บทที่126 ต่อหน้าเขา อึดอัดตลอด บทที่126 ต่อหน้าเขา อึดอัดตลอด ขอร้อง ?

“ไม่ ไม่ใช่ คุณชายใหญ่มู่ ฉันไม่ได้ ขอร้องคุณ เปล่าจริงๆ คุณชายใหญ่มู่

พระเจ้า ! เธอใกล้จะบ้าแล้ว !

ไม่ใช่ว่าคุณชายใหญ่มูร่าคาญผู้หญิง มากเหรอ ? ตอนนี้เธอรุกขนาดนี้ เขา …….ติดเบ็ด ?

“คุณชายมู่ ไม่……แป๊บหนึ่ง ฉัน ฉันยัง เจ็บ……” มือใหญ่ที่ทําให้เธอสั่นหยุดลง เขาก้ม ลงจ้องหน้าเล็กๆของเธอที่มีเหงื่อเพราะ กังวล เลิกคิ้ว

“ในเมื่อเจ็บ แล้วจะขอให้ผมต้องการ คุณทําไม ? ”

“ฉัน…..”กู้อานหยานพูดไม่ออก เมื่อคร ไม่ได้ตั้งใจแสดงละครต่อหน้าเขา อยาก ให้เขาร่าคาญตัวเองหรอกเหรอ ?

ทำไมคิดไม่ถึง ว่าจะเป็นแบบนี้ได้

“ดังนั้น เมื่อกี้แค่เล่นละครต่อหน้า ผม ? “เสียงของชายหนุ่มหม่นลงทันที

อากาศรอบๆ ก็เหมือนน้ำค้างแข็งทันที

กู้อานหยานตื่นตระหนก เงยมองเขา แต่ มองไม่เห็นว่าสายตาเขามีความรู้สึก อย่างไร

เมื่อครู่ใจร้อนกับเธอมาก แต่สายตาคู่นี้ กลับเย็นชาเหมือนนาแข็ง

เขา……รู้อยู่แล้ว ?

กู้อานหยานกำมือแน่น มองไม่เห็น อารมณ์ของสายตาที่ลึกซึ้งของเขา มองไม่ออกว่าเขาคิดอะไร

แต่มีบางอย่างที่พอจะแน่ใจก็คือ ละคร ของเธอเมื่อกี้ เขามองออกอยู่แล้ว

“ไม่ยอมอยู่กับผมขนาดนี้เชียว ? “เสียง ของมู่บ้านเป่ยหม่นลงมาก มีความไม่ พอใจที่ทําให้คนรู้สึกกลัว

“เทคนิคผมไม่ดี เลยบริการคุณได้ไม่ “ไม่ใช่ค่ะ”เธอไม่เคยทํากับผู้ชายคน ไหน จะรู้ได้ไงว่าเทคนิคดีไม่ดี ?

“งั้นเพราะอะไร ?”

กู้อานหยานโกรธเล็กน้อย อะไร คือ“เพราะอะไร” ?

พวกเขาแค่เกี่ยวข้องทางสัญญา เธอ ปฏิเสธเขาไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ ?

บนสัญญาไม่มีเงื่อนไขนี้ ดังนั้น ปฏิเสธต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ ?

สัญญา

สองคํานี้ ทันใดนั้นหัวใจของมู่จ้านเป่ ยก็เต้นแรง

ที่แท้ตั้งแต่ต้นจนจบ ระหว่างพวกเขา แล้วผู้หญิงคนนี้ก็แค่ มองเป็นความ สัมพันธ์ระหว่างสัญญาเท่านั้น !

แต่เขากำลังคาดหวังอะไร ?

เขายอมรับว่าหัวใจตัวเองไม่มีความสุข แต่ทำไมไม่มีความสุข สาเหตุไม่ค่อย ชัดเจน

เกี่ยวข้องทางสัญญา ตั้งแต่ต้นเขาเป็น คนกําหนดเอง

ตอนนี้ เธอทำตามข้อตกลงอย่างเต็มที่ ไม่ก้าวก่ายชีวิตเขา ไม่ส่งผลกระทบต่อ เขา หรือว่าไม่ถูก ?

กู้อานหยานเดาไม่ออกว่าคุณชายใหญ่ มู่กำลังคิดอะไร ลมหายใจเขานิ่งเหมือน น้ำ แต่ทำให้คนตื่นตระหนก ชัดเจนว่าเธอไม่คิดว่าเธอทำผิดอะไร แต่แค่เขาจ้องตัวเองนิ่งๆ เธอก็รู้สึกบาง อย่าง ว่าตัวเองทำผิดไปจริงๆ

ความกดดัน สูงมาก

“คุณชายใหญ่……..

“ผมให้คุณเรียกแบบนี้แล้วเหรอ ? “บน สัญญา ไม่ใช่ความสัมพันธ์คู่หมั้นกัน หรอกเหรอ ?

คู่หมั้นที่ไหน เรียกผู้ชายตัวเองแบบนี้

ล่ะ ?

กู้อานหยานสับสน ไม่ใช่ว่าเรียกแบบนี้ มาตลอดเหรอ ?

“งั้น คุณ……ลมหายใจที่เย็นเฉียบใน แววตาเขา ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะประจบ หน่อยๆ

โอเค คำว่าคุณมู่ก็ไม่ชอบ งั้น .“คุณชายน้อย ? ”

ทุกคนต่างเรียกเขาแบบนี้ ตัวเองก็เรียก แบบนี้ คงไม่ผิดแน่ๆ ?

คิดไม่ถึงว่าสีหน้ามู่บ้านเป่ยดูแย่กว่าเมื่อ กี ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นจากตัวเธอ ทิ้งแผ่น หลังที่เย็นชาไว้

เขาไม่รู้ว่าตัวเองโกรธอะไร แต่สรุป ก็ โกรธมาก

กู้อานหยานก็ไม่รู้ว่าตัวเองขัดใจอะไร เขา ยังไงซะ ชัดเจนว่าขัดใจ

หัวใจผู้ชาย เหมือนเข็มในมหาสมุทร มองไม่เห็นทายไม่ออก คว้าก็คว้าไม่ได้ เธอจับกระโปรงตัวเองไว้แล้วนั่งลง มอง หลังของเขา : “คุณชายใหญ่มู่ ดึกขนาด นี้แล้วมาหาฉันมีอะไรคะ ? ”

เขาไม่อยากพูด ไม่มีอะไรก็ไปหาเธอไม่ ได้เหรอ ?

กู้อานหยานกลับดูเหมือนว่ายิ่งชินกลับ อารมณ์ของมู่จ้านเป่ย ยังไงซะ ทั้ง คฤหาสน์ก็เป็นของเขา

เขาชอบปรากฏที่ไหน ก็ปรากฏที่นั่น ไม่ ต้องมีเหตุผล

เด็กผู้ชายไร้เดียงสาอะไรล่ะ หึ ! เสือชี ต้าอันตรายตัวหนึ่งชัดๆ !

ตาบ้านี่ หรือว่าต้องอยู่ไกลๆหน่อย ถึง ปลอดภัย “คุณชายใหญ่มู่ ฉันจะไปอาบน้ำ คุณ…….. ตามสบาย”

“ด้วยกัน ? ”

“ไม่ ! “กู้อานหยานคว้าชุดนอน แล้วรีบ เข้าไปในห้องอาบน้ำ

เสียงคลิกเดียว ห้องน้ำก็ถูกล็อกจาก ด้านใน ไปอย่างเรียบง่าย !

ไม่ยอมอยู่กับเขาขนาดนี้ เหมือนว่าเขา เป็นงูพิษสัตว์ร้ายอะไรอย่างนั้น !

พอมู่บ้านเป่ยหันข้างไป มองเห็นเงา ของตัวเองพอดี บนแจกันคริสทัลที่อยู่ ไม่ไกล

เมื่อก่อนผู้หญิงพวกนั้นเห็นเขา ก็ เหมือนกับผึ้งเห็นดอกไม้ หลงใหลแทบ

บ้า

ตอนนี้ ยัยโง่เห็นเขา ทําไมมักจะหนีไป จากตัวเขาตลอดเลย ?

หรือว่าเสน่ห์เขาหายไปมากแล้ว ?

ต่อหน้าเขา ทำไมเธอไม่เหมือนผู้หญิง คนอื่น อยากจะใกล้ชิดเขากระหาย ?

มู่บ้านเป่ยยืนขึ้น จากหน้าต่าง เดินไปที่ ระเบียง มองท้องฟ้ากลางคืนไกลๆ

ตอนที่กู้อานหยานออกมา ในห้องก็ เหลือแค่ตัวเองคนเดียว

เสียงโทรศัพท์ดังพอดี เธอเดินไปหยิบ มองสายที่ปรากฏ คิ้วก็ยกขึ้น : “เทียน โย่ว….……..”

ไม่รู้ว่าผู้ชายที่ปลายสายพูดอะไร เห็น แต่กู้อานหยานนั่งขัดสมาธิบนเตียงแล้ว หัวเราะออกมา

“ฮ่าฮ่าฮ่า คนงี่เง่านั่น ฮ่า……..ไม่ ฉันจะ บอกคุณให้ ไม่ใช่ปัญหาของเสี่ยวหมี่ จริงๆ บางครั้งเป็นคุณกับหยางอีก็โง่จริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า…….

“ผู้หญิงคนนั้นชอบคุณเหรอ คุณเอง ของที่เธอให้คุณไปให้เสี่ยวหมี่ คุณไม่ใช่ ว่าอยากทำร้ายเสี่ยวหมี่ใช่ไหม ?

“……รู้ว่าคุณไม่ชอบ รู้รู้ อย่าจริงจังขนาด นี้ ไม่ชอบก็ไม่ชอบไง ไม่เป็นไร มีฉันอยู่ ฉันช่วยคุณจัดการเธอ”

“เอ๋ ไม่ได้อยากพูดเรื่องนี้เหรอ ? งั้น คุณจะพูดอะไร ? ชมรมเหรอ เสี่ยวหมี บอกคุณแล้วเหรอ ? เป็นไร ฉันทำได้

“พูดมา คุณไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆเห รอ ? เธอหน้าตาก็ไม่เลว……โอเคโอเค ฉันผิดเอง เทียนโย่วที่รัก เด็กน้อยเทียน โย่ว ฉันผิดเองโอเคไหม ? ”

“แต่ว่าเขาสวยมากนี่ ฮ่าฮ่าฮ่า

นอกหน้าต่างสูงนั้น ชายหนุ่มมองผ่าน ม่านมองหญิงสาวที่นั่งบนเตียง

ท่านั่งเธอสบายมาก ถึงจุดที่ดูไม่เกรงใจ

ใดๆ

ตอนที่เธออยู่ต่อหน้าเขา ไม่เคยนั่งแบบ

นี้

เธอมักจะนั่งอย่างจริงจังหลังยืดตรง ดู ไม่สบายเลยสักนิด

ตอนนี้ เธอหัวเราะหลังงอ สองขานั่งขัด สมาธิ บางทีก็ต่างกัน นั่งแบบเด็ก ผู้ชายบ้าง

เธอหัวเราะอย่างสบาย ร่าเริงมาก ไม่สง วนใดๆ ไม่สนใจภาพลักษณ์เลย

พวกนี้ ต่างไม่เคยเห็น ต่อหน้าเขา

จนกระทั่งกู้อานหยานรู้สึกว่ามีคน สายตาที่เย็นชาเอาแต่จ้องตัวเอง รอยยิ้ม ที่ปากเธอก็เลือนหาย

มีคนหนึ่งยืนอยู่ที่นอกหน้าต่าง ร่างเรียว ยาวยืนต้านลม ชัดเจนว่าจ้องเธอผ่าน หน้าต่าง

ตอนที่ออกมาเมื่อกี้ คิดไม่ถึงว่าคณ ชายใหญ่มู่ยังอยู่ในห้อง

บวกกับไฟในห้องที่สว่าง นอกหน้าต่าง มืด เธอจึงมองไม่ชัดว่าระเบียงยังมีคนอยู่

ดังนั้น เธอเลยนึกว่าเขาไปแล้ว คิดไม่ ถึง ว่าเขายังไม่ได้ออกไปจากห้องนี้เลย

พอตระหนักได้ว่าตัวเองนั่งขัดสมาธิ กู้ อานหยานก็รีบเก็บขา นั่งดีๆ

นิ้วมือที่ถือโทรศัพท์กำแน่นเล็กน้อย แม้แต่เสียงหัวเราะในสายก็หายไป

“เทียนโย่ว ฉันยังมีเรื่องต้องจัดการ ไม่ พูดกับคุณแล้ว บ๊ายบาย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ