บทที่284 เชิญคุณออกจากโรงพยาบาล
บทที่284 เชิญคุณออกจากโรงพยาบาล
คืนนั้น กู้อานหยานนอนไม่ได้เลย
ทั้งคืน เธอต่างต่อสู้กับความเจ็บปวด
จะหลับลงที่ไหน ตัวก็ยังสั่น
ดูเหมือน สีหน้าจะสงบลง แต่เหงื่อเย็นๆบนหน้าผากกลับ หักหลังเธอ
เจียงนานยังคงยื่นแขนของตัวเอง ให้เธอเอนไปในแขน ตัวเอง
ทั้งคืน สิบกว่าชั่วโมง จนฟ้าสว่าง อยู่ท่านี้ไม่เปลี่ยน
หมอและพยาบาลมากันหลายรอบ เปลี่ยนน้ำเกลือให้กู้ อานหยาน
ทุกครั้งที่เห็นคุณชายรองเจียงท่านี้ ตัวเขาไม่มีท่าทีใดๆ ทุกคนต่างเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่โอเคขึ้นมา
จะเหนื่อยแค่ไหน ? หากเป็นคนอื่น กลัวว่าจะยืนหยัดต่อ ไปไม่อยู่
แต่ คุณชายรองตระกูลเจียงที่เกิดมาเป็นลูกคนรวย สามารถทนได้จริงๆ !
คนไข้เจ็บมาก แต่ อาการเจ็บปวดผ่านไปตามเวลา ค่อยๆ คลายลง
เขากลับต่างกัน ความเจ็บปวดของเขาผ่านไปตามเวลา หนักขึ้นเรื่อยๆ
แขนเขาข้างนี้ หลังจากผ่านคืนนี้ไป ก็กลัวว่าจะเจ็บจน แทบไม่รู้สึก
วันถัดมา ตอนที่ฟ้าใกล้สว่าง ในที่สุดกู้อานหยานก็หลับ
ไป
เจียงนานโล่งอก ใช้แขนอีกข้างที่เป็นอิสระ หยิบทิชชูมา เช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้เธออย่างระมัดระวัง
การเคลื่อนไหวนั้น อ่อนโยนอย่างบอกไม่ได้ กลัวว่าไม่ ระวัง จะทำเธอตื่น
หมอบอกแล้ว แค่เธอหลับได้ ตอนที่ตื่นมา ความเจ็บปวด ก็จะลดไปได้เยอะ
ดังนั้นตอนนี้ ทำให้เธอตื่นไม่ได้
วางทิชชูลง เขาก็คิดอะไรขึ้นมาได้ เอาโทรศัพท์ใน กระเป๋าออกมาโทรหาเบอร์ของเวินซี
“เฝ้าหน้าห้องคนไข้ของกู้อานหยาน หมอมาก็ให้เข้ามา เลย ห้ามให้เกิดเสียงใดๆ เธอ……หลับไปแล้ว”
“ครับ คุณชายรองเวินซีเข้าใจทันที เฝ้าอยู่หน้าห้อง
เจียงนานวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ สายตามองไปที่หน้ากู้อาน หยาน
ร่างกายของเธออยู่ในช่วงไม่รู้สึกตัว ค่อยๆเอนไปในอ้อม แขนเขา
แต่ แขนยังขยับมั่วๆไม่ได้ ยังคงรักษาระดับความสูงก่อน หน้านี้ กลัวว่าตัวเองขยับ จะทำเธอตื่นได้
เขาคิดไม่ถึงว่าเขาจะทรมานถึงจุดนี้ หลีเยบอกแค่ว่าทั้ง ตัวเธอมีแต่แผล และการฉีกขาดอย่างรุนแรง
ถึงหลีเย่จะพูดไม่ชัดเจน แต่ เขารู้ ว่าหมายถึงตรงไหน
ยัยนี่ หลังจากผ่านค่ำคืนที่น่ากลัวนี้ไป อนาคต จะทิ้งปมไว้
ไหมนะ ?
เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไร แค่หลังจากมองใบหน้ากู้ อานหยานที่ถูกเช็ดอย่างสะอาดสะอ้าน ใบหน้ายังคงมีรอย เลือด ใจก็รู้สึกหดหู่
เหมือนมีหินก้อนใหญ่ๆ หนักๆทับอยู่ที่ใจเขาตลอดเวลา
เพราะว่าใหญ่และหนักมาก กดทับจนเขาหายใจลำบาก
ฟ้าสว่างแล้ว
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ด้านนอกก็เสียงเข้ามาเล็กน้อย เหมือนจะเป็นเสียงหญิงสาวร้องไห้โวยวาย
เจียงนานขมวดคิ้ว พูดเบาๆ “ออกไป”
เวินซีที่อยู่ข้างนอกตอบไปเบาๆ “คุณชายรองครับ เป็นพี่ สาวของคุณหนูกู้เอง เมื่อคืนคนของคุณชายใหญ่มาส่ง ด้วย เหมือนว่าจะบาดเจ็บเช่นกัน
“ให้เธอออกไป ! “พี่สาวอะไร เขาไม่รู้จัก รู้แค่ว่ายัยผู้ หญิงคนนี้กรีดร้องลั่นทางเดิน ทำกู้อานหยานตื่นได้
เวินซีตอบรับเข้าใจแล้ว”แล้วออกไปเอง
“ฉันจะเจอจ้านเป่ย จ้านเป่ยอยู่ที่ไหน ? รีบบอกฉันมา จําน เป่ยอยู่ไหน ? ”
เมื่อวานกู้เวยจือตื่นมาก็บอกว่าจะเจอคุณชายใหญ่มู่ หลี เย่บอกเธอว่าคุณชายใหญ่กำลังพักผ่อน ให้เธอสงบสติ อารมณ์
แต่คิดไม่ถึงว่า เช้าวันนี้ ผู้หญิงคนนี้จะเสียสติ จะไปหา คุณชายใหญ่
หลีเย่อารมณ์เสีย ถ้าไม่ใช่ว่าคุณชายใหญ่มอบหมายเรื่อง นี้ให้ เขาก็ไม่อยากจะมองผู้หญิงคนนี้มากเท่าไหร่
“ฉันจะไปเจอจ้านเป่ย ! พวกคุณใครจะกล้าขวางฉัน ใคร กล้า ! ”
มู่ล้านเป่ยไม่อยู่ คนที่นี่ทั้งหมด รวมถึงหลีเย่ กู้เวยจือต่าง ไม่สนใจ
คุณชายใหญ่มู่ให้หลีเย่อยู่ที่นี่ดูแลตัวเอง ก็เพียงพอที่จะ พิสูจน์แล้วว่าตัวเองสำคัญมากแค่ไหนในใจเขา
คนพวกนี้ แต่ละคนต่างไม่สนใจ หรือว่ามองไม่ออก ว่า คุณชายใหญ่มู่ชอบเธอมากแค่ไหนเหรอ ?
อนาคต เธอคือเจ้านายของพวกเขาทุกคน พวกเขากล้าไร้ มารยาทต่อเธอ ?
“คุณหนูกู้ คุณชายใหญ่ไม่อยู่ที่นี่
“งั้นเขาอยู่ไหน ? พาฉันไปเจอเขา ! ”
“คุณชายใหญ่มู่กลับไปที่ตระกูลมู่แล้ว”เวินซีเดินเข้าไป มองหลีเย่แวบหนึ่ง
หลีเย่อยากถามสถานการณ์ทางนั้น แต่ กู้เวยจืออยู่ที่นี่ เขาก็ไม่อยากถาม
เวินซีไม่รู้ว่าหลีเย่กำลังกังวลอะไร เขารู้แค่ กู้อานหยาน เจ็บแบบนี้ ตอนนี้คนที่ดูแลเธอคือ คุณชายรองของพวกเขา
แม้แต่คุ้มกันอยู่รอบห้องคนไข้ของกู้อานหยาน ต่างก็เป็น คนของพวกเขา
ส่วนคุณชายใหญ่มู่ อย่าบอกว่าตัวเขาเองไม่ได้ไปเยี่ยมกู้ อานหยาน ก็ลูกน้องของเขาต่างอยู่ที่กู้เวยจือ
คุณชายใหญ่มู่ปฏิบัติต่อกู้อานหยาน ไม่แยแสเลยสักนิด ดังนั้นตอนนี้เขาเห็นหลีเย่ ก็โกรธขึ้นมา!
“คุณหนูท่านนี้ เสียงดังโวยวายที่นี่ จะกระทบต่อการพัก ผ่อนของคนไข้คนอื่นๆได้ ถ้าอาการคุณดีแล้ว เชิญคุณไปจากโรงพยาบาลด้วย ! ”
“อะไรกันเนี่ย ? คุณกล้าใช้ท่าทางแบบนี้กับฉันเหรอ ? รู้ ไหมว่าฉันคือใคร ? ”
ทั้งเมืองเป่ยหลิง ผู้ชายที่เทียบไม่ติดที่สุดก็คือ คุณชาย
ใหญ่มู่
เธอคือผู้หญิงที่คุณชายใหญ่มู่แคร์ที่สุด ไม่ว่าใครเข้ามา เธอก็ไม่สนใจ
พอมองเวินซีอย่างชัดเจนแล้ว กู้เวยจือก็คิดขึ้นมาได้ทันที
“ทำไมเป็นคุณ ? คุณชายรองเจียงก็อยู่นี่ ? เขา……เขามา เยี่ยมกู้อานหยาน ? ”
สีหน้ากู้เวยซือหม่นลง ผู้ชายพวกนี้ ตาบอดกันหมด
ที่สนใจยัยกระจอกนั่นได้ !
เวินซีไม่อยากสนใจเธอ เอาแต่มองหลีเย่ “ที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูลมู่ ถ้าพวกคุณเอะอะ โวยวายที่นี่ต่อ ผมจะแจ้งความ
ผู้ชายคนนี้โมโหใส่เขา !
หลีเย่อยากจะพูดอะไร แต่ก็เข้าใจว่า เขาก็เข้าใจเขาผิด
แน่นอน เข้าใจเขาผิดไม่สำคัญอะไร ที่สำคัญก็คือ แม้แต่ คุณชายใหญ่ก็ถูกเข้าใจผิด
เขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เดินไปตรงหน้าเวยจือ พูดด้วย เสียงเยือกเย็น “ถ้าคุณกลับไปห้องคนไข้อย่างเชื่อฟัง ฟื้น บำรุงร่างกายอย่างเงียบๆ งั้น ตอนนี้ก็ออกจากโรงพยาบาล ได้แล้ว”
ยังไงก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แม้แต่หมอยังบอก ออกจาก โรงพยาบาลได้ตลอดเวลา
กู้เวยถือโกรธจนหน้าแดง ตัวสั่นไปทั้งตัว
“ออกจากโรงพยาบาล ? คุณให้ฉันออกจากโรง พยาบาล ? คุณไม่รู้เหรอว่าฉันเจ็บหนักแค่ไหน ? จะให้ฉันออกจากโรงพยาบาล ? ”
ประสาท ! เขาบ้าไปแล้วหรือไง !
เธอยังบาดเจ็บไม่ดีขึ้น แม้แต่รักษาก็ไม่ได้ !
คนพวกนี้ เป็นบ้ากันไปหมด !
“ฉันจะไปเจอจ้านเป่ย พาฉันไปเจอเขา ! ฉันจะ…..….
“คุณร้องอีกที อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจละกันช ! “สีหน้าหลี เย่หม่นลง
คำพูดของเวินซีทำให้เขาเข้าใจเล็กน้อย ก็คือ เสียงขอ งกู้เวยจือ ส่งผลกระทบต่อการพักผ่อนของคุณผู้หญิง !
“คุณกล้าเหรอ ! คุณก็เป็นแค่ที่จ้านเป่ยเลี้ยงไว้ …..อื้อ ! คุณ……อื้ออื้อ ! อื้ออื้ออื้อ——”
กู้เวยจือเบิกตาโต ยังไงก็คิดไม่ถึงว่า ความกล้าของหลีเย่ จะมากขนาดนี้ กล้าจับเธอกลับไปที่ห้องคนไข้
มากเกินไปแล้ว ! เขาทำมากไปแล้ว !
จ้านเป่ยล่ะ ? จ้านเป่ยอยู่ที่ไหน ?
เธอจะเจอจ้านเป่ย เธอต้องการให้จ้านเป่ยจัดการไอ้สฤน ที่สมควรตายนี่ทันที !
เธอต้องการให้เขาตาย !
“อื้ออื้ออื้อ…..
เวินซีเห็นเธอถูกพากลับไปด้วยตาตัวเอง จึงกลับไปที่ หน้าห้องของกู้อานหยานด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
ใครก็ตามที่อยากขวางการพักผ่อนของคุณหนูกู้ ก็สมควร ตายอย่างไร้ความปรานี ! ผู้หญิงคนนี้ ! สมควรตาย จริงๆ !
พอจัดการเรื่องเสร็จ เขายืนตรงหน้าประตู พิงไปที่ประตู
เดิมทีแค่อยากพิงไปที่หน้าประตูสักพัก ยังไง เมื่อคืนเขาก็ไม่ได้นอนไปทั้งคืน
แต่ใครจะรู้ เขาลืมไปว่าประตูห้องไม่ได้ปิดสนิท การพิงนี้ ประตูห้องก็ถูกเขาชนไปจนเปิด เสียงดังกึก ตัวเขาล้มลงไปนั่งที่พื้น ในห้อง ผู้หญิงบนเตียงตกใจ ลืมตาขึ้นมา……
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
