บทที่299 ยุคที่ดูหน้าตา

บทที่299 ยุคที่ดูหน้าตา

ครั้งนี้กู้อานหยานกลับมาโรงเรียน ไม่ใช่การเผชิญหน้ากับ สายตาที่มีความเกลียดชังอีกครั้ง

สายตาที่ทุกคนมองเธอประหลาดหน่อยๆ บางคนอิจฉา บาง คนก็ยังริษยา แต่ที่เยอะขึ้นคือ น่าทึ่ง

ไม่ผิด เป็นความน่าทึ่งของพวกผู้ชาย

ผู้หญิงคนนี้ สวยกว่าดาวโรงเรียน สวยกว่าสตรีหมายเลข หนึ่งเมืองเป่ยหลิง

ที่สำคัญที่สุดคือ เธอสวมชุดธรรมดาๆ บนใบหน้าไม่มีเครื่อง สำอางสักนิด แม้แต่ทรงผมก็ไม่ได้ไปทำโดยเฉพาะ

ที่จริงพวกผู้ชายไม่ชอบใบหน้าและลำตัวของผู้หญิง มีอะไร มาประดับประดามากมายนัก

เรียบง่าย ก็ดูดีได้ เพอร์เฟคที่สุด

กู้อานหยานในตอนนี้ เป็นรูปแบบที่พวกผู้ชายชอบมากที่สุด

ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือมองเห็นเธอ ก็ไม่ตื่นเต้นมากนัก
ครึ่งเดือนแล้วที่ไม่เจอ เอาแต่บอกว่าอยู่กับคุณชายรองเจียง

แต่ว่า ช่วงนี้คุณชายรองเจียงไม่ได้ไปบริษัท ทุกคนต่างไม่ เห็นเช่นกัน

“วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกเราร้อนใจแทบตาย ถูกลักพา ตัวจริงๆเหรอ? ”

“ใช่ อยากจับกู้เวยจือ แต่ฉันอยู่กับกู้เวยจือ เลยถูกจับไป ด้วย

กู้อานหยานไม่อยากเปิดเผยมาก เลยหาข้ออ้างพูดไป

เห้อหลิงจือก็โกรธขึ้นมาทันที “จะต้องเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้น วันๆเอาแต่อวดตัวเองกับคุณชายใหญ่มู่ เลยมีคนจับจ้อง”

“นั่นมันก็เธอหาเรื่องเอง ทำตัวสูงส่งไป จะโทษใครได้!”

ซูเสี่ยวหมี่ไม่เคยเห็นใจอะไรกู้เวยจือทั้งนั้น เธอบ่นพึมพำ “ตอนนี้ ยังทำให้อานหยานของพวกเราลำบากอีก เกินไป แล้ว!

กู้อานหยานอยากจะขำ กู้เวยจือต้องเป็นแพะรับบาป เหมือน จะไร้มนุษยธรรมหน่อยๆ
แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นก็ทำตัวสูงส่งมากไปจริงๆ เป็นแพะรับบาป สักหน่อย ก็ไม่เป็นไร

“ใช่ ที่แย่ที่สุดคือกู้เวยจือ”

ทั้งสามสบตากัน ขำออกมาอย่างทนไม่ไหว

“ไปเถอะ จะเข้าเรียนแล้ว ต้องรีบ”

คิดไม่ถึงว่า ตอนที่เพิ่งเข้าไปในทางเดินอาคารเรียน ยังไม่ เข้าไปในห้อง ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหา

ใบหน้าเขาเหนียมอาย เดินไปตรงหน้ากู้อานหยาน จู่ๆสองมือ ก็ยื่นซองอะไรมาให้

“คุณ………….เพื่อนนักเรียนกู้อานหยาน ผมชอบคุณ หวังว่า คุณจะรับไป!”

เขาเอาจดหมายยัดใส่มือกู้อานหยาน หมุนตัวออกไป เร็วจน เหมือนลม

กู้อานหยานเข้าเรียนมาตั้งหลายปี เป็นครั้งแรกที่เจอ เหตุการณ์แบบนี้

มองซูเสี่ยวหมี่ แล้วก็มอง เห้อหลิงจือ สุดท้าย ก็เปิดจดหมาย
“จดหมายรักนี่! “ซูเสี่ยวหมี่พ่นลมออกจากปาก”พระเจ้า ยุค นี้ยังมีผู้ชายส่งจดหมายรักอีกเหรอ!”

กู้อานหยานทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย ยุคนี้แล้ว ดูหน้าตากัน จริงๆเหรอ?

ตอนเธอน่าเกลียด ทุกคนแทบจะปาหินใส่เธอ

ตอนนี้คืนกลับไปเป็นหน้าเดิม สวย ไม่ใช่แค่สายตาที่มองเธอ จะเป็นมิตร แม้แต่จดหมายรักก็ได้รับด้วย

หรือว่า ใบหน้าที่แท้จริงสำคัญขนาดนี้?

จดหมายรักใส่ไว้ในหนังสือ ไม่ได้ดูอะไรมากนัก เธอไม่สนใจ อะไร ทั้งสามเข้าไปในห้องเรียนด้วยกัน

“อานหยาน ผมจองที่ให้คุณแล้ว”ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งแถวห้า ยืนขึ้น โบกมือให้เธอ

คนที่เข้าเรียนต่างรู้ แถวที่ห้าที่หก เป็นที่นั่งที่ดีที่สุดใน ห้องเรียน

ด้านหน้าก็หน้าเกินไป จะนอนก็ไม่ได้ ด้านหลังก็อยู่หลังไป

เรียนแล้วลำบากหน่อยๆ

จู่ๆมีคนจองที่ให้เธอเอง! การปฏิบัติแบบนี้ ต้องดีขนาดนี้เชียวเหรอ?

“ไม่ต้องหรอก ขอบคุณนะ ฉันมีที่”กู้อานหยานยิ้มให้เขา แล้วไปแถวหลังสุด นั่งลงข้างๆฉินโจว

ถึงแม้จะปฏิเสธเขาไป แต่ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะไม่โกรธ อะไร

เพราะว่าเมื่อกี้กู้อานหยานยิ้มให้เขา เขาก็มองแผ่นหลังเธอ อย่างตะลึง ไม่ได้สติคืนมา

กู้อานหยานทำอะไรไม่ถูก หรือว่าต้องไปแต่งหน้าให้ขี้เหร่อีก ครั้ง ชีวิตแต่ละวันถึงจะสงบขึ้นบ้าง?

ดู? ของตรงหน้าพวกนี้คืออะไร?

“อานหยาน เชิญกินขนม”ถุงใหญ่สองถุงวางลงที่โต๊ะ ผู้ชาย คนนั้นกลัวเธอจะปฏิเสธตัวเอง วางลงยิ้มให้เธอ แล้วออกไป ทันที

“โอ๊ยๆๆ ต้องมีความสุขขนาดนี้เชียว? “ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อ หลิงจือที่นั่งอยู่ไม่ไหลก็อิจฉาจะตาย

“ฉันลดน้ำหนักอยู่ เอาให้พวกคุณ”

เธอโบกมือ ฉินโจวมือยาว เอาไปที่โต๊ะซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจ๋อ

ถือโอกาสที่ออดเข้าเรียนยังไม่ดัง ทั้งสองก็เริ่มแบ่งทันที

กู้อานหยานมองฉินโจว ถามเบาๆ “ช่วงนี้ไม่ได้ไปบริษัท โครงการใหม่พัฒนาไปถึงไหนแล้ว? ”

“APPของหยางอีทำขึ้นมาแล้ว ยังอยู่ในช่วงทดลองไม่หยุด เสี่ยวหมี่กับหลิงจือรับสมัครมาไม่น้อย ช่วงนี้กำลังสัมภาษณ์”

ความจรงช่วงนี้ แค่ไม่มีเรียน เวลาของพวกเขาทั้งหมดก็ไปไว้ ที่บริษัท

ทุกวันยันห้าทุ่มเที่ยงคืน ถึงจะกลับไปอาบน้ำนอน

ชีวิตแบบนี้ ดูเหมือนจะเหนื่อยมาก แต่ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด

มีเพื่อนๆหลายคนอยู่ด้วยกัน สู้ไปด้วยกัน พยายามไปด้วย กัน จะน่าเบื่อได้ไง?

“แต่ว่า อานหยาน มีเรื่องหนึ่ง..…….….

ฉินโจวไม่รู้จะอธิบายอย่างไร คิดๆดู ก็หยิบรูปวาดคนที่ปริ้นอ อกมา จากกระเป๋าของตัวเอง
“ผมทำตามที่คุณต้องการก่อนหน้านี้ ภาพวาดพระเอกของ

(สามีลึกลับของฉัน) วาดออกมาโดยใช้การลงด้วยหมึก

“ภาพโฆษณาล่ะ? “แค่มีภาพโฆษณา ถึงต้องลงด้วยหมึก

คิดไม่ถึงว่า แม้แต่ภาพใช้โฆษณาก็ออกมาแล้ว ไวมาก!

“ออกมาแล้ว จะให้คุณผลของการวาด”

แต่การแสดงออกของฉินโจวยังดูแปลกๆ วางภาพไปที่โต๊ะ ของกู้อานหยาน

“คำต้องการของคุณ ความยาวของผม ทรงผม ตา ขนคิ้ว จมูก และก็ปาก สันคาง รูปหน้า .……..

ฉินโจวลูบคิ้ว สุดท้ายก็หุบปาก ให้เธอค่อยๆดูเอง แวบแรกที่กู้อานหยานมองเห็นภาพวาดนั้น ตะลึงไปทั้งตัว

“นี่มัน…ตามที่ฉันสั่งให้วาดมาเหรอ? “ไม่อยากจะเชื่อ อย่างชัดเจน

ฉินโจวพยักหน้า “คำต้องการของคุณ ผมทำได้ไม่ร้อย เปอร์เซ็นต์ แต่ ทำได้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์แน่นอน ออกมาเป็น แบบนี้”
แต่กู้อานหยานยังไม่อยากจะเชื่อ นี่มันน่าจะ ..แค่บังเอิญไป

“บางที เป็นคุณ…….เป็นเพราะคุณเคยเห็นเขา ดังนั้น ตอนที่ วาดก็ถูก …..เอนเอียงไป…..

“อานหยาน คุณไม่สามารถมาสงสัยทักษะการวาดของผมได้ ผมมืออาชีพพอ”

ปัญหาเกี่ยวกับชื่อเสียงในวิชาชีพ จุดนี้ฉินโจวคลุมเครือไม่

ได้

เขาทำตามที่เธอขอร้อง ไม่ผิดไปสักนิด แม้แต่ความยาวของ ผม ก็ไม่มีความเอนเอียงสักนิด

ยังไงซะ ก็ไม่มีความเอนเอียง ไม่มีทางเป็นไปได้

เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้น ฉินโจวนั่งตัวตรง หยิบวิชาเรียน ออกมา เตรียมฟัง

กู้อานหยานกลับยังคงจ้องรูปที่วาดอยู่บนโต๊ะ มองด้วยความ

ตะลึง

ไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อ เพราะว่า ความจริงอยู่ตรงหน้า ตัวเอง
ไม่น่าละสีหน้าฉินโจวแปลกมากขนาดนี้ ไม่น่าล่ะเขาไม่พูด อะไร แต่กลับดูลังเล

ความเป็นจริง ตัวเธอเองก็ไม่รู้ควรจะพูดอะไร

ผลลัพธ์บนรูป คิ้วของผู้ชายซ่อนความเย็นชาไว้ ท่าทางดูหรู ถึงจะเป็นแค่ภาพวาด ก็เหมือนจะออกมาจากกระดาษได้

สามีลึกลับของฉัน) ปีนี้หนึ่งในโครงการที่พวกเขาเตรียม ( เปิดตัวพร้อมกันในช่วงแรกคือการ์ตูนกับละครโทรทัศน์ ทำไม พระเอกวาดออกมา หน้าตาเหมือนกับคุณชายใหญ่มู่?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ