บทที่190 ตัวแทนของบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป

บทที่ 190 ตัวแทนของบริษัทชื่อกรุ๊ป

บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปก็ส่งคนมาเป็นกรรมการตัดสิน ทำไมล่ะ ? ข่าวที่เห้อหลังลือได้รับมา ไม่รู้ว่าจริงหรือปลอม “บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปก็จะก่อสร้างบริษัทการ์ตูนด้วย ? ” ซูเสี่ยวหมี่ คนอื่นๆก็เหมือนลิงโลดขึ้นมาทันที ต่างตื่นเต้น ! นี่ไม่ได้หมายความว่า โอกาสที่พวกเขาถูกเลือกก็มากขึ้น ?

เธอมองทุกคนแล้วพูดได้ยินว่าบริษัทมู่ อกรุ๊ปก็อยากบริษัท การ์ตูน มาครั้งนี้ ก็เพื่อมาดูว่าจะเลือกทีมที่เหมาะสมได้หรือไม่

บริษัท ชื่อกรุ๊ปกับเจียงซื่อกรุ๊ป พระเจ้า ต่างเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ ของเมืองเป่ยหลิง

สองบริษัทยักษ์ใหญ่ทำงานร่วมกัน สำหรับทีมของพวกเขาแล้ว ถือเป็นข่าวดีอย่างไม่ต้องสงสัย
เมืองเป่ยหลิงมีบริษัทการ์ตูนยักษ์ใหญ่อีกสองแห่ง อนาคต ธุรกิจการ์ตูนของเมืองเป่ยหลิงจะต้องพัฒนาแบบก้าวกระโดดได้ แน่นอน

“ได้ยินว่า คนของตระกูลมู่อยากทำการ์ตูน ส่วนใครนั้น ยังไม่ได้ ข่าว”

ข่าวของธุรกิจขนาดใหญ่แบบนี้ ได้ยินมาเล็กน้อยก็ดีแล้ว

“งั้น”ซูเสี่ยวหมี่มองกู้อานหยาน รู้ว่ามีปัญหาบางอย่างที่อานห ยานไม่สะดวกถาม ก็ถือไม่อยากจะถาม

ซูเสี่ยวหมี่กลับไม่แคร์ ถามเอง : “ครั้งนี้ตัวแทนบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป มา คือใคร ? ”

“ยังไม่รู้ชั่วชั่วคราว แต่มาวันนี้ รอออกไปดูก็รู้แล้ว”

บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปใหญ่ขนาดนี้ ทำบริษัทการ์ตูนเล็กๆ อย่างมากก็ ส่งระดับหัวหน้าแผนกมา

ส่วนพวกคนระดับสูง นั่นไม่มีทางที่จะปรากฏตัว

อย่าว่าก็แค่ทีมเล็กๆของโรงเรียน ก็จะถึงจะเป็นทีมใหญ่ระดับ สังคม คุณก็ไม่มีทางเจอพวกคนสถานะสูงๆได้
ผู้ช่วยประธานพวกนี้ ก็ไม่มีทาง

ประตูห้องเรียนจู่ๆก็ถูกเคาะ เห้อหลิงจือเข้าไป คุยกับคนที่มาเล็ก น้อย

หันกลับไปมองกู้อานหยานพูด : “อานหยาน พวกเขาให้คุณไป ลงทะเบียน ใกล้แล้ว

“โอเค รู้แล้ว”กู้อานหยานทำท่าOKให้เธอ หยิบแป้นพิมพ์ของ

ตัวเองไป

เพราะว่าคือสคริปต์ที่เขียนในงานเลย ที่ใช้คือคอมที่เจ้าภาพ จัดหาให้ส่วนอย่างเดียวที่เอาไปได้คือแป้นพิมพ์

“พวกคุณดูฉินโจวดีๆ”ตอนที่ออกไป กู้อานหยานยังกำชับพิเศษ

“ผมดูเขาอยู่ เสี่ยวหมี่ คุณไปกับอานหยานไป”มู่เทียนโย่วพูด “โอเค”ซูเสี่ยวหมี่จูงมือของกู้อานหยาน ออกไปนอกอาคารเรียน เพื่อโชว์งานนิทรรศการยิ่งใหญ่ครั้งนี้ กู้อานหยานสวมชุดกีฬาหลวมๆ

ผมยาวมัดไปด้านหลัง บวกกับกระที่ใบหน้า ทั้งตัวแทบจะหาจุด ที่สวยงามไม่เจอ

แต่เธอกลับอยู่ทางเข้ายิม ก็พบกับความสดใสและงดงาม ไม่ว่า จะเดินไปตรงไหน ต่างแพรวพราวสะดุดตาคน

กู้เวยจือ

ไม่เจอกันอาทิตย์หนึ่ง กู้ก็ฟื้นแรงได้แล้ว ใบหน้าไม่มี อาการป่วยใดๆ

น่าจะได้รับการเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี บวกกับจิตใจดูสวยงาม หน้า เธอแดงก่ำ แต่งหน้าอย่างสวยงาม เหมือนกับเทพธิดา

สวยมากจริงๆ !

ที่ทางเข้ายิม เด็กผู้ชายจำนวนมากต่างหยุดชะงัก ก็เพื่อจะได้ มองเธอมากขึ้น

เวยจ๋อก็คือนักเรียนของมหาวิทยาลัยเจียงโจว แต่ ช่วงนี้เธอไม่ ได้มาบ่อยๆ
ได้ยินว่าเชิญอาจารย์ส่วนตัวมา ต่อไปอยากเจอเธอที่ มหาวิทยาลัย ก็ไม่ง่ายมากขึ้น

“อานหยาน คุณมาร่วมงานแข่งได้ไง ? ”

กู้เวยจ๋อมองแป้นพิมพ์ในมือของอานหยาน ริมฝีปากชมพูยก ขั้นบางๆ ทันใดนั้นรอยยิ้มก็ตรึงใจเด็กผู้ชายกลุ่มใหญ่

“คุณมาเข้าร่วมแข่งขัน ทำไมไม่บอกฉันก่อนล่ะ ? แต่ วันนี้ฉันคือ ตัวแทนบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปที่มาก่อน แต่เล่นพรรคเล่นพวกให้ไม่ได้ นะ ! ”

ใบหน้ากู้อานหยานไม่แสดงออกใดๆ มองบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ หลังเขา

บริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป ! เธอคือตัวแทนที่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปส่งมา

ไปจากตระกูลมู่หนึ่งอาทิตย์ ตระกูลมู่เกิดอะไรขึ้น บริษัทมู่ชื่อ กรุ๊ปเกิดอะไรขึ้น เธอไม่รู้สักนิด แต่ กู้เวยจื่อเข้าไปบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป แล้วกลับเกินความคาดหมายของเธอเล็กน้อย

กู้เวยจือเดินไปตรงหน้ากู้อานหยาน แป๊บเดียว ก็มีคนคิดขึ้นมา ได้ กู้อานหยานกับกู้เวยคือคือคุณหนูตระกูล
สองสาวพี่น้องอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าหน้าตา การแต่งตัว หรือท่าทาง กลับดูคนละชั้นอย่างสิ้นเชิง

คนหนึ่งคือเทพธิดา คนหนึ่งคือคางคก เปรียบเทียบกันชัดเจน ขนาดนี้ ไม่น่าดูจริงๆ !

“ขอบคุณ ฉันเพิ่งความสามารถของตัวเองเข้ามา จะมีการเล่น พรรคเล่นพวกหรือไม่ สำหรับฉันแล้วไม่มีอะไรแตกต่างกัน

กู้อานหยานมองเธออย่างราบเรียบ หมุนตัวจะไป

กู้เวยจ๊อกลับพูดยิ้มๆ : “รู้ไหมทำไมบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ปถึงทำธุรกิจ การ์ตูนไหม ? ”

กู้อานหยานไม่พูด แต่ เท้าหยุดลง

“เพราะว่าฉันชอบ จ้านเป่ยก็เลยจัดสรรเงินให้ฉัน เปิดบริษัท การ์ตูนให้

อารมณ์ของกู้เวยคือดีมากจริงๆ เสียงก็อ่อนโยนพูดไม่ถูก

ทั้งตัวเธอ เหมือนไข่มุกเม็ดงามที่สะดุดตา ที่เปล่งแสงพราว ตลอดเวลา
ผู้ชายที่เดินผ่าน อย่างน้อยครึ่งหนึ่งก็หลงใหลรอยยิ้มอันน่าทึ่ง

ของเธอ

สายตาของอานหยานมองไปที่คางเธอ

วันนี้กู้เวยจ๋อสวมเสื้อคอเต่าแขนกุด แมทช์กับผ้าพันคอหนึ่งผืน ทั้งตัวดูแพงจนเทียบไม่ได้

คอสูงมาก ด้านบนยังมีลูกไม้ที่สวยงาม ปกปิดคอกับคางไว้

จู๋กู้อานหยานก็ยิ้ม พูด : “แผลหนึ่งแผล แลกกับบริษัทการ์ตูน หน้าคุณมีค่าจริงๆ ครั้งหน้า เตรียมเอาอะไรมาแลก ? ”

“คุณ……..เวยจ๋อกำมือแน่น ใบหน้ายังมีรอยยิ้ม แต่ สายตาเต็ม ไปด้วยความโกรธมากจริงๆ และ ความแค้น

กู้อานหยานทายไม่ผิด เธอแคร์หน้าตัวเองมากจริงๆ

แต่ทำไม ถึงได้ยอมเสี่ยงอันตรายให้หน้าตัวเองถูกเผาไหม้ และ ไปช่วยคุณท่านหญิง ?

จุดนี้ ยังไงก็ทำให้คนคิดไม่ออก

หรือว่า ไม่ใช่ที่เธอสมัครใจ ?
“อานหยาน ฉันรู้ว่าในใจคุณรู้สึกแย่ โกรธที่ฉันกับจ้านเป่ยอยู่ ด้วยกัน ดังนั้นเลยไม่กลับบ้านนานขนาดนี้

เวยคือไม่อยากเสียหน้าตัวเองต่อหน้าคนอื่น ได้แต่ระงับความ

โกรธไว้

เธอยังคงยิ้ม : “ฉันก็เคยคิด แบบนี้อาจจะไม่ค่อยเหมาะ แต่จ้าน เป่ยไม่ให้ฉันย้ายไปจากห้องพักว่างเจียงเก๋อ

“คุณรู้นี่ อารมณ์ของจ้านเปียกแบบนี้ เขาไม่ให้ ฉันจะกล้าออกไป

ได้ไง ? ”

“เหรอ ? “กู้อานหยานเหมือนไม่โกรธสักนิด สีหน้ายังคงเหมือน เดิม

“งั้นทางที่ดีคุณปิดแผลที่คางคุณดีๆนะ โดยเฉพาะตอนกลางคืน อย่าวิ่งมั่วไปมาที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อ อย่าทำให้เขาตกใจล่ะ”

กู้เวยจ๋อ โกรธจนอยากจะฉีกปากของเธอออกจากกัน คางเธอมีแผล ช่วงนี้ เธอก็ปิดรอยแผลของเธอไว้อย่างดี แต่ถึงเธอจะมีแผล หรือว่า ไม่สวยไปกว่าหน้าผีของเธอ ?
“เขา……..

“ขอตัวก่อน”กู้อานหยานหมุนตัวเข้าไปในงาน เหลือแต่แผ่นหลัง

ไว้ให้เธอ

เวย อโกรธจนอยากกระทืบเท้า เธอยังเตรียมคำพูดโอ้อวด แต่ กู้อานหยานที่สมควรตาย ก็ออกไปแบบนี้

กู้เวยจ๋อก็เหมือนนักศิลปะการต่อสู้ แต่ใช้ประโยชน์ไม่ได้ เก็บจน โกรธสุดๆ !

สิ่งที่อึดอัดที่สุดคือ คางของเธอเป็นแผลจริงๆ ตอนนี้ถ้าแผลนี้ ให้คุณชายใหญ่มู่เห็น ก็ไม่รู้ว่าจะตกใจเขาหรือไม่

ต้องโทษไอ้เลวนั่น !

“คุณหนู…ผู้ช่วยด้านหลังเดินเข้ามา พูดด้วยความ เคารพ : “พวกเราก็ควรเข้าไปแล้ว”

กู้เวยจือสูดลมหายใจลึกๆ จัดการอารมณ์ตัวเอง จึงเข้าไปในงาน กับผู้ช่วย

ตอนนี้ เธอกับคุณชายใหญ่อยู่ด้วยกันทุกวัน อยากให้ยัย แพศยากู้อานหยานตาย ก็มีโอกาส
หลังจากผ่าตัดคางเล็กน้อยสำเร็จ ทุกวันเธอก็จะสามารถอยู่ด้วย กันได้กับคุณชายใหญ่มู่ กลัวอะไร ?

กู้อานหยาน วันหนึ่งไม่ช้าก็เลว ให้เอคุกเข่าต่อหน้าเธอ ร้องไห้ อ้อนวอน !