บทที่270 เขายังแคร์ยัยกระจอกนั่น
บทที่270 เขายังแคร์ยัยกระจอกนั่น
มู่เจ๋อหนานยอมออกไปเอง แน่นอนว่าอานหยานไม่ขัด
อยู่กับพวกลูกคุณหนูคนรวยแบบนี้ เวลาทั้งวัน กลัวว่าจะ น่าเบื่อจะตาย
ถึงจะไม่น่าเบื่อ ก็ต้องน่าหงุดหงิดจะตายแน่
คนพวกนี้คุยกัน แน่นอนว่าพูดจาไม่รู้กาลเทศะแน่ๆ ถึง คุณจะไม่สนพวกเธอ พวกเธอก็จะพยายามมาพัวพันกับ คุณ เหมือนกับแมลงวัน
ที่น่ากลัวที่สุดก็คือมู่เสงี่ยนเอ๋อ บางครั้งที่ใจร้อน ก็จะ ทําร้ายคน
คุณหนูโหดๆแบบนี้ เธอไม่อยากเข้าไปยุ่งด้วย
กู้อานหยานพยักหน้า ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือโล่งอก
ออกทะเลสามารถผ่อนคลายได้ แต่ถ้าอยู่กับผู้หญิงเจ้า เล่ห์พวกนี้ ก็น่าทรมานจริงๆ
เรืออีกนํา สําหรับพวกเขาแล้วหรือว่าเป็นเรื่องที่ดี
กู้อานหยานพยักหน้า กำลังจะพูดอะไร
ข้างๆนั้น จู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้นมา : “คนในครอบครัวกันเอง ทําไมต้องแยกด้วย ? จะให้คนหัวเราะเยาะเหรอ ? ”
คุณชายใหญ่มู่ที่ไม่ได้พูดอะไรเลย จู่ๆก็พูดขึ้น ! แค่เขาพูด ทุกคนก็เงียบลงทันที แต่ละคนก็กลั้นลม
หายใจ มองไปที่เขา
ตอนนี้คุณชายใหญ่มู่ไม่เพียงแต่เป็นคุณชายใหญ่ของ ตระกูลมู่ เขายังเป็นประธานของบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป !
ลองถามทั้งเมืองเมืองเป่ยหลิงดู ยังมีชายคนไหน ที่เทียบ กับเขาได้ ?
คุณชายใหญ่มู่บอกว่าคนในครอบครัวไม่ต้องแยกกัน คือ ไม่เห็นด้วยที่มู่เจ๋อหนานจะไปอีกเรือลำ
คุณชายใหญ่มู่ต้องการให้ทุกคนอยู่ด้วยกัน ส่วนมู่เจ๋อ หนานก็ไม่กล้าขัดเขา
เขามองกู้อานหยานอย่างรู้สึกขอโทษ
กู้อานหยานกลับพูดขำๆ : “คุณเปลี่ยนไปมากแล้วจริงๆ
ถ้าเป็นมู่เจ๋อหนานเมื่อก่อน ถึงจะกลัว ก็จะชักสีหน้าไม่ พอใจใส่
อย่างน้อยก็จะให้ทุกคนรู้ว่าเขาไม่พอใจที่คุณชายใหญ่มู่
จัดการ
แต่เขาในวันนี้ ใจเย็นมาก สงบมาก ถึงจะไม่พอใจ แต่ อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมา
หรือที่เขาบอกว่าจะเป็นคนใหม่ ไม่ได้พูดไปงั้นๆจริงๆ ?
มู่เจ๋อหนานไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่ ถ้าเธอไม่อยากอยู่ต่อ ถึงจะต้องฝ่าฝืนพี่ใหญ่ เขาก็จะพาเธอไป
กู้อานหยานเหมือนจะอ่านความคิดเขาออก เธอพูด ยิ้มๆ : “ที่นี่มีทุกอย่าง ถึงจะขึ้นไปกินของอร่อยๆ ก็ไม่แย่ เท่าไหร่”
มู่เจ๋อหนานถอนหายใจ หันไปพูดกับมู่บ้านเป่ย : “งั้น พี่ ใหญ่ พวกเราขึ้นไปก่อนนะ
เขาประคองกู้อานหยาน เดินจากชายหาดไปที่ท่าเรือ
ตอนที่ขึ้นท่าเรือมา เพราะเห็นคุณชายใหญ่มู่อยู่ที่นี่ ก็
ต้องทักทายก่อน
ตอนนี้ขึ้นเรือสำราญไป ก็ต้องเดินผ่านท่าเรือ
แต่ชายหาดตื้นๆ ทำให้เรือสำราญขึ้นฝั่งไม่ได้
มู่เจ๋อหนานกับกู้อานหยานไปแล้ว ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อ หลังจื่อตามหลังมาติดๆ
หลีเย่พูดเสียงดัง : “คุณชายใหญ่ สายมากแล้วครับ ขึ้น เรือก่อนเถอะ”
นี่คือความคิดเห็นของหลีเย่ ไม่ใช่คุณชายใหญ่อยากจะ เดินตามหลังพวกกู้อานหยาน
ดังนั้น คุณชายใหญ่มู่จะเดินไปที่ท่าเรือ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ แน่นอน
มู่เจ๋อหนานกับกู้อานหยานเดินอยู่ด้านหน้า ก่อนหน้านี้ไม่ นานยังมักจะตาต่อตา ฟันต่อฟันอยู่ตลอด ดูตอนนี้กลับพูด ไปขำไป !
สายตาลึกซึ้งของมู่จ้านเป่ยสะท้อนร่างบางๆนั้น
มู่เจ๋อหนานต้องการเธอ จนถึงขั้นบ้าคลั่งแล้ว เธอก็ยังจะ กล้าเดินใกล้กับเขามากขนาดนั้นอีก !
จิตใจของชายหนุ่ม ไปๆมาๆอยู่แค่เรื่องนี้ ! ยัยผู้หญิงโง่
นี่!
เวยจ๊อมองออกนานแล้ว ว่าลมหายใจของมู่บ้านเป่ยผิด
ปกติ
ก่อนที่กู้อานหยานยังไม่มา คุณชายใหญ่ไม่ต่างอะไรกับ เมื่อก่อน เย็นชามาก เฉยเมยสุดๆ
แต่ตอนนี้ มองเห็นปูเจ๋อหนานกับกู้อานหยานอยู่ด้วยกัน ลมหายใจทั้งตัวของคุณชายใหญ่มู่ ก็เหมือนกับออกมา จากขุมนรก
ไม่ใช่แค่เยือกเย็น แต่ยังหนาวเหน็บ
ขา ยังไม่ลืมยัยกระจอกคนนี้ !
เห็นมู่เจ๋อหนานกับกู้อานหยานเดินด้วยกัน เขาแคร์มากเห รอ ?
“ที่จริง อานหยานกับคุณชายรองมู่คบกัน ก็เหมาะดีนะคะ”
เก็บความโกรธในใจไว้ กู้เวยจ๋อยิ้มเหมือนดอกบัวขาว บานสะพรั่ง
“ถ้าหากอานหยานแต่งงานกับคุณชายรองได้ ที่จริง ……… ตระกูลมู่กับกู้ของเราสองคน ก็ถือว่าเป็นญาติกันแล้วยัง แต่งงานกันอีกนะคะ”
จ้านเป่ยไม่ตอบโต้ใดๆ จิตใจและความคิดไม่ได้อยู่ที่เธอ
หลีเก็พูดขำๆไปเบาๆ : “ตอนนี้ตระกูลมู่กับตระกูลกู้ไม่ เกี่ยวข้องใดๆแล้ว เป็นญาติกันแล้วมาแต่งงานกันยังไงเห รอ ? ”
อย่าว่าเขาไร้มารยาท เขาแค่ไม่ชอบที่กู้เวยจืออยู่ข้างๆ คุณชายใหญ่ ด้วยความหน้าไหว้หลังหลอก
กู้เวยจือแทบอยากจะถีบผู้ชายที่เป็นอุปสรรคคนนี้ลง ทะเล เป็นอาหารให้ฉลาม
ในตอนที่เธอลดสายตาลงนั้น ก็ระงับความโกรธไว้อีกครั้ง เงยหน้ามองมู่จ้านเป่ย รอยยิ้มก็อ่อนโยนเหมือนลม
“คุณย่าบอกแล้ว ต่อไปฉันต้องอยู่กับจ้านเป่ย เธอบอกว่า เราคือครอบครัวเดียวกัน ไม่ใช่ไม่เกี่ยวข้องกัน
หลีเย่ทำเสียงขึ้นจมูก คำพูดแบบนี้ มีแค่ผู้หญิงหน้าด้าน คนนี้ถึงจะกล้าพูดออกมาได้
ไม่เห็นคุณชายใหญ่ไม่ตอบโต้อะไรเลยเหรอไง ? เธอ ร้องเพลงเดี่ยวมาตั้งนานแล้ว ไม่เหนื่อยเหรอ ?
ความเป็นศัตรูของทั้งสองคนนั้น น่าจะนอกจากมู่บ้านเป่ย ก็ไม่มีใครไม่รู้
แต่ว่า คุณชายใหญ่มู่เย็นชาสุดๆ
คนข้างๆพูด เขาก็น่าจะไม่ได้ยินเลยสักคำ
ด้านหน้า มู่เจ๋อหนานกับกู้อานหยานขึ้นเรือสำราญไปแล้ว
หลังจากพวกนั้นไม่พอใจ ก็อยากจะขึ้นไปไวๆ เพื่อเปลี่ยน ชุดว่ายน้ำสวยๆ โชว์หุ่นสวยๆของตัวเองต่อหน้าผู้ชาย แต่ คุณชายใหญ่มู่เดินอยู่ตรงหน้าทุกคน
คุณชายใหญ่มู่เดินไม่เร็วและช้ามากไป จะมีใครกล้าผ่าน เขาเดินไปข้างหน้าล่ะ ?
ส่วนพวกกู้อานหยานกับซูเสี่ยวหมี่ พอขึ้นเรือก็เกือบจะ ทนไม่ไหวดีใจขึ้นมา
การตกแต่งนี้ เหมือนในโลกแห่งความฝันเลย
“ของกินเยอะมาก ! “เห้อหลิงจือมองไปที่โซนอาหาร เกือบจะน้ำลายไหล
ตอนเช้าทุกคนรีบจนกินซาลาเปาไปแค่สองอัน ก็ถูกอานห ยานเร่ง ขึ้นไปที่รถของคุณชายรองมู่
ตอนนี้ กระเพาะยังมีที่ว่างอยู่อีกเยอะ สามารถใส่อาหาร พวกนี้ลงไปได้ !
“ตอนนี้กินได้ไหม ? “กู้อานหยานแม้แต่ซาลาเปาก็ไม่ได้ กินมา ตอนเช้าดื่มไปแต่น้ำอุ่นสองคำ
“แน่นอนว่าได้”
คุณชายรองมู่พยักหน้า สามสาวก็รีบวิ่งเข้าไป กินอย่าง เอร็ดอร่อยเต็มที่
ตอนที่พวกสาวๆตามหลังมู่บ้านเป่ย ก็มองเห็นร่างของ พวกเธอสามคนมุ่งไปที่อาหาร
พอคุณชายใหญ่มู่เข้าไปในเรือ มู่เสงี่ยนเอ๋อกับเพื่อนๆก็ ขึ้นไป ขมวดคิ้ว ด้วยใบหน้ารังเกียจ
“คนจนพวกนี้นี่ ทำเหมือนกับไม่เคยกิน
“ใช่ ของที่ถูกพวกเขาแตะต้อง ใครจะอยากกินอีก ? สกปรกจะตาย !
“งั้นคุณก็ไม่ต้องกินสิ พวกนี้พวกเรากินไปแล้ว” ซูเสี่ยวหมี่กะพริบตาให้พวกนั้น และทำตัวไร้เดียงสา
“ขอโทษนะถูกพวกเราทำให้สกปรกแล้ว และก็สองแถว นั้น ตอนนี้พวกเราจะไปแพร่เชื้อสกปรก พวกคุณก็อย่ากิน ล่ะ !
เห้อหลิงจือรีบหยิบจาน ตามเข้าไปด้วย ไปแพร่เชื้อบ้าง
“ฮ่าฮ่าฮ่า…..ตรงนั้น มีเสียงหัวเราะของคนสองสามคน
เข้ามา
ผู้หญิงข้างๆมู่เสงี่ยนเอ๋อก็โกรธจนกำมือแน่น ใบหน้าก็ แดง
“ฉันไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายขนาดนี้ ป่าเถื่อนมาจากไหน เหรอ ? เสงี่ยนเอ๋อ สายตาของพี่สองคุณ ผิดปกติมากเลย นะ ?”
สำหรับจุดนี้ มู่เสงี่ยนเอ๋อจนปัญญาที่จะตอบโต้ไป
เมื่อก่อนคือคู่หมั้นของพี่ใหญ่ ตอนนี้ถูกพี่ใหญ่ทิ้ง ก็กลาย เป็นแฟนของพี่สอง
หรือเพราะว่าใบหน้านี้หน้าตาดี ?
ไม่เห็นหรือไง การแต่งตัวของเธอดูจนมากแค่ไหน !
ทั้งตัวมีแต่ของข้างถนน ! ของบนตัวที่มีราคาก็ไม่มีสัก
นิด !
ไม่รู้ว่าพี่สองเป็นอะไรไป คนจนแบบนี้ เมื่อก่อนพี่สองไม่ แลสักนิด
“ใช่สิ ซูซิน ฉันได้ยินว่า น้องสาวคุณถูกไอ้กระจอกนี่ ทำร้ายมือข้างหนึ่งไป ใช่ไหม ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ