บทที่262 ไม่เชื่อฟังต่อหน้าเขา
บทที่262 ไม่เชื่อฟังต่อหน้าเขา
เห็นอานหยานนั่งอยู่ในรถของเจ๋อหนาน หลีเก็ เหยียบคันเร่งโดยไม่รู้ตัว
เสียงดังขึ้นมา รถหยุดลง
เห็นพวกเขาจอดรถ คนขับรถของมู่เจ๋อหนานก็รีบหยุดลง ออกไปดูความปลอดภัยให้คุณชายใหญ่
หลีเย่รีบเดินไปที่ด้านหลังรถพวกเขา แล้วเคาะกระจกรถ
มู่เจ๋อหนานรำคาญหน่อยๆ เปิดกระจกรถลง : “มีอะไร ? ‘
“คุณชายรอง”หลังจากหลีเย่ทักทายเขา ก็มองไปที่กู้อาน หยาน : “คุณผู้…คุณหนูอานหยาน ทำไมคุณ…..
เขามองมู่เจ๋อหนานอีกครั้ง ใบหน้าสงสัย
กู้อานหยานอยู่บนรถคุณชายรองได้ไง ? คุณชายรองคง ไม่ได้จะทำอะไรผิดศีลธรรมต่อเธอหรอกนะ ?
กู้อานหยานรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร ยังไง พฤติกรรมเมื่อ ก่อนของมู่เจ๋อหนาน ก็เกินไปจริงๆ
ที่จริงคืนนี้ เธอไม่อยากขึ้นรถของมู่เจ๋อหนานสักนิด ถ้า เป็นเมื่อก่อน จะต้องรู้สึกไม่ปลอดภัยมากๆ
ถึงสุดท้ายก็อึดอัดกับคำโน้มน้าวของซูหยาน ถึงขึ้นรถมา
ยังไง ตัวเองก็จะไปแล้ว
“ไม่มีอะไร ? คุณผู้หญิงใหญ่เชิญฉันมาเป็นแขก ตอนนี้ คุณชายรองเลยจะไปส่งฉันกลับกู้อานหยานพูด
ในรถข้างๆ จู่ๆหน้าต่างรถก็ถูกเปิด
สายตาเย็นชาของมู่บ้านเป่ย มองผ่านทุกคน ไปที่ร่างของ
เธอ
หลังของกู้อานหยานตรงมาก สบตาเขาอย่างราบเรียบ
คุณชายใหญ่มู่ฝนตอนนี้ ไม่ใช่คุณชายใหญ่มู่เมื่อก่อนคน นั้นแล้ว เขากลายเป็นเย็นชามาก ยากที่จะเข้าใกล้
แต่เธอยังมองออก คนที่นั่งอยู่เบาะหลังกับมู่บ้านเป่ย เป็น กู้เวยจือ
นิ้วเรียวยาวของมู่จ้านเป่ยอยู่บนประตูรถ เคาะเบาๆ
หลีเย่รีบกลับไป กลับไปได้สองวินาทีจากนั้น ก็มองมู่เจ๋อ หนานแล้วพูด : “คุณชายรอง คุณชายใหญ่เชิญคุณไปดื่ม ชาที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อ”
“ขอโทษที คุณบอกพี่ใหญ่ ผมมีเรื่องสำคัญ ต้องส่งอานห ยานกลับไปโรงเรียนก่อน
มู่เจ๋อหนานไม่ใช่ไม่รู้ว่ามู่บ้านเป่ยกำลังคิดอะไร เวลานี้ เขาก็ไม่อยากขัดใจกับมู่บ้านเป่ย
ยังไง มู่บ้านเป่ยก็มีกู้เวยจืออยู่ข้างๆแล้ว เขาควรจะไม่ไป แย่งใครกับเขาในเวลานี้
เขามองหลีเย่ : “รบกวนคุณบอกพี่ใหญ่ ตอนดึกผมจะไป หาเขา”
“ขอโทษครับ คุณชายรอง คุณชายใหญ่มีเรื่องสำคัญต้อง คุยกับคุณ จะให้คุณไปตอนนี้
“ผมบอกแล้วไง ผมยังมีเรื่องสำคัญ มู่เจ๋อหนานเริ่มโกรธ แล้ว
ใช้ตัวตนของคุณชายใหญ่มู่มากดดันเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เมื่อก่อนเขายังกลัว แล้วตอนนี้ มีอะไรให้กลัว ?
บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปเป็นโลกของคุณชายใหญ่มู่แล้ว จะเรื่อง ใหญ่แค่ไหนเชียว ในเมื่อแม้แต่ตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปขอ งบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปเขาก็ไม่ต้องการแล้ว !
เมื่อไม่ยึดติดกับสิ่งเหล่านี้อีกแล้ว ทันใดนั้นฟูเจ๋อหนานก็ พบว่า ที่แท้การมีชีวิตอยู่ ก็ผ่อนคลายได้มากขนาดนี้
มองคนขับรถ มู่เจ๋อหนานพูด : “ไปเถอะ
“ครับ คุณชายรอง
ดังนั้น คนขับรถจึงสตาร์ทรถ ขับรถออกไปต่อหน้าต่อตา พวกเขาแบบนี้
“คุณชายใหญ่ คุณชายรองบอก…….ต้องไปส่งคุณหนูอาน หยานกลับโรงเรียนครับ”
หลีเย่มองรถที่ออกไป ทันใดนั้นเหงื่อก็เต็มศีรษะ กลัว คุณชายใหญ่โกรธจนระบายใส่ตัวเอง
ถึงแม้ปกติคุณชายรองคนนี้จะไม่ค่อยมีมารยาท แต่ก็ เกรงกลัวคุณชายใหญ่เล็กน้อย
ทำไมตอนนี้คุณชายใหญ่เป็นถึงประธานของบริษัทมู่ชื่อ กรุ๊ป เขากลับไม่กลัวคุณชายใหญ่สักนิด !
หรือว่าจะไม่กลัวแล้วว่าตัวเองจะไม่สามารถรักษา ตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปได้ ?
มู่จ้านเป่ยไม่พูด แต่ไม่ได้ให้เขาขับรถ เวลานั้น หลีเย่ก็ทำ อะไรไม่ถูกเล็กน้อย
กู้เวยจือโกรธไปทั้งร่าง มู่เจ๋อหนานอยู่กับกู้อานหยาน !
เขายังโกรธเธออยู่เหรอ ? โกรธเธอกับคุณชายใหญ่มู่ ดัง นั้น ก็เลยไปหาไอ้ขี้เหร่กู้อานหยานแล้วมายั่วยุเธอ ?
คุณชายรองแห่งตระกูลมู่ทำไมทำตัวเด็กได้แบบนี้ ? ถึง การกระทำแบบนี้จะทำให้เธอโกรธ แต่ จะเปลี่ยนอะไร ได้ ?
แต่ว่า เห็นปูเจ๋อหนานอยู่กับกู้อานหยาน กู้เวยจือก็ยังรู้สึก กยั่วยุ
ถึงแม้มู่เจ๋อหนานไม่เก่งเท่าคุณชายใหญ่มู่ แต่ก็ยังเป็น คุณชายรองแห่งตระกูลมู่ เป็นลูกคนรวย !
อยู่กับกู้อานหยาน ไม่ใช่ว่าได้เปรียบไอ้ขี้เหร่นั่นเหรอ ?
คุณชายรองมู่คนนี้ หาเวลาว่าง เธอต้องไปหว่านเสน่ห์เขา สักหน่อย
ถึงตอนนี้เธอจะมีคุณชายใหญ่มู่ แต่ เธอก็ไม่ชอบผู้ชาย เก่งๆพวกนั้น สายตามองไปที่ผู้หญิงคนอื่น
ถึงจะทำเพื่อยั่วยุเธอ ก็ไม่ได้ !
กู้เวยจือเม้มปาก ก้มหน้า เห็นหลีเย่ยังคงยืนอยู่ด้านนอก
ส่วนคุณชายใหญ่มู่ ยังคงคงสภาพท่าทางเมื่อครู่ มือวาง ไว้บนกระจกรถ สายตาที่ลึกซึ้งไม่รู้ว่ามองอะไร ไม่รู้ว่า กำลังคิดอะไร
“จ้านเป่ย ไม่กลับไปเหรอ ? “ถึงคำนี้จะพูดกับมู่บ้านเป่ย แต่ ก็เป็นการเตือนหลีเย่
คนก็ไปแล้ว พวกเขายังอยู่นี่อีกทำไม ?
หลีเย่ได้แต่มองมู่บ้านเป่ย : “คุณชายใหญ่…..
มู่ล้านเป่ยก้มหน้า ไม่รู้ว่าเอาบุหรี่มาจากไหน จุดไฟลงไป
หลีเย่คิด หยิบโทรศัพท์ออกมาทันที แล้วส่งข้อความไป
แล้วจึงกลับไปขึ้นรถ สตาร์ทรถออก ขับกลับไปที่โรงจอด รถของห้องพักว่างเจียงเก๋อ
มู่บ้านเป่ยลงจากรถ ก้าวเท้ายาวเดินไปที่โถง
เขาเดินไวมาก พอกู้เวยจือลงจากรถอย่างช้าๆ เขาก็ไป ไกลแล้ว
กู้เวยจ๋อตามไปไม่ทัน ก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ
จ้านเป่ยไม่รอเขา เกินไปแล้ว !
ไม่รู้ว่าเธอใส่ส้นสูง เดินได้ไม่เร็วหรือไง ?
หลีเย่เดินไปข้างๆเอ พูดเบาๆ : “คุณหนูกู้ เชิญครับ”
กู้เวยจือจ้องเขาแวบหนึ่ง วันๆเอาแต่คุณหนูก คุณหนู เมื่อไหร่จะเรียกเป็นคุณผู้หญิง ?
เมื่อก่อน ตอนที่เขาปฏิบัติต่อกู้อานหยานไอ้ขี้เหร่นั่น ก็ เรียกว่าคุณผู้หญิง !
“เมื่อกี้คุณส่งข้อความให้ใคร ? ”
กู้เวยจือเห็น แต่เมื่อกี้มู่จ้านเป่ยอยู่ เลยไม่กล้าถาม
“ขอโทษครับ คุณหนูกู้ นั่นมันเรื่องส่วนตัวของผม ไม่ จำเป็นต้องรายงานคุณ”หลีเย่พูดอย่างเยือกเย็น
ถึงจะไม่ใช่เรื่องส่วนตัว ก็ไม่จำเป็นต้องรายงานเธอ
ยังไง ก็ไม่ใช่เจ้านายเขา !
กู้เวยจือก็รู้ หลีเย่ไม่ชอบขี้หน้าตัวเองมาตลอด แต่เธอไม่เข้าใจ เธอไปทำอะไรเขา ?
“หลีเย่ หวังว่าคุณจะระวังกิริยาของตัวเองหน่อย นะ ! “เธอพูดอย่างไม่พอใจ
หลีเย่กลับไม่ค่อยเข้าใจ ใบหน้าประหลาดใจหน่อยๆ : “คุณหนูกู้ กิริยาของผมมีปัญหาเหรอ ? ”
หรือว่า เรื่องส่วนตัวก็ต้องรายงานเธอ ?
“หรือคุณไม่รู้ จ้านเป่ยรับปากคุณย่าไปแล้ว จะดูแลฉันทั้ง ชีวิต ? ”
กู้เวยจือก็ไม่กลัวที่จะพูดออกไป ผู้ชายคนนี้จะได้ไม่ต้อง ไร้มารยาทกับตัวเอง
กลับเป็นหลีเย่ที่ทำเป็นไม่เข้าใจ : “แล้วไงเหรอ ? ”
“แล้ว ? “สีหน้ากู้เวยจือหม่นลง จ้องเขา ! “คุณจงใจใช่
ไหม ? ”
หลีเย่ยักไหล่ ไม่รู้ว่าตัวเองจงใจตรงไหน
กู้เวยจืออดไม่ได้ถีบเขาไปด้วยความโกรธ ! พูดด้วยเสียง หม่น : “ฉันจะตั้งใจพูดอีกครั้ง จ้านเป่ยรับปากคุณย่าแล้ว จะดูแลฉันไปทั้งชีวิต ! ”
“หมายความว่า อนาคต ฉันจะเป็นคุณนายของห้องพักว่างเจียงเก๋อ ! หวังว่าคุณจะปฏิบัติต่อคุณนายอย่างฉัน เกรงใจและเคารพสักหน่อย !
หลีเย่กลับรู้สึกว่าความสามารถในการเข้าใจของตัวเอง อาจจะแตกต่างต่อผู้หญิงคนนี้เล็กน้อย
“เอ่อ คุณชายใหญ่รับปากจะดูแลคุณ กับคุณจะกลายเป็น คุณนายของที่นี่ มีอะไรที่…..เกี่ยวข้องกันเหรอครับ ? ”
“หลีเย่ ! “เขาจงใจ ! เขาจงใจแน่นอน !
หลีเย่ไอออกมา สีหน้า ยังคงจริงจัง
“คุณหนูกู้ ผมว่าคุณจะแยกได้ชัดเจน คุณชายใหญ่รับปาก จะดูแลคุณ ไม่ได้หมายความว่าคุณจะกลายเป็นคุณนาย ของที่นั่นได้นะครับ”
“คุณ……
“อย่างน้อย ก่อนที่คุณชายใหญ่ตกลงจะแต่งงานกับคุณ กรุณา ….อย่าหลงตัวเองมากไป ไม่งั้นมันจะกลายเป็น เรื่องตลกได้เข้าใจไหมครับ ? “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
