บทที่125 คำขอของคุณ อนุมัติ แล้ว !
บทที่125 คําขอของคุณ อนุมัติแล้ว !
“คุณ คุณชายใหญ่ ……. มองเห็นร่างนั้น ที่ประตู กู้อานหยานตกตะลึงตาค้างทันที
เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ยินไปแค่
ไหน ?
ป้าแดงก็ตกใจแทบตาย
เธอดูแลคุณชายน้อยตั้งแต่เด็ก ยี่สิบ กว่าปีแล้ว อารมณ์ของคุณชายน้อยเป็น อย่างไร เธอเข้าใจดีกว่าคนอื่น
คุยลับหลังคุณชายน้อยเรื่องแบบนี้ เป็น เรื่องต้องห้ามแน่นอน ! “ฉัน ฉันลงไปทำงานก่อนนะคะ คุณ คุณชายน้อย ฝันดีค่ะ ! ”
ป้าแดงเดินผ่านไปข้างๆเขาอย่าง ระมัดระวัง พอออกประตูไป ก็หายไป อย่างไว
มองร้างป้าแดงที่วิ่งออกไป ไม่รู้ว่ากู้อาน หยานอิจฉามากแค่ไหน
เธอก็อยากเหมือนป้าแดง ร้องออกมา แล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ว่า ดู เหมือนจะไม่มีทาง …..
ขายาวๆของมู่จ้านเป่ยเข้ามาใกล้ กู้อาน หยานถอยหลังอย่างตระหนักได้
เสียงดังตุบ หลังเอวชนกับโต๊ะหนังสือ เจ็บจนเธอขมวดคิ้วทันที จึงหันไปมองที่ ตัวเองถูกชน จู่ๆ ฝ่ามือใหญ่ๆข้างหนึ่งก็เข้ามา กด หลังเอวเธอไว้ นวดลงไปไม่หนักไม่เบา เกินไป
แรงนี้ สบายอย่างพูดไม่ถูก ความเจ็บที่ หลังเอว แป๊บหนึ่งก็หายไป
“ขอบคุณ”คำขอบคุณของกู้อานหยาน เพิ่งพูดจบไป แล้วก็คิดขึ้นมาได้ ตอนนี้ คนที่นวดให้เธอคือใคร
หัวใจตื่นตระหนก เอรีบเงยหน้าขึ้น แต่ ไม่ทันระวัง หน้าผากก็ไปชนริมฝีปากเขา
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ! “ใครจะรู้ว่าพวกเขา ทั้งสองยืนใกล้ชิดกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อ ไหร่ !
เมื่อครู่เขาไม่ได้อยู่ที่ข้างประตูหรอกเห รอ ? ทำไมแป๊บเดียว ก็มาอยู่ข้างๆเธอ แล้ว ?
“ยังเจ็บอยู่ไหม ? ”มู่บ้านเป่ยเหมือนจะ ไม่สนใจว่าถูกจูบลงที่หน้าผากเธอ สายตาที่ล็อกอยู่ ก็ยังเป็นหลังเอวของ เธอ
“ไม่ ไม่เจ็บแล้ว”กู้อานหยานหลบไป ด้านหลัง จึงคิดขึ้นมาได้ว่าเป็นโต๊ะ หนังสือ
หลบไปข้างๆ แต่เพราะเขาจะช่วยเธอ นวดหลังเอว แขนข้างหนึ่งไว้ที่เอวเธอ อีกมือค้ำโต๊ะหนังสือไว้ แขนขวางเธอไว้
สรุปคือ ด้านหน้าคือร่างใหญ่ๆของเขา ด้านหลังคือโต๊ะหนังสือ ข้างๆต่างเป็น แขนเขา ไม่มีทางหนี !
“ฉันไม่เป็นไรแล้ว คณชายใหญ่ “เธอ ดันเบาๆ หวังว่าเขาจะสามารถมองเห็นคำ ใบ้ของเธอ ที่หลบทางให้เอออกไป หน่อย
แต่ มู่บ้านเป่ยกลับดูเหมือนไม่เข้าใจที่ เธอพูด
จนกระทั่ง เขาดันร่างเธอออกไป ให้เธอ นอนบนโต๊ะทำงาน
“คุณชายใหญ่มู่ ! ”ท่านี้ ทำให้กู้อานห ยานตกใจจนขาอ่อน
เมื่อคืน ตอนที่เขาอยู่ด้านหลังเธอ มัน น่ากลัวมาก !
ไม่ไม่ไม่ ! ทำไมคิดถึงเรื่องเมื่อคืนอีก แล้ว ไม่ได้พูดแล้วเหรอ ก็แค่เรื่องคาดไม่ ถึง จบแล้วก็ลืมไง ? “ผมดูหน่อยมีแผลทีชนไหม”มู่บ้านเป่ยอ ยากจะถอดเสื้อยืดเธอ
กู้อานหยานจะกล้าได้ไง ? รีบปิดเสื้อยืด ตัวเองไว้
“ไม่เป็นไร ไม่เจ็บ ไม่มีจริงๆ ! ”
เธออยากออกไปจากอ้อมแขนเขาให้ไว้ ที่สุด ความเจ็บเมื่อครู่ ตอนนี้ไม่สำคัญ อะไรแล้ว
ยืดตัวตรงอย่างไว แต่จนไปที่อ้อมแขน ของด้านหลังชายหนุ่ม
อกแข็งๆของเขาเหมือนกำแพงเหล็ก พลังดุร้าย ทำให้พอเธอชนไป ก็ถูกพลัง นั้นกดทับให้นอนกลับไป
ครั้งนี้ นอนลงไปอย่างอ่อนช้อย น่า ดึงดูดยิ่งขึ้น
น่าจะเป็นสัญชาตญาณ ตอนที่เธอนอน ลงไป ร่างสูงของมู่บ้านเป่ยโน้มลง กัน หลังของเธอไว้ทันที
“ผมยังไม่อาบน้ำ คุณแน่ใจเหรอว่าตอน นี้จะอ่อยผมน่ะ ? ”
เสียงของชายหนุ่มมีความแหบแห้ง มี อารมณ์นิดๆ แต่ไม่พอใจหน่อยๆ
เธอไม่พอใจตัวเอง เพราะว่าการกระทำ เล็กๆของเธอ ก็ใจร้อนขึ้นมาแล้ว
สองมือของกู้อานหยานไว้ที่โต๊ะ หนังสือ อยากจะลุกขึ้น แต่เขากดทับไป ที่หลังเธอ ร่าง หนัก ทำให้เธอลุกขึ้นไม่ ได้ “ไม่ใช่ คุณชายใหญ่มู่ ฉันเปล่า”
“ทุกครั้งคุณเอาแต่บอกไม่ใช่”มู่บ้านเป่ย จับผมเธอ สายตายิ่งหม่นลง : “แต่ทุก ครั้งต่างให้ผมติดกับ
ไม่อยากจะคิดว่าทำไมตัวเองถึงได้ คิดถึงร่างเธอขนาดนี้ น่าจะเป็นเพราะวิธี ของยัยนี่สุดยอดเกินไป
ทุกครั้งที่เห็นต่างเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่ ความไม่ตั้งใจแบบนี้ ยิ่งทำให้หยุดไม่ได้
“ฉันเปล่าจริงๆ ! “ความเข้าใจผิดนี้มาก จริงๆ !
ลมหายใจกู้อานหยานผิดปกติ อยากลุก ขึ้นมา แต่เขาก็กดไว้ที่หลังเธอ ไม่ให้เธอ ลุกขึ้น “คุณชายใหญ่…..…..
“คุณน่าจะรู้ ผมไม่ชอบผู้หญิงมาเล่น ตลกต่อหน้าผมแต่ไหนแต่ไรแล้ว”
เมื่อก่อนผู้หญิงพวกนั้นที่คิดหาทาง มากมายอยากจะอ่อยเขา ใครบ้างที่เข้า มาในสายตาเขาล่ะ ?
กู้อานหยานกัดริมฝีปาก คำนี้ของคุณ ชายใหญ่มู่ กำลังโทษเธอเหรอ ?
แต่ในเมื่อเขามองผู้หญิงเฉียบขนาดนี้ เอ่อ ก็ควรเอาเธอเป็นผู้หญิงพวกนั้น อยู่ ให้ไกลที่สุด
ใช่ คุณชายใหญ่มู่เกลียดผู้หญิงที่ เข้าหาเพื่อจุดประสงค์มากที่สุด…… เธอหลับตา สูดลมหายใจ
ทั้งที่รู้ว่าหมดหนทางแต่ก็มีความหวัง เล็กน้อย งั้นก็ลองสักหน่อยละกัน
“ค่ะ คุณชายใหญ่มู่ ฉันชอบคุณจริงๆ”
เสียงของกู้อานหยานดูนุ่มนิ่ม ไม่เพียง แต่มีเสน่ห์ แต่ยังพูดพล่ามไปด้วย : “คุณ ชายใหญ่มู่ คุณยอมที่จะต้องการฉันจริงๆ ไหม ? ”
“ถ้าผมยอม คุณก็นอนใต้ร่างผมอย่าง เชื่อฟัง ? ”
ในตอนนี้ เขาอยู่ที่หลังเธอกู้อานหยาน มองไม่เห็นหน้าเขา
คำนี้น่าตกใจมากจริงๆ นอนใต้ร่างเขา อย่างเชื่อฟัง หรือว่า จะทำฉากเมื่อคืนอีก ครั้ง ?
“หือ ? “เขากดลงมา ลมหายใจเร่าร้อน รดข้างหูเธอ
ทันใดนั้นกู้อานหยานก็สั่นไปด้วยความ ร้อน เดิมทีอยากจะต่อต้าน
แต่จู่ๆก็คิดขึ้นได้ ไม่รู้ใครพูด ต่อหน้า ชายหนุ่ม เอาแต่ต่อต้าน ยิ่งพิชิตมากขึ้น ก็จะยิ่งดึงดูดความอยากจะพิชิตของพวก เขา
เห้อ ! ผู้ชายนี่น่าแปลกจริงๆ ดีๆไม่ชอบ ต้องทำตัวพิชิตอะไรแบบนี้
น่าจะ คุณชายใหญ่มู่ก็เป็นคนแบบนี้ เมื่อก่อนเอาแต่อยากได้ร่างกายเธอ เพราะว่าเธอต่อต้านตลอด ? สูดลมหายใจลกๆ สูดลมหายใจลกๆอก ครั้ง!
กู้อานหยานก๋ามือแน่น ตัดสินใจที่จะทํา ไปแล้ว ก็รอรับผลสำเร็จเลย !
“ค่ะ คุณชายใหญ่มู่ งั้นตอนนี้คุณ ต้องการฉันได้ไหม ? ”
เสียงนี้อ่อยพอไหม ? คํา น่าอายมาก เลยสินะ ?
ขอร้องล่ะ คุณชายใหญ่มู่ รำคาญเธอ เหมือนกับผู้หญิงพวกนั้นที่เข้าหาเถอะ เตะเธอออกไป !
“โอ๊ย !
กู้อานหยานตกใจ ไม่ได้ถูกเขาเตะออก แต่ถูกเขาอุ้มขึ้นมา เขาอุ้มเธอไปที่ข้างเตียง เอาเธอโยนลง
เตียง
“คุณชายใหญ่มู่ ! “หน้าเสแสร้งพวกนั้น ของกู้อานหยานเก็บไม่อยู่ แทบจะตกใจ จนสูญเสียไป
“ไม่ได้ขอร้องให้ตอนนี้ผมต้องการคุณ หรอกเหรอ ? “มู่จ้านเป่ยถอดเนกไท โนม ตัวลง
สองแขนค้ำไว้ที่สองข้างเธอ ทำให้กู้ อานหยานไม่มีทางหนี
“ในเมื่อคุณขอร้องผม ถึงจะเป็นคู่หมั้น ถ้าผมไม่ทำให้คุณพอใจ คงไม่ดีมั้ง ? ”
“ฉัน ฉันฉันฉันขอร้องคุณ ? ฉัน…………..”กู้ อานหยานตกใจจนเสียงสั่น ไม่ไม่ไม่ เธอไม่ได้กำลังขอร้องเขา เธอ ก็แค่ยั่วให้เขาเกลียด !
ไม่ใช่ว่าคุณชายใหญ่มู่เกลียดผู้หญิงที่ เข้าหาหรอกเหรอ ? ตอนนี้ เธอ“ร่าน”ขนาดนี้ เขาจะทนต่อได้ไง ?
ที่พูดกันว่าไม่เข้าใกล้ผู้หญิง ที่พูดกันว่า เย็นชาล่ะ ?
“ถูก เมื่อกี้ คุณขอร้องให้ผมต้องการ คุณ”
ดึงผู้หญิงที่อยากจะหนีเข้ามา มือของมู่ จ้านเป่ยวางไว้ที่เสื้อของเธอ ทันใดนั้นก็ เปิดขึ้น
“คําขอของคุณ อนุมัติแล้ว ! 
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
