บทที่327 ลูก ตอนนี้อยู่ที่ไหน

บทที่327 ลูก ตอนนี้อยู่ที่ไหน

กู้อานหยานเพิ่งกลับไปที่หน้าร้านอาหาร แต่เวลาห้านาที สายของเจียงนานก็เข้ามา

เธอไปถึงหน้าร้านอาหารนั้นที่กินข้าวไป สองนาทีต่อไปมา ก็ ขึ้นรถเจียงนาน

อารมณ์คืนนี้ที่จริงแล้วหดหู่ แต่ เมื่อครู่ช่วยคนแก่มาคนหนึ่ง ก็เลยร่าเริงขึ้นมา

“ไปไหนมา? “เจียงนานเห็นเสื้อผ้าเธอหลุดลุ่ย ผมเผ้าก็เช่น กัน เขาจึงขมวดคิ้ว

แต่ เธอดูเหมือนไม่มีตรงไหนได้รับอันตราย ดังนั้น ความ กังวลก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะมากเกินไปหน่อย

เขากลัวหน่อยๆ ดึกแล้วเธอไม่กลับไป จะไปเจอมู่บ้านเป่ย

“เมื่อกี้เห็นคนแก่คนหนึ่งสำลัก เกือบจะหมดสติไป ฉันเลย เข้าไปช่วย ช่วยชีวิตเขาได้”

เสียงของกู้อานหยานแหบเล็กน้อย แต่ทั้งตัวดูเหมือนร่าเริง อย่างมาก ไม่เหมือนกับเจอเรื่องอะไรที่ดูน่ากลัวมา
เจียงนานโล่งอก เหลือบมองเธอ แล้วจึงขับรถไป

“คุณช่วยคนได้ด้วย? ”

“แน่สิ ฉันเคยเรียนเภสัชมาหลายปี เรียนรู้ด้วยตัวเอง เชียว! ”

ไม่ว่าช่วยคนหรือว่ากลั่นยา ชาติที่แล้วเธอเก่งมาก

ก็แค่ความฝีมือดีนี้ต่ำต้อยมาโดยตลอด ทำให้กู้เวยจือผู้หญิง เลวที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ต้องมาใช้เครดิตของเธอไปทุกครั้ง

แต่ นั่นคือเรื่องเมื่อชาติที่แล้ว

ตอนนี้มาคิดดู ดูเหมือนว่า ไกลจนเอื้อมไม่ถึง

“คุณเรียนเภสัชกี่ปี? ทำไมผมไม่รู้? “เจียงนานหันหน้า เหลือบมองเธอ

ยัยนี่เพิ่งจะเท่าไหร่? สิบแปด พูดแบบนี้ ไม่กลัวขำจนฟันร่วง หรือไง

“ไม่เชื่อก็แล้วแต่”กู้อานหยานรู้ ประสบการณ์พวกนี้ของตัว เอง พูดไปก็ไม่มีคนเชื่อ
และแน่นอน เธอก็ไม่คิดจะอธิบาย

เกิดใหม่? เรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้ เขาก็คงคิดว่าเธอเป็นคน บ้า

ถึงเจียงนานจะไม่ดูถูกเธอ แต่ก็กลัวว่า จะพาเธอไปพบ

จิตแพทย์

เกิดใหม่ แฟนตาซีเกินไปหรือเปล่า?

เธอเอนเบาะเก้าอี้ หลับตาลง

ในใจเจียงนานสงสัยหลายอย่าง เห็นๆอยู่ว่าเธอผิดปกติ เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ผมเผ้าก็ยุ่งไปหมด

แต่ อารมณ์เธอร่าเริงมาก ทำให้คนมองเรื่องที่ไปเจอมาไม่

ออก

แต่ระหว่างคิ้วของเธอ ยังมีความเศร้าที่สลัดไม่ออก

แต่ เจียงนานไม่มีโอกาสถามใดๆ

พอกู้อานหยานหลับตาลง เสียงกรนเบาๆ จู่ๆก็ดังขึ้นมาอย่าง

ไว

เที่ยงคืนกว่า ที่แท้ ก็ดึกมากแล้วจริงๆ
ในเมื่อเธอบอกแล้วว่าช่วยคนแก่คนหนึ่ง บางที่สภาพยุ่งเหยิง นี้ อาจจะเป็นเรื่องที่เกิดเมื่อครู่ทิ้งไว้ก็ได้?

เธอมักจะส่องประกายเสมอ เห็นคนอื่นลำบาก ก็จะไปช่วย โดยไม่สนใจตัวเอง

มองเห็นผมสองสามเส้นปรกหน้าเธอ เจียงนานยื่นมือออกไป

อยากจะช่วยเอาผมทัดไว้ที่หลังหู

แต่ มือยังไม่โดนหน้าของเธอ ก็ถูกเขาละกลับไปอีกครั้ง

ถ้าการกระทำคลุมเครือเกินไป จะทำให้เธอตกใจ

เก็บมือเข้ามา เขามองตรงหน้า ขับรถอย่างสบายใจ

ตอนใกล้จะตีหนึ่ง เดิมที ควรจะเป็นเวลาเข้านอน

แต่เพราะว่ามีคนแก่คนหนึ่งร้อนใจมาก ดังนั้น ตีหนึ่ง ประตู ของตระกูลกู้ก็เปิดออก

ตระกูลกู้เหมือนกัน แต่ ตระกูลกู้นี้มาจากหลิงโจว

ส่วนตระกูลกู้ของหลิงโจว กับตระกูลกู้ของเมืองเป่ยหลิง ต่าง กันราวฟ้ากับดิน
ถึงจะนามสกุลกู้หมด แต่พวกเขาไม่เกี่ยวข้องใดๆทางญาติ

ตระกูลกู้ของเมืองเป่ยหลิง ก็แค่ครอบครัวคนมีเงินธรรมดาๆ แม้แต่สังคมที่สูงกว่าของเมืองเป่ยหลิง พวกเขาต่างยากที่จะ เข้าไปได้

แต่ตระกูลกู้ของหลิงโจวนั้นเป็นครอบครัวของคนรวยที่มีอยู่

แน่นอน

ทั่วทั้งหลิงโจว เต็มไปด้วยการมีอยู่ของตระกูลกู้

ส่วนคนนี้ เป็นถึงนายท่านใหญ่ของตระกูลกู้แห่งหลิงโจว ที่ หลิงโจว ใหญ่โตจนไปไหนก็ทำให้คนทั่วไปของหลิงโจวต่าง หวาดกลัวได้!

กู้หมิงห้าวไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงได้มาที่นี่ ตระกูลกู้เล็กๆ ของพวกเขา กับตระกูลกู้แห่งหลิงโจวไม่เคยติดต่อใดๆกัน

เย่สุ่ยซิงลงมากับกู้หมิงห้าว พอได้ยินว่าคือนายท่านใหญ่ของ ตระกูลกู้แห่งหลิงโจว ก็ตกใจ

“หมิงห้าว ช่วงนี้คุณมีโครงการใหญ่อะไรที่ทำไหม? “ตอนลง ไป เย่สุ่ยซิงก็ถามไปมาอยู่หลายรอบ

กู้หมิงห้าวที่กำลังผูกไท ส่ายหัวอย่างรีบร้อน : “ไม่มี
มากไปกว่านั้น ถึงจะมีโครงการใหญ่ ก็ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับ ตระกูลกู้ของหลิงโจว เขาจะไม่ดูถูกบริษัทเล็กๆแบบนี้ของ พวกเขาได้ไง?

นี่เหมือนกับตระกูลของพวกเขาอยากทำธุรกิจกับกู้ตระกูลมู่ เห็นได้ชัดว่า เป็นคำพูดที่ดูเวอร์ แปลก!

“เอ่อ….เขามีอะไรกันแน่?

ดึกขนาดนี้ จู่ๆถูกเรียกให้ตื่นจากเตียง ตอนนี้เย่สุ่ยซิงยังง่วง อยู่

“ผมจะรู้ได้ไง? ไปดูก่อน! “กู้หมิงห้าวกังวล

ทั้งสองมองเห็นเงาตัวเอง ที่บนแจกันคริสทัลอันใหญ่ตรงมุม

บันได

กู้หมิงห้าวรีบเอาเชิ้ตที่ยังไม่เรียบร้อยยัดใส่กางเกง เย่สุ่ยซิ งกลับตื่นตระหนก: “ฉัน ฉันยังไม่ได้แต่งหน้าเลย!

พระเจ้า! อยู่ต่อหน้าคนใหญ่โตแบบนี้ ยังจะกล้าหน้าสดอีก นี่มันน่ากลัวแล้ว!

แต่งอะไรอีก? เขามารอแล้ว! ให้เขารอ แล้วไม่พอใจขึ้นมา “ จะทำไง?
ลงไปชั้นล่าง เสียงของกู้หมิงห้าวก็ยิ่งเบา กลัวคนที่อยู่ข้าง ล่างได้ยิน

เย่สุ่ยชิงฟัง ยังจะกล้ากลับไปแต่งหน้าได้ไง?

ถ้าหากท่าเขาโกรธ แค่หาเรื่องเล็กๆ บริษัทเล็กของตระกูล เขาคงไม่ถูกกำจัดออกไปในเวลาสั้นๆหรอกนะ?

ที่ห้องโถงชั้นล่าง กำลังรับใช้นายท่านใหญ่ตระกูลกู้กับหลาน ขายตระกูลกู้

พวกพ่อบ้านเฝ้าอยู่ข้างๆ แต่ละคนยืนตัวสั่น เหมือนเจอศัตรู กลับไม่ใช่นายท่านใหญ่แห่งตระกูลกู้ที่บริการยาก ที่จริงแล้ว ตระกูลกู้แห่งหลิงโจว มีชื่อเสียงมาก!

“คุณท่านกู้ คุณท่านกู้สวัสดีครับ!

กู้หมิงห้าวเพิ่งลงมา ก็เข้าไปทันที โค้งตัว เคารพอย่างมาก

เย่สุ่ยซิงตามอยู่ข้างเขา เป็นถึงคุณท่านกู้กับคุณชายกู้ กลัว ว่าจะละเลยต่อเขา

“เร็ว รีบไปชงชาที่ดีที่สุดมา เร็วๆหน่อย!

มองเห็นน้ำชาบนโต๊ะชา กู้หมิงห้าวก็ร้อนใจ : “ในห้องผมบนมีชาพันธุ์ดี รีบไป! “

“ครับๆๆ! “พ่อบ้านขึ้นไปอย่างร้อนใจ

กู้ซึ่งหยวนกลับโบกมือ พูดไปเบาๆ : ไม่ต้องหรอก ดึกแล้ว ไม่เหมาะที่จะดื่มชาไม่ต้องเกรงใจ”

“ครับ ครับ! ”

เขาบอกแล้วว่าไม่ดื่มชา กู้หมิงห้าวจะกล้าขัดใจได้ไง?

แค่ยืนอยู่ตรงหน้านายท่านใหญ่กับหลานชายแห่งตระกูล ใบหน้าก็กังวล มือก็ไม่รู้ว่าเจ็บไว้ไหน

“นั่งเถอะ ยืนทําไร? “ดูๆแล้วคุณท่านกู้ ยังดูน่าคบหามากกว่า หลานชายของตระกูลกู้

มีรอยยิ้มที่เป็นมิตรปรากฏบนหน้าเขา มองกู้หมิงห้าวกับเป ยชิง: “รีบนั่งสิ! ”

ทั้งสองสบตากัน นั่งตรงหข้ามอย่างสั้นๆ

เยี่สุ่ยชิงแอบสะกิดเอวกู้หมิงห้าว กู้หมิงห้าวตูระมัดระวัง มอง คุณท่านกู้: “เอ่อ……..คุณท่าน..……..

“ผมอยากถาม เมื่อก่อนซางชิงเคยมาพักที่นี่อยู่ช่วงหนึ่งใจไหมครับ?

บางชิง?

สายตาของกู้หมิงห้าวกับเย่สุ่ยซิงปะทะกัน

ทำไม จู่ๆก็ถามเรื่องของซางชิง?

“เอ่อ ซางชิงเธอ…….หมิงห้าวมองภรรยาแวบหนึ่ง

หนึ่งเดือนก่อนนี้ เย่สุ่ยซิงพูดกับเขาเรื่องหนึ่ง ทำเอาเขาตกใจ

จนตอนนี้ยังรับไม่ได้ เวลานี้ นายท่านใหญ่ตระกูลกู้แห่งหลิงโจว คนสำคัญขนาดนี้

มาหาซางชิงเนี่ยนะ?

“สิบกว่าปีก่อน ที่จริง…ที่จริงเคยพักอยู่ที่นี่มาก่อน”

นายท่านใหญ่ตาเป็นประกาย กู้จิ้งหย่วนถามทันที: “ตอนที่ เธอมา ท้องแล้วใช่ไหม เด็กคนนี้ ตอนนี้อยู่ไหน? ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ