บทที่246 หรือว่า กลัวฉันทำร้ายคุณ ?

บทที่246 หรือว่า กลัวฉันทําร้ายคุณ ?

คุณท่านหญิงใจสั่น ลมหายใจติดขัด

เดิมทีเธอคิด แค่เป่ยรับสาย ตอนนี้เธอให้เขามา รอเป่ ยมา สถานการณ์ของเธอก็ดีแล้ว

แต่เธอลืมไป อานหยานเพิ่งออกไปจากที่นี่

ส่วนเวยจ๋อ……เธอไม่รู้ว่าด้านหลังของเธอยังมีใคร แต่ จะต้องเป็นคนที่สุดยอด ร่วมมือกับเธอ ในตระกูลมู่ แน่นอน !

“คุณย่า ? “สายถูกรับ เสียงของมู่บ้านเป่ยเข้ามาทำไมดึก ขนาดนี้ยังไม่นอนอีกครับ ? ”

คุณท่านหญิงไม่พูด ได้แต่กำโทรศัพท์ไว้แน่น มอ งกู้เวยจ๋อ

ยายแก่นี้ หลังจากเห็นใบหน้าที่แท้จริงของอานหยาน ก็เดาได้แล้ว

โชคดี ที่เธอยังมีแผนสำรอง

ไม่อย่างนั้น คืนนี้ต้องเกิดเรื่องแน่

“คุณย่า ? “ไม่ได้ยินเสียงของคุณท่านหญิง มู่ล้านเป่ยก็ ขมวดคิ้ว ร้อนใจเล็กน้อย

“คุณย่า ไม่สบายหรือเปล่าครับ เดี๋ยวผมจะไปหาตอนนี้

“ไม่ต้องเสียงของคุณท่านหญิงนิ่งผิดปกติ

หลังจากมองรอยยิ้มที่มั่นใจเต็มเปี่ยมบนใบหน้ากู้เวยจือ เธอจึงละสายตาลง พูดเบาๆ : “เป่ย ย่าหวังว่าคุณจะรับปาก ย่าเรื่องหนึ่ง”

“เรื่องอะไรครับ ? “มู่บ้านเป่ยไม่สบายใจแปลกๆ

เขาเพิ่งกลับมาจากด้านนอก กำลังเตรียมอาบน้ำพักผ่อน
สายนี้ของคุณท่านหญิง ทำให้เขาคลุมเสื้อคลุม ออกไป จากห้อง

“เป่ย ยังจำได้ไหม ? เมื่อก่อนที่ย่าพูด ย่ายังมีคนที่ลืมไม่ ลงอีกคน”

“คุณย่า ย่าหมายถึงกู้เวยจือ ? ”

กู้เวยจือนั่งลงตรงหน้าคุณท่านหญิง ที่มู่บ้านเป่ยพูด เธอ ได้ยินหมด

คุณท่านหญิงไม่ตอบมู่บ้านเป่ย แต่พูดไปแค่ว่า : “ย่าก็มี สายเลือดเดียวกันแค่คนเดียว เป่ย รับปากย่านะ ต่อไปจะ ดูแลเธอ แต่งงานกับเธอ ปกป้องเธอไปทั้งชีวิต ย่าขอร้อง ล่ะ”

ครั้งนี้ไปที่มู่บ้านเป่ยที่อยู่ปลายสาย ไม่พูด

ความเงียบของคุณชายใหญ่มู่ ทำให้กู้เวยจือกังวลทันที

เธอมองคุณท่านหญิง ไม่หยุดส่งสัญญาณให้เธอพูดอะไร อีก แต่ ตัวเองกลับไม่กล้าส่งเสียงใดๆ
สายนี้ของคุณท่านหญิง ทำให้เขาคลุมเสื้อคลุม ออกไป จากห้อง

“เป่ย ยังจำได้ไหม ? เมื่อก่อนที่ย่าพูด ย่ายังมีคนที่ลืมไม่ ลงอีกคน”

“คุณย่า ย่าหมายถึงกู้เวยจือ ? ”

กู้เวยจือนั่งลงตรงหน้าคุณท่านหญิง ที่มู่บ้านเป่ยพูด เธอ ได้ยินหมด

คุณท่านหญิงไม่ตอบมู่บ้านเป่ย แต่พูดไปแค่ว่า : “ย่าก็มี สายเลือดเดียวกันแค่คนเดียว เป่ย รับปากย่านะ ต่อไปจะ ดูแลเธอ แต่งงานกับเธอ ปกป้องเธอไปทั้งชีวิต ย่าขอร้อง ล่ะ”

ครั้งนี้ไปที่มู่บ้านเป่ยที่อยู่ปลายสาย ไม่พูด

ความเงียบของคุณชายใหญ่มู่ ทำให้กู้เวยจือกังวลทันที

เธอมองคุณท่านหญิง ไม่หยุดส่งสัญญาณให้เธอพูดอะไร อีก แต่ ตัวเองกลับไม่กล้าส่งเสียงใดๆ
ฝีเท้ามู่บ้านเป่ยชะงักลง มองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ใกล้จะ ห้าทุ่ม ดึกมากแล้ว

“ไม่ให้ผมไปจริงเหรอครับ ? “เขาแค่คิดว่า คืนนี้น้ำเสียงที่ ย่าพูดผิดปกติ

“ไม่ต้องหรอก”คุณท่านหญิงมองกู้เวยจือ จากนั้นจึง พูด : “ตอนดึกอานหยานมา ย่าให้เธอใช้ชีวิตดีๆ

สีหน้ากู้เวยซือหม่นลง เวลานี้ พูดถึงยัยแพศยากู้อานห ยานทำไม ?

แต่โชคดี ที่คุณท่านหญิงพูด ไม่มีจุดไหนที่ผิดปกติใดๆ

ถ้ายายแก่นี้กล้าพูดอะไรมั่วๆล่ะก็ หลานสาวนอกสมรส ของเธอ จะต้องตายไร้ศพฝังแน่ !

“เธอมาเหรอ ? “มู่จ้านเป่ยขมวดคิ้วนิดๆ เธอมาทำอะไร ครับ ? ”

“ย่าให้เธอมาเอง ก็แค่หวังว่าเธอจะสามารถสงบลงได้ ใช้ ชีวิตของตัวเองต่อไปได้
“คุณย่า ตอนนี้เธอใช้ชีวิตอยู่อย่างดี เรื่องของเธอ ไม่ จําเป็นต้องกังวล

“ย่ารู้ ก็แค่…ยังไงพวกคุณก็เคยเป็นคู่หมั้นกัน เธอมานี่ ไม่ไปส่งเธอหน่อยเหรอ ……

คำนี้ เหยียบไปถึงจุดต่ำสุดของกู้เวยจือแล้ว

กู้เวยจือที่มีใบหน้าหม่น กลับไม่คิดว่า การตอบโต้ของมู่ จ้านเป่ย จะทำให้เธอดีใจขึ้นมา

“ในเมื่อเธอมาเองได้ ก็จะต้องไปได้ด้วยตัวเองอย่าง แน่นอน ย่าไม่ต้องกังวล รีบพักเถอะครับ”

คุณท่านหญิงผิดหวังเล็กน้อย ยังอยากจะพูดอะไร แต่ เห็นกู้เวยจือเอาโทรศัพท์ออกมา เหมือนว่าจะส่งข้อความ

คุณท่านหญิงร้อนใจรีบพูดกับมู่บ้านเป่ยที่ปลายสาย ว่า : “ย่าต้องพักผ่อนแล้ว จำไว้ว่าตอบรับย่าเรื่องหนึ่ง จะ ต้องดูแลหลานนอกสมรสของย่าไปทั้งชีวิตนะ !”

คุณท่านหญิงรีบตัดสาย มองกู้เวยจืออย่างใจจดใจจ่อ : “อานหยานไปแล้ว เป่ยก็ไม่ไปตามเธอหรอก คุณไม่ จำเป็นต้อง

“คุณย่า ร้อนใจขนาดนี้ทำไมคะ ? หรือว่า คิดว่าฉันจะ ทำร้ายคุณ ? หรือ ทำร้ายกู้อานหยาน ?”

“คุณ ทำไมต้องทำร้ายฉันด้วย ? ฉันคือย่าคุณนะ

“ทำไม ? “กู้เวยจือแย่งโทรศัพท์ของเธอมา สีหน้าหม่น

“คุณย่า ดึกแล้ว ฉันจะประคองคุณไปพักผ่อน

เธอยืนขึ้น ประคองคุณท่านหญิงอย่างแข็งกระด้าง ลุกมา จากรถเข็น ผลักล้มไปที่เตียง

“เวยจ๋อ….”เสียงคุณท่านหญิงล้มไปที่เตียง ครึ่งตัวเกือบ

จะชา

“ถ้าอยากให้กู้อานหยานปลอดภัย ก็รีบนอนซะ”เวยจอม องเธอจากมุมสูง
ในที่สุดเธอก็รู้ว่าตัวเองค้นพบความหลอกลวงของพวก เขาแล้ว

คุณท่านหญิงกำหมัดแน่น แต่ตอนนี้ ชั้นหนึ่งล้วนแต่เป็น คนของพวกเขา เธอทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

“กู้เวยจ๋อ ! ”

“ทำไมเหรอย่า ไม่เรียกเวยจือแล้ว ? ”

คุณท่านหญิงไม่พูด ร่างกายครึ่งหนึ่งของเธอถูกตัวเอง กดทับ เพราะว่าขาไม่สะดวก เลยยากที่จะหมุนกลับ

คลานไปบนเตียงแบบนี้ในตอนนี้ ทรมานมาก !

ที่ทรมานที่สุดคือ เพราะความโง่ของตัวเอง จึงทำร้า ยอานหยานจนถึงจุดนี้

จ้านเป่ยไปส่งอานหยานก็ยังไม่ได้ จะต้องเป็นเพราะตัว เองคุยกับเขาก่อนหน้านี้ ให้เขาดูแลกู้เวยจือ

ครั้งนี้เธอ จะทำร้ายอานหยานจริงๆ !
แต่เธอไม่มีหนทางสักนิด

คืนนี้กู้เวยจือเหมือนว่าจะไม่ออกไป นั่งบนเก้าอี้ในห้อง มองเธอ

ผ่านไปสักพัก ในที่สุดคุณท่านหญิงก็ทนไม่ไหว ทนไม่ ไหวที่จะร้องขอ : “เวยจ๋อ ย่าไม่สบายตัว พลิกตัวให้ย่า หน่อยสิ”

“ย่า ย่าก็ลองพลิกตัวเองสิ หมอบอกแล้ว อะไรที่ทำเอง ได้ก็พยายามทำ มีประโยชน์ต่อคุณย่า

เวยจ่อหยิบโทรศัพท์มา ส่งข้อความไปหาเบอร์ หนึ่ง : “ยายแก่นี้ เหมือนจะรู้แล้วว่าตัวเองถูกหลอก”

ท่าทางคุณท่านหญิงตอนนี้ หันหน้าไปอีกข้างเอาหลังชน เธอ แน่นอนว่ากู้เวยจือไม่อยากพลิกตัวให้เธอ

แต่ที่จริงเธอรู้ ถึงตัวเองจะดูยายแก่นี้ทั้งคืน พรุ่งนี้ มะรืน คุณชายใหญ่มู่จะต้องมาดูเธอ

นายท่านใหญ่ก็ไม่รู้ว่ากลับมาเมื่อไหร่ แค่นายท่านใหญ่ กลับมา จะมาดูเธอทันที
เรื่องนี้ ปิดบังได้ไม่นานเท่าไหร่ หรือว่า ควรจะทำไงดี ?

เธอมองข้อความที่ตัวเองส่งไป แต่อีกฝ่ายยังช้าไม่ตอบ กลับมา

กู้เวยจือร้อนใจมาก เมื่อครู่ต่อหน้ายายแก่นี้ยังกล้าเก่งใส่ ถ้านายท่านใหญ่กลับมา หรือคุณชายใหญ่มู่มา ตัวเองจะ ทำไง ?

ผ่านไปอีกเจ็ดแปดชั่วโมง ฟ้าก็จะสว่างแล้ว…….