บทที่116 เพื่อเธอหมดเลยไหม ? บทที่116 เพื่อเธอหมดเลยไหม ? ที่นั่นคือที่ไหน กู้อานหยานไม่รู้

รู้แค่ ผู้ชายที่กอดเธอหล่อมาก ทั้งโลก ไม่มีผู้ชายไหนหล่อไปกว่าเขาแล้ว

หุ่นสูงใหญ่ของเขา ไหล่กว้างและหนา ของเขา หน้าอกของเขา กล้ามเนื้อแน่นๆ

และแขนของเขา เส้นผิวที่ชัดเจน แค่ มองก็รู้ว่าเต็มไปด้วยกำลัง

เขากอดเธอ เสียงเพราะมาก

“คุณคิดว่าผมแคร์ ? ”

อ๋อ….เพราะมากจริงๆ มีความปลอดภัย มาก

เขาก้มลงมองเธอ ดวงตาคู่นั้นลึกซึ้ง และสวยงามกว่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วย ดวงดาว

ผู้ชายคนนี้ คือคนที่เธอเคยเจอและหลง มากที่สุดในชีวิต ผู้ชายที่มีเส่นห์มาก ที่สุด

เดิมทีคิดว่ามีชีวิตใหม่อีกครั้ง ทั้งสองคน จะไม่แยกจากกันอีก แต่ชัดเจน จุดตัด ของพวกเขายิ่งลึกขึ้นเรื่อยๆ

เธอยื่นมือไป ประคองหน้าหล่อเหลา ของเขาเบาๆ

ในฝัน ใบหน้าชายหนุ่มเต็มไปด้วยเหงื่อ ความน่าหลงใหลบรรยาออกมาไม่ได้ ในเมื่อเป็นแค่ฝันหนึ่ง งั้นก็เอาเรื่องที่ ปกติไม่กล้าทํา ไม่กล้าพูด ก็พูด ทําให้ หมด !

เธอหาริมฝีปากของเขาก่อน

ชายหนุ่มดูเหมือนถูกเธอพิชิต จึงจูบ ตอบไป

กู้อานหยานลุกตัวขึ้น หลับตาลงดื่ม เ กับทุกอย่างที่ในความจริงไม่สามารถ ทําได้ -มดากับลมหายใจของเขา

ช่วงเวลานี้ช่างสวยงาม สวยงามเหมือน จินตนาการ แต่ ทำไมเจ็บขนาดนั้นล่ะ ?

เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน …… ทําไมแม้แต่ความฝันก็ดูจริงขนาดนี

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เมื่อมีความ ปลอดภัยไร้กังวล นอกหน้าต่าง แสงแดด ส่องเข้ามา

เธอขยี้ตา ยังนอนไม่พอ แต่ทนไม่ไหว อยากลืมตามองโลกใบนี้

ตายหรือยัง ? ไม่ เหมือนเธออยู่ในทะเล ถูกคนช่วยขึ้นมา

จากนั้น ที่งานประมูลธุรกิจมืด ถูกบู่เจ๋อ หนานซื้อไป ?

ตอนนี้ทั้งตัวปวดแสบ ถูกมู่เจ๋อหนานทำ

เหรอ ? “ไอ้บ้า……”เสียงแหบแห้งนี้เหมือน ทรายที่ถูกล้อรถทับ ติดอยู่ที่ลำคอ แทบ จุกแน่นไม่ออกมา

แต่ตอนที่เธอลืมตา หน้าที่เข้าไปใน สายตากลับเป็นใบหน้านั้นที่ตัวเองคิดถึง

คุณชายใหญ่มู่ ?

ความทรงจำเหมือนสายน้ำ แป๊บหนึ่งก็ เข้ามาที่หัว

เธอถูกส่งไปที่ห้องของมู่เจ๋อหนาน มู่ เจ๋อหนานจะฉีกเสื้อผ้าเธอ

คุณชายใหญ่มู่มาแล้ว แต่จำเธอไม่ได้

จึงไป

มู่เจ๋อหนานเริ่มฉีกเสื้อผ้าเธออีกครั้ง ช่วงที่เธอหมดหวังอยากตาย คุณชาย ใหญ่มู่ก็กลับเข้ามาใหม่อย่างเชื่อไม่ถึง

ใช่ ! เขาไปแล้วกลับมาใหม่ ! เขาช่วย ตัวเองไว้ !

คุณชายใหญ่……..ตอนนี้มองเห็นคน ที่นอนอยู่ข้างๆตัวเองคือมู่บ้านเป่ย ก็ถอน หายใจแรงๆ

แต่ดูแล้ว เธอเสียใจแค่ไหน ต่อผู้ชาย

คนนี้

สติของกู้อานหยานยังคงมึนงงเล็กน้อย เงยหน้ามอง เขาหลับอยู่ข้างๆ ขนตา ยาวๆปกคลุมตา เช้าตรู่ ก็มีความเปราะ บางที่ทำให้ผู้หญิงสงสารอย่างบ้าคลั่ง

อื้อ เธอคิดว่าคุณชายใหญ่มู่ที่มีอำนาจ มหาศาลก็มีมุมที่เปราะบาง น่าทึ่งจริงๆ

แต่ท่าทางของเขาตอนนี้ กลับทำให้คน หัวใจเต้นแรงอย่างเจ็บปวด

ดวงตาของเขามีขอบตาคล้ำ ดูเหมือน ไม่ได้นอนมานานแล้ว

และ คางของเขา ตอหนวดที่ดำๆเขียวๆ ไม่มีความสะอาดเกลี้ยงเกลา เรียบร้อยเหมือนปกติโดยสิ้นเชิง

คุณชายใหญ่มู่ที่มีตอหนวด ไม่ว่าชีวิตที่ แล้ว หรือชีวิตนี้ ต่างเห็นเป็นครั้งแรก

วันปกติผู้ชายคนนี้เข้มงวดเรียบร้อยแค่ ไหน ทำไมเธอจะไม่รู้ ?

ตอนนี้ขอบตาคล้ำนี้กับตอหนวด ถึงแม้ เธอจะแกล้งทำเป็นใจแข็ง ก็อดไม่ได้จะ สงสาร

สองสามวันนี้ที่เธอหายไป เขาได้หา เธอตลอดใช่ไหม ?

เธอสามารถคาดหวังสักนิด ว่าเป็น เพราะเธอจริงๆได้ไหม ?

แต่เธอไม่รู้ ตัวเองจะยังคาดหวังอะไร พูดไปแล้ว ชีวิตนี้ไม่สามารถเสียใจ เหมือนชีวิตที่แล้วต่อได้อีก

“หลับพอแล้วเหรอ ? “จู่ๆชายหนุ่มก็ ยกมือขึ้น กุมมือเล็กๆของเธอไว้

เสียงของมู่บ้านเป่ยแหบมาก ชัดเจนว่า เป็นผลจากการปลดปล่อยเมื่อคืน

ตั้งแต่ที่กลับมาที่ห้องนี้ จนฟ้าใกล้สว่าง เขาแทบจะไม่ได้หยุดเลย !

ตอนเริม ช๊อทีไพเราะก็ช่วยเธอ บรรเทาฤทธิ์ยา แล้วต่อมาล่ะ ?

กู้อานหยานจําได้ดี ตัวเองขอความ เมตตาแล้ว เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอ

ตอนนี้ ดวงตาคู่นี้ที่จู่ๆมืดลงหมายความ ว่าอะไร ? เขายังจะกล้าคิด !

กู้อานหยานดิ้นรนอย่างตื่นตระหนก อยากเอามือออกมาจากฝ่ามือเขา

ผ่านไปหนึ่งคืน ยาที่ทำให้ทั้งตัวเธอ ไม่มีแรงหายไปแล้ว

ส่วนตอนนี้ทำไมยังคิดว่าแรงไม่มี ไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้เหรอ ?

เธอเหนื่อยจนสลบไป ทำไมเขายังดูมี ชีวิตชีวาแบบนี้ ? นอกจากขอบตาคล้ำกับตอหนวด ตรง ไหนผิดปกติไป ? แรงดีขนาดนี้ ยังมี เหตุผลอีกไหม !

“ฉัน ฉันยังนอนไม่พอ”เอามือดึงกลับมา ไม่ได้ เธอได้แค่ใช้มืออีกข้าง ดึงผ้าห่ม ขึ้นมาอย่างระวัง ห่มตัวเองไว้ดีๆ

แต่เธอลืมไป ทั้งตัวของเธอยังอยู่ใน อ้อมแขนของมู่บ้านเป่ย เธอยังนอนหนุน ที่แขนเขา อยากจะหลบ จะหลบที่ไหน ได้ ?

มู่จ้านเป่ยพลิกตัวเบาๆ แขนยาวแน่นๆ ทั้งสองสบตากัน ทันใดนั้นก็แนบชิดด้วย กันพอดี

“โอ๊ย ! ”

การสัมผัสที่ไม่เหมือนเดิม ทำให้กู้อาน หยาน ตกใจร้องออกมา อยากจะออกไป อย่างกระวนกระวาย

แต่แขนเขาก็อยู่ที่หลังเอวเธอ แค่เขา ไม่ปล่อยมือ เธอก็ไม่มีช่องทางหนีได้

“คุณชายใหญ่……..มือของอานหยาน ไว้ที่หน้าอกเขา

แค่สัมผัส ก็ชักคืนอย่างประหม่า

อุณหภูมิที่ตัวเขาสูงมาก จนน่าตกใจ !

ถ้าไม่ใช่เพราะประสบการณ์เมื่อคืน จึง เข้าใจร่างกายเขามากขึ้น กู้อานหยานจะ ต้องคิดว่า เขาป่วยตัวร้อนแน่

แต่ความเป็นจริง ตอนนี้เธอรู้ ตอนที่ ผู้ชายคนนี้ต้องการมีอารมณ์ อุณหภูมิจะ เป็นแบบนี้ !

แต่พวกเขา …..เดือดไปทั้งคืนแล้ว ตอนนี้ทําไมยังมีความคิดแบบนี้อีก ?

เธอจะเหนื่อยตายอยู่แล้วโอเคไหม ?

“คุณชายใหญ่มู่ ฟ้า ฟ้าสว่าง แล้ว ? “เธอพูดเตือนเบาๆ

เมื่อคืนเพราะปัญหาของตัวเอง เธอถูก วางยา จนทำให้เพ้อ และไปกอดเขาก่อน

แต่ตอนนี้ เธอตื่นมาแล้ว ความคาดไม่ ถึงนี้ รีบจบลงเถอะ !

“หอ ? “มู่บ้านเป่ยขมวดคิ้ว “ฟ้าสว่าง ก็ ไม่สามารถกอดผู้หญิงของผมนอนต่อได้ เหรอ ? ”

กู้อานหยานใจสั่น ! ……….ผู้หญิงของเขา ? เธอ เธอเธอ กลายเป็นผู้หญิงของเขา ตั้งแต่เมื่อไหร่ กัน ?

ใช่ ใช่ ที่แกล้งทำเป็นคู่หมั้นเรื่องนี้ ไหม ?

ใจของเธอว้าวุ่น คุณชายใหญ่มู่สมควร ตาย พูดออกมาได้ ทำให้หัวใจเธอปั่น ป่วนได้อย่างง่ายดาย

แบบนี้ ความรู้สึกที่น่าหงุดหงิด เหมือน จะอยากพยายามให้อารมณ์นิ่งลง มักจะ ถูกเขาควบคุมเสมอ

เธอไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ แต่ตอนนี้ ไม่มีอำนาจใดๆพอ

“คุณชายใหญ่มู่ เมื่อคืนก็แค่…..แค่เรื่อง คาดไม่ถึง ขอบคุณที่คุณช่วยฉัน แต่ ฉัน……..ควรจะลุกแล้ว”

เธอพยายามประคับประคองร่างเธอ ชายหนุ่มก็ดูจะไม่ทำให้เธอลำบาก ปล่อยแขนเธอออก

กู้อานหยานโล่งอก จะลุกขึ้น

เพิ่งลุกขึ้นได้ไม่เท่าไหร่อย่างคิดไม่ถึง แขนยาวๆของมู่จ้านเปียก็รัดแน่นขึ้น

อานหยานไม่ทันตั้งตัว เสียงดังบ ชน ไปที่ร่างของเขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ