บทที่124 ความรู้สึกทางสายตาของ เด็กชายไร้เดียงสา

บทที่124 ความรู้สึกทางสายตาของเด็ก ชายไร้เดียงสา

“แค่ก ! “กู้อานหยานเกือบจะสำลักซุป ตาย

กลัวร่างกายรับไม่ไหว ก๋ารุงให้เธอ ?

กล้าพูดคือเมื่อคืน สนุกกับเขา .…..…..ไป ทั้งคืน ?

หน้าเล็กๆของกู้อานหยานแดง อายจน แทบละอายใจ

พ่อบ้านกับคนรับใช้อยู่ข้างๆ คุณชาย ใหญ่มพูดเสียงดังขนาดนี้ ทุกคนจะไม่ คนรับใช้สาวๆต่างหน้าแดง ก้มหน้าลง ไม่กล้ามอง

มีแค่พ่อบ้านฉินที่ยิ้มเหล่ๆ แนะนำกู้อาน หยาน : “คุณผู้หญิง สมุนไพรพวกนี้คุณ เย่หานปลูกเองเลยครับ”

“นี่บำรุงเลือด นี่บำรุงกำลัง และก็มีซุป ไก่ดำโสมนี้ ดีต่อร่างกายผู้หญิงมากเป็น พิเศษ ให้ความชุ่มชื้น

“และยังมีอันนี้เขากวาง ปอเปี๊ยะปลา เงิน ไม่ใช่แค่มีประโยชน์ต่อคุณผู้หญิง แต่ดีต่อคุณชายน้อยด้วยเช่นกัน”

“ผู้ชายกินเขากวางเยอะๆ พลังในตอน กลางคืนจะกระปรี้กระเปร่ายิ่งขึ้น…..แค่ก คุณชายน้อย มี มีปัญหาไหมครับ ? ” สายตาเย็นชานี้ของมู่จ้านเป่ย เยือกเย็น จนทำให้หนังหัวชา พ่อบ้านฉินยังไม่ ได้สติคืนมาครั้งแรก

แต่ พอพูดจบ ก็เข้าใจทันที รีบเปลี่ยนคำ พูด

“คุณชายน้อยพลังเต็มเปี่ยม แน่นอนว่า ไม่ต้องการของบำรุงพวกนี้ แต่ร่างกาย คุณผู้หญิงอ่อนแอ คุณชายน้อยกินเป็น เพื่อนคุณผู้หญิงสักหน่อยละกัน”

ความหมายคือ คุณชายน้อยกินพวกนี้ ก็ เพื่อกินเป็นเพื่อนคุณผู้หญิง ไม่ให้เธอ รู้สึกโดดเดี่ยวเท่านั้น

ไม่ได้พูดว่า คุณชายน้อย…..แค่ก ไม่มี น้ำยา คุณชายน้อยของพวกเขาฉลาดและ กล้าหาญ จะไม่มีน้ำยาได้ไง ? พูดออกมา ก็ไม่มีใครเชื่อใช่ไหมล่ะ ?

กู้อานหยานอยากจะขุดหลุมให้ตัวเอง จริงๆ เอาหัวใส่เข้าไป ไม่ต้องออกมาเจอ คน

เรื่องในห้องเมื่อคืนเธอกับคุณชายใหญ่ มู่ ……ทุกคนในคฤหาสน์ต่างเข้าใจ ความหมายแล้ว ?

คนพวกนี้เป็นอะไรกันหมด ? หรือว่า แอบฟังกันเมื่อคืน ?

เดิมทีเป็นเรื่องของทั้งสอง ตอนนี้ทำซะ เหมือนว่าจักรพรรดิโปรดปรานนางสนม ในอดีต… เห็นยัยโง่นี่หน้าแดงจนแทบจะเลือด ไหลออกมา มู่บ้านเป่ยก็โบกมือ พ่อบ้าน ฉันรีบพาคนออกไป

ทั้งห้อง แป๊บหนึ่งก็เหลือแค่มู่บ้านเป่ยกู้ อานหยานสองคน

เขาออกคำสั่งอย่างไร้สีหน้า : “กิน”

“ไม่อยากกิน”ยาจีนเข้มข้นมาก กินไม่ ลง

ที่สําคัญที่สุดคือ กินไปพักหนึ่ง ก็ เหมือนกับถูกโชคชะตาเข้าข้าง

หลังกินเสร็จ ก๋ารุงร่างกาย จะถูกพลิก ต่อใช่ไหม ?

พระเจ้า ! คิดอะไรเละเทะแบบนี้เนี่ย ? “ไม่กิน ? ”มู่บ้านเป่ยเลิกคิ้วให้ผมป้อน

คุณ ?”

กู้อานหยานเงยมองเขา ไม่ระวัง สายตา ก็ชนเข้าไปที่สายตาเยือกเย็นเหมือนน้ำ แข็งคู่นั้น

เมื่อคืน ชายหนุ่มทับร่างตัวเอง ภาพที่ เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงแก้มตกลงไปที่ หัวใจเธอ เข้าไปในสมองทันที

กู้อานหยานใจสั่น รีบละสายตา

“ดมแล้ว คลื่นไส้เล็กน้อย เธอพูดเบาๆ

คิ้วมู่บ้านเป่ยขมวดแน่น คลื่นไส้ ? หรือ ว่า สีและกลิ่นไม่โอเค ?

“พรุ่งนี้ เปลี่ยนแม่ครัว แต่วันนี้ กินให้ หมดค่อยพูด “งั้นพรุ่งนี้ก็ค่อยกิน…….…..

“แรงคุณแย่มาก ไม่บำรุงทันที จะเป็น ลมไปง่ายๆ”

สายตาของคุณชายใหญ่มู่ดูสบาย สีหน้าก็ดูไม่อึดอัดอะไร แต่ที่เขาพูด กลับ ทำให้หน้าแดงใจเต้นเร็ว เกือบจะรับไม่ ไหว

“เมื่อคืน คุณหมดสติไปสองรอบ”

กู้อานหยานคิดว่าแบบนี้เธอก็ใกล้จะเป็น ลมแล้ว ประเด็นเร่าร้อนแบบนี้ หยุด ลงได้ไหม ?

กินแล้ว จะทำให้เธอลำบากใจอีกหรือ เปล่า ? เฌอไม่คิดอะไรอีก ถือถ้วยทันที หลับตากินซุปไก่ดำโสมเข้าไป

ซุปไก่ดำโสมของคนอื่นหอม ซุปไก่ดำ โสมของพวกเขา ใส่โสมอะไรก็ไม่รู้ รสชาติเข้มข้นแทบจะทนไม่ไหว

ถึงจะรู้ว่าต้องเป็นของดีแน่ แต่ รสชาติก็ มากจริงๆ

สุดท้าย เธอหยิบตะเกียบ ไม่พูดอะไร พยายามกินผัก

เขากวาง ปอเปี๊ยะปลาเงินอะไร รังนก…….ฉันต้องเป็นเด็กดี รังนกสามารถ กินกับเหล้าได้ ได้ยินครั้งแรกจริงๆ

โลกกว้างใหญ่ไพศาล เรื่องที่คิดไม่ถึงมี มากมาย ถ้าไม่ใช่ว่าเชื่อมั่นทักษะการแพทย์ของ เย่หานเต็มร้อย ของพวกนี้เธอไม่กล้ากิน จริงๆ

อาหรทั้งโต๊ะ เธอแตะต้องหมด จนกิน ไม่ไหว วางชามลง มองมู่บ้านเป่ยอย่าง กังวล

“อิ่มแล้ว ? “ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ไม่พอใจ กับปริมาณข้าวของเธอ

กู้อานหยานพยักหน้าอย่างน่าสงสาร

ถึงแม้สำหรับเขา เหมือนว่าเธอจะกิน น้อยไปจริงๆ แต่กระเพาะของเธอก็ไม่ ใหญ่อะไร กินไปอีก เธอจะอ้วกได้

“ฉินหมิง” จํานเป่ยเรียก

พ่อบ้านฉินรีบถือซปหนึ่งชาม เอาออก มาจากครัว ด้วยรอยยิม

“คุณผู้หญิง นี่คือซุปสมุนไพรบำรุงกำลัง กินหลังทานข้าว กินเสร็จ รับรอง ว่าคืนนี้อยู่กับคุณชายน้อย ไม่สลบไปอีก แน่”

เสียงตึก ตะเกียบในมือกู้อานหยานหล่น ไปที่โต๊ะ คนก็แทบจะมุดไปใต้เก้าอี้

ให้เธอเป็นลมไปเถอะ ไม่มีหน้าไป เผชิญอะไรพวกนี้แล้ว

มู่จ้านเป่ยตาบ้า ทำไมต้องเอาเรื่องบน เตียงของพวกเขาบอกให้โลกรู้ มากเกิน ไปแล้ว !

ตอนดึก ป้าแดงจัดเชียงให้ก้อาบหยาบ เห็นคุณผู้หญิงดูไม่มีความสุข ป้าแดง อดไม่ได้ที่จะพูดยิ้มๆ : “คุณผู้หญิงกำลัง โทษคุณชายน้อยใช่ไหม วันนี้ให้คน เตรียมอาหารพวกนั้นให้คุณ ? ”

เธอไม่พูดก็ดี พอพูด หน้าของกู้อานห ยานก็ร้อน

ป้าแดงพูดยิ้มๆ : “คุณผู้หญิง คุณจะ โทษคุณชายน้อยไม่ได้นะ แต่ไหนแต่ไร มาคุณชายน้อยไม่เคยดูแลผู้หญิงคน ไหนเลย คุณคือคนแรก คุณชายน้อยจะ กังวลก็ปกติ”

กู้อานหยานยังคงหน้าแดง แต่กลับมอง เธอ : “คนแรก ? ”

“คุณชายน้อยเคยเจอผู้หญิงข้างนอก ไหม ฉันไม่รู้ แต่ว่า คุณคือคนแรกที่ คุณชายน้อยพากลับบ้าน และก็เป็นคน แรกที่อยู่ข้ามคืนในห้องคุณชายน้อยค่ะ”

ป้าแดงก็ถือว่าเป็นคนที่เห็นมู่บ้านเป่ยโต มาตั้งแต่เด็ก พอพูดถึงมู่บ้านเป่ย แววตา ก็เต็มไปด้วยความรักและเมตตา

“คุณชายน้อยของพวกเราไม่อยู่ใกล้ผู้ หญิงตลอดมา ฉันว่า คุณอาจจะเป็นผู้ หญิงคนแรกของคุณชายน้อย”

“ป้าแดง คุณกำลังพูดอะไรน่ะ ? “ถึงแม้ กู้อานหยานจะอาย แต่คำนี้ ทำให้ตกใจ จริงๆ

ผู้หญิงคนแรกของคุณชายใหญ่มู่ ? จะ เป็นไปได้ยังไง ? ผู้ชายที่โดดเด่นอย่าง คุณชายใหญ่มู่เนี่ยนะ จะไม่มีสาวได้ไง ?

“ฉันได้ยินคุณชายน้อยถามคุณเย่หาน กับพอง เขาบอกว่าเมื่อคืนวณรวมไป สองครง

“ป้าแดง…… ”กู้อานหยานกลัวประเด็นนี้ จริงๆ น่าอายมากจริงๆ

แต่ป้าแดงยังพูดต่อ : “คุณชายน้อย ถาม เพราะว่ากังวลคุณผู้หญิง ที่จริง เขา……กำลังเรียนรู้ว่าดูแลคุณอย่างไร”

กู้อานหยานกัดปาก ไม่รู้ว่าจะเชื่อคำนี้ ดีหรือไม่

“คุณชายน้อยยังถามคุณเย่หาน มีวิธี ไหนทำให้ผู้หญิงสบายกับเรื่องนั้นมาก ขึ้นบ้าง”

คำนี้ ทำให้กู้อานหยานขาอ่อน

ป้าแดงพูดยิ้มๆ : “ฉันแค่ไม่ทันระวัง ได้ยินค่ะ ไม่ใช่จงใจนะ แต่ว่าคณผู้หญิง คุณไม่คิดเหรอว่าคุณชายน้อยของพวก เราน่ารักมากเลย ?”

เธอเข้ามาใกล้ ยิ้มเยาะ : “ความรู้สึก ทางสายตาของเด็กชายไร้เดียงสา คุณผู้ หญิง คุณเก็บของดีได้แล้ว ! ”

กู้อานหยานนิ่งไป คุณชายใหญ่มู่เป็น เด็กชายไร้เดียงสา ? เป็นไปได้เหรอ ?

แต่ว่า จู่ๆเขาถามเย่หานเรื่องแบบนี้ หรือ ว่า ไม่มีประสบการณ์เลยจริงๆ ?