บทที่119 อีกสองปี จะเลิกกันจริงเห รอ ?

บทที่119 อีกสองปี จะเลิกกันจริงเห

รอ ?

ใกล้จะถึงเวลาเที่ยง กู้อานหยานลงมา จากข้างบน

สวมเสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา ใบหน้า ยังคงมีกระที่คุ้นเคย

มู่จํานเป่ยนั่งทํางานที่โซฟาในห้องโถง

ผู้ชายที่ยุ่งแทบจะทุกนาทีคนนี้ ไม่กลับ ไปบริษัท อยู่ทำงานที่นี่ ทำให้คนคาด ไม่ถึงเล็กน้อย

“คุณชายใหญ่มู่” เมื่อคืนทั้งหมด กู้อานห ยานได้แต่พยายามทําเป็นลืม

ภาพบ้าๆพวกนั้น เหงื่อที่หน้าเขา แขนที่ กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ มักจะอยู่ในหัวเสมอ

หน้าของเธออดไม่ได้ที่จะแดง แต่ นอกจากหน้าที่ควบคุมไม่ได้นั้น การ แสดงออกอื่นๆ ยังคงปกติ

มองเห็นกระที่หน้าของเธอ มู่บ้านเป่ย คิดว่าเพลินตาเป็นพิเศษ

ไม่ใช่ว่าเธอที่ไม่มีกระไม่สวย แต่กู้อาน หยานในตอนนี้ ทําให้คนคุ้นเคยมากกว่า

ในที่สุด เธอก็กลับมาจริงๆ

กู้อานหยานเดินไปที่หน้าเขา เรียกเบาๆ

มู่บ้านเป่ยตอบไปเบาๆ : “อือ” แต่งตัวแบบนี้ กลับทําให้เขาขมวด คิ้ว : “ไปข้างนอก ?”

เพิ่งออกมาจากประตูผี เวลานี้ ยังกล้า ออกไป ?

แต่ว่า คนที่เริ่มต้นเรื่องตอนนี้ถูกส่ง เข้าไปที่โรงพยาบาลบ้าแล้ว ออกไปตอน นี้ น่าจะไม่มีอันตรายใดๆ

“ฉันไปดูพวกเสี่ยวหมี่ พวกเขาร้อนใจ แทบบ้าแล้ว”

ถึงแม้จะคุยโทรศัพท์กับซูเสี่ยวหมี ชัดเจนแล้ว ตัวเองไม่เป็นอะไรสักนิด

แต่ ก่อนที่จะเห็นเธอกับตา ใครก็ไม่กล้า วางใจ “ตอนนี้สภาพฉัน ต่างกับเมื่อคืนโดยสิ้น เชิง ไม่มีปัญหาแน่นอน”

ครั้งแรกที่เขามองเห็นเธอ ก็จำเธอไม่ ได้ไม่ใช่เหรอ ? หมายความว่าการปลอม ตัวนี้ยอดเยี่ยมมาก

มู่บ้านเป่ยไม่พูดอะไร แต่ว่า เมื่อคืน….

ชายหนุ่มเงยตามา สายตามองไปที่เธอ

กู้อานหยานถูกเขามอง ทันใดนั้นทั้งตัว ก็เหมือนถูกแผดเผา อึดอัดมาก

มักจะนึกถึงท่าทางที่เขามีอารมณ์บน ร่างตัวเอง พอคิด ตัวก็ร้อน อึดอัดมากขึ้น

ไม่ได้ไม่ได้ ต้องรีบออกห่างจากผู้ชาย คนนี้ ไม่อย่างนั้น จะเอาแต่คิดถึงภาพที่ ทำให้หน้าแดงใจเต้นได้ ใจเต้นไวขนาดนี้ หัวใจเล็กๆของเธอ ใกล้จะรับไม่ไหวแล้ว

มองไปที่คุณชายใหญ่มู่อีกครั้ง หน้าเขา มองเธอนิ่งๆ ไม่ต่างอะไรกับที่ผ่านมา

กู้อานหยานผิดหวังเล็กน้อย ความรู้สึก ที่เขามีต่อเธอไม่เปลี่ยนเลย แต่ก็แค่นอน คืนหนึ่ง

ส่วนเธอ อยู่ตรงหน้าเขากลับเหมือนกับ หนูที่เจอแมว กลัวหัวหด คอยหลบ หนี ไม่ใจกว้างเลยสักนิด

เธอสูดลมหายใจ พยายามทำให้ตัวเอง ดูนิ่งลง : “คุณชายใหญ่มู่ ฉันไปก่อนนะ คะ”

“หลี……เสียงของมู่บ้านเป่ยหยุด กะทันหัน ก็เปลี่ยนเป็น : “ฉินอี้”

ฉินอี้ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน : “คุณชาย น้อย ว่าไงครับ ?”

แน่นอนว่าเป็นบอดี้การ์ด ทำให้คนไม่ เห็นเขาอยู่โดยสิ้นเชิง

กู้อานหยานมองไม่เห็นว่าเขามาจาก ไหน ยังไงซะ พอได้ยิน เขาก็รีบมาตรง หน้าเธอ

สุดยอดจริงๆ !

“ไปส่งคุณผู้หญิง”มู่จ้านเป่ยสั่ง

“ไม่ไม่ไม่ ฉันไปเองได้ หาคนขับรถก็ ฉัน คือมือหนึ่งที่อยู่ข้างคุณชายใหญ่ม บอดี้การ์ดที่เจ๋งที่สุด เธอจะกล้าใช้ได้ ไง ?

แต่ว่า ถูกมู่บ้านเป่ยมองอย่างเยือกเย็น คำของกู้อานหยานก็ไม่กล้าพูดต่อไป

สายตาเขากำลังบอกเธออย่างชัดเจน ไม่ยอม งั้นก็อยู่บ้านต่อไป

ออกจากบ้านอะไร ไม่ต้องคิดได้เลย

กู้อานหยานถอนหายใจ มองฉินอี้อย่าง ทำอะไรไม่ได้ : “งั้น รบกวนคุณแล้ว”

“ไม่รบกวนเลยครับ”ฉินอี้เกรงใจมาก ออกไปก่อน ให้คนรับใช้เอารถขับเข้ามา

หลีเย่กลับได้แต่อยู่ในมุม หลังจากตอนเช้าอุ้มคุณผู้หญิง ตอนนี้ คุณชายน้อยไม่ให้เขาเข้าใกล้คุณผู้หญิง เลย

ไม่ใช่ว่าอยากใกล้ชิดกับคุณผู้หญิงมาก ไป แต่……คุณชายน้อยไม่เชื่อใจเขาแล้ว เหรอ ?

ฉิน ปลอดภัยตรงไหน ? ไม่แน่ ฉินอี้ อาจจะอันตรายว่าเขา

ทําไมคุณชายน้อยเชื่อใจฉินอี้ ไม่เชื่อใจ เขา ? ฮือฮือฮือ …….

รถออกไปจากคฤหาสน์ ในพริบตาเดียว ก็หายไป …..

สูญเสียแล้วฟื้นฟูเป็นยังไง ? หยางอีอุ้มเธอ ตาแดงไปหมด

ผู้ชายตัวใหญ่คนหนึ่ง ขอบตามีน้ำตา

ไหล

มู่เทียนโย่วจับมือเธอ ไม่พูดอะไร แต่ อานหยานรู้สีกได้ มือของเขาสั่น สั่น ตลอด

เสี่ยวหมี่ก็ยิ่งอย่าพูดถึง เห็นเธอครั้ง แรก ก็ร้องไห้โฮ ร้องไห้จนแทบขาดใจ

ในที่สุด ก็กลับมาแล้ว

ไม่ง่ายเลย อารมณ์ทุกคนมั่นคงขึ้น

ซูเสี่ยวหมี่พูด : “อานหยาน ไป ไปกิน มอใหญ่กัน ยินดีที่คุณเกิดใหม่

“พูดอะไรมั่วซั่ว อานหยานสบายดี เกิด ใหม่อะไร ? “หยางอีตีหน้าผากเธอ

“เจ็บ ! “ซูเสี่ยวหมี่ปกป้องหัวตัวเอง ไม่ โกรธ กลับยิ้ม : “ก็ใช่ ไม่ใช่เกิดใหม่ แต่ เป็น….อือ กินมื้อใหญ่ ปัดเป่าสิ่งไม่ดี ออก ! ”

“ที่สำคัญที่สุดคือ เทียนโย่วไม่ได้กิน อะไรถึงสองวันสามคืนแล้ว รีบไปกินกัน เถอะ”

“คุณไม่ได้กินอะไรเลยเหรอ ? “กู้อานห ยานตาสองข้างโต จ้องมู่เทียน โย่ว : “ทำร้ายตัวเองอะไรแบบนี้ล่ะ ?”

“ห่วงแต่หาคน เลยคิดไม่ได้”มู่เทียน โย่ว สายตาอ่อนโยน

แค่เธอกลับมาปลอดภัยดี ถึงจะถูกเธอ จ้อง ก็รู้สึกดีแล้ว “ไป รีบไปกินข้าวเที่ยงกัน”

……..นกันอิ่ม กู้อานหยานไปพร้อม กับพวกมู่เทียนโย่ว มาที่โรงพยาบาลที่เย่ ฟางฟางอยู่

เมื่อก่อนเพราะว่ากู้อานหยานยังหาไม่ เจอ ตำรวจเลยมาเฝ้าเย่ฟางฟางที่นี่

วันนี้ตอนเช้าหลีเย่นกเลิกการตามหา ตรงนั้น และก็แจ้งตำรวจ ดังนั้นตอนนี้ ข้อหาฆาตกรรมของเย่ฟางฟางจึงหยุด ชั่วคราว

กลับกลายเป็นว่าสถานะของเธอตอนนี้ กลัวว่าเวลานานไป จะออกจากโรง พยาบาลบ้าไม่ได้

กู้อานหยานไปเยี่ยมเย่ฟางฟาง ทำเรื่อง ยุ่งยากมาก อีกอย่าง นี่ไม่ใช่คนไข้ ทั่วไป

“ที่จริงคุณสามารถให้คุณชายใหญ่มู่ ช่วยได้ กับที่พวกเราเข้าไปแบบนี้ น่าจะ เร็วกว่ามาก”

ซูเสี่ยวหมี่เขียนไป บ่นไป

ตอนนี้ในใจของซูเสี่ยวหมี่ คุณชายใหญ่ มู่กลายเป็นพระเจ้า

เหมือนว่าเรื่องไปอยู่ในมือของคุณชาย ใหญ่มู่ ปัญหาอะไรก็แก้ได้ ไม่มีอะไรที่ เกินความคาดหมาย

ครั้งนี้ อานหยานก็ถูกคุณชายใหญ่มู่ ช่วยมา

ถึงแม้ก้อานหยานไม่ยอมบอกราย ละเอียด แต่ คุณชายใหญ่มู่ช่วยเธอ คือ ความจริง

“เรื่องที่ตัวเองแก้ไขได้ ทำไมต้อง รบกวนคนอื่นด้วย ? “กู้อานหยานคิด

“เขาคือคู่หมั้นคุณ พวกคุณคือครอบครัว ยังจะว่ารบกวนไม่รบกวนอะไรอีกล่ะ ? ”

“โอ๊ย คุณตีฉันทำไม ? “หัวของซูเสี่ยว หมี่ วันนี้ถูกตีมาสองทีแล้ว

หยางอีมองบนใส่ : “อานหยานไม่ได้ บอกตั้งแต่ต้นแล้วเหรอ พวกเขาอีกสองปี ก็จะแยกกัน ไม่ใช่คู่หมั้นจริงๆซะหน่อย”

แน่นอนว่าซูเสี่ยวหมี่รู้เรื่องนี้ แต่ เธอยัง คิดว่าไม่มีทางเข้าใจ

คุณชายใหญ่ม่เป็นผู้ชายที่ดีขนาดนี้ มี เงินมีอำนาจ หน้าตาดี รูปร่างดีจนทำให้ผู้ หญิงน้ำลายไหล

อานหยานไม่ต้องการเขาจริงๆ ?

เธอเอนเข้าไป ถามเสียงทุ้ม : “อานห ยาน อีกสองปี คุณจะเลิกกับคุณชายใหญ่ ม่ได้จริงๆเหรอ ? หรือว่า ไม่อยาก จะอยู่ด้วยกันกับเขาจริงๆ ? ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ