บทที่250 อานหยาน ที่จริงแล้วคุณคือ…
บทที่250 อานหยาน ที่จริงแล้วคุณคือ…
“ฉันมีเรื่องด่วน ฉันต้องไปก่อน”ยังไม่เข้าประตูโรงเรียน กู้ อานหยานก็จะกลับไป
ซูเสี่ยวหมี่ร้อนใจ : “อานหยาน ไม่ได้บอกกันดีแล้วเหรอ เลิกเรียนจะกลับไปที่บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปเหรอ ?
“ใช่ เวลาเรากระชั้นชิดมาก”ใบหน้าเห้อหลิงจือก็ร้อนใจ
นักข่าวที่มาสัมภาษณ์บริษัทเมษามีเดีย ถ้าอานหยานไม่
อยู่ แย่แน่ !
“คุณชายรองเจียงไม่ฟังพวกเราแน่ ถ้าคุณไม่รีบกลับมา จะทำไง ? ”
กู้อานหยานดูเวลา ครุ่นคิดแป๊บหนึ่งแล้วจึงพูด : “ฉันจะ รีบกลับมา”
ในใจเธอไม่สบาย ไม่สบายใจมากจริงๆ
ตอนที่ออกไปเมื่อคืน ก็มีความรู้สึกบางอย่างที่พูดไม่ออก
เหมือนกับ คุณท่านหญิงยังมีอีกหลายเรื่องอยากคุยกับ
เธอ
เพราะการปรากฏตัวของเวยคือ คุณท่านหญิงไม่ทันได้ พูด ก็ถูกขัดจังหวะ
คุณท่านหญิงร้อนใจให้เธอไปหาขนาดนี้ หรือว่าจะเอา เรื่องที่จะพูดเมื่อคุณ พูดให้จบ ?
“อานหยาน… ซูเสี่ยวหมี่ยังกังวลอยู่มาก
วันนี้สำคัญมากๆ ถึงจะไม่รู้ว่ากู้อานหยานเกิดอะไรขึ้นกัน แน่ แต่ ถ้าเธอมาไม่ทัน……..
“เชื่อฉัน ฉันจะกลับมาให้ทันแน่”
กู้อานหยานเรียกแท็กซี่บนถนน ไม่พูดมากอะไรอีก ชะโงกหน้าเข้าไป
“หัวหน้าห้อง ทำไงดี ? “ซูเสี่ยวหมี่มองเห้อหลิงจือ ไม่ สบายใจอย่างมาก
“ไม่เป็นไร เชื่ออานหยาน เธอจะต้องกลับมาทันแน่”
ที่จริงในใจเห้อหลิงจ๋อตอนนี้ก็กังวลมากเช่นกัน กู้อานห ยานออกไปตอนนี้ ทำให้กังวลจริงๆ
แต่ ตอนนี้กังวลมากแค่ไหน ก็ไม่มีประโยชน์
“ไปเข้าเรียนก่อนไป
ตอนที่กู้อานหยานไปถึงตระกูลมู่ คุณท่านหญิงไม่อยู่ใน
ห้อง
ได้ยินว่าเธออยู่ที่ริมทะเลสาบหลังสวน กู้อานหยานก็ไม่ คิดอะไร รีบเข้าไปทันที
แต่ ก่อนที่จะถึงริมทะเลสาบ เธอก็ระวังตัวเล็กน้อย
ถามไถ่สาวใช้ พอรู้ว่าวันนี้กู้เวยจือออกไปแต่เช้า จึงเดิน
ไปที่ริมทะเลสาบอย่างโล่งอก
คุณท่านหญิงตากลมที่ริมทะเลสาบ ชุ่ยเอ๋ออยู่ข้างๆ
มองเห็นกู้อานหยานเข้ามา ชุ่ยเอ๋อก็พูดยิ้มๆ : “คุณผู้ หญิง……..ณหนูอานหยานมาแล้ว
คุณท่านหญิงหันหน้ามา เห็นกู้อานหยาน จึงโล่ง อก : “อานหยาน ! ”
“คุณย่า คุณให้ฉันมาจริงๆเหรอ ? “ที่จริงในใจกู้อานหยาน สงสัยหน่อยๆ
ถ้าหาก กู้เวยจือจะกบฏ งั้นที่กู้เวยจือจะทำร้ายก็อาจจะ ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว
ทำร้ายคนชราแล้วก็โยนความผิดให้เธอเรื่องอะไรแบบนี้ บางทีอาจจะดูนิทานในโทรทัศน์มากไปหน่อย แต่ตอนที่มา ก็มีคิดไว้อยู่
แต่มองเห็นคุณท่านหญิงพยักหน้า เธอก็สบายใจ
ดูเหมือน เธอจะคิดมากไปแล้ว
“เมื่อคืน กู้เวยจือได้……ทําให้คุณลําบากใจไหม ? ” เธอไม่อยากอยู่ต่อหน้าคนชรา แล้วพูดถึงคนอื่นไม่ดี แต่ ท่าทีของกู้เวยจือเมื่อคืน เกินไปมากจริงๆ “เปล่า แต่ ตอนเช้าเธอกลับ… ….ยอมรับผิดกับฉันแล้ว” คุณท่านหญิงคิดน้อยไป ก็โล่งอก
เธอระวังตัวและกังวลทั้งคืน คิดไม่ถึงว่าเช้าวันต่อมา ว่าจะ กลับกลายเป็นฉากแบบนี้ได้ !
“เธอยอมรับผิดกับคุณ ? “ผู้หญิงคนนั้น ยอมรับผิดกับคน อื่นก่อนเป็นด้วยเหรอ ? คิดๆดูแล้วก็ไม่มีทางหรอก
แต่ กู้อานหยานก็ถาม : “เธอยอมรับผิดอะไรกับคุณ ? ”
“เธอ…… “คุณท่านหญิงคิด ไม่ได้ตอบไปตรงๆ ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
“อานหยาน ช่วงนี้ ทำให้คุณลำบากใจแล้ว ตอนเช้าคุณ ท่านจะกลับมา ฉันจะคุยกับเขาต่อหน้าให้ชัดเจน
มีบางเรื่อง เธอก็หนีไม่ได้
ร่างกายตัวเองตัวเองรู้ดี เธอก็อยู่ได้อีกไม่นานแล้ว
กับการปกปิดตลอดไป แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งถูกนายท่าน ใหญ่รับรู้ สู้สารภาพเองดีกว่า
“คุณย่า คุณอยากคุยอะไรกับคุณท่าน ? “เรื่องเกี่ยวกับ เธอไหม ?
ไม่อย่างนั้น ทำไมตอนนี้ รีบให้เธอกลับมาล่ะ ?
“อานหยาน คุณคือ…….
คุณท่านหญิงคิด แล้วหันข้างไปมองชุ่ยเอ๋ออีก
“คุณไปเตรียมของว่างให้พวกเราสักหน่อยสิ
ชุ่ยเอ๋อรู้ ว่านี่คุณท่านหญิงอยากคุยกับกู้อานหยานส่วนตัว จึงจงใจให้เธอออกไป
เธอพยักหน้า หมุนตัวออกไป
พอชุ่ยเอ๋อไปได้ไกล คุณท่านหญิงจึงจับมือกู้อานห ยาน : “อานหยาน มีเรื่องหนึ่ง ฉันไม่รู้ว่าแม่คุณเคยพูดกับ คุณไหม”
“ฉันไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับแม่ค่ะ ความจำเกี่ยวกับเธอ ไม่มีเลย
กู้อานหยานนั่งลงที่ม้านั่งข้างๆ มองเธอ : “คุณย่า คุณรู้จัก แม่ฉันเหรอ ? ” ”
“รู้จักแน่นอน แม่คุณกับคุณหน้าเหมือนกันมาก เมื่อคืน เห็นคุณ ฉันเกือบจะคิดว่า ……
คิดถึงเมื่อคืน ก็น่าระทึกใจจริงๆ !
แต่ก็ยังดี สุดท้ายกู้เวยจือก็รู้จักผิด อาจจะเป็นเพราะว่า กลัว ตอนเช้าก็เลยจริงใจต่อเธอ
“อานหยาน แม่ของคุณ เธอ….”คุณท่านหญิงค่อยๆดีขึ้น จึงพูด : “ที่จริงเธอคือ…..อานหยาน ? ”
ทันใดนั้นคุณท่านหญิงก็สีหน้าเปลี่ยน รู้สึกผิดปกติ
กู้อานหยานมองเธอ : “คุณย่า เป็นไงบ้าง ? แม่ฉัน เกี่ยวข้องอะไรกับคุณคะ ? ย่า……..คะ ! คุณเป็นอะไร ? ”
รถเข็นของคุณท่านหญิงกลิ้งลงไปทางทะเลสาบ
กู้อานหยานพุ่งเข้าไป อยากดึงรถเข็นไว้ แต่ แรงไม่มาก
พอ
“คุณย่า !
“อานหยาน อานหยาน…..คุณท่านหญิงตกใจแทบจะเป็น ลม ได้แต่จับที่วางมือของรถเข็นไว้แน่น
กู้อานหยานดึงขอบรถเข็นไปแล้ว แต่ รถเข็นกลิ้งไวมาก เธอปล่อยมือ รถเข็นก็ตกทะเลสาบ
“กรี๊ด……ไม่ไกลจากนั้น ชุ่ยเอ๋อกรีดร้องออกมา : “คุณ ”
ท่านหญิง !
กู้อานหยานไม่คิดอะไร รีบพุ่งลงไปที่ลงทะเลสาบทันที
แต่ รถเข็นก็ยังกลิ้งลงไปในทะเลสาบ หลายครั้งที่เธอ เกือบจะจับมือคุณท่านหญิงไว้ได้ แต่ก็ยังไม่ถึง
กู้อานหยานได้แต่ตามไปตลอดทาง แต่ เธอว่ายน้ำไม่เป็น ตามไปได้ไม่นาน คนก็ค่อยๆดิ่งลง ไร้อากาศหายใจ
“คุณท่านหญิง ! “ชุ่ยเอ๋อรีบไปที่ข้างทะเลสาบ มองเห็น ทั้งสองตกลงไป ก็กรีดร้องด้วยความตื่นตระหนกเสียง ดัง : “ช่วยด้วย ! ช่วยด้วยค่ะ !
“คุณท่านหญิงกับคุณผู้หญิงจมน้ำ ! ช่วยด้วย ช่วย
ด้วย ! ”
พวกยามรีบเข้ามา ไม่นานก็ช่วยกู้อานหยานที่อยู่ไม่ไกล
จากทะเลสาบมาได้
แต่คุณท่านหญิง กลับอยู่ในน้ำนานแล้ว ตอนช่วยขึ้นมา ก็ ใกล้จะตายแล้ว
ทั้งสองถูกส่งไปโรงพยาบาล เย่หานรีบเข้ามาอย่างไว พอ มั่นใจว่ากู้อานหยานไม่เป็นไร ก็รีบช่วยคุณท่านหญิงทันที
น่าเสียดาย คุณท่านหญิงสำลักน้ำนานไปหน่อย …..ไม่
สามารถช่วยได้แล้ว
“เกิดอะไรขึ้น ? สรุปเกิดอะไรขึ้น ? ” นายท่านใหญ่ที่เพิ่ง ลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ แล้วรีบกลับมา ก็ได้ยินเย่หาน ประกาศข่าวร้ายพอดี
เขาไม่พูดอะไร เดินเข้าไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
มู่ล้านเป่ยก็กลับมาแล้ว และก็ทุกคนในตระกูล
ในห้องรักษาผู้ป่วยก็เบียดแน่น ทั้งห้องรักษาต่างเต็มไป ด้วยคนของตระกูล
พอกู้อานหยานฟื้น จะเข้าไปทันที แต่ถูกคนไล่ออกไป
กู้เวยจ๋อก็รีบกลับมา หลังจากเข้าไป ก็คุกเข่าลงร้องไห้อยู่
ข้างๆร่างกายของคุณท่านหญิง
คนด้านใน ร้องไห้กันหมด
เสียงร้องไห้เศร้าโศกนี้ ทำให้กู้อานหยานเหมือนตกลงไป
ในเหวทันที
คุณท่านหญิงเสียแล้ว เธอเสียแล้วจริงๆ !
เพราะเธอเอง ! ถ้าหากเมื่อก็ดึงเธอไว้ได้ทัน ก็คงไม่เกิด อุบัติเหตุแบบนี้
เธอไม่ดีเอง ทำไมเธอช่วยเธอกลับมาไม่ได้ ? ทำไม ?
ทันใดนั้น ก็มีคนเปิดประตูห้องรักษา และออกมา ตบไปที่ ใบหน้ากู้อานหยานแรงๆ
“ทำไมคุณต้องทำร้ายคุณย่า ? ทำไม ? คุณย่าตายแล้ว ! คุณดีใจแล้วใช่ไหม ? คุณย่าตายแล้ว ! “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
