บทที่120 กู้อานหยาน ฉันแนะนำให้ คุณจิตใจดี

บทที่120 กู้อานหยาน ฉันแนะนำให้คุณ จิตใจดี

สองปีต่อจากนี้ จะเลิกกันจริงๆเหรอ ?

ก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะคิดดีแล้ว ตอนนี้ เสี่ยวหมีถามขึ้นมา จะลังเลขึ้นมาได้ไง ล่ะ ?

ไม่ จะลังเลได้ไง ? นี่ไม่ใช่เรื่องทีชีวิตที่ แล้วตัดสินใจไว้ดีแล้วเหรอ ?

ไม่อยากตายไว อยู่ให้ไกลคุณชายใหญ่

เธอหวงแหนชีวิตมาก ! “เรื่องมาก”ไม่สนใจซูเสี่ยวหมี่อีก กู้อาน หยานกรอกฟอร์มยื่นของตัวเองต่อ แล้ว ส่งให้เจ้าหน้าที่

เย่ฟางฟางอยู่ชั้นสองห้องขวาสุด ห้อง เดี๋ยวนี้

ได้ยินว่าเพิ่งเข้ามา ยังไม่ได้แบ่งส่งออก ไปชั่วคราว

รอสองสามวันนี้ ต้องจัดไปที่ห้องอื่น อยู่ ด้วยกันกับคนอื่น

ไม่รู้ว่าคนของตระกูลเย่มาเยี่ยมเธอ ไหม แต่ห้องนี้เละมาก และยังสกปรก เก่าผุพังมาก

ถ้าคนของตระกูลเย่ยังสนใจลูกสาวคน นี้ จะต้องไม่ให้เธออยู่ในห้องคนไข้ที่ต่ำ ขนาดนี้แน่

มองเห็นกู้อานหยาน เย่ฟางฟางก็ เหมือนกับเจอผี ตกใจจนไปแอบที่เตียง อย่างบ้าคลั่ง : “ผี ผี ! ”

ซูเสี่ยวหมี่อยากจะพูดอะไร กู้อานห ยานกลับดึงเธอไว้ด้านหลัง

เธอเงยคางข็นชูเสี่ยวหมี่เข้าใจทันที ดันประตูเงียบๆกับมู่เทียนโย่วรวมถึง หยางอี จู่ๆปิดไฟในห้องลง

เดิมทียังเช้าอยู่ แสงแดดจากด้านนอก เพียงพอ ไม่ต้องเปิดไฟ

แต่ห้องนี้อยู่ในมุมที่ไกลสุด เดิมทีน่าจะ เป็นพื้นที่เล็กๆของฝ่ายตรงข้าม

ที่นี่มืดและชื้น พอปิดไฟ ทันใดนั้นห้อง ก็มืดลงทันที

เย่ฟางฟางตกใจจนหลบที่มุมเตียง ตัว สั่น : “ผี ผี โอ๊ย…ผีอ่ะ ! ”

“เย่ฟางฟาง คุณยังจำได้ไหมฉันคือ ใคร ? “เพื่อไม่ให้เสียงร้องดังของเธอ ทำให้เจ้าหน้าที่แตกตื่น กู้อานหยาน ตัดสินใจสู้อย่างไว

“คุณคือผี คุณคือผี ! “เย่ฟางฟางหน้า ซีด

เดิมทีผมตรงยาวสีดำสวยงาม เพราะ ทำให้เจ้าหน้าที่ลำบาก จึงต้องตัดสั้น

พอตัดสั้น ไม่มีใครดูแลให้เธอ เย่ฟาง ฟางในตอนนี้จึงเหมือนคนบ้า ทั้งสกปรก และน่าเกลียด ความแพรวพราวเมื่อก่อน หายไปโดย สิ้นเชิง

ไม่นานมานี้ยังเป็นลูกสาวคนรวยที่มี ชีวิตชีวา ตอนนี้กลับน่าเวทนามาก

พอน่าเวทนา ไม่ใช่แค่เพื่อนไม่มาเยี่ยม เธอ แม้แต่ครอบครัวก็ยังไม่ยอมรับคุณ หนูคนนี้ของตระกูลเย่

เวทนาถึงขั้นนี้ ทำให้คนถึงกับถอนหาย ใจจริงๆ

กู้อานหยานไม่ได้เข้าใกล้ แค่มองเธอ อย่างไร้สีหน้า : “บอกฉันมา สายในตระ กูลมู่ของคุณคือใคร ? ใครบอกคุณเรื่อ งมู่เฟิงจิ่น ? ”

เย่ฟางฟางกลับถอยไปด้านใน : “อย่า แตะต้องฉัน อย่ามาหาฉัน ผี คุณคือผี ! ออกไป ออกไป ! ”

“แค่คุณบอกฉัน ฉันจะไปทันที”สีหน้า อานหยานหม่นลง ตัวเข้าไปใกล้

ใบหน้า ในสายตาของเย่ฟางฟาง ก็น่า กลัวทันที !

“ถ้าคุณไม่พูด ฉันก็จะพัวพันกับคุณแบบ นี้แหละ ฉันตายก็จะไม่ปล่อยคุณ ! ”

“อย่า ! อย่า ! อย่าแตะฉัน อย่า ! ”

เย่ฟางฟางกรีดร้องออกมา ซูเสี่ยวหมี่ รีบปิดประตู กลัวเจ้าหน้าที่ด้านนอกจะ ได้ยินเสียงเธอ

ห้องนี้อยู่ไกลมาก พยาบาลที่ลาด ตระเวนต่างไม่ยอมมา แต่ถ้าเธอร้องต่อไปแบบนี้ ไม่ช้าก็เร็วจะ รบกวนคนพวกนั้นได้

กู้อานหยานก็ไม่อยากยืดเวลาไปอีก จู่ๆ ก็เดินเข้าไปจับมือของเยีฟางฟางไว้

“บอกฉันมา ! ใครที่คอยติดต่อกับ เวยจือในตระกูลมู่ ? พูด ! ”

“อย่าแตะฉัน อย่า………………

“ถ้าไม่พูดอีก ฉันจะฉีกคุณ ! ”

“ชูหยาน คุณผู้หญิงใหญ่ของพวก เขา ! ”

เย่ฟางฟางตกใจมาก จนตัวสั่น กลัวจน แทบจะหดตัว มุมเตียง แต่ว่า อีกด้านของเตียงคือกำแพง ไม่ว่า เธอจะหลบยังไง ก็หลบไม่พ้น

“เป็นคุณผู้หญิงใหญ่ คุณผู้หญิงใหญ่ เธอคือคนเลว เธอคือคนเลวจริงๆ อย่าฆ่า อย่าฉีกฉันเลย อย่า อย่า !

ซูหยาน !

จะเป็นซูหยานได้ไง !

กู้อานหยานตะลึง คิดไม่ถึง ตั้งแต่ที่ ได้ยินชื่อนั้นจากปากของเย่ฟางฟาง จะ เป็นคุณผู้หญิงใหญ่ตระกูลมู่ที่เงียบและ อ่อนโยนที่สุดเสมอมา

ท่าทางของซูหยาน เข้ามาในหัวทันที

เธออยู่ที่ตระกูลมู่อย่างน้อยเนื้อต่ำใจ แค่คุณหนูคนหนึ่ง สามารถอารมณ์เสียใส่ เธอได้

คุณผู้ชายใหญ่ไม่เคารพเธอ มีเรื่อง อะไร ก็จะนําหนิเธอก่อน

แต่เธอยังคงกล้ากลืนความไม่เป็นธรรม เงียบเสมอมา…….จะเป็นซูหยานได้ไง ?

“อย่า อย่าฉีกฉัน อย่า ! ”

เย่ฟางฟางเสียการควบคุมไปแล้ว หน้า เต็มไปด้วยน้ำมูกน้ำตา แม้แต่น้ำลายยัง ออกมา

“อย่าฉีกฉัน แม่ แม่ ฉันต้องการแม่ ……. ฮือฮือฮือ ฉันต้องการแม่…….…..

เธอมองกู้อานหยาน ทันใดนั้นก็พุ่งใสกู้ อานหยาน : “แม่ แม่ช่วยฉันด้วย แม่. กู้อานหยานปล่อยมือเธอ เย่ฟางฟางล้ม กลางอากาศ กลิ้งไปที่พื้น

“แม่ แม่….”เธอมองกู้อานหยานอย่าง น่าสงสาร เหมือนไม่เข้าใจ ทำไมแม่ไม่ ต้องการเธอ

อารมณ์กู้อานหยานสับสนเล็กน้อย ถึง แม้เย่ฟางฟางจะทำเรื่องเลวมากมาย แต่ ตอนนี้เธอตกอยู่ในสภาพนี้แล้ว ได้รับ โทษเพียงพอแล้ว

เธอไม่อยากเห็นคนๆนี้อีก

หมุนตัว ออกไป

ซูเสี่ยวหมี่กับมู่เทียนโย่วรวมถึงหยางอี

ก็เร่งฝีเท้าตามหลังเธอไป

ทั้งสี่ออกมาจากห้องนั้น คิดไม่ถึงว่าเจ้า หน้าที่พาผู้หญิงแต่งตัวดีคนหนึ่ง มาทาง นี้พอดี

มาเจอฝ่ายตรงข้ามที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นกู้ เวยจ๋อหรือกู้อานหยาน เหมือนจะต่าง ตกใจ

กู้อานหยานมองถุงผลไม้ในมือกู้เวยจือ คาดไม่ถึงเล็กน้อย ผู้หญิงใจดำแบบนี้ จะ มาดูลูกพี่ลูกน้องที่ไร้ประโยชน์ไปแล้วได้

แต่ว่า คิดๆดู กลับจะเข้าใจ

“คุณมา มาดูว่าเธอบ้าจริงๆหรือเปล่าใช่ ไหม ? “เธอยิ้ม

กู้เวยจือกลับอ่อนโยน : “อานหยาน ที่แท้คุณก็ไม่เป็นไรจริงๆ ตอนเช้าได้ยิน ว่าคุณกลับไปที่คฤหาสน์ของคุณชาย ใหญ่ม่แล้ว ฉันยังไม่ค่อยเชื่อเลย” เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน ใครต่างก็เชื่อ เธอคือผู้หญิงสวยงามจิตใจดี

“เดิมทีกะว่าจะไปเยี่ยมด้วยตัวเองเลย แต่ รู้ว่าคุณเพิ่งกลับไป อยากให้คุณพัก สักหนึ่งวัน พรุ่งนี้ค่อยไป”

เธอสำรวจกู้อานหยานไปทั่ว เห็นเธอ ปลอดภัยดี เหมือนจะถอนหายใจ

“ดูเหมือนคุณจะไม่เป็นไร งั้นพี่ก็หาย ห่วง”

ท่าทางแบบนี้ ทำให้ซูเสี่ยวหมี่เกือบจะ อ้วกออกมา

แต่ เจ้าหน้าที่ที่พาเธอมานั้น กลับจ้อง หน้าที่เหมือนจะเปล่งประกายของเธอ มองอย่างหลงใหล ว่ากันว่าหญิงสาวอันดับหนึ่งของเมือง เป่ยหลิง เป็นหญิงสาวที่น่ารักจิตใจดีนั่น เป็นจริง

ถึงแม้น้องสาวดูจะไม่ค่อยดีต่อเธอ แต่ เธออ่อนโยน เอาใจน้องสาวมาก

ดังนั้น มองสายตากู้อานหยาน ก็เริ่มเต็ม ไปด้วยความต่อต้าน

“หมดเวลาเยี่ยมคนไข้แล้ว เชิญพวก คุณออกไป”

น้องสาวที่ไม่เคารพพี่สาว ไม่คู่ควรที่จะ ไว้หน้าให้ด้วยซ้ำ

ซูเสี่ยวหมี่โกรธมาก อยากเข้าไปพูด แต่ ถูกกู้อานหยานดึงไว้ด้านหลัง กู้อานหยานมองกู้เวยจือ ยิ้ม : “เธอบ้า จริงๆหรือไม่ ฉันไม่รู้ แต่ เธอพูดออกมา บางทีก็มีประโยชน์มากเหลือเกิน”

สิหน้ากู้เวยจือเปลี่ยน แต่แป๊บหนึ่งก็ ควบคุมไว้ดีๆ ถอนหายใจเบาๆ ดูเสียใจ

“ยังไงก็เป็นน้องสาวของฉัน พี่สาวของ คุณ ตระกูลเย่ต่างไม่ต้องการเธอแล้ว ต่อ ไป คุณก็มาดูเธอบ่อยๆ อย่าให้เอเหงา มากไป”

ตอนที่เดินเข้าไปข้างๆกู้อานหยาน จู่ๆ เธอก็เข้ามา พูดเสียงทุ้มเบา ที่คนสองคน เท่านั้นจะได้ยิน : “แนะนำให้คุณจิตใจดี อย่าหลอกคนอื่นมากไป ระวังเรือจะล่ม เอา”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ