ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่392 ความรู้สึก สามารถใช้เงินทองมาวัดได้ด้วยเหรอ



บทที่392 ความรู้สึก สามารถใช้เงินทองมาวัดได้ด้วยเหรอ

บทที่392 ความรู้สึก สามารถใช้เงินทองมาวัดได้ด้วยเหรอ

หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ในบริษัทตระกูลกู้ นั้นคือแนวความคิดอะไร กันเนี่ย

กู้อานหยานไม่มีความคิดอะไรทั้งนั้น

เธอกะพริบตาปริบๆให้คุณท่าน “ถ้าตีเป็นมูลค่า นั้นเป็นเงิน เท่าไหร่คะ”

ลุงติงลำบากใจนิดหนึ่ง แม้ว่าเขาก็ชอบกู้อานหยานเช่นกัน แต่ คำพูดที่คุณท่านพูดออกจากปากแล้ว ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น อย่างแน่นอน

หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ในบริษัทตระกูลกู้ นั้นไม่ใช่อยู่ในตำแหน่ง เดียวกันกับคุณชายใหญ่ และคุณหนูทั้งสองเหรอ คุณท่าน บ้าไปแล้วใช่ไหม

คำพูดแบบนี้ถ้าถูกแพร่ออกไป ตระกูลกู้คงจะไม่ทะเลาะกัน บ้านแตกแน่เหรอ

ถึงยังไง กู้อานหยานก็เป็นแค่ลูกสาวของพ่อแม่บุญธรรมขอ งกู้เวยจือเท่านั้น ซึ่งไม่ใช่หลานสาวของเขาแต่อย่างใด
ใครจะรู้ว่าคุณท่านจะคิดให้เธออย่างจริงจัง “ถ้าคิดตามราคา หุ้นของบริษัทตระกูลกู้ในตอนนี้ ห้าเปอร์เซ็นต์ ก็ประมาณห้า หมื่นล้านนะ”

“ห้า…..หมื่นล้านเหรอ”กู้อานหยานเกือบจะเป็นลม

จำนวนเลขมากมายมหาศาลขนาดนี้ แค่คิดยังรู้สึกน่ากลัว เลย ยิ่งไม่ต้องพูด ว่าจะเอามันมาครอบครอง

“คุณปู่ อย่าล้อเล่นกับหนูเลยค่ะ หัวใจหนูไม่ค่อยจะดีเสีย ด้วย”เธอเอามือกุมที่ตำแหน่งหัวใจไว้ “ปู่ไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ”

เมื่อกี้ ตอนที่เอ่ยคำพูดออกมานั้น เป็นแค่การกระทำที่วู่วาม ขาดสติ

แต่ตอนนี้ จู่ๆไม่รู้เป็นอะไร เขาก็ตัดสินใจแล้ว ว่าห้าเปอร์เซ็นต์นี้ ต้องให้อานหยานแน่นอน คุณท่านไม่เชื่อชะตาชีวิตและไม่เชื่อความโชคร้าย แต่เขา เชื่อโชคชะตา

เขากับอานหยานมีบุญวาสนาต่อกัน โชคชะตากำหนดไว้แล้ว

ว่าเป็นพรหมลิขิต

ถึงเวยจือจะเป็นหลานสาวแท้ๆของเขา และเขาก็พาไปตรวจดีเอ็นเอด้วยตัวเองแล้ว

แต่เขาก็หลอกตัวเองไม่ได้ ว่าเวยจือสำหรับเขานั้น มีความ

รู้สึกผิดมากกว่ารักเสียอีก

แต่กับอานหยานนั้น เป็นความชอบที่มาจากใจจริงๆ

กลับมาเมืองเป่ยหลิงเดือนกว่า ได้แต่คิดถึงอานหยานทุกวัน และอยากจะไปหาเธอทุกวัน

เรื่องนี้ ลุงติงก็รู้ เพราะว่า พวกเขาได้ซื้อตั๋วสำหรับจะบินไปที่ เมืองเป่ยหลิงอาทิตย์หน้าแล้ว

กู้อานหยานไม่สามารถมาร่วมงานเลี้ยงได้ คุณท่านก็ตัดสิน ใจ ว่าหลังจากจบงานเลี้ยงแล้ว จะแอบไปหาเธอ แต่คิดไม่ถึง ว่าเธอจะมาที่จริงๆ

“อานหยาน แค่เธอยอมอยู่ที่นี้ อยู่ข้างกายปู่ตลอดไป ห้า เปอร์เซ็นต์นี้ ปู่จะโอนให้เธอทันที”

ไม่ต้องรอถึงอาทิตย์หน้า ตอนนี้ ไปที่บริษัท หาทนาย ก็โอน

ให้เธอเลย

กู้อานหยานถอนหายใจเบาๆ ในที่สุดก็รับรู้แล้ว ว่าเขานั้นเอา

จริง
เธอยิ้มจางๆ “คุณปู่คะ ปู่คิดว่า ความรู้สึกระหว่างหนูกับคุณปู่ นั้น สามารถเอาเงินทองมาวัดได้ด้วยเหรอคะ”

“อานหยาน…..”คุณท่านลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย

เขาไม่ได้อยากดูถูกความดีที่อานหยานมีต่อเขา เขาแค่ อยากได้เธอมาอยู่ข้างกายจริงๆ

“หากหนูทำเพื่อห้าหมื่นล้านนั้นจริง และอยู่ข้างกายคุณปู่ งั้น คุณปู่คิดว่า ความรู้สึกอันนี้ ยังเป็นอันเดียวกับที่คุณปู่ต้องหา ในทีแรกเหรอคะ

คุณท่านไม่มีอะไรจะพูดอีก แต่กลับรู้สึกเจ็บจี๊ดๆในใจ

“เอาล่ะ พูดอะไรเงินไม่เงิน ทำซะในใจฉันรู้สึกอึดอัดเลยนะ”

กู้อานหยานจ้องมองน้ำทะเลสาบที่อยู่ข้างหน้า แล้วถอนหาย

ใจเบาๆ

“บ้านพวกคุณสวยจังเลยนะคะ…….”

บนทะเลสาบ คลื่นน้ำใสสีเขียวมรกตที่กระเพื่อมไปมานั้น สวยดั่งภาพวาดภาพเขียน

“เมื่อก่อน ตระกูลมู่ก็มีทะเลสาบแบบนี้เหมือนกัน คุณท่านหญิงชอบให้สาวใช้ประคองเธอ มาเดินเล่นที่ริมทะเลสาบ”

เธอเดินไปทางริมทะเลสาบ เงาร่างที่ผอมบาง ค่อยๆเดินไป

ไกล

คุณท่านกลับมองเพียงเงาหลังของเธอ ด้วยแววตากลุ้มใจ

“อาทิตย์หน้าคุณจะโอนหุ้นให้คุณเวยจือจริงๆเหรอครับ”พ่อ บ้านติงยืมอยู่ข้างกายเขา จ้องมองกู้อานหยานที่เดินนำหน้าไป แล้วพร้อมกับเขา

คุณท่านพยักหน้า “เดิมที ก็เป็นสิ่งที่ควรให้จิ่งซี่อยู่แล้ว”

สิบเปอร์เซ็นต์ ก็เป็นสิ่งที่อยากให้จิ่ง ตั้งแต่ตอนแรกแล้วด้วย

แต่ตอนนั้น เพราะว่าตัวเองคัดค้านไม่ให้เขาอยู่ด้วยกันกับ ซางชิงที่ไม่มีฐานะชาติตระกูลอะไรเลย พ่อลูกทั้งสองจึงได้ขัด แย้งกันเล็กน้อย เรื่องโอนหุ้นนั้นจึงถูกพักเอาไว้ก่อน

แต่ก็คิดไม่ถึงว่าการพักไว้ก่อนนี้ ตอนนี้ ก็จะได้โอนให้ ลูกสาวเขาโดนตรงเสียแล้ว

“ตาแก่……”

พ่อบ้านติงมีเรื่องบางอย่างอยากจะเอ่ย กลับไม่รู้ว่าควรพูดยังไง

“อยู่กับฉันมานานหลายปีขนาดนี้ มีเรื่องอะไร ยังต้องเลี่ยงไม่ กล้าพูดอีกเหรอ”คุณท่านจ้องเขม็งเขาทีหนึ่ง พ่อบ้านติงถอน หายใจอย่างไร้เสียง

ถ้าหากเป็นเรื่องอื่น แน่นอนว่าไม่ต้องหลีกเลี่ยงกลัวอะไร แต่ เรื่องมันเกี่ยวกับเวยจีอนะสิ

เขารู้ว่าความรู้สึกที่คุณท่านมีต่อกู้เวยจือนั้น ไม่ว่าจะยังไง ใน ตลอดชีวิตนี้ คุณท่านก็กำหนดไปแล้วว่าติดค้างเป็นหนี้หลาน สาวคนนี้

เพราะแบบนี้มีค่าพูดมากมาย ที่อยากพูด กลับรู้สึก ว่าไม่มี ความจำเป็นที่ต้องพูด

แต่ถ้าไม่พูด ในใจตัวเองนั้นก็รู้สึกอึดอัดไม่สบายใจเลย

สุดท้าย พ่อบ้านติงก็เลือกที่จะพูดออกมา “ตาแก่ อุบัติเหตุทั้ง สามครั้งที่เกิดขึ้นกับคุณเวยจือนั้น ผมได้สั่งคนไปตรวจสอบ มาแล้ว”

“ทั้งหมดนั้นตรวจไม่เจอแม้แต่ข้อมูลที่มีประโยชน์เลยสักนิด เดียว อย่างครั้งนี้ คุณเวยจ๋อก็ไม่ยอมบอกพวกเราว่าเกิดเรื่อง ที่ไหน”

“ผมนําสถานที่ทั้งหมดในวันนี้เธอไปมา ได้สั่งคนเช็กกล้องวงจรปิดในถนนออกมา อุบัติเหตุในจราจรนั้นมีรายหนึ่ง จริง แต่ คนตายแล้ว ก็ตั้งเป็นคดีแล้วสิ”

“ในที่เกิดเหตุไม่มีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวข้องกับคุณเวยมือเลย แม้แต่นิดเดียว กล้องวงจรปิดก็บันทึกอะไรเกี่ยวกับเธอไม่ด้วย เช่นกัน”

พ่อบ้านติงพูดแบบนี้ ความหมายของเขาคุณท่านจะไม่เข้าใจ

ได้ยังไง

อุบัติเหตุหลายครั้งนั้น เป็นการบอกเล่าของเวยจือกับเย่สุ่ย ชิงเท่านั้น

ในทุกครั้งกู้เวยจือจะไม่ยอมให้พวกเขาตรวจสอบ และไม่ ยอมให้ความร่วมมือด้วย แม้แต่เกิดเรื่องที่ตรงไหนก็ไม่ยอม

พูด

ก่อนถึงวันนี้ คุณท่านยังมีความหวังอยู่เล็กน้อย

แต่ หลังจากวันนี้ ที่กู้เวยจือได้เป็นคนเอ่ยปากถึงเรื่องหุ้นนั่น ในใจหลานสาวคนนั้นคิดอะไร เขาจะไม่รู้ได้ยังไง

“ถ้าหาก เรื่องทั้งหมดเป็นการสร้างเรื่องปลอมขึ้นมาของคุณ เวยจ่อเท่านั้น…..

“แล้วไงล่ะ”คุณท่านในช่วงนี้ เหมือนจะดูแก่ลงไปไม่น้อยเลย ทีเดียว
สายลมพัดผ่านร่างของเขา จึงทำให้ค่อยๆรู้สึกหนาวขึ้นมา

นิดๆ

พ่อบ้านติงรู้สึกเสียใจนิดๆ

หาหลานกลับมาได้ สำหรับคุณท่านแล้วนั้น มันควรเป็นเรื่อง ที่มีความสุขมากๆเรื่องหนึ่ง

ในชีวิต ก็ควรจะสมบูรณ์แบบแล้ว

แต่ดูจากตอนนี้ แล้วทำไมรู้สึกคุณท่านไม่มีความสุขเลยล่ะ

หลังจากที่กู้เวยจือกลับมา บ้านหลังนี้ ก็เริ่มมีรอยแยก และ

รอยร้าว

ตรงกันข้าม ความสุขร่วมสมัครสมานในอดีตก็จางหายไป

คุณท่านกู้ถอนหายใจเบาๆ “สิ่งที่เธออยากได้ มันเป็นของ จิ่ง ตั้งแต่แรก เธอคือลูกคนเดียวของจิ่งซี่ ให้เธอเป็นเรื่องที่ สมควรจะทําอยู่แล้ว”

อันที่จริงถึงกู้เวยจือไม่บอก พอผ่านไปสักพักหนึ่ง รอเธอเรียน จบ ทำให้เขาวางใจได้แล้ว หุ้นพวกนั้น ก็ต้องยกให้เธออยู่ดี

“อาติงเอี๊ย อย่าสับสนเรื่องนี้อีกเลย จะยังไงก็เป็นของเธออยู่ดี ไม่ใช่หรือไง”

คุณท่านจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้แล้ว ก็เดินไปทาง กู้อานหยาน พ่อบ้านติงตามอยู่ข้างหลังเขา จะก้าวเท้าก็รู้สึก หนักเล็กน้อย

เขาไม่ใช่คุณท่าน ความรู้สึกที่มีต่อกู้เวยจือ ไม่ได้ลึกซึ้งดั่ง คุณท่านเช่นนั้น

หากยืมมองปัญหา จากมุมมองของคนนอก งั้นการที่หาคุณ หนูหลานคนนี้กลับมา สําหรับบ้านพวกเขาแล้ว คงจะไม่ใช่ เรื่องดีอะไรอย่างแน่นอน

อยู่ๆก็ชอบพูดว่ามีคนในครอบครัวนี้จะทำร้ายเธออย่างบ่อยๆ แล้วยังสร้างหลักฐานปลอม เพื่อบีบบังคับให้คุณท่านโอนหุ้น ให้เธอ

คุณท่านไม่ใช่มองไม่ออกเรื่องพวกนี้ แต่มองออกแล้วยังไงล่ะ

อะไรที่ติดค้าง ก็อย่างติดค้างอยู่ดี

เพียงแต่แค่หวังว่าหลังจากที่โอนหุ้นให้เธอครั้งนี้แล้ว จาก สามารถหยุดได้แท้จริง

ให้บ้านนี้ มีความอบอุ่นเยอะหน่อยเถอะ
คุณท่านอายุก็ไม่น้อยแล้ว อย่างน้อย ก็ช่วยทำให้เวลาที่ เหลือของเขานี้ ได้รับจากความสุขในครอบครัวเยอะๆ

แต่หวังว่า กู้เวยจื่อจะสามารถรับรู้ถึงความรักใคร่เอ็นดูที่คุณ ท่านมีให้

ต่อไป กับคุณท่าน ก็ใช้ความจริงใจให้มากขึ้น


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ