บทที่195 ผู้หญิงข้างกายเขา

บทที่195 ผู้หญิงข้างกายเขา

กู้อานหยานยืนเซจนไปชนเข้ากับตัวของเจียงนานเข้าอย่างจัง

เมื่อครูคุณชายรองเจียงที่รังเกียจการเข้าหาของเธอ แต่ตอนนี้ กลับดึงเธอเข้าหาตัวด้วยตัวเอง มันดูไม่ชอบมาพากลจริงๆ !

ในตอนแรกเธอพยายามจะทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจ เพื่อจะได้ถูก เขาไล่ออกไป แล้วไม่มายุ่งกับเธออีก

แต่ว่าตอนนี้ กู้อานหยานกลับแอบรู้สึกไม่สบายใจเอง และรู้สึก เย็นวาบอีกด้วย

ใช่ มันเป็ความรู้สึกเย็นชาที่ทำให้ทั้งเนื้อทั้งตัวเย็นยะเยือกไป ด้วยได้เลย………

“คุณชายใหญ่มู่ บังเอิญจังเลยนะ” เจียงนานยิ้มมุมปากเบาๆ ก่อน จะเผยรอยยิ้มอ่อนหวานและสง่างามให้

กู้อานหยานรู้สึกแข็งไปทั้งตัว คุณชายใหญ่มู่ !
ทั้งเมืองเป่ยหลิง มีคุณชายใหญ่กี่คนกันแน่ ? จะมีผู้ชายอีกกี่ คน ที่กล้ามาใช้ชื่อคุณชายใหญ่มู่ ?

เธอหันกลับไปมองด้วยท่าทีแข็งทื่อ ด้านหลังเธอที่ห่างไปไม่ ไกล มีเงาที่สูงใหญ่ผ่านเข้ามาในม่านตาของเธอ

เย็น หนาวเหน็บเข้าไปถึงกระดูกจริงๆ มันเย็นวาบจนสามารถ ทำให้แขนขานั้นชาไปหมดได้ จนลืมตอบสนองไปเลย แต่ว่าผู้หญิงข้างๆ เขา…….

กู้อานหยานผลบสายตาลง ก่อนจะจ้องไปทางเจียงนาน และดึง แขนตัวเองกลับมาเบาๆ

เจียงนานเองก็ไม่ได้ยึดยื้ออะไร เพียงแต่เดินเข้ามาใกล้ขึ้น เมื่อเรือนร่างของทั้งสองคนก้าวเข้ามาใกล้ กู้อานหยานก็ถอย ออกไป

เจียงนานเดินเข้ามาใกล้ เธอเลยทำได้แค่ทำได้เพียงถูกบังคับ เดินไปข้างหน้ากับเขา ถ้าไม่อย่างนั้น ทั้งสองคนก็คงจะชนกัน แล้ว
ท่าทีแบบนี้ มันเหมือนกับทั้งสองคน กำลังจะเดินมาทางมู่บ้าน

เป่ย

“กินข้าวเหรอ ? ” เจียงนานมองผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขา

ท่าทีสูงส่งและเย็นชา มันช่างเข้ากันกับคุณชายใหญ่มู่ เพียงแต่ ว่ามันดูไม่ค่อยเข้าตาสักเท่าไหร่

เขาพูดอย่างนิ่งๆ “ด้วยกันเหรอ ? ”

“ฉันกินจนอิ่มแล้ว” กู้อานหยานจ้องเขา

คุณชายใหญ่มู่กินข้าวกับกู้เวยจือด้วยกัน ทรมานตัวเองเหรอ ?

“งั้นเหรอ ? เมื่อครู่ยังกินไม่อิ่มไม่ใช่เหรอ ? ” เจียงนานมองเธอ แววตานั้น มันดูอบอุ่นขึ้นมาในทันที

หึ แต่นั่นมันเป็นเรื่องน่าตลก มาแสดงเสแสร้งกับเธอต่อหน้าคุณ ชายใหญ่มู่ มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ?

เขา ไม่ได้สนใจหรอก

มือของเจียงนานวางอยู่บนไหล่เธอ กู้อานหยานอยากจะดันออก แต่ตอนที่เห็นว่าเวยชื่อเดินไปหาบ้านเปีย แรงที่จะผลัก ออกก็หยุดชะงักลงก่อนจะทำท่าที่ตามเดิม

เขาสามารถพลอดรักกับผู้หญิงคนอื่นได้ แล้วทำไมเธอถึงจะไป สนิทสนมกับชายคนอื่นไม่ได้ล่ะ ?

เธอออกมาจากห้องพักว่างเจียงเก๋อได้อาทิตย์หนึ่งเต็มๆ แล้ว แล้วในเวลาหนึ่งอาทิตย์นั้น มู่บ้านเปียกับเวยซื้อกลับอยู่ด้วยกัน ตลอดเวลา!

เธอที่เป็นคู่หมั้นเพียงในนาม เลยรู้สึกทำตัวไม่ถูกนิดหน่อย

“ฉันยังกินไม่อิ่ม แต่ว่าฉันไม่อยากกินอาหารทั่วไปนะ

กู้อานหยานเงยหน้ามองเจียงบาน พลางบ่นพึมพำ บ่นเรื่อง รสชาติของอาหาร

“กินแบบนี้ตลอดเวลา ไม่เลี่ยนเหรอ ? ”

“ต๊ะ ? ” ผู้หญิงคนนี้ ยังกล้ามาทำหน้าบึ้งตึงใส่อีก

ก็จริง ว่าข้างๆ ผู้ชายคนนี้มีผู้หญิงสวยๆ ยืนอยู่ แล้วเธอที่เป็นคู่ หมั้น จะไม่โกรธได้เหรอ ?
เจียงนานเลิกคิ้วขึ้น พลางพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลรักใครว่า “งั้น คุณ อยากจะกินอะไร ?

หม้อไฟ

กู้อานหยานสามารถกินคนเดียวได้อย่างเอร็ดอร่อย มันเป็นความ รู้สึกชาละเผ็ด จนทำให้รู้สึกสบายไปทั้งหัวเลยล่ะ

เมื่อครู่ที่รีบกินเข้าไป ในตอนแรกอยากจะห่อกลับไปให้ทุกคน ได้กินพร้อมๆ กัน

คิดไม่ถึงเลย ว่าคุณชายรองเจียงจะไม่ยอมให้เธอห่อกลับบ้าน เพราะกลัวตัวเองจะเสียหน้า

ซุปหม้อไฟที่อยู่ต่อหน้าเธอ ทำให้ความอยากอาหารของเธอมัน พลุ่งพล่านขึ้นมาเลยทีเดียว

นี่เป็นน้ำซุปเสฉวนที่ใหญ่ที่สุด บนโต๊ะตัวใหญ่นั้น มีอาหารวาง เรียงรายอยู่บนโต๊ะมากมาย

เนื้อแกะม้วนรวมไปถึงเนื้อที่แช่น้ำนมและเนื้อแดดเดียว กระเพาะวัว เนื้อหมัก เนื้อแกะ ผ้าขี้ริ้ว เลือด เนื้อกุ้ง ลูกชิ้นทำมือและปลาไหลชนิดหนึ่งอีกด้วย…….

นอกจากในส่วนของเนื้อ ยังมีผักอีกมาก

จนบนโต๊ะวางได้ไม่พอ บนรถเข็นยังมีวางอยู่อีกมาก

แต่ถึงอย่างไรคนที่พามาเลี้ยงนั้นร่ำรวยมากจริงๆ ไม่ว่าจะกิน อย่างไรทำไมเขายังคิดว่าถูกอยู่ ดังนั้นกู้อานหยานเลยไม่ได้ เกรงใจต่อไป

เนื้อที่ปกติไม่เคยสั่งได้ ครั้งนี้ได้กินจนอิ่มแล้ว !

เพียงแต่ว่า คนที่นั่งโต๊ะนี้ นอกจากกู้อานหยานที่กำลังกินข้าวอยู่ ส่วนคนอื่นนั้น ยังไม่ได้จับตะเกียบเลยด้วยซ้ำ

กู้อานหยานเองก็ไม่ได้ถามคุณชายใหญ่มู่ว่าทำไมถึงอยู่กับกู้ เวยจื่อ แต่กลับจดจ่ออยู่ที่เจียงนานตลอดเวลา

“ไม่หยิบตะเกียบขึ้นมาหมายความว่าอะไร ? เริ่มไม่อยากจะกิน อีกแล้วเหรอ ? ”

เจียงนานปรายตามองเธอ ก่อนจะหยิบตะเกียบขึ้นมา

“นี่สิถึงจะถูก มา มาลองกินเนื้อกัน มีการแช่น้ำนมมาก่อนด้วย รับรองเลยว่าอร่อยแน่นอน

เธอคืบเนื้อหลายส่วนขึ้นมา ก่อนจะใส่ลงไปในซุปน้ำมัน ก่อนจะ แกว่งไปมาในน้ำ แล้วก็คืบขึ้น

ครั้งนี้ เธอคืบให้กับถ้วยของเจียงนาน “เร็ว รีบชิมเร็ว”

เจียงนานคืบเนื้อขึ้นมา ก่อนจะมองเธอ ด้วยความสงสัยเล็กน้อย

บนนั้นมีน้ำมันติดอยู่ เมื่อมองดูแล้ว……ไม่ได้น่ากินขนาดนั้น มัน กินได้จริงๆ เหรอ ?

“กินได้สิ รีบลองกินเร็ว” กู้อานหยานมีท่าทีเหมือนแม่มด เธอยิ้ม พลางพูดว่า “ฉันเคยทำร้ายคุณเหรอ ?

คำพูดนี้ มันดูเหมือนกับว่าสนิทกับเขามาก ตั้งแต่ครั้งแรกเคย เห็นกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง

เจียงนานมองเนื้อที่อยู่บนตะเกียบ เดไหม ? ” เขาไม่ได้สามารถกินเผ็ดได้ขนาดนั้น ปกติไม่กินเลย “แค่นิดเดียว ไม่ใช่ว่าคุณจะกินเผ็ดไม่ได้เลยใช่ไหมล่ะ ?เป็นผู้ชายหรือเปล่า ? ”

เมื่อถูกสงสัยว่าไม่ได้เป็นผู้ชาย ใครจะไปทนไหว ?

เจียงนานไม่ได้คิดอะไรมาก ก่อนจะคืบเนื้อเข้าปาก รสชาตินั้น มันไม่เลวเลยจริงๆ แต่ว่าขณะที่เขากำลังจะกลืนลงไป ก็เกิดเรื่องน่าประหลาดใจขึ้น

“เผ็ด ! ” ในตอนนั้นเอง ผู้ชายคนนี้ก็เผ็ดขึ้นมาจนหน้าแดงจนน้ำ หูน้ำตาไหล

“คุณไม่ได้ร้องไห้ใช่ไหม ? ”

เมื่อเห็นว่าเขากินน้ำไม่หยุด กู้อานหยานก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

มันเผ็ดนิดเดียวเองไม่ใช่เหรอ ?

ตาแดงขนาดนั้นเลยเหรอ ?

ชายที่อยู่โต๊ะฝั่งตรงข้ามพูดอย่างนิ่งๆ “เขากินเผ็ดไม่ได้
กินเผ็ดไม่ได้เหรอ ?

กู้อานหยานมองหน้าแดงๆ ของเจียงนาน เมื่อเห็นว่าเขาไออย่าง รุนแรง ตัวเธอเองก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

เธอตั้งใจ

อันที่จริงหม้อไฟหม้อนี้มันก็ไม่ได้เผ็ดอะไรมาก แต่ตอนที่เธอคืบ เนื้อขึ้นมานั้น เธอขยับเล็กน้อยให้เนื้อไปจุ่มกับน้ำมันพริก

และตอนที่จิ้มน้ำจิ้มให้กับเขา เธอก็เลือกอันที่เผ็ดที่สุด

ใครให้ชายคนนี้มายั่วโมโหเธอก่อนล่ะ มันเป็นเพียงแค่การเอา คืนเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง

แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าเขาจะอ่อนแอมากขนาดนี้ !

“พนักงาน เอาน้ำมาเติมให้หน่อย

“ได้ครับ”

เมื่อรับแก้วนํามาจากพนักงาน กู้อานหยานก็ตบหลังของเจียง

นานเบาๆ ก่อนจะป้อนน้ำให้กับเขา
“กินนําเยอะหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้น มากินเร็ว”

เจียงนานรู้สึกแค่ว่าคอของเขากำลังร้อนอย่างทุรนทุราย ราวกับ

ว่าถูกอะไรบางอย่างบีบอยู่จนหายใจไม่ออก

เมื่อเห็นน้ำ ก็ไม่สนใจอะไรแล้ว เขารีบกระดกน้ำกลืนลงไป

ท่าทีที่อ่อนน้อมและเรียบร้อยตลอดเวลา ตอนนี้กลางเป็นโซซัด โซเซและอ่อนแรงเหลือเกิน

หน้าตาที่สมบูรณ์แบบถูกความเผ็ดย้อมเป็นสีแดง โดยที่หน้า ผากมีเหงื่อไหลเต็มไปหมด

มีคนที่กินเผ็ดไม่ได้ถึงขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่กู้อานหยานได้ เห็น ว่าจะมีคนที่เผ็ดจนเหงื่อไหลไคลย้อยมากขนาดนี้

“โอเค ฉันผิดเอง จากนี้จะไม่บังคับคุณแล้ว

เธอรู้สึกผิดหวังจริงๆ พลางวางมือน้อยๆ นั้นลงบนหลังของเขา พลางตบเบาๆ

เมื่อเจียงนานเริ่มไม่รู้สึกเผ็ดมากแล้ว เธอก็ผลักแก้วนำไปตรง หน้าเขา “กินอีกหน่อยสิ กินเดียวก็ได้ อย่ากินเยอะมากนะ มันไม่ดี กับกระเพาะ”
เลี้ยงนานรับแก้วน้ำมา ก่อนจะกินไปเพียงนิดหน่อยในครั้งนี้

กู้อานหยานยิ้มด้วยความพอใจ “ไม่เลวเลย เชื่อฟังจริงๆ”

เจียงนานจ้องเธอ ด้วยความโกรธเคือง “คนขี้โกหก ! ”

กู้อานหยานกลับคืบเนื้อให้อีกชิ้น ก่อนจะยื่นไปข้างหน้าเขา ชิ้น นี้เผ็ดน้อยจริงๆ จริงๆนะ ครั้งนี้ไม่โกหกแล้ว”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ