บทที่130 เขาก็คือคำพ้องความ หมายของปีศาจ
บทที่130 เขาก็คือคำพ้องความหมาย ของปีศาจ
กลุ่มคนหันไปมอง
ไม่ไกลจากตรงนั้น ผู้ชายคนหนึ่งค่อยๆ เดินเข้ามา
รูปร่างของชายหนุ่ม สูงเพรียวเพอร์เฟค จากสายตาน่าจะเกือบร้อยเก้าสิบ !
สะดุดตาที่สุดคือผมยาวสีดำนั่น มัด หลวมๆไว้ด้านหลังศีรษะ สูงขนาดนี้ กลับไม่ดูมีความเป็นผู้หญิงสักนิด
ผู้ชายที่หล่อสะอ่าด ใบหน้าที่เหมือนรูป ปั้นเลยเรียกว่างเรียน คนม ปั้น ละเอียดอ่อนสมบูรณ์แบบ
สายตาที่ลึกซึ้ง สวยกว่าดาวบนท้องฟ้า จมูกโด่ง ดูมีความเป็นลูกครึ่งฝรั่ง
ริมฝีปากบางที่เซ็กซี่ สีผิวที่มีเลือดฝาด และอ่อนนุ่ม ราวกับเยลลี่
และไฝที่ขอบตา ที่ไม่ได้ชัดมาก ลอย อยู่บนผิวหนัง
ความรู้สึกที่ปรากฏ ยิ่งทำให้คนไม่อาจ ละสายตาได้
เชิ้ตถูกเขาแกะกระดุมไปสองเม็ด ความ ดิบเถื่อน แต่ไม่ทำให้คนรู้สึกรังเกียจกับ ความจรจัด
ไม่ ถึงเขาจะดูจรจัด ก็จรจัดที่หล่อดึงดูด ผู้คนมากที่สุด
เป็นผู้หญิง ต่างยอมถูกปากบางๆของ เขา แนบชิดไปอย่างนั้น !
กู้อานหยานอดไม่ได้ที่จะตะลึง ผู้ชาย คนนี้ สวยกว่าผู้หญิงซะอีก
แต่กระนั้น กลิ่นลมหายใจของฮอร์โมน ไม่มีความอ้อนแอ้นของผู้หญิงเลยสัก น้อย
บนถนนเวลาดึกขนาดนี้ จู่ๆของดีหล่อ เหลาปรากฏตัวแบบนี้ อย่าพูดถึงโต๊ะพวก เขา แม้แต่หญิงสาวรอบๆถนน กลัวว่าจะ จ้องมองเขาเช่นกัน
ออกมาเวลาเที่ยงคืนแบบนี้ ไม่กลัว อันตรายหรือไง ? ต้องรู้ว่า ตอนนี้กรณีที่ผู้หญิงข่มขู่ผู้ชาย ดูจะไม่น้อย…..ตบตบตบ ! คิดอะไรที่ เหลวไหล ?
กู้อานหยานรีบหยุดความคิด ตบที่หัว เสี่ยวหมี่
“ไม่เคยเจอคนหล่อเหรอ ? หยางอีหล่อ ไม่พอ ? เทียนโย่วไม่หล่อเหรอ ? มอง อะไร ? ”
“อะไรเนี่ย หยางอีจะเปรียบกับเขาได้ ไง ? เทียนโย่วก็แข็งเกินไป เอ่อ…….แค่ ก!”
คิดได้ว่าตัวเองพูดอะไร ซูเสี่ยวหมี่รีบก้ม หน้า หน้า อุดปาก
กลับทนไม่ไหวเงยหน้านัก วน สายตามองไปที่ผู้ชายที่นั่งโต๊ะข้างๆ ใบหน้าที่หล่อเหลาขนาดนี้ ร่างสูง เพรียวขนาดนี้ ท่าทางที่ดูแพงขนาดนี้ มา กินร้านแผงลอยเหมือนพวกเขา ?
กู้อานหยานกลับมองมู่เทียนโย่ว เธอก็ ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นคนที่กินร้าน แผงลอยแบบนี้
ถึงจะบอกว่าชายหนุ่มไม่ได้แต่งหรูอะไร จนดูต่ำเล็กน้อย แต่ท่าทางก็หลอกคนไม่ ได้ จะต้องเป็นลูกชายคนรวยที่มีเงิน แน่นอน
มู่เทียนโย่วส่ายหน้า อย่างน้อยผู้ชาย คนนี้ไม่ได้โจมตีอะไรพวกเขา เขารู้สึกได้
กู้อานหยานเม้มปาก ในเมื่อเทียนโย่ว บอกไม่อันตราย งั้นก็วางใจ เธอเอาต้นฉบับนั้นของหลิวซ่าง จาก โทรศัพท์ออกมา เปิดให้ทุกคนดู
“นี่คือต้นฉบับ ฉันไม่รู้ว่าคุณหาได้ยังไง แต่ว่าลายเส้นนี้ ไม่สวยเลยสักนิด
“ผมก็แค่หาไปงั้นๆ ยังไงซะก็ทดสอบ ไม่ใช่เอามาใช้เชิงพาณิชย์ ก็เลยเอามา ใช้งั้นๆ”
หลิวซ่างเสียใจเล็กน้อย ไม่ได้จะคัด ลอกใครจริงๆ แค่เอามาใช้ลงสีทดสอบ เท่านั้น
“ฉันไม่ได้โทษคุณ อย่าเพิ่งกังวล”
กู้อานหยานยิ้ม ในที่สุดก็ได้ชี้ให้ เห็น : “วันนั้นฉันถามคุณ นอกจาก ต้นฉบับนี้ อันอื่นตัวเองวาดเองหรือไม่” “แน่นอนสิ ! “แค่ต้นฉบับเอาของคนอื่น มา ลงสีตัวเองใส่เข้าไปเท่านั้น !
“ดังนั้นฉันคิดว่า คุณไม่ต้องลงสี”
ตอนที่ใบหน้าของหลิวซ่างแย่ลงอีกครั้ง กู้อานหยานพูด : “รายการนี้ คุณเป็นคน ร่างเถอะ”
“คนร่าง ? “ร่างเขาก็ทำได้ แต่ เธอไม่รู้ ความสุดยอดของผู้เขียนบทความวิจารณ์ ของพวกเขาใช่ไหม ?
ผู้เขียนบทความวิจารณ์ของฉินโจว แม่นยำมากจนไม่จำเป็นต้องร่างแล้ว ไม่ใช่แค่เขาวาดไว แต่ยังสมบูรณ์แบบ !
สำหรับฉินโจวแล้ว การร่างเกือบจะซ้ำ
ซ้อน แค่คนลงสีร่างๆไป รวบรวมเส้น ก็ สามารถลงสีได้แล้ว
แบบนี้การร่างไม่ซ้ำซ้อนเหรอ ?
หลิวซ่างมองฉินโจว ฉินโจวได้แต่ก้ม หน้ากินข้าว เหมือนว่าจะไม่พูดอะไรทั้ง คืน
นิสัยของเขาก็แบบนี้ คิดอย่างรอบคอบ แล้วค่อยทำออกมา แต่ดีที่ เขายังยอม รู้จักกับทุกคน
ถึงแม้เห้อหลิงจือจะไม่เข้าใจการวาด ภาพ แต่ คนคือเขาทดสอบมา เธอน่าจะ เข้าใจระดับของฉินโจวเช่นกัน
“อานหยาน ด้วยความสามารถแล้ว ชมรมเราน่าจะไม่ต้องการร่างแบบจริงๆ “ถ้าหนึ่งวันฉินโจววาดสองบท เขายังไม่ ต้องการเอาร่างเหรอ ? ”
“หนึ่งวันสองบท ? หนึ่งบทสี่สิบ ตาราง ? “ซูเสี่ยวหมี่เกือบจะสำลักออก มา
ไม่ทันระวัง ก็สำลักเครื่องดื่ม !
“แค่ก ! แค่กแค่ก ! อานหยาน คุณ…… คุณล้อเล่นเหรอ ? แค่ก.…….……..
ผู้เขียนบทความวิจารณ์ที่เจ๋ง หนึ่ง อาทิตย์สามบทยังไม่ค่อยได้ นี่หนึ่งวัน สองบท จะบ้าตาย !
แม้แต่ฉินโจวยังมองกู้อานหยาน
ถึงเขาจะมั่นใจความสามารถตัวเองมาก แต่ หนึ่งวันสองบท เขาอาจทำไม่ได้
ฉินโจวพูดเรียบๆ : “ไม่นอนทั้งคืน และ ทิ้งเวลาเรียน วันหนึ่งผมทำได้หนึ่งบท มากกว่านี้ไม่ได้”
แม้แต่ฉินโจวก็พูดแบบนี้ หนึ่งวันสอง บท ไม่มีทางเป็นไปได้จริงๆ
“สามชั่วโมงคุณวาดได้ห้าหน้า ฉันเคย ไปดูอันที่ฮอตที่สุด พวกเขาปกติแล้ว หนึ่งบทประมาณสี่สิบตาราง น่าจะ ประมาณสิบสองสิบสามหน้า”
“ดังนั้น หนึ่งวันผมก็ไม่สามารถวาดได้ หนึ่งบท….….….”
กู้อานหยานกลับตัดบทเขา ยิ้มไปด้วย ความมั่นใจ “ไม่ ถ้าหากคุณวาดอย่างเดียว ไม่ต้อง วาดถึงจุดละเอียด และก็หาคนร่างให้ คุณ สองคนลงสี ฉันเชื่อว่าวันละสองบท คงไม่มีปัญหาอะไร”
ถ้าแค่วาดคร่าวๆ ไม่จำเป็นต้องให้ เรียบร้อย งั้นวันละสองบท……..
ฉินโจวคิดอย่างจริงจัง จึงมองกู้อานห ยาน : “คุณอยากให้ก่อนการแข่งรอบ แรก วาดครึ่งหนึ่งให้เสร็จก่อน ?
“ที่จริงเรื่องยาวมาก แค่ทำให้เสร็จส่วน แรกก่อน ถ้าคะแนนดี ก็ไปต่อส่วนที่สอง ได้”
แต่แค่มีตอนจบสั้นๆในส่วนแรกนี้ ก็ ถือว่าหาจบแล้วในส่วนหนึ่ง เอามาใช้แข่งแบบนี้ ตอนรอบแรกก็ ถือว่ามีคุณสมบัติ
“ส่วนที่หนึ่ง น่าจะประมาณสี่สิบบท ส่วน การแข่งรอบแรกอยู่กลางเดือน เวลาครึ่ง เดือน”
“งั้นเวลาครึ่งเดือน หนึ่งวันสองบทก็ไม่ พอ ……….”
“ฉันไม่ได้บอกว่าวันหยุดเขาจะต้องวัน ละสองบท วันหยุด อย่างน้อยวันละสาม บท”
วันละสามบท ! บ้าไปแล้ว ! เทพยังทำ ไม่ได้ !
กู้อานหยานตักโจ๊ก วางไว้ตรงหน้าฉัน
โจว ยิ้มอย่างน่ารัก แต่ยิ้มนี้ ในสายตาทุกคน ต่างเหมือน การเตือน
“มา กินกันเยอะๆ คืนนี้เป็นวันที่คุณจะ ปลดปล่อยครั้งสุดท้าย พรุ่งนี้เป็นต้นไป ก็ ต้องขยัน”
พูดไป ก็เหมือนผ่านคืนนี้ไป เขาเหมือน ลงนรก
ซูเสี่ยวหมี่ยังคงส่ายหน้า : “ครึ่งเดือนสี่ สิบบท ไม่มีทาง มีทันหรอก.…….…..
“ถ้าคุณกับหยางอีไม่สามารถลงสีได้ ฉันเอาคุณตาย”
ก้อานหยานยังคงตั้ม รอยยิ้มนี้ แต่เยือก เย็นจนน่ากลัว ซูเสี่ยวหมี่อดไม่ได้ที่จะกลัวจนตัว สั่น : “อานหยาน คุณ……..คุณน่ากลัว มาก ! สายตาคุณทำไมกลายเป็นน่ากลัว ขนาดนี้ ! ”
“น่ากลัวตรงไหน ? ฉันอ่อนโยนน่ารัก ขนาดนี้”
กู้อานหยานตบหน้าตัวเอง ไม่รู้สึกว่ามี อะไรผิดปกติ
“มีสิ ! “ซูเสี่ยวหมี่ยังยืนหยัด !
“ก็ตั้งแต่ที่คุณอยู่กับผู้ชายน่ากลัวคนนั้น คุณก็กลายเป็นน่ากลัวเหมือนเขา ! คุณก็ เอานิสัยแย่มาจากผู้ชายคนนั้น ! ”
“พูดอะไรเหลวไหล ! “กู้อานหยานไม่ ยอมรับ“ฉันไม่ได้แย่จากปีศาจนั่นซะ หน่อย ! ”
“แค่ก ! “ผู้ชายหล่อที่โต๊ะข้างๆ ในที่สุด
ก็ยิ้มออกมา
ที่แท้ในหัวใจของภรรยาคนสวย คุณ ชายใหญ่มู่ก็คือคำพ้องความหมายของ ปีศาจเหรอ ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
