บทที่149 ประเมินผลกระทบจากผู้ หญิงคนนั้นที่มีต่อเขาต่ำเกินไป

บทที่149 ประเมินผลกระทบจากผู้หญิง คนนั้นที่มีต่อเขาต่ำเกินไป

ผู้ชายยืนอยู่ปลายทาง

ด้วยใบหน้าเคร่งเครียดแต่เมื่อมองๆ ไป แล้วกลับดูไม่ได้แปลกตาอะไรจากปกติ

แต่เมื่อมองอีก กลับเห็นเมฆฝน ที่แปล เปลี่ยนเป็นพายุลูกใหญ่

กู้อานหยานตกใจ ก่อนจะรีบผลักมู่เจ๋อ หนานออก

ไม่คิดเลยว่ามู่เจ๋อหนานจะไม่ยอมปล่อย มือ แต่กลับกอดเธอแน่นกว่าเดิม “อยากตายเหรอ ? ” กู้อานหยานยัง พยายามผลักออกอย่างเต็มแรง จนเกือบ จะกัดเข้าให้แล้ว ! “ปล่อยนะ ! ”

“ฉันแค่กลัวคุณล้มไป ช่วยคุณก็ผิดเห รอ ? ” ในที่สุดมู่เจ๋อหนานก็ยอมปล่อย ก่อนที่มู่บ้านเป่ยจะลงไม้ลงมือ

เมื่อได้รับอิสรภาพ กู้อานหยานก็เซไป นิดหน่อย

แต่กลับไม่รู้เลย ว่าท่าทีของตัวเอง มัน กลับทำให้ดูปลอมมากกว่าเดิม

“พี่ชาย เมื่อกี้อานหยานเกือบล้ม ฉัน เพียงแค่พยุงเธอแค่นั้นเอง ไม่ได้จะทำ อย่างอื่นเลยนะ คุณอย่าเข้าใจผิด”

มือทั้งสองของมู่เจ๋อหนานล้วงกระเป๋า อยู่ พลางมองมู่จ้านเป่ยที่กำลังเดินเข้า มา แล้วยิ้มบางๆ ให้

รอยยิ้มนี้ มันดูกวนเหลือเกิน !

แต่ยายอยู่ห่างออกไปไม่ไกลมาก อาจ จะออกมาเมื่อไหร่ก็ได้

ตอนนี้ร่างกายของยาย รับอะไรหนักๆ ไม่ค่อยได้

ถ้าจะให้เธอเห็นพี่น้องอย่างพวกเขา ทะเลาะกัน จะทำให้เธอโกรธจนเป็นลม ลงไปได้เลยไหมก็ไม่รู้ ?

คุณชายใหญ่มู่ไม่กล้าท้าทาย ใครไม่รู้ บ้างว่าในตระกูลมู่ เขาเคารพรักคุณท่าน หญิงมากที่สุด ?

มู่บ้านเป่ยเดินมาข้างหน้ากู้อานหยาน ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ไปเยี่ยมยายกับ ฉัน”

“ฉันไม่ไป” กู้อานหยานหลบโดย สัญชาตญาณ

เธอเจอไปแล้ว ตอนนี้ คุณท่านหญิง กำลังอยู่กับกู้เวยจือ

สายตาที่คุณท่านหญิงมองเธอเมื่อครู่ มันมีความไม่ชอบอยู่เล็กน้อย

อันที่จริงเธอเจ็บใจมาก เจ็บมากจริงๆ

บางที เธออาจจะกำลังหลบหลีก เพราะ ความกล้าของเธอแทบไม่มีเลย !

แววตาแบบนั้น เธอไม่อยากจะมองอีก

ขอเพียงแค่คุณท่านหญิงมีความสุข เธอ ก็พอใจแล้ว ในตอนนี้ อย่างน้อง แค่มี เวยจืออยู่ข้างๆ เธอก็ไม่อยากจะอยู่กับ พวกเธอ

“คุณไม่ไปเหรอ ? ” มู่บ้านเป่ยหรี่ตามอง ในแววตานั้น มันเหมือนกับลมที่แปร เปลี่ยน !

ยายเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลไม่นาน ตอนนี้ ร่างกายยังไม่ดีเลย

ขณะที่ทุกคนอยากจะรีบไปอยู่ดูแลเธอ แต่กู้อานหยานกลับพูดว่า ไม่ไป !

ถึงเธอจะไม่ได้อะไรกับคุณยาย แต่ อย่างน้อย การเป็นคู่หมั้นของเขา ก็ควร แสดงออกหน่อยไหม ?

เธอเกลียดเขาขนาดนั้น เกลียดบ้านนี้ เกลียดจนไม่เต็มใจจะแสร้งทำอะไร แล้ว !

“ไปกับฉัน ! ” จู่ๆ มู่บ้านเป่ยก็จับข้อมือ ของเธอ พลางเดินไปที่ห้องด้านหลังด้วย ใบหน้าเคร่งเครียด

เขาไม่ค่อยจะบังคับใครขนาดนี้ เรื่องที่ คนอื่นไม่เต็มใจจะทำ คุณชายใหญ่มู่ก็ไม่ ค่อยบังคับ

แต่ว่าครั้งนี้ ใครก็มองออก ว่าเขาโกรธ โกรธมาก !

กู้อานหยานใช้แรงสะบัดมือแรงๆ แต่ก็ สะบัดมือไม่ออก แต่ข้อมือของตัวเอง กลับเจ็บเอง

เธอพูดด้วยความไม่สบายใจว่า “มู่จ้าน เป่ย ฉันจะไปเยี่ยมยายไหม มันเป็นเรื่อง ของฉัน มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย ? ปล่อยนะ ! ”

มู่บ้านเป่ยไม่พูดอะไรเลย แต่ยังคงลาก เธอไปเหมือนเดิม

ปกติกู้อานหยานก็เชื่อฟังเขา แต่วันนี้ กลับจะคัดค้านเขา

บนทางเดิน เธอใช้แรงขัดขืน “มู่จ้าน เป่ย ฉันไม่ไป ปล่อยนะ ! คุณไม่มีสิทธิ์ มาบังคับฉันแบบนี้ ! ”

เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือ ปกติไม่ใช่แบบนี้ วันนี้ ทั้งสองคนพยายามจะสู้กันทั้งคู่

“พี่ใหญ่ เธอไม่เต็มใจจะไปขนาดนี้ ท่าที แบบนี้ ไปก็มีแต่จะทําให้ยายโกรธเปล่าๆ หรือเปล่า ? ”

อันที่จริง เฟิงลินกับบ้านเปียปรากฏตัว ด้วยกัน เพียงแต่ว่าคุณชายใหญ่มู่ดูแข็ง กว่า เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นมา คนอื่นก็ถูก ลดความสำคัญลงหมด

คำพูดของมู่เฟิงจิน ทำให้มู่บ้านเป่ยหยุด เดิน อย่างกะทันหัน ก่อนจะปล่อยมือ ออกจากผู้หญิงที่กำลังขัดขืน

จากนั้น ก็เดินไปทางห้องด้านหลัง พลางปล่อยความเย็นชาออกมาจนทำให้ คนอื่นกลัว

มู่เฟิงจินปรายตามองกู้อานหยานที่ยืน อยู่ที่เดิม ก่อนจะเดินตามไป

แววตาแบบนี้ กู้อานหยานไม่มองก็รู้ ว่า มันเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

วันนี้ เหมือนกับว่าคนของตระกูลมู่ทุก คน เกลียดเธอไปหมดแล้ว บางที ในที่แห่งนี้ ไม่ควรมีเธออยู่เลย ด้วยช้า

เธอจับข้อมือของตัวเอง แต่ยังคงขมวด คิ้วอยู่

ข้อมือมันเจ็บมาก เมื่อครู่ คุณชาย ใหญ่มู่จับมือเธอ มันแรงมากจริงๆ

“บัดบันเขามันมีผลดีอะไรกับ ? ” เจ๋อ หนานเดินมา พลางพูดเสียงนิ่งใส่เธอ

กู้อานหยานไม่อยากจะสนใจเขา เมื่อครู ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตั้งใจกอดเธอเอาไว้ แน่น คุณชายใหญ่มู่จะโกรธถึงขนาดนี้เห รอ ?

เจ๋อหนานไม่ใช่ไม่รู้ว่าเธอกำลังอะไร แต่ว่าเขาไม่สนใจ เขาทำท่าทีไม่สนใจ พลางยิ้มด้วยความ เย้ยหยัน “คุณชายใหญ่มู่สามารถไปหาผู้ หญิงข้างนอกได้ คุณจะเข้าใกล้ผู้ชาย บ้างไม่ได้หรือไง ?”

“มันเกี่ยวอะไรกับคุณ ? ” กู้อานหยาน ไม่อยากจะพูดถึงคุณชายใหญ่มู่ แต่ว่า ก็ ไม่จำเป็นจะต้องทำให้เขาเสียหาย

คืนนั้น ผู้หญิงที่ถูกคุณชายใหญ่มู่พามา เป็นเธออยู่เห็นๆ

เพียงแค่มู่เจ๋อหนานไม่รู้ และคิดว่าคุณ ชายใหญ่มู่แอบมีชู้ ขณะที่เธอกำลังตก อันตราย แต่กลับไปมีความสัมพันธ์กับผู้ หญิงคนอื่น

มันเป็นปัญหาของเธอ เขาจะมาลำบาก แทนใครได้ ? มันชัดเจนว่า เขาอยากจะหาเรื่อง !

“มองคนอื่นใจแง่ร้าย ! ” มู่เจ๋อหนานบ่น พึมนําด้วยความเย็นชา

ในตอนแรกที่ไม่อยากจะสนใจเธอ อยากจะเดินไปมากกว่า กลับไม่คิดเลยว่า ตอนที่กำลังจะหันหลังเดินไป แววตาก เหลือบไปเป็นข้อมือของ

“คุณเจ็บเหรอ ? ” เขาขมวดคิ้ว พลาง จ้องข้อมือของเธอ

ข้อมือนี้ มันแดงไปหมด

มันบวมขนาดนี้เลยเหรอ ! ผู้หญิงคนนี้ ตายหรือไง ? เมื่อครูมู่จ้านเป่ยบีบมือเธอ ไม่รู้จักร้องว่าเจ็บออกมา ?

ยัยนั่น ต้องดื้อด้านขนาดไหนกันนะ? แค่เธอร้องออกมา หรือว่าคุณชายใหญ่ มู่ก็จะไม่ยอมปล่อยกันนะ ?

กู้อานหยานไม่ได้สนใจเขาต่อ ก่อนจะ เดินไปทางข้างหน้าสวน

มู่เจ๋อหนานหน้าแตก เลยโกรธมาก

ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะเธอข้อมือบวมแดง ใครจะไปสนใจเธอ ?

ทำดีด้วยแต่ไม่ได้ดีตอบ ! ผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้จักผิดจักชอบ !

ตอนที่มู่บ้านเป่ยเดินไปทางห้องข้าง หลัง สีหน้ายังคงนิ่งอยู่เหมือนเดิม เขาหยุดอยู่ตรงห้องทางด้านหลัง

พอลมพัดมา มันพัดผมของสั้นๆ ของ เขา ดูเย็นสบาย มันเหมือนกับที่ข่าว ภายนอกแพร่สะพัดว่าเขาเหมือนกับอสุ รา

แต่ว่าเมื่อผ่านไปสักพัก ท่าทีเย็นชานั้น ก็กลับมาเป็นปกติ

หลังจากเงียบไปสักพัก คุณชายใหญ่ มู่ก็กลับมาเป็นคุณชายใหญ่มู่แบบเดิม

ท่าทีเย็นชา ห่างเหิน สงบ ไม่มีอารมณ์ ใดๆ และไร้จิตวิญญาณ

มู่เฟิงจินยืนอยู่ไม่ไกลมาก เพียงแต่ กำลังรอเขา เพราะไม่เคยได้พูดกับเขา เลยแม้แต่ประโยคเดียว เมื่อครู่เป็นพี่ชายที่เขารู้จัก ไม่ว่าจะไป เจอเรื่องอะไรมา ก็อาจจะไม่เปลี่ยนสีหน้า ไปแบบนี้

ขนาดกู้อานหยาน……..ที่ประหลาดใจ แต่ เขาก็ยังดูเหมือน ว่าประเมินผลกระทบ จากผู้หญิงคนนั้นที่มีต่อเขาต่ำเกินไป…..

เมื่อมู่จ้านเป่ยเดินเข้ามา คุณท่านหญิง กำลังคุยกับกู้เวยจือ

เพราะว่านายท่านใหญ่ต้องไปจัดการ เรื่องราวในบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป หลังจากที่ คุณท่านหญิงส่งกลับไปแล้ว ก็ไปที่ห้อง หนังสือ

ผู้หญิงทั้งสองคนกำลังคุยกันอย่างสนุก อยู่ในห้อง เมื่อเห็นมู่ล้านเป่ยเดินเข้ามา กู้ เวยจือก็หน้าแดง พลางพูดเสียงเล็ก เสียงน้อยว่า “คุณชายใหญ่มู่” มู่บ้านเป่ยพยักหน้า ก่อนจะเดินไปข้าง หน้าคุณท่านหญิง

“ยาย วันนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง ? ”

กู้เวยจือที่นั่งอยู่ข้างๆ ถึงแม้ว่าจะถูก หมางเมิน แต่ว่า ใจกลับเต้นรัว

สิ่งที่คุณชายใหญ่….นอ่อนโยนจัง

เลย !

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเสียงที่อ่อนโยน มากกว่าไม่มาก แต่ความน้อยนี้ ก็ทำให้ ใจเต้นรัวได้เลยทีเดียว

ถ้าเกิดว่า คุณชายใหญ่ขู่ใช้เสียงอ่อน หวานเพื่อพูดกับเธอขนาดนั้น…….

ถึงแม้ว่ามู่บ้านเป่ยจะไม่มองเธอเลย แต่ ในตอนนั้นเอง กู้เวยจือเมามากแล้ว

คำพูดของกู้อานหยาน มันวนเวียนอยู่ ในหัว : คุณชายใหญ่มู่นั้นแข็งแกร่งมาก จนเกือบจะทำเธอตายไป

เมื่อนึกถึงคุณชายใหญ่มู่ที่เก่งต่อเรื่องนี้ มาก กู้เวยจ๋อก็หายใจเร็ว และหัวใจเต้น เร็ว จนแทบจะมีนหัวและเมาเกินไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ