ประธานมู่ ฉันไม่รักนายอีกแล้ว!

บทที่154 เธอ ไม่ได้หรอกนะ !



บทที่154 เธอ ไม่ได้หรอกนะ !

บทที่154 เธอ ไม่ได้หรอกนะ !

กู้เวยจือแอบน้อยใจเล็กน้อย

ตอนที่คุณชายใหญ่มู่อยู่ต่อหน้าคุณ ท่านหญิง ถึงแม้ว่าคำพูดนั้นมันจะราบ เรียบ แต่อย่างน้อย ก็ยังมีความอ่อนโยน อยู่บ้าง

แต่ว่าตอนนี้ คำพูดที่พูดกับเธอ กลับเย็น ชาเป็นอย่างมาก

เขาไม่ยุติธรรมเลย !

แต่ทว่าตอนนี้เธอไม่กล้าระเบิดอารมณ์ ออกมา อย่างน้อย ตอนที่ได้รับความรัก จากคุณชายใหญ่มู่ ถึงจะกล้าปลดปล่อย ตัวเองออกมา เธอเงยหน้ามองมู่บ้านเป่ย กู้เวยจือมี สีหน้าอึดอัดและน้อยใจ

“ฉัน……..เจ็บเอวจังเลย ขอโทษ..….…….

เธอใช้มือทั้งสองมือจับต้นไม้เพื่อพยุง ตัวขึ้น ตอนที่กำลังลุกขึ้น แต่กลับลุกขึ้น ได้นิดเดียวและกลับลงไปล้มเหมือนเดิม

เธอยังคงเงยหน้ามองมู่จ้านเป่ย เธอ ร้อนรนจนน้ำตาแทบไหลออกมา

“ขอโทษค่ะ คุณชายใหญ่ ฉัน…….ฉัน ลุกไม่ขึ้น ให้เวลาฉันหน่อย”

มู่จ้านเป่ยมองฉินอี้ จากนั้นฉินอี้จึงรีบ โค้งตัว แล้วพูดกับกู้เวยจ๋อ : “ฉันพยุง คุณเอง” กู้เวยจือโกรธอยู่บ้างเล็กน้อย คุณชาย ใหญ่มู่สัญญากับคุณท่านหญิงแล้วไม่ใช่ เหรอ ว่าต่อจากนี้จะปกป้องเธอเป็นอย่าง ดี ?

เมื่อเห็นเธอถูกคนกลั่นแกล้ง เขาทำได้ เพียงสั่งสอนคนที่มาแกล้งเธอ แต่กลับ ไม่ดูแลเธอ

นี่มันเรียกว่าปกป้องเหรอ ?

เธอยังคงมองมู่บ้านเป่ย ราวกับว่าไม่ กล้าทำอะไรเลย จึงทำได้เพียงรอเขา ออกคำสั่ง

แต่ว่ามู่บ้านเป่ยหันหลังกลับไปแล้ว ก่อนจะเดินไปทางห้องพักว่างเจียงเก๋อ

และปล่อยเธอเอาไว้ตรงนั้น โดยไม่ แยแส

“คุณกู้ ให้ฉันพยุงคุณกลับไปดีกว่า” ฉิน อี้ยังคงปกป้องอยู่ข้างเธอ ก่อนจะยื่นมือ ไปทางเธอ

ในที่สุดกู้เวยจือก็โน้มน้าวตัวเองแล้ว

ตอนนี้คุณชายใหญ่มู่มีคู่หมั้น ถึงอยาก จะดูแลเธอ ก็ไม่สามารถทำได้อย่างเปิด เผย

ถึงอย่างไร คนในตระกูลมู่ก็ยังอยู่ใน สวน

แต่เขากลับปล่อยคนของเขาให้ดูแลตัว เอง อย่างน้อยก็มองออก ว่าคุณชาย ใหญ่มู่เป็นห่วงเธอ

ถ้าเกิดว่าไม่เป็นห่วง จะมาเอาม่เสงี่ยน เอ๋อไปขังเอาไว้ เพื่อเธอทำไม

อีกอย่าง มู่เหมิงเย่ถูกลงโทษขนาดนั้น ทั้งหมดก็เพื่อเธอ

เมื่อคิดเรื่องนี้ได้ อารมณ์ของกู้เวยจือก็ ดีขึ้น

เมื่อวางมือลงบนมือของฉินอี้ เธอก็ หายใจหอบเล็กน้อย : “เอวฉัน……..เจ็บ มากเลย คุณเบาแรงหน่อย”

“ได้ครับ” ฉินอี้พยุงเธอขึ้นมาเบาๆ เพื่อ ให้เธอลุกขึ้นมาได้

“คุณจะออกไปข้างนอกเหรอ ? ฉันจะไป ส่งคุณที่ลานจอดรถ

“ฉัน…..ตอนนี้ฉันเดินไม่ไหว ฉัน….……. “เจ็บมากเลยเหรอ ? ” ฉินอี้คิดว่า ผู้ หญิงมีแรงน้อย ถูกผู้หญิงด้วยกันเตะ เข้าไป คงจะไม่เจ็บเท่าไหร่

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นท่าทีของกู้เวยจ๋อ ก็ เหมือนกับว่าเจ็บมาก

“ฉันร่างกายไม่ค่อยดีมาตั้งแต่เด็ก ขอโทษด้วย……” กู้เวยจือก้มหน้าลง เหมือนกับพยายามจะหลบหน้า

ฉินอี้รีบพูด : “งั้น คุณกู้ ฉันไปส่งคุณไป พักที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อดีกว่า เพื่อให้ หมอตรวจให้คุณ”

“ไม่ต้องหรอก ฉันพักนิดหน่อยก็ได้แล้ว ไม่ต้องลำบากหมอหรอก”

ไปที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อได้จริงๆ ! กู้เวยจือดีใจเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเป็น ความสุดที่สุดในชีวิตที่มี

ใครๆ ก็รู้ ว่าห้องของคุณชายใหญ่มู่ที่ ชื่อห้องพักว่างเจียงเก๋อ ไม่ใช่ว่าใครจะ เข้าไปก็ได้

คุณหนูตระกูลมู่ทั้งสองคนเสียใจเป็น อย่างมาก อยากจะพาเพื่อนของตัวเอง ออกไป ก็ไม่ได้รับอนุญาต

แต่ตอนนี้เธอ กลับสามารถทำตัวสบายๆ ได้ และอยากจะเดินเหินไปไหนก็ได้ซะ งั้น

หลังจากที่มู่บ้านเป่ยกลับมาที่ห้องพัก ว่างเจียงเก๋อก็เดินตรงเข้าไปเลย และก็ ไม่ออกมาอีก เวยจ่ออยู่ที่นี่อย่างสบาย

จากคำพูดของคุณท่านหญิงที่ผ่านมา เธอรู้ว่าคุณชายใหญ่มู่ตอบตกลงกับคุณ ท่านหญิงไปแล้ว ว่าต่อจากนี้จะปกป้อง เธอ

คนที่ถูกรักขนาดนี้ มักจะรู้สึกปลอดภัย เพราะรู้ว่ามีคนปกป้องอยู่

หลังจากที่มู่เสงี่ยนเอ๋อถูกทำโทษแบบนี้ ต่อจากนี้ในตระกูลมู่ ก็ไม่มีใครกล้าแตะ ต้องเธออีก

เธออยู่ในสวนภายนอกห้องรับรองอย่าง เชิดๆเลิศหรู จู่ๆ ก็มีเงาร่างบางเดินผ่าน เข้ามาในสายตา

หึ มันบังเอิญจริงๆ เลย คิดไม่ถึงเลยว่า จะมาเจอที่นี่ เมื่อเห็นว่าฉินอี้เดินออกไปแล้ว กู้เวยจี อก็ยืนขึ้นมา

ก่อนที่กู้อานหยานจะเดินเข้าไปในประตู เธอก็ถูกขวางเอาไว้ข้างนอกห้องรับรอง

“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้ ? ” ช่วงนี้กู้อาน หยานอยู่แต่ในโรงเรียน สำหรับเรื่องที่ เกิดขึ้นในตระกูลมู่ ยังไม่รู้เรื่องอะไร มาก

ก่อนหน้านี้สามวันกู้เวยจือก็มาแล้ว เธอ แค่คิดไม่ถึง ว่าหลังจากนั้นสามวัน เธอจะ ยังอยู่ที่เดิม

สิ่งที่แปลกก็คือ เธอไม่อยู่ในห้องด้าน หลังของคุณท่านหญิง แต่ตอนนี้กลับมา อยู่ที่ของคุณชายใหญ่มู่ที่ชื่อห้องพักว่าง เจียงเก๋อ ? ที่นี่ ใครๆ ก็สามารถเข้ามาได้ตั้งแต่เมื่อ ไหร่กัน ?

“จ้านเป่ยเชิญฉันเข้ามา ทำไมฉันจะไม่ สามารถอยู่ที่นี่ได้ ? ”

กู้เวยจ่อยิ้มมุมปากนิดหน่อย ไม่ว่าจะ เป็นเมื่อไหร่ เธอก็เต็มใจที่จะเผยด้านที่ สวยที่สุดของตัวเองออกมา

ถึงแม้ว่า จะเป็นเวลาที่ตัวเองเจอคนที่ เกลียดมากที่สุดก็ตาม

กู้อานหยานไม่ได้สนใจเธอต่อไป ก่อน จะเดินผ่านเธอเพื่อเข้าห้องไป

หลีเย่ส่งเธอมา และก็ไม่รู้ด้วยว่าคุณ ชายใหญ่มู่หาเธอเพื่ออะไร เมื่อเห็นกู้เวยจือก็เป็นความประหลาดใจ อย่างหนึ่งแล้ว หลังจากที่ตกใจสักหน่อย ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้อีก

ทำไมกู้เวยจือถึงให้เธอจากไปแบบนี้ ? เธออ้าแขนออก ก่อนจะขวางเธอเอาไว้

“จ้านเป่ยกำลังติดธุระ คุณจะไปรบกวน เขาเหรอ ? ”

“คุณชายใหญ่มู่ให้ฉันมา ทำไมจะไปหา เขาไม่ได้ ? ” กู้อานหยานพูดด้วยสีหน้า ไร้อารมณ์

“อานหยาน อย่าหาว่าฉันสอนนะ เป็น คนมีสังคมต้องทำสีหน้าให้ดีกว่านี้ ตอนนี้ ฉันมาแล้ว ที่นี่ไม่ต้องการคุณแล้ว”

ในที่สุดสายตาของกู้อานหยานก็มองไป ที่เธอ ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงได้มั่น หน้ามันใจขนาดนี้นะ

“ที่นี่ต้องการหรือไม่ต้องการฉัน เกรงว่า จะไม่ใช่เรื่องที่คุณจะมาตัดสินนะ”

เธอกำลังจะไป กู้เวยจือเลยเดินเข้า ประชิด ทั้งสองคนเลยเดินมาชนกันพอดี

กู้เวยจือถูกชนจนล้มลงกับพื้น ก่อนจะ รีบร้องออกมาว่า : “โอ๊ย ! อานหยาน ทำไมคุณต้องแกล้งคนอื่นด้วย ? ”

กู้อานหยานเกลียดการแสดงแบบนี้ จน อยากจะอ้วกออกมา

แต่กลับยังมีคนที่โง่จนแยกถูกผิดไม่ ออกอยู่ !

ฉินอี้เพิ่งจะเดินออกมาจากห้องรับแขก เมื่อเห็นกู้เวยจือล้มลงอยู่กับพื้น ก็รีบเข้ามา

“คุณเวยจ๋อ เกิดอะไรขึ้น ? เจ็บตรงไหน หรือเปล่า ? ”

คนของคุณชายใหญ่มู่ เรียกเธอว่าคุณ เวยจ๋อ !

กู้อานหยานเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ พูดอะไร

ฉินอี้พยุงกูเวยจ่อขึ้นมา ก่อนจะมองตา ของกู้อานหยาน ก็มีความระวังตัวมากขึ้น

“คุณผู้หญิง คุณเวยจื่อเป็นแขกคน สําคัญของคุณชายน้อย ต่อจากนี้….ขอ ให้เกรงใจเธอหน่อย”

“คุณพูดอะไรนะ ? ” กู้อานหยานมีสีหน้า เคร่งเครียดขึ้น เกรงใจกู้เวยจือหน่อย มันหมายความว่า อะไร ? การแสดงของกู้เวยจือนี่ เขาก็ โดนหลอกไปด้วยเหรอ ?

ผู้ช่วยมือหนึ่งของคุณชายใหญ่มู่เหรอ หึ มีตาหามีแววไม่ !

ฉินอี้รู้ดี ว่าคำพูดของตัวเองอาจจะ ทำให้คุณผู้หญิงไม่พอใจ

แต่ มันเป็นสิ่งที่คุณชายน้อยกำชับไว้

เขาพูดอย่างเรียบๆ : “ตั้งแต่วันนี้ เป็นต้นไป คุณเวยจือจะนับว่าเป็นน้อง สาวของคุณชายน้อย ต่อจากนี้ ถ้าเกิดว่า มาแกล้งคุณเวยจ๋อ ก็ถือว่าท้าทายคำพูด ของคุณชายน้อย”

น้องสาวงั้นเหรอ ! กู้เวยจ๋อตกใจ ทำไมถึงคิดไม่ถึงเลย ว่า จะอยู่ในฐานะแบบนี้

น้องสาวอะไรกัน สิ่งที่เธอจะทำ คือเป็น ผู้หญิงของคุณชายใหญ่มู่ต่างหาก !

ดูๆ ไปแล้ว คุณท่านหญิงแค่อยากจะให้ เขาปกป้องตัวเอง มันยังไม่มากพอ !

ก่อนหน้านี้ เธอต้องกำจัดกู้อานหยาน ออกไป !

ไม่อย่างนั้น จะต้องลำบากมาก แน่นอน !

แต่สำหรับกู้อานหยาน การอยู่ในฐานะ น้องสาวแบบนี้ มันกลับเหมือนกับมีดคม ที่กรีดและทิ่มแทงใจเธอ

พี่ชายน้องสาวอะไรกัน ต่อจากนี้ จะไป ทําเรื่องที่ดีอะไรได้ ?

ในปีนี้ ยังมีพี่ชายน้องสาวอะไรอีก มัน จะเป็นความสัมพันธ์บริสุทธิ์ได้เหรอ ?

ผู้หญิงคนอื่น กู้อานหยานยังสามารถ อดทนได้ อีกอย่างคุณชายใหญ่มู่คงจะ ไม่นับเป็นคนของตัวเอง

แต่ เธอคนนี้ ไม่มีทาง !

ชาติก่อน ก็เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ที่ ทำให้ตัวเองตาย !

กู้เวยฉือน่ะ ไม่มีทาง !
202662398_559360078388917_5098645424099058257_n


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ