บทที่338 เมื่อคืน

บทที่338 เมื่อคืน

เรื่องนี้ ที่จริงคนทั้งหมดในห้องนี้ ไม่มีใครไม่รู้

ทว่า การที่พูดออกมาโดยตรง แถมยังพูดออกมาแบบ กะทันหัน จึงทำให้บรรยากาศภายในห้องเงียบและเย็นลง ทันที

ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่า การเผชิญหน้ากับคุณชายใหญ่มู่ในคืนนี้ ต้องรวบรวมความกล้ามากเพียงใด

แต่กู้อานหยานไม่เคยคิดว่าจะประหม่าถึงเพียงนี้

เจียงนานอึ้งไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้น เขาก็จับมือของกู้อานห ยานแล้วบีบเบาๆ

“พี่ใหญ่ ผู้หญิงนั้นได้มาเพื่อที่จะรัก ถ้าจะถามว่ารู้สึกยังไง ต้องถามอานหยานถึงจะรู้”

เขาก้มหน้าลงไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ มุมปากของเขาเผย รอยยิ้มที่เธอคุ้นเคยออกมา “เป็นยังไงบ้าง? การได้ใช้ฉัน เธอ พึงพอใจไหม?”
กู้อานหยานอึ้งไปสักพัก จากนั้นหน้าของเธอก็แดงขึ้นมาทันที

เขาเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง บทสนทนาแบบนี้ จะไม่ให้เธอเขินอาย ได้อย่างไร?

เธอทำเพียงยกเครื่องดื่มขึ้นมา แล้วก้มหน้าลงไปดื่ม แกล้งทำ เป็นโมโหและไม่สนใจเขา

แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ

คำพูดของคุณชายใหญ่มู่นั้นเป็นการบูลลี่ทำให้คนอื่นอับอาย ทว่า เจียงนานกลับเปลี่ยนคำให้ตัวเองเป็นผู้ที่ถูก “ใช้”

คำพูดยังคงน่าอับอาย แต่ทว่า มันแสดงให้เห็นถึงเกียรติที่ เขามีให้ต่อเธอ

สายตาของหนานกงอี้และลู่ฉินมองไปยังตัวของเจียงนาน พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

ครั้งนี้พี่รองดูจริงจังมากเลย

แน่นอนล่ะ ผู้หญิงที่สามารถพามาเจอพวกเขาได้ ต้องเป็นคน ที่เขาตัดสินใจที่จะจริงจังอย่างแน่นอน
พวกเขาแค่คิดไม่ถึงว่า พี่รองจะตัดสินใจถึงขั้นนี้แล้ว

ผู้หญิงคนนี้มีอะไรแตกต่างจากคนอื่นเหรอ ข้อแรกคือพี่ใหญ่ ได้มีปัญหากับParadise Islandเพื่อเธอ และยังตัดสินใจอย่าง เด็ดขาดที่จะเข้าไปในอาลีข่าน

แน่นอนว่า คุณชายใหญ่มู่ในตอนนี้ หลังจากที่ไปอาข่าน กลับมา ก็ทำให้อำนาจของเขายิ่งใหญ่ขึ้น

แต่ตอนที่ไปที่นั่นแรกๆ ชีวิตนั้นเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย นั่นเป็นการเสี่ยงครั้งใหญ่จริงๆ!

กงหนานอี้อาจจะไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก แต่ลู่ฉินนั้น ไปที่อาลีข่านพร้อมกับมู่บ้านเป่ย

และยังเห็นกับตาว่า มู่บ้านเปียรอดมาจากท่ามกลางพายุนอง

เลือดนั้นมาได้อย่างไร

แต่ว่าดูจากตอนนี้แล้ว พี่ใหญ่กำลังโมโหอย่างเห็นได้ชัด พี่ รองก็มีใจที่อยากจะขอให้เขายกโทษให้ ทว่า เรื่องเกี่ยวกับผู้

เพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลาย หนานกงอี้จึงรินไวน์ให้กับทุก คน และเทน้ำผลไม้ให้กู้อานหยาน

“พวกเราสี่คนไม่ได้รวมตัวกันนาน และหาโอกาสยากที่จะ

รวมตัวกันอย่างคืนนี้ เรื่องอื่นไม่ต้องพูดแล้ว มาดื่มกันก่อนเถอะ”

เขาชูแก้วขึ้นเป็นคนแรก เพื่อชนแก้วตามมารยาท

ลู่ฉินไม่ได้พูดอะไร ยกแก้วขึ้นแล้วดื่มเข้าไปหมดแก้วในครั้ง เดียว จากนั้นก็กลับไปดื่มขวดของตัวเองอย่างเงียบๆ

เจียงนานและกู้อานหยานสบตากัน จากนั้น เจียงนานมอง ไปยังมู่บ้านเป่ยแล้วพูดขึ้นด้วยเสียงที่นุ่มนวลว่า “พี่ใหญ่ ฉัน อยาก…นกับอาหยาน หวังว่า…..….….….….…..

“นายแน่ใจเหรอว่า คนในตระกูลเจียงจะยอมรับผู้หญิงที่ถูก ทอดทิ้งโดยตระกูลมู่?”มู่บ้านเป่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

กู้อานหยานบีบฝ่ามือของตัวเองแน่น คุณชายใหญ่มู่ในคืนนี้

ทําเกินไปจริงๆ

ทว่า ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงความรู้สึกภายในใจ ในเมื่อเธอมา แล้ว ก็จะต้องเผชิญหน้าทุกอย่างพร้อมกับเจียงนาน

เธอก็ไม่อยากให้เจียงนานเสียเพื่อนที่ดีไปเพียงเพราะเธอ

เธอพูดขึ้นเบาๆว่า “ฉันจะพยายาม……

พยายามทําดีเรื่องบนเตียงกับฉัน หรือว่า พยายามอย่างเต็ม ที่เพื่อรักครั้งใหม่”
มือของกู้อานหยานสั่นเล็กน้อย เจียงนานจับมือของเธอแน่น และมองไปยังมู่จ้านเป่ย

“นายคงจะยังไม่รู้สินะ?”มู่บ้านเป่ยมองไปยังเขา และหยิบ บุหรี่ขึ้นมาจุดหนึ่งม้วน จากนั้นก็สูบเข้าไปหนึ่งครั้ง

เขามองดูแววตาของเจียงนาน พร้อมกับรอยยิ้ม

“เมื่อคืน เธอถูกฉันเอาบนรถของฉันราวๆสองชั่วโมง ตอนนี้ นายมาบอกว่า นายจะหมั้นกับผู้หญิงคนนี้?”

“แคร้ง” แก้วที่อยู่ในมือของกู้อานหยานร่วงลงไปบนโต๊ะ ทำให้น้ำในแก้วหกเกลื่อนพื้น

ไม่มีใครพูดอะไร คนที่คมคายและพูดเก่งที่สุดอย่างหนานกง อี้ ตอนนี้ความสามารถในการพูดของเขาหายไปโดยปริยาย

แม้แต่ลู่ฉิน ที่มองกู้อานหยานด้วยสายตาที่รังเกียจและ เหยียดหยามในตอนแรก

พอคิดในอีกแง่มุมหนึ่ง จู่ๆก็มีความรู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้ขึ้น

มาเล็กน้อย
เรื่องที่เกิดขึ้นบนรถของพี่ใหญ่……………องนี้ไม่ต้องไป คิดมาก ก็สามารถเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ความเยือกเย็นในตัวของเจียงนานแผ่ออกมาข้างนอกทันที!

โดยปกติเขาไม่ใช่คนที่จะแสดงความรู้สึกออกมาให้เห็น และ ก็เป็นคนอบอุ่น แต่ตอนนี้ ความเยือกเย็นและความน่ากลัวบน ตัวของเขา แผ่กระจายออกมาแล้ว

เขาไม่รู้เรื่องนี้!

ถ้าเขารู้ เขาก็จะไม่ขอให้กู้อานหยานมากับตัวเองในคืนนี้ หรอก!

จะไม่ให้เธอได้รับความอับอายแบบนี้แน่นอน!

กู้อานหยานคิดว่าตัวเองสามารถเผชิญหน้ากับมันอย่างนิ่ง เฉยได้ ทว่าหลังจากที่มู่บ้านเป่ยพูดคำพูดที่น่ารังเกียจแบบนี้ ออกมา เธอถึงรู้ว่า ความอดทนของตัวเองนั้นไม่ได้มีมากขนาด

นั้น

“อานหยาน…

“ฉัน ฉันมีธุระน่ะ ขอตัวกลับก่อนนะ”

เธอรีบแกะมือของเจียงนานออก แล้ววิ่งออกไปจากห้องทันที

เจียงนานรีบยืนขึ้น มู่บ้านเป่ยเพียงยกคางขึ้น ลู่ฉินก็รีบพุ่งตัว ออกไปรั้งเจียงนานไว้

“ทั้งๆที่พี่รู้อยู่แล้วว่าเธอคือผู้หญิงของพี่ใหญ่! ไร้ซึ่งอารมณ์ กล้ามเนื้อทั้งตัวตึงขึ้นทันที “สีหน้าของลู่ฉิน

ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะช่วยพี่ใหญ่จัดการ รอง พวกเขาเป็น เพื่อนกัน ในระหว่างพวกเขา ไม่มีคําว่าเข้าข้างฝ่ายหนึ่งเพื่อ จัดการกับอีกฝ่ายแน่นอน

ทั้งหมดนี้ก็เพราะกู้อานหยาน

ถ้าในโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนนี้ ทุกอย่างก็จะไม่เกิดขึ้น!

มู่จ้านเป่ยนั่งพิงอยู่บนโซฟา ยกขาไขว่ห้างแล้วค่อยๆดูดบุหรี่

“พี่ใหญ่ พี่คิดที่จะทำอะไรกันแน่?”เจียงนานหันกลับมามอง เขา โดยมีความกังวลอยู่อย่างเห็นได้ชัด

ถ้าคิดที่จะออกไป ก็ต้องลงไม้ลงมือกับเจ้าสี่ ทว่า กับเพื่อน ของตัวเองแล้ว นอกจากเวลาซ้อม เขาก็ไม่เคยลงไม้ลงมือเลย
ทุกคนเคยสาบานกันไว้ว่า จะไม่มีวันลงไม้ลงมือหรือทำร้าย

กันเอง

แต่เขาเป็นกังวลจริงๆ กู้อานหยานถูกพี่ใหญ่ทำให้อับอาย แล้ววิ่งออกไปแบบนี้ เขาเกรงว่าเธอจะมีอันตราย

ที่แบบนี้ ที่ๆเธอไม่คุ้นเคย ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมา จะทําอย่างไร?

“คําถามนี้ ฉันควรเป็นคนถามนายมากกว่าไม่ใช่เหรอ?”หมั้น? ไอ้บ้านี่คิดจริงจัง?

“ฉันจำไม่ได้ว่าเคยสนุกกับร่างกายของเธอมาแล้วกี่ครั้ง จน กระทั่งเธอเคยท้องกับ….….….….….….…….

เวลาผ่านไปหนึ่งเดือน มู่จ้านเป่ยคิดว่า ตัวเองยกเรื่องแบบนี้ ขึ้นมาพูด ก็คงจะรู้สึกเพียงเบื่อหน่าย

ทว่า เด็กนั่นที่ไม่มีโอกาสได้ลืมตามาดูโลก ราวกับมีดที่ แหลมคม แทงเข้าไปในหัวใจที่สงบของเขา เลือดเนื้อฉีกขาด และเจ็บจนพร่ามัว!

เขาปฏิเสธที่จะคิดถึงบาดแผลในใจที่เคยเกิดขึ้นในอดีต แล้ว มองไปยังเจียงนาน จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “ที่นายจะหมั้นกับเขา เป็นการจงใจ?”

“ผมไม่เคยทำเรื่องจงใจ พี่ใหญ่ ถ้าพี่ยังชอบเธอจริงๆ งั้นก็ กรุณารักษา……..
“หี ชอบเหรอ? เธอสมควรได้รับมันเหรอ?”

“พี่ใหญ่! ตอนนั้นที่เธอจากพี่ไป ก็เพื่อตัวพี่เอง!”

มู่จ้านเป่ยยิ้มออกมาด้วยความรังเกียจเจียงนานพูดขึ้นเสียง ต่ำ “ลูกของเธอนั้น ในตอนที่กลับมาเธอไม่ทันระวังเลยทำให้ แท้ง เธอไม่ได้ตั้งใจเอาเด็กออก!”

นิ้วมือของมู่บ้านเป่ยแข็งขึ้นเล็กน้อย บุหรี่ที่อยู่ในมือเกือบร่วง ลงไปบนพื้น

แต่เขาก็รีบจับบุหรี่ให้แน่นขึ้นกว่าเดิมทันที จากนั้นก็ยกมือ

ขึ้นแล้วสูบ

เขาเลิกคิ้วขึ้น ไม่ได้แคร์เลยแม้แต่น้อย “แล้ว?”

ที่จริงเจียงนานรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเล็กน้อย! ตอนแรกก็มีความ ลังเลเล็กน้อย ทว่า ถึงจะลังเลมากกว่านี้ ก็เจ็บปวดไม่เท่าตอน ที่เห็นกู้อานหยานได้รับความอับอาย!

เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ต่ำว่า “เรื่องนี้ ตอนแรกเธอไม่อยาก จะพูด แต่ว่า พี่เข้าใจเธอผิดมากไปจริงๆ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ