคนไหนมาก่อน หรือว่าบางที นี่อาจจะเป็น พรหมลิขิตระหว่างเธอกับคุณตาก็ได้นะ”

“ถ้าเกิดว่า คุณตายังคงยืนยันคําเดิม ฉันก็หวังว่า เธอจะรับ หุ้นส่วนนั้นเองไว้นะ”

“มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ” คนที่ไม่ลงแรงอะไรก็ไม่ควรได้ รับผลตอบแทน หุ้นของตระกูลอื่น เธอจะรับเอาไว้ง่ายได้อย่างไร?

“คุณปู่กู้นี่ก็จริงๆ เลยนะ ตั้งห้าเปอร์เซ็นต์ ถึงฉันจะใช้จ่าย ฟุ่มเฟือย อีกสิบชาติก็ใช้ไม่หมดหรอก”

เธอไม่มีทางรับเงินจากตระกูลอื่น นี่มันไม่ใช่สิ่งที่ตัวเอง สมควรได้รับ

“ถ้าเกิดว่าคุณปู่กู้ชอบฉัน หลังจากนี้ฉันจะมาที่ตระกูลกู้เพื่อ

ดูแลเขาบ่อยๆ หน่อย”

เป็นดั่งที่เขาพูด มันไม่มีเรื่องของสายเลือดอะไรเลย มันเป็น พรหมลิขิตจริงๆ

เหมือนมันเริ่มร้อนขึ้นมา…อานหยานจับคอเสื้อของตัวเอง โดยปริยาย โดยที่มีเหงื่อซิมออกมาเล็กน้อย

“ตอนนี้ก็ดึกแล้ว พี่ชายใหญ่ หวังว่าพี่จะจัดการเรื่องนี้ให้ได้

เร็วที่สุดนะ”

งานเลี้ยงจะจัดขึ้นในวันเสาร์ ถ้าเกิดว่าก่อนวันเสาร์ ไม่

สามารถจัดการเรื่องที่ว่า กู้เวยจือเป็นหลานของตระกูลกู้ ก็จะ ถูกเปิดเผยออกมา

ถึงตอนนั้น นักธุรกิจของหลิงโจวทั้งหมด ก็ต้องรู้กันถ้วนหน้า
ถ้าเกิดผลออกมาหลังจากนี้ ว่าคุณหนูตระกูลกู้เป็นเรื่อง หลอกลวงล่ะก็ ถ้าอย่างนั้น ตระกูลกู้ทั้งหมดก็จะถูกคนอื่น หัวเราะเยาะได้

กรรมสิทธิ์การถือหุ้นของบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ป ก็ไม่รู้ว่าจะได้รับ ผลกระทบมากแค่ไหน

กู้จิ้งหย่วนเข้าใจดี เขาเลยพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ได้ ตอนนี้คุณตากับกู้เวยฉือน่าจะเข้านอนแล้ว ฉันเองก็ไม่ควรไป รบกวน แต่ว่าพรุ่งนี้เช้า ฉันจะไปทำเรื่องทุกอย่างให้มันชัดเจน เอง วางใจเถอะ”

เขาเรียกชื่อเต็มของกู้เวยจือ โดยที่ไม่ได้เรียกแค่เวยจือ เหมือนแต่ก่อน กู้อานหยานรู้สึกซึ้งใจขึ้นมา

กู้จิ้งหย่วน เชื่อคำพูดของเธอแล้ว

“อืม” กู้อานหยานลุกขึ้น “งั้นฉันไปก่อนนะ..….……

ยังไม่ทันจะพูดจบ เธอก็รู้สึกมึนขึ้นมาในทันที การมองเห็น ของเธอทั้งหมดนั้น เริ่มเบลอขึ้นมาทันที

“เป็นอะไรเหรอ? ” กู้จิ้งหย่วนเห็นว่าร่างกายของเธอเริ่ม โอนเอนเซไปมา ก่อนจะรีบลุกขึ้น แล้วพยุงเธอเอาไว้

แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร หลังจากที่มือโดนตัวของเธอแล้ว มือของเขาก็รู้สึกร้อนเหมือนโดนไฟลวกขึ้นมาฉับพลัน
ร้อน ร้อนจนเหมือนฟ้าดินพลิกกลับตาลปัตรไปก็มิปาน!

“ให้ตายเถอะ!” กู้จิ้งหย่วนมีสีหน้าจริงจังขึ้นมา!

เขาตกหลุมพรางเข้าจนได้! เมื่อมองท่าทีของกู้อานหยานใน ตอนนี้ คงแทบจะไปไหนได้ไม่ไกลหรอก!

“หยานหยา…….

“ร้อนง….. .อานหยานดึงเสื้อผ้าของตัวเอง

กู้จิ้งหย่วนรีบดึงมือของเธอเอาไว้ แต่เธอก็ยังถูไถเรือนร่าง ของเขาอย่างไม่มีท่าทีจะหยุด

จิตใต้สำนึกของกู้จิ้งหย่วนก็เริ่มจะรู้สึกเมามัวขึ้นมา

เรือนร่างมันร้อนขึ้นมาเหมือนมีไฟสุม แถมยังมีผู้หญิงมาซบ อกอีก เขาจะไปทนไหวได้อย่างไรล่ะ?

หยานหยาน อย่าขยับอีกเลย……

ทั้งๆ ที่พยายามจะหยุดเธอเอาไว้ แต่กลับไม่รู้ว่าจะทำ อย่างไรดี จึงกอดเอาไว้

กู้อานหยานเรือนร่างอ่อนปวกเปียก ล้มลงอยู่ในอ้อมกอดของ กู้จิ้งหย่วน ด้วยความไร้สติ
กู้จิ้งหย่วนกำลังพยายามจะต่อสู้กับความดีที่มีอยู่

ก็รู้อยู่ว่าควรจะปล่อยเธอ แต่มือทั้งสองข้างนั้นกลับจับแน่น ขึ้นเรื่อยๆ พลางกอดเธอเอาไว้แน่นขึ้น

เวลาค่อยๆ ผ่านไป โดยที่จิตใต้สำนึกก็ค่อยๆ หายไปด้วย เหมือนกัน

จู่ๆ กู้จิ้งหย่วนก็อุ้มกู้อานหยานขึ้นมา ก่อนจะรีบพาเข้าไปใน ห้องที่มีเตียงหลังใหญ่อยู่

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น มันเป็นเสียงของประตูที่ถูกเท้าถีบ จนเปิดออก

“จิ้งหย่วน”

เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า นายท่านใหญ่กู้ตะลึงอึ้งไป

คนสองคนที่อยู่บนเตียง มีชายกำลังคร่อมอยู่บนตัวผู้หญิง แล้วเสื้อผ้าของทั้งสองก็หลุดลุ่ยอยู่ด้วย

ไหล่ของหญิงสาวนั้น เผยให้เห็นอยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน

“หยานหยาน? ”
หลังจากที่เห็นหญิงสาวคนนั้นอย่างชัดเจน คุณท่านก็รู้สึก ตกอกตกใจขึ้นมา ก่อนจะรีบเข้าไป ด้วยความเร็วเพื่อเอา ผ้าห่มมาห่มให้ทั้งสองคน

เขาก็อายุถึงเจ็ดสิบกว่าปีแล้ว แต่มือก็ยังไวอยู่ไม่น้อยเลย!

คนที่ยืนอยู่หน้าประตูนั้น ต่างคนต่างร้องโหพลางถอนหายใจ ออกมากันยกใหญ่

กู้จิ้งหย่วนขมวดคิ้วมาชนกัน เมื่อครู่ที่รู้สึกไม่ได้สติตอนนั้น ก็ เริ่มกลับเข้าสมอง

เมื่อก้มหน้ามอง ก็เห็นว่ากู้อานหยานนอนอยู่ด้านล่างเขา ใน แววตาก็ยังมีความไม่ได้สติอยู่

แต่ดวงตากลมๆ คู่นั้น ก็ค่อยๆ ส่องประกายขึ้นมา

เขาเองก็ตกใจขึ้นมาเช่นกัน ก่อนจะรีบลุกออกจากเรือนร่าง

ของเธอ

ก่อนจะใช้ผ้าห่มห่มให้เธออย่างแน่นหนา กู้จิ้งหย่วนมองนาย ท่านใหญ่ ด้วยแววตาสับสน: “ผม………

“กรี๊ด!
กู้อานหยานได้สติแล้ว! เมื่อเห็นภาพต่อหน้าต่อตาทั้งหมด ก็ ตกใจจนแทบจะสลบล้มลงไป!

คุณปู่กู้ก็รีบมายืนอยู่ข้างเตียง กลัวว่าเธอจะถูกคนอื่นเห็น หมด เลยขวางเธอเอาไว้

แต่เธอก็ยังมองเห็นสีหน้าแววตาของคนอื่นในห้องอีกอยู่ดี

มีบางคนยิ้มมุมปาก นมา บางคนก็รู้สึกตกใจ บางคนยัง

ไม่ทันจะแสดงสีหน้าอะไรออกมา ส่วนบางคนก็…..มีแววตา เย็นชา เมื่อเห็นแววตาของพวกเขา เหมือนกับว่ากำลังมองคน ที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันก็มิปาน

เขา ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ด้วยท่าทีและอารมณ์เย็น

ชา!

“คุณชายใหญ่มู่ ฉันไม่ได้..….….….

กู้อานหยานอยากจะอธิบาย แต่เมื่อมองเห็นแววตานิ่งเฉย ของเขานั้น ทันใดนั้น เธอก็รู้ได้ทันที ว่าตัวเองคงจะไม่ต้อง อธิบายอะไรแล้ว

เพราะว่า เขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

“…..มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย? ”
กู้ชิงเทอริบเดินเข้ามา ก่อนจะจ้องลูกชายของตัวเอง :

หยวน! ”

กู้จิ้งหย่วนดึงเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมา ถึงแม้ว่าจะยังหลุดลุ่ย อยู่ แต่แววตาก็สงบลงขึ้นไม่น้อยเลย

เรื่องที่ถูกวางยาแบบนี้ ตอนนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าคนมากมาย ขนาดนั้น ก็พูดออกมาไม่ได้ไปโดยปริยาย

ถ้าเกิดพูดออกไป ครอบครัวของพวกเขาคงจะปัญหากัน แน่นอน

เขาเม้มปากเล็กน้อย ก่อนจะมองกู้ชิงเหออยู่ชั่วครู่ จากนั้นจึง หันไปมองนายท่านใหญ่ : “ขอโทษครับ คุณตา มันเป็นความ ผิดของผมเองทั้งหมด ผมบังคับขืนใจหยานหยานเอง”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ