บทที่145 ผู้หญิงคนนี้ เรียกได้ว่า สมบูรณ์แบบ
บทที่145 ผู้หญิงคนนี้ เรียกได้ว่า สมบูรณ์แบบ
“จะอธิบายหรือไม่ มันจะกระทบอะไรกับ ฉันเหรอ ? ” ในที่สุดเจียงนานก็หยิบ ตะเกียบขึ้นมา
กู้อานหยานไม่สามารถโต้เถียงกับเขา
ได้เลย
เขากับเถ้าแก่ไม่ได้รู้จักกัน และในภาย ภาคหน้าก็คงจะไม่ได้ทำความรู้จักกันอยู่ แล้ว
เมื่อเป็นแบบนี้ ถึงเถ้าแก่จะเข้าใจผิด มัน ก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเขาเลยแม้แต่ น้อย ในประโยคนั้นมันไม่ผิดเลย เพียงแต่ เมื่อได้ฟังแล้ว ก็รู้สึกว่ามันเย็นชาไป หน่อย
กู้อานหยานมองผู้ชายคนนี้อีกครั้ง รูป ลักษณ์ที่ดูโดดเด่น เมื่อยืนอยู่กับคุณชาย ใหญ่มู่ เกรงว่าจะไม่ทำให้ใครด้อยไปกว่า กันเลย
พวกเขาเป็นคนในโลกเดียวกันจริงๆ และมีแต่คนแบบนี้ ที่จะเป็นเพื่อนกับคณ ชายใหญ่ได้
เมื่อหันมามองตัวเอง ความต่างระหว่าง พวกเขา มันห่างกันเหลือเกิน……..
“คิดอะไรอยู่ ? ” จู่ๆ เจียงนานก็วาง ตะเกียบลง พลางมองเธอ “ไม่ได้คิดอะไร แค่เจ็บลิ้นน่ะ” กู้อานห ยานก้มหน้าลง พลางเก็บซ่อนแววตาที่ เศร้าหมองลง
“กินเถอะ กินเสร็จจะได้แยกจากกัน ตอนบ่ายฉันยังมีเรียนน่ะ”
กู้อานหยานพูดแล้วก็ทำจริง หลังจาก กินข้าว ก็จะจากเขาไป
ครั้งนี้ ม้าสิบตัวมารั้งไว้ก็เอาไม่อยู่ เธอ เพิ่งจะเดินออกมาจากร้านอาหาร ก็รีบ เดินจากไป โดยที่ไม่เต็มใจจะมองเขาอีก เลย
เจียงนานมองเงาของเธอที่เดินจากไป แววตาลึกซึ้ง ก็ค่อยๆ หายไป
ราวกับว่าเป็นไปตามที่คิด……. หลังจากนั้นสามวัน คุณท่านหญิงมูเบน ไปตามการคาดเดาของทุกคน เธออาการ ดีขึ้นอย่างปาฏิหาริย์
วันนั้น ในวันที่อากาศปลอดโปร่ง คนรับ ใช้เข็นคุณท่านหญิงออกไปเดินเล่นทาง สวนข้างหลัง
คุณท่านหญิงมองเห็นเงาของคนที่คุ้น เคยโดยบังเอิญ
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงดอกไม้ ชุดกระโปรง ที่ขาวสะอาดบริสุทธิ์ ดูมีกลิ่นอายของ ความย้อนยุคอยู่
แต่กลับมีอะไรบางอย่าง………ให้ดูคุ้น เคยจนน่าสั่นกลัว
“ชิงชิง……” คุณท่านหญิงคิดว่าตัวเอง ตาฝาดไป แต่ว่า เงานี้ ทรงผมแบบนี้ กระโปรงแบบ …….…..กับชิงชิงในรูป ทำไมมันถึงเหมือน กันขนาดนั้น ?
ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็หันกลับมา ภาย ใต้แสงแดดที่ทอแสงมา ใบหน้าที่ดูขาว สะอาด เธอดูสวยจนขนาดที่ว่าผิวยังรับ กับแสงเลย
“สวยจริงๆ ……” คุณท่านหญิงอยากจะ ไปหา
สาวใช้เลยรีบพูดว่า “คุณท่านหญิง อยากจะไปเดินเล่นทางนั้นไหม ? ”
เมื่อเห็นคุณท่านหญิงพยักหน้า สาวใช้ ก็รีบเข็นเธอไปข้างหน้า
ระยะห่างระหว่างเธอกับผู้หญิงคนนั้น มันใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าผู้หญิงคนนั้นเพิ่งจะเห็นคุณ ท่านหญิง หลังจากที่ตกใจ ก็รีบเดินเข้า มา “คุณท่านหญิง สวัสดีค่ะ”
“คุณคือ…..” ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแสงแดด มันแรงเกินไปหรือเปล่า คุณท่านหญิง เลยคิดว่าสายตาของตัวเองมันเบลอไป หมด
ถึงจะมองหน้าของผู้หญิงคนนั้นไม่ชัด แต่ก็รู้ได้ เพราะว่ากระโปรงของเธอนั้น มันยังคงตราตรึงใจ
มองออก……ว่าเป็นกระโปรงของชิงชิง ในรูปนั้น ทําไมชุดนั้นถึงมาอยู่กับผู้หญิง คนนี้ล่ะ ?
“ฉันชื่อกู้เวยจ๋อ ฉัน…….คือพี่ของอานห ยาน” กู้เวยจ่อยิ้มให้เธอ รอยยิ้มนี้ ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน บวกกับท่าทีที่ดูอ่อนโยน และใบหน้าที่ดู สะอาด ไม่ว่าจะเป็นใครมอง ก็คงจะชอบ ด้วยกันทั้งนั้น
โดยเฉพาะใบหน้านี้ ผิวช่างละเอียดสวย เกินใคร
เมื่อได้ยินว่าเป็นพี่ของกู้อานหยาน คุณ ท่านหญิงก็มีสีหน้าเป็นมิตรขึ้นมาทันที
“ที่แท้ก็เป็นพี่ของอานหยาน สวยจังเลย นะ ! ”
สวยมากจริงๆ ! โดยเฉพาะเธอไม่ได้ แต่งหน้าด้วย ใบหน้าที่ดูสะอาด คุณท่าน หญิงชอบมากขนาดไหนก็ไม่รู้
แต่ว่า…….คุณท่านหญิงมองกระโปรงที่ เธอสวมใส เนเจกเริ่มเดนรว
“กระโปรงของคุณ…….
“คุณท่านหญิงเองก็ชอบกระโปรงแบบนี้ เหรอ ? ” กู้เวยจือหมุนตัวให้เธอดูต่อหน้า เมื่อยืนมองคุณท่านหญิง เธอกลับยิ้ม อย่างเขินอาย
“ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงได้ชอบ กระโปรงตัวนี้มาตั้งแต่เด็ก น่าจะเพราะ ว่า…….ตอนเด็กๆ ได้รับอิทธิพลมาจากคน ข้างกายน่ะ”
“คนข้างกายงั้นเหรอ ? ” คุณท่านหญิง ใจเต้นอย่างบอกไม่ถูก
“ฉันคิดไม่ออกเลย เพราะมีแต่ความทรง จำเพียงเล็กน้อยเท่านั้นว่าตอนที่ยังเล็ก มากๆ คนข้างกายฉันชอบใส่กระโปรง แบบนี้มาก”
กู้เวยจือเอียงคอ ราวกับนึกย้อนไป แต่ สุดท้ายเธอก็ต้องส่ายหัว
“ความทรงจำเลือนรางแล้ว ไม่รู้ว่าผู้ หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่ว่า ฉันรู้ว่าเธอดี กับฉัน แต่ว่าฉันยังไม่ทันจะจำเธอได้ เธอ ก็จากไปแล้ว”
“ทำไมไม่ได้เจอกันอีกล่ะ ? ” คุณท่าน หญิงดูเหมือนรีบร้อน
“ไม่รู้” กู้เวยจือส่ายหัว ด้วยใบหน้าที่คิด ไม่ออก “แต่ถึงอย่างไร ก็ไม่ได้เจอแล้ว แต่หลังจากนั้น ก็เหลือตัวฉันคนเดียว”
“คุณแม่ล่ะ ? ” เธอเป็นพี่ของอานหยาน ถ้างั้น ก็ต้องเป็นพี่คนโตไม่ก็พี่คน รองงั้นสิ ?
เมื่อเห็นว่าอายุไม่ได้ต่างกับอานหยาน มาก ก็น่าจะเป็นพี่คนรอง
คุณหญิงคนรองของตระกูลกู้ แม่เป็นคน ร่ำรวยในตระกูลเย่ คุณท่านหญิงลืมชื่อ ไปแล้ว แต่ว่า เรื่องราวคร่าวๆ นั้น ยังพอ จำได้ดี
“คุณแม่ไม่ได้อยู่กับคุณตลอดใชไหม ? ทําไมถึงอยู่คนเดียวเลยล่ะ ? ”
“แม่ฉัน…..”
กู้เวยจือกัดปาก แววตามีแต่ความ อึดอัดและน้อยใจ
เธอก้มหน้าลง พลางดึงนิ้วของตัวเอง เจ้าพกเสียงเขาว่า “แม่ไม่ชอบวันตั้งแต่ เด็ก เธอชอบอานหยาน จนหลายครา เอาแต่อยู่ข้างกายอานหยาน”
นี่ เป็นสิ่งที่คุณท่านหญิงไม่เข้าใจ เธอ ให้คนไปสืบมา แต่กลับไม่มีใครค้นหา ความจริงได้เลย
แต่ว่า กู้เวยจือเป็นลูกสาวของคุณหญิง กู้ อานหยานกลับไม่ใช่ แต่ทำไมคุณ หญิงกู้กลับเอาแต่ดูแลอานหยานนะ ?
แม่แท้ๆ จะไปมีเหตุผลในการดูแลลูก คนอื่น ไม่ใช่ลูกตัวเอง ?
“ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าทำไม ฉันถึงกลับ คิดว่า แม่ไม่ใช่แม่ของฉันด้วยซ้ำ ไม่แน่ อันที่จริงอาจจะเป็นแม่ของอานหยาน ก็ได้” กู้เวยจ่อยิ้ม ก่อนจะพยายามทำให้ตัว เองดูเหมือนกับไม่ได้สนใจอะไร
เสียงของเธออ่อนโยน ราวกับลมของ วันนี้ ที่ทำให้คนเรารู้สึกสบายจนพูดไม่ ออก
“บางทีฉันอาจจะไม่เชื่อฟังเท่าอานห ยานก็ได้ ดังนั้น แม่เลยชอบอานหยาน มากกว่าชอบฉัน”
เธอยิ้มด้วยความโดดเดี่ยว ความโดด เดี๋ยวนั้น มันทำให้น่าสงสารจับใจเลยล่ะ
แต่ว่า เธอกลับมีความเข้มแข็ง
ถึงแม้ว่าจำโดดเดี่ยวขนาดนี้ แต่ก็ยังยิ้ม ปลอบคุณท่านหญิง
“แต่ว่าฉันพยายามมาโดดตลอด ฉันเชื่อ ว่าถ้าเกิดว่าฉันพยายามมากพอ สักวัน หนึ่ง แม่จะต้องชอบฉัน”
“เด็กโง่….” คุณท่านหญิงถอนหายใจ เบาๆ คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ จะมีชีวิตที่ยากลำบากขนาดนี้ด้วย
อานหยานที่มีคนรักอยู่แบบนี้ คุณท่าน หญิงควรจะดีใจ แต่ว่าตอนนี้เมื่อได้ฟังคำ ของกู้เวยจือ กลับไม่รู้ว่าทำไม ถึงรู้สึก แปลกไป
“จริงสิ วันนี้แม่ฉันก็มา น่าจะอยู่แถวๆ นี้”
ราวกับว่ากู้เวยจ๋อยกย่องแม่ของตัวเอง มาก เธอกังวลเล็กน้อย
“ถ้าแม่ไม่เจอฉัน แม่จะต้องโกรธแน่ ยายคะ ฉันไปหาแม่ก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะ มาหาคุณอีก” หลังจากที่ทักทายคุณท่านหญิง กู้เวยจี อก็หันหลังเดินจากไป
เธอมีแค่ความไม่สบายใจและความระวัง ตัว ราวกับว่ากลัวว่าถ้าตัวเองทำไม่ได้จะ ถูกแม่ตำหนิอย่างไรอย่างนั้น
เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกหลานคนรวย แต่ทำ ชีวิตถึงได้มีแต่ความหวาดระแวงแบบนี้ ?
หรือว่า แม่ไม่ดีกับเธอจริงๆ ?
“คุณหนูรองตระกูลกู้คนนี้ ฉันเองก็เคย ได้ยินมาเหมือนกัน” สาวใช้เข็นคุณท่าน หญิงต่อไปข้างหน้า
“อือ ? ” คุณท่านหญิงหันกลับมามอง เธอ “เป็นผู้หญิงอย่างไรกันแน่นะ ? ”
“ผู้หญิงดีๆ แบบนี้ ได้ยินมาว่าเพราะว่า ท่าทีและนิสัยที่ดีของเธอ เลยถูกทุกคน ขนานนามว่าหญิงที่อ่อนโยนที่สุดในเป่ย หลิง”
“หญิงที่อ่อนโยนที่สุดงั้นเหรอ ? ” มี ฉายาที่สูงส่งขนาดนั้นเลยเหรอ !
“ใช่สิ คุณหนูรองเรียนได้ดีมาตั้งแต่ เด็กๆ เทียบกับฉายาไปในทางที่ไม่ดีของ คุณหนูสามกู้ ดูเป็นคนคนละประเภทไป เลย”
สาวใช้ยังคงเข็นคุณท่านหญิงไปข้าง หน้า เมื่อถึงทางเลี้ยวของเนินสวน ดอกไม้ ก็มีเสียงคนกำลังโทรศัพท์ดังขึ้น
หลังจากที่คนนั้นหลบอยู่ตรงต้นไม้ มัน เป็นเสียงเบาๆ แต่ว่าสิ่งที่เธอพูด มัน ทำให้คุณท่านหญิงได้ยินอย่างชัดเจน ได้ ต่อจากนี้คุณอย่ามาติดต่อกับ คุณท่านหญิงตระกูล อีก ถ้าเกิดว่าเธอรู้ ว่าคุณเอาตัวอย่างเลือดของกู้เวยจ๋อ เพื่อ ตรวจสอบยืนยันความเป็นพ่อของอานห ยานล่ะก็ คุณกับฉันคงจะไม่มีที่ยืนในเปีย หลิงแล้ว เข้าใจไหม ? ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
