บทที่261 ไม่เคยประหม่าขนาดนี้

บทที่261 ไม่เคยประหม่าขนาดนี้

ตอนที่มู่เจ๋อหนานออกมาจากห้องน้ำ กู้อานหยานไม่อยู่ ห้อง

ความรีบร้อนนี้ รีบร้อนจนเขาแทบจะลืมสวมเสื้อผ้า ตาม ออกไป

เป็นซูหยานที่มายืนยันกับเขาว่า กู้อานหยานอยู่ห้องโถง ด้านล่าง มือไม้เขาก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปอย่างรีบ ร้อน

ห้องโถงชั้นล่าง กู้อานหยานนั่งข้างโต๊ะอาหาร กำลังดื่ม

ซุป

เห็นเธอยังอยู่จริงๆ มู่เจ๋อหนานจึงโล่งอก

อยากจะเข้าไป กลับลังเล

เขาตื่นตระหนกเล็กน้อย กลัวตัวเองจะไปทำให้เธอตกใจ จากนั้น เธอจะออกไป
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอ จนรู้ว่าเธอคือพี่สะใภ้ในอนาคต ที่ขี้เหร่ของตัวเอง เวลายาวนานระหว่างนั้น เขาหาเธอมา ตลอด

แต่หามาตั้งนาน ก็ไม่ได้ข่าวใดๆ

แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยต้องพยายามกับผู้หญิงมากขนาด นี้มาก่อน ยิ่งเป็นคุณชายรองของตระกูลมู่ ที่อยู่มายี่สิบกว่า ผู้หญิงที่เข้าหาก่อนมีมากมายนับไม่ถ้วน

แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเป็นเหมือนตอนนี้เลย ตอนที่มอง เธอ ฝ่ามือที่ประหม่าก็มีเหงื่อ

อยู่ไกล ก็ทำใจไม่ได้ อยู่ใกล้ไป ก็กลัวเธอตกใจ อารมณ์แบบนี้ ได้ลิ้มลองครั้งแรกในชีวิต “ไปเถอะ อาหารเตรียมหมดแล้ว”ซูหยานผลักเขาเบาๆ มู่เจ๋อหนานจึงเหมือนกลับได้สติคืนมา ลังเลเล็กน้อย ใน ที่สุดก็เข้าไป
หลังจากอาบน้า ก็สร่างเมาเต็มที่

เขามานั่งตรงข้ามกู้อานหยาน นั่งตัวแข็งเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่ว่าโอกาสนั้นผิดไป ถ้าหากไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนผู้ชาย คนนี้ทําให้เธอไม่ชอบมากจริงๆ กู้อานหยานสงสัยว่าตัวเอง อาจจะหัวเราะออกมาดังๆ

คุณเคยเห็นคุณชายรองมู่ที่ดูอึดอัดขนาดนี้มาก่อนไหม ? เป็นครั้งแรกที่เห็นจริงๆ

เธอวางชาม เงยหน้ามองเขา

มู่เจ๋อหนานตกใจ เกือบจะอยากละสายตาออก กลัวว่า สายตาตัวเองจะทำให้เธอตกใจ

“ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเหรอ ? “กู้อานหยานพูดเบาๆ

“ไม่ใช่ ผมน่ากลัวเอง ! “มู่เจ๋อหนานรีบอธิบาย

ทุกครั้งเธอต้องหนีไปจากตัวเอง อยู่หลายๆครั้ง ความ ประทับใจต่อตัวเองแย่มาก
บวกกับ ตอนที่เธอเป็นกู้อานหยาน ตัวเองเยาะเย้ยเธอ เสมอ และยังเคยทำร้ายเธอ ..

มู่เจ๋อหนานยิ่งคิด ยิ่งรู้สึกว่าเมื่อก่อนตัวเองเลวจริงๆ ตอนนี้อยู่ตรงหน้ากู้อานหยาน ความกล้าที่จะสบตาเธอยัง ไม่มี

“คุณ….ช่วงนี้คุณเป็นไงบ้าง ? ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าคุณ ป่วย ไม่เป็นไรใช่ไหม ?

ที่จริงเขาเคยไปดูที่โรงพยาบาล แต่เธอหมดสติตลอด ก็ เลยไม่มีโอกาสได้เจอเธอ

อีกอย่าง เขาไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ

คิดว่าเขาควรจะไม่ชอบกู้อานหยาน แต่ก็ทนไม่ไหวจะไป ดูสถานการณ์ของเธอให้ได้

อารมณ์ยุ่งเหยิงไปหมด แม้แต่ความกล้าในการมองเธอ อย่างตรงไปตรงมายังไม่มี
ที่สําคัญที่สุดคือ ตอนนั้นคนของคุณชายรองเจียงก็คุ้มกัน ห้องคนไข้ชั้นนั้นอย่างแน่นหนา ทำให้เข้าไปใกล้อย่างยาก เย็น

“ไม่ใช่ว่าตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้วเหรอ ? ”

ที่จริงกู้อานหยานไม่อยากยุ่งกับผู้ชายคนนี้มากนัก แต่ ซู หยานกลับอยู่ข้างๆตลอด มองเอด้วยสายตาที่อ้อนวอน

เธอถอนหายใจ แล้วจึงพูด : “ได้ยินว่าคุณไม่ได้กินข้าว สองวัน ไม่หิวเหรอ ? ”

มู่เจ๋อหนานตะลึง ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร

กู้อานหยานเอาชามของตัวเองให้ : “กิน”

..โอเค โอเค กินข้าว

มู่เจ๋อหนานหยิบตะเกียบ เงยหน้ามองเธอ : “อาหาร ถูกปากไหม ? ถ้าไม่ชอบ ให้พ่อครัว …..
“ชอบ”สายตาของกู้อานหยานมองไปที่คางเขา

คุณชายรองมู่ที่ให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์ตัวเองมา ตลอด มีรอยเลือดสองจุดที่คาง

หนวดเคราเขาไม่มีแล้ว น่าจะตอนที่เพิ่งโกนหนวดเมื่อกี้ เพราะอยากทำด้วยความเร็ว ก็เลยโกนไปโดนอย่างไม่ทัน ระวัง

เธอไม่รู้ว่าจะวิจารณ์ผู้ชายคนนี้อย่างไร ตอนเลวก็โคตร เลว แต่ตอนนี้ กลับโง่จนทำให้เกลียดไม่ลง

สุดท้าย เธอก็มองซูหยานแวบหนึ่ง พูด : “คุณผู้หญิง ใหญ่ กินข้าวค่ะ”

“โอเค กินข้าว”ซูหยานมองเห็นลูกชายหยิบตะเกียบขึ้นมา กินข้าวอย่างเชื่อฟัง ในใจร้อนผ่าวเล็กน้อย

มันคือความอิจฉาหน่อยๆ แต่ที่น่ายินดีที่สุดคือ ตาเด็กนี่ ในที่สุดก็ยอมกินข้าว

บนโต๊ะ ทั้งสามคนไม่พูดอะไร
ข้าวหนึ่งมื้อ ผ่านไปอย่างเงียบสงบ

จนกู้อานหยานวางตะเกียบ มู่เจ๋อหนานก็รีบวางตะเกียบ ทันที ประหม่าเล็กน้อย : “ไป……ไปดื่มอะไรหน่อยไหม ?”

กินข้าวเสร็จแล้ว เธอจะไปหรือไม่ ?

เขาไม่รู้ว่าซูหยานพาเธอมาได้ไง แต่รู้ว่า กู้อานหยานไม่ ชอบที่นี่แน่นอน

ในนี้ คุณชายใหญ่มู่เคยทิ้งเธอไว้ ทุกคนต่างคิดว่าเอ ทําร้ายคุณย่า

สถานที่นี้ ทำร้ายเธออย่างหนัก เธอจะต้องไม่ชอบที่นี่

มากใช่ไหม ?

ซูหยานมองกู้อานหยานแวบหนึ่ง แล้วจ้องลูกชายพูดไป ว่า : “คืนนี้อานหยานว่าง ดึกหน่อยค่อยกลับไป เราไปนั่งที่ ห้องโถงกันเถอะ”

“โอเค ไปนั่งที่ห้องโถง”มู่เจ๋อหนานโล่งอก ลุกขึ้นจะไป ห้องโถงทันที
ไม่คิดว่าฝีเท้าจะก้าวผิดไปหน่อย มีเสียงดังขึ้นมา ไม่รู้ว่า เตะอะไรเข้า ก็ล้มลงไปที่พื้นดังตุบ

“ลูกชาย ! “ซูหยานตกใจมาก รีบไปประคองเขา

“ไม่เป็นไรๆ อย่าเข้ามา ไม่เป็นไร ! “เจ๋อหนานรู้สึกขาย หน้าทันที แค่เดินยังเดินไม่ได้ !

ซูหยานมองลูกชายที่รีบลุกขึ้นมาอย่างรีบร้อน ในใจก็สับ สนสุดๆ

ลูกชายคนนี้…ขายหน้าจริงๆ ประหม่าได้ถึงขั้นนี้

เลย ?

มู่เจ๋อหนานประหม่ามากจริงๆ แต่ประหม่าครั้งนี้คือ กลัวกู้ อานหยานไม่ชอบตัวเองมากขึ้น

ท่าทางที่สง่างามแบบเมื่อก่อน ไม่รู้ว่าทำไม คืนนี้ถึงไม่มี

เลย

ถ้าหาก เธอยิ่งไม่ชอบตัวเอง แล้วจะจากไปตอนนี้จะทำ

ไง ?
พอคิด ก็แทบจะแค้นเก้าอี้นั่นที่ทำเขาสะดุด !

“ผม…..ผมไม่ได้ตั้งใจ …..

“ฮึ ! “หลังจากที่กู้อานหยานกลั้นไว้อยู่นานมากๆ ในที่สุด ก็ทนไม่ไหว หัวเราะออกมา : “ฮ่า ฮ่าๆ ฮ่าๆๆ ……

“…หยานที่สงสารลูกอยู่นั้น ตอนนี้ ก็อายสุดๆเลยเช่น

กันแล้วมั้ง ?

“เอ่อ อานหยาน…….

“ผมไม่ดีเอง”มู่เจ๋อหนานก้มหน้า เกลียดตัวเองจริงๆ ทำไมชอบทำเรื่องขายขี้หน้าต่อหน้าเธอตลอด

หน้าเขาแดง และก็ค่อยๆซีด

กู้อานหยานกลั้นขำ มองเขา : “คุณชายรอง คอไม่ค่อย แข็ง ต่อไปก็ดื่มน้อยๆนะคะ ดื่มจนเป็นแบบนี้ ก็ยังไม่สร่าง เมา”

“ผม…… เพราะว่าเมา ก็เลยสะดุดเก้าอี้ ?
คำอธิบายนี้ ถือว่ายังช่วยไว้หน้าเขาได้นิดหน่อย

มู่เจ๋อหนานโล่งอก พูดอย่างเซ็งๆไปว่า : “ต่อไป จะไม่ดื่ม มากขนาดนั้น…… ”

“ไม่ใช่ว่าไปกินชาที่ห้องโถงเหรอ ? “ซูหยานโบกมือ คน รับใช้ไปเตรียมชาทันที

ซูหยานประคองมู่เจ๋อหนาน พูดเสียงอ่อนโยน : “ฟังอาน หยาน ครั้งหน้าก็ดื่มน้อยๆหน่อย”

“โอเค”

“ไปกินซาเถอะ”

พูดคุยอยู่ชั่วโมงกว่า มู่เจ๋อหนานที่เดิมทีประหม่า ก็ค่อยๆ

ผ่อนคลายลง

ดื่มชา เขาเอาแต่มองกู้อานหยาน มองอยู่ตลอด ไม่พูด และก็ไม่กล้าพูดมั่วซั่ว

จนกู้อานหยานออกไป เขาจึงยืนขึ้น : “ผมไปส่งคุณ ! ”

“ไม่ต้องหรอก”กู้อานหยานส่ายหน้า “คุณดื่มเหล้า ฉันไม่ ชอบคนเมาแล้วขับ

“ผมไม่ขับ ! ผม……..ผมแค่ส่งคุณ ผมไม่ขับ

ถึงแม้กู้อานหยานจะปฏิเสธตลอด แต่ มู่เจ๋อหนานก็ยังขึ้น รถกับเธอ

แค่คิดไม่ถึงว่าตอนที่ออกไป ตอนผ่านห้องพักว่างเจียง เก๋อ ก็มองเห็นรถของคุณชายใหญ่คู่กลับมาจากข้างนอก สวนทางกับพวกเขา …….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ