ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่231 เธอ กลายเป็นผู้ชนะ



บทที่231 เธอ กลายเป็นผู้ชนะ

บทที่231 เธอ กลายเป็นผู้ชนะ

ตอนที่เห้อหลิงจือออกมาจากลิฟต์ ไม่ได้มองทางข้างหน้า เอาแต่มองเจียงนาน

“คุณชายรองวางใจได้ พวกเราจะต้องทำอย่างดี ไม่มีทางทำให้ คุณผิดหวังที่ไว้วางใจพวกเราแน่

“อือ”เจียงนานพยักหน้า ไม่พูดอะไรมาก

กู้อานหยานเดินอยู่หลังเขา เงียบมาก และนิ่งมาก ไม่มีท่าทาง ผิดปกติสักนิด

มองเห็นพวกมู่เทียนโย่วยืนอยู่หน้าลิฟต์ ใบหน้าเห้อหลิงจือ แปลกใจ : “ไม่ใช่ว่าให้พวกคุณรอบนรถเหรอ ? ”

มู่เทียนโย่วไม่พูด พอซูเสี่ยวหมี่หายตะลึง ก็รีบไกล่เกลี่ย ทันที : “ก็คือ…..คืออยากเข้ามาใช้ห้องน้ำหน่อย

“คุณชายรอง พวกเขา…..มปามกันเข้ามาเลย…..พนักงานสาว ต้อนรับยังรู้สึกไม่พอใจ

ต่างเป็นคนที่กู้อานหยานพามา แต่ละคนก็ดูเป็นคนชนชั้นธรรมดาทั่วไป ดูไม่มีคุณภาพสักนิด

คิดๆดูก็ใช่ คนแบบกู้อานหยาน จากหน้าตาที่สวยงามของตัวเอง ก็ไม่รู้ว่าอยู่กับผู้ชายมากี่คนแล้ว

ตอนนี้ ก็ยังใช้วิธีขายตัวเอง เพื่อเอามาแลกกับการลงทุนของ คุณชายรองพวกเขา เพื่อจัดสรรก่อตั้งบริษัทแอนิเมชันให้พวก เขา

สรุปคือ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ทีมที่พามา ต่างเป็นคนเละเทะ สกปรกสุดๆ

ตอนนี้ทั้งเจียงซื่อกรุ๊ป นอกจากคุณชายรอง ใครจะมองกู้อ่านห ยานอย่างสะดุดตาบ้าง ?

ก็แค่ทุกคนมีการควบคุม ไม่เอาอารมณ์ที่ไม่พอใจแสดงออกมา

เฉยๆ

ซูเสี่ยวหมี่รู้ว่าตัวเองพลาดแล้ว ก็รีบยิ้มเสริมเข้าไป : “ขอ ขอโทษ ก็แค่ร้อนใจไป……

“ผมร้อนใจไป ขอโทษๆ”หลิวซ่างรีบพูดต่อ

ยังไงเสี่ยวหมี่ก็เป็นผู้หญิง เรื่องแบบนี้ ควรเป็นผู้ชายที่รับมือ

ผู้หญิงล่ะก็ น่าขายหน้ามาก

“พาเขาไปห้องน้ำ”เจียงนานมองพนักงานสาวต้อนรับอย่างไม่

แยแส

“ค่ะ คุณชายรอง”ตอนที่พนักงานสาวต้อนรับปฏิบัติต่อเขา คือ นางฟ้าอ่อนโยนคนสวยอย่างสิ้นเชิง

พอเจียงนานไป หันไปมองหลิวซ่าง ทันใดนั้นก็หน้าบึ้ง อย่าง คาญสุดๆ

“ห้องน้ำอยู่ที่มุมล็อบบี้ คุณไปเอง”

น่ารังเกียจจะตายอยู่แล้ว ให้เธอพาผู้ชายไปห้องน้ำ !

คนชั้นต่ำพวกนี้ยากที่จะดูสง่างาม แต่ละชิ้นที่ใส่ก็คือของ แผงลอยข้างถนน แค่มองก็รู้ว่าโคตรจน !

พาคนจนไปห้องน้ำ ขยะแขยงจะตายอยู่แล้ว !

“ไม่เป็นไร ตอนนี้ผมไม่รีบแล้ว ขอบคุณ”หลิวซ่างยิ้มให้เธอ
ถึงแม้จะมองออกว่าเธอขยะแขยงตัวเองอย่างชัดเจน แต่ คน ของเจียงซื่อกรุ๊ป คนตัวเล็กๆแบบพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะรุกราน

ซูเสี่ยวหมี่ผลักพวกเขาเบาๆ : “เร็ว ตามอานหยานไปดู

เจียงนานพากู้อานหยานไปที่หน้าประตูล็อบบี้ ผู้ช่วยเวินซีเดิน ข้างหน้าพวกเขา ไม่รู้กำลังแนะนำอะไรกู้อานหยาน

เห้อหลิงจ๋อกับฉินโจวตามหลังพวกเขา เหมือนว่าจะต้องไป ที่ไหน

นี่คือจะพาพวกเขาชมเจียงซื่อกรุ๊ปเหรอ ?

ซูเสี่ยวหมี่ตื่นเต้น รีบตามเข้าไปกับหยางอี

“เทียนโย่ว พวกเราก็ตามไปดูกัน”หลิวซ่างพูดขึ

มู่เทียนโย่วพยักหน้า เดินเงียบๆอยู่หลังทีมกับหลิวซ่าง

พอออกมา ที่ลานกว้างด้านนอก รถโรลส์รอยซ์สุดหรูคันหนึ่งก็ จอดลง เหมือนว่ามีคนสำคัญมา

คนขับรถกับบอดี้การ์ดลงมาก่อน แล้วคุ้มกันรอบรถสองด้าน
จากนั้นก็มีคนลงมา เป็นฉินอี้ มือหนึ่งที่อยู่ข้างๆคุณชายใหญ่

พี่ใหญ่มาแล้ว ?

เจียงนานหรี่ตา ตอนจะเข้าไป กลับเห็นว่าพอฉินอี้เปิดประตู ด้าน ใน ขาที่เรียวยาวเล็กและขาว ก็ออกมา

อะไรคือความมีชาติตระกูล ? อะไรคือความโด่งดัง ?

นี่ก็คือความมีชาติตระกูล และความโด่งดัง !

บอดี้การ์ดลงมาจากรถคันหน้าสองคัน ปกป้องดูแลรอบรถโรลส์ รอยซ์อย่างเรียบร้อย

ฉินอี้ก็ยืนตัวตรงข้างประตูรถ ! ด้วยท่าทางเคารพมากที่สุด เพื่อ ต้อนรับหญิงสาวที่ลงมา

ไม่ผิด ! เป็นผู้หญิง ! ผู้หญิงที่ยังคงใช้ผ้าลูกไม้ปิดบังคางไว้ ดู งดงามและหรูหราอย่างเทียบไม่ได้ กู้เวยจ๋อ !

ขาของเจียงนานที่จะเข้าไปต้อนรับหยุดลง ทันใดนั้นสายตาก็ เย็นชาทันที
เขาจำได้ว่านี่คือรถของคุณชายใหญ่มู่ บอดี้การ์ดของคุณชาย ใหญ่มู่ แต่จำไม่ได้ ผู้หญิงที่ลงมาคนนี้

กู้เวยจือแต่งตัวแบบนี้ สอดคล้องกับภาพลักษณ์ผู้หญิงชั้นสูง อย่างมาก แต่ก็ยังไม่ทิ้งความมีชีวิตชีวาของหญิงสาว

เธอเป็นผู้หญิงที่มีรสนิยมที่ดี ไม่ว่าจะเป็นการแต่งตัว หรือว่า เครื่องประดับที่แมทซ์กัน

สรุปคือ แค่คุณมองก็รู้ว่าตอนนี้เธอคือคนรวย รวยจนถึงระดับที่ ยากจะจินตนาการ

แต่ภาพลักษณ์ของเธอไม่ไร้ชีวิตชีวาสักนิด รวย สวมหมวก มี สไตล์น่าหลงใหล สง่างามน่าดึงดูด !

แม้แต่ซูเสี่ยวหมี่ที่มองเธอไม่สะดุดตาเสมอมา ต่างมึนงง

แน่นอน เหตุผลมากกว่านั้นคือ สไตล์ของเธอ !

กู้เวยจือรวยตั้งแต่เมื่อไหร่ ? บอดี้การ์ดสิบกว่าคน และยังรถหรู ขนาดนั้น !

“คุณชายรองเจียง เราเจอกันอีกแล้ว นิด เดินไปตรงหน้าเจียงนานโดยตรง “เวยจือไม่มองคนข้างๆ ก
รอยยิ้มเธอสวยงามที่สุดมาตลอด การกระทำของเธอก็งดงาม

ที่สุดเสมอ

กู้อานหยานกำมือของตัวเอง วางไว้ด้านหลัง

เหอะ ใครจะไปจินตนาการได้ คนที่เมื่อวานสิ้นหวังจนแทบจะสิ้น ซาก อ่อนแอจนเหมือนว่าแค่สัมผัสก็แตกสลาย วันนี้จะมีชีวิตชีวา ได้ถึงจุดนี้ ?

ถ้าบอกว่า กู้เวยจ๋อเมื่อคืนนั้นคือผู้ถูกกระทำ

งั้น ตอนนี้ กู้เวยจ๋อตรงหน้านี้ เป็นผู้ชนะอย่างชัดเจน

เจียงนานกลับมองเธอ ใบหน้านิ่งๆ : “ขอโทษนะครับ ผมไม่รู้จัก

มุมปากกู้เวยจือมีรอยยิ้ม ทันใดนั้นบรรยากาศก็เยือกเย็นลง

“ฉัน…เธออยากพูดวันนั้นที่การประกวดการ์ตูน เธอก็คือ ตัวแทนของบริษัท ซื่อกรุ๊ป พวกเขาเคยเจอกันที่มหาวิทยาลัย หนิงปอ

ตอนนั้น เธอนั่งอยู่ข้างเขา
แต่ประโยคนี้อยู่นี่มุมปาก ก็เปลี่ยนทันที : “ฉันคือเพื่อนของจ้าน เป่ย พวกเราเคยเจอกัน ที่การประกวดการ์ตูนที่มหาวิทยาลัยหนิง ปอค่ะ”

เจียงนานคิด ก็ยังจำไม่ได้

วันนั้น ก็ยังไม่เคยเจอเธอ

สำหรับผู้หญิงแล้ว พูดตรงๆ เขาเป็นคนจำใบหน้าคนไม่ค่อยได้ เล็กน้อย

ไม่รู้ว่ามีเสียงหัวเราะเบาๆจากไหนออกมา ดูอดกลั้นอย่าง ทรมาน !

สีหน้ากู้เวยจือหม่นลง มองไปด้วยความโมโห ที่แท้ก็คือ พนักงานสาวต้อนรับสองคน !

เธอกำฝ่ามือแน่น กำลังจะเตือนเจียงนานอีกครั้ง สายตากลับ มองไปที่หน้าผู้หญิงคนหนึ่ง โดยไม่ได้ตั้งใจ

แป๊บเดียว เธอก็ตื่นตะลึง เหมือนกับเห็นผี ชี้ไปที่กู้อานหยาน ปลายนิ้วสั่น พูดไม่ออก !

ยัยสาวน้อยสมควรตายนี่ ! ยัยสาวน้อยสมควรตายไม่ได้ปลอมตัวเอง !

“ทําไมคุณทําหน้าเป็นแบบนี้ ?

กู้อานหยานที่สมควรตาย ! ผู้หญิงแพศยาที่สมควรตายคนนี้ !

เธอเอาใบหน้าที่แท้จริงของตัวเองแสดงออกมาได้อย่างไร ? ไม่ใช่ว่าเธอควรจะมีใบหน้าที่ขี้เหร่นั่นไปทั้งชีวิตหรอกเหรอ ?

“อานหยานของพวกเราไม่ได้ทำหน้าเป็นอะไรหรอก ก็แค่วันนี้ ไม่ได้แต่งหน้าเอง

ซูเสี่ยวหมี่ไปข้างๆกู้อานหยาน แค่มีคนรังแกอานหยาน เธอก็ พร้อมปล่อยหมัดทั้งตัว !

“หุบปาก ! “กู้เวยจ๋อมองไปอย่างเย็นชา พูดด้วยความ โมโห : “ไม่ได้ให้คุณพูด ! ”

ซูเสี่ยวหมี่ยังอยากจะพูดอะไรอีก กู้อานหยานกลับแอบดึงปลาย เสื้อเธอไว้

ซูเสี่ยวหมี่ได้แต่ยักไหล่ หันน้าไปอย่างดูถูก ไม่สนเธอ
กู้เวยจือใกล้จะโมโหยียสาวน้อยสมควรตายแทบบ้าแล้ว !

เริ่มจากวันนี้ เธอคือเจ้านายของห้องพักว่างเจียงเก๋อ ทุกคนต่าง เคารพเธอ แม้แต่คุณชายใหญ่มู่ก็ยอมพูดกับเธอ

ตอนนี้เธอเป็นราชินีไปแล้ว ยัยสาวน้อยสมควรตายนี่ทำไมไม่มี มารยาทกับเธออีก ?

เห็นซูเสี่ยวหมี่ไม่สนที่เธอยังอยู่ เธอก็พูดด้วยความ โมโห : “ทหาร พายัยสาวน้อยสมควรตายนี่ออกไปจากฉันที ! “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ