บทที่ 94 ฉันอยากได้ ก็ต้องได้มา อย่างเปิดเผย

บทที่ 94 ฉันอยากได้ ก็ต้องได้มาอย่าง เปิดเผย

กู้อานหยานและมู่เทียนโย่วไปที่โรงแรม กันจริงๆ

แต่เธอแค่ไปกับมู่เทียนโย่วก่อน และ หยางอีกับซูเสี่ยวหมี่ก็จะไปถึงในภายหลัง

ไม่ใช่การแอบพบแบส่วนตัว อย่างที่คนอื่น สงสัย

“ จู่ๆเจ้าของห้องจะขอคืนห้องของคุณได้ ยังไง มันมากเกินไปนะ โดยไม่ได้แจ้งล่วง หน้าเลย!”

ซูเสี่ยวหมี่กำลังเก็บข้าวของของเธอ ใน مراء ขณะที่ไม่พอใจครั้งแล้วครั้งเล่า

“ ได้ยินมาว่าเจ้าของห้องมีบางอย่าง เกี่ยวข้องกับตระกูลเย่ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเย่ ฟางฟางก่อนหน้านี้ก็เป็นเช่นนี้ ไม่เป็นไร สำหรับคนที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เช่าห้องกับ เรา”

หยางอีไม่ได้คิดอะไรเลย เจ้าของห้องได้ คืนเงินมัดจำให้กับพวกเขาแล้ว และก็ลด ค่าเช่าให้อีกหนึ่งเดือน

ลองคิดดูแล้ว พวกเขาก็ได้กำไรอีกด้วย

แต่ การเข้าพักในโรงแรม…………

หยางอีมองไปที่สภาพแวดล้อมโดยรอบ จากนั้นมองไปที่กู้อานหยาน ด้วยความ กระวนกระวายใจเล็กน้อย อานหยาน โรงแรมนี้แพงมั้ย? พักวันละ เท่าไหร่?”

“ห้าร้อยกว่า”

“ห้าร้อยกว่า!” หยางอีร้องต่ำๆขึ้นมาทันที “ทําไมคุณไม่อาศัยอยู่ในโรงแรมราคาถูก กว่านี้ มีโรงแรมเล็กๆใกล้กับโรงเรียน มากมาย และราคาหนึ่งหรือสองร้อยก็ สามารถพักได้หนึ่งคืน”

“เทียนโย่วได้รับบาดเจ็บ จะอยู่ในสภาพที่ แวดล้อมที่ไม่ดีได้อย่างไร ถ้ามี แบคทีเรียติดเชื้อขึ้นมาจะทำอย่างไร?”

“ผมสบายดี” มู่เทียนโย่วยิ้มไม่เห็นด้วย : “มันเป็นแค่การบาดเจ็บเล็กน้อย”

“มันจะเป็นการบาดเจ็บเล็กน้อยได้ยังไง เกือบจะเห็นกระดูกแล้ว” ซูเสี่ยวหมี่อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น และรู้สึก กลัว เมื่อนึกถึงแผลมีดนั้นลึกแค่ไหน

ถ้ามีดเฉือนลงหนักกว่านี้ แขนของเทียน โย่วข้างนี้ยังจะอยู่หรือไม่?

คิดๆแล้วก็รู้สึกน่ากลัวจริงๆ!

“ฉันยังไม่ได้ขอบคุณคุณดีๆเลย” กู้อานห ยานมองไปที่เทียนโย่ว เช่นเดียวกับซูเสี่ยว หมี่ในขณะนี้ยังคงมีความหวาดกลัวอยู่

“ไม่มีอะไรจะต้องขอบคุณเลย” สิ่งที่มู่ เทียนโย่วไม่ชอบมากที่สุด ก็คือเธอกล่าว คำว่าขอบคุณกับตัวเอง

เขาเปลี่ยนเรื่อง : “หลังจากกลับไปเมื่อ ………… คุณชายใหญ่มู่ไม่ได้ทำอะไรคุณ ใช่ไหม?” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของกู้อานหยานก็ มืดลงเล็กน้อย และสัมผัสแห่งความเศร้า หมอง ก็กระพริบไปทั่วดวงตาของเธอ

แต่เธอก็ยิ้มและไม่สนใจ : “อันที่จริง ความสัมพันธ์ของฉันกับคุณชายใหญ่มู่นั้น ไม่สามารถพูดถึงได้ในหมู่เพื่อนธรรมดา พวกคุณก็รู้ มันเป็นเพียงการแต่งงานใน ครอบครัวเท่านั้น”

“เพราะฉะนั้น ไม่มีการทำร้ายหรือไม่ ทำร้ายอยู่ หลังจากที่เขากลับไปเขาก็หลับ ไปเอง และไม่สนใจฉันเลย”

ริมฝีปากบางของมู่เทียนโย่วขยับเล็กน้อย มีสิ่งที่เขาอยากจะพูด แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ ได้พูดอะไรสักคำ

คุณชายใหญ่มู่ปฏิบัติต่อเธอ โดยไม่ใช่แค่ เพียงแต่งงานแบบครอบครัวธรรมดาๆ เท่านั้น

เมื่อคืน ตอนที่คุณชายใหญ่มู่รีบมาช่วย เธอนั้น เขารู้สึกโล่งใจมาก ที่เห็นว่าเธอไม่ เป็นไรเลย

สำหรับคนอย่างคุณชายใหญ่มู่ที่ไม่ เปลี่ยนสีหน้าเลยแม้ดินถล่มอยู่ต่อหน้าเขา การแสดงความโล่งใจอย่างเห็นได้ชัดนี้ แสดงให้เห็นว่าเขารู้สึกประหม่าแค่ไหน ก่อนที่จะเห็น อานหยาน

คุณชายใหญ่………….ไม่ใช่ว่าเธอไม่สนใจ

เธอหรอกนะ เพียงแต่เด็กคนนี้ไม่ได้สังเกต เท่านั้น

“เอาล่ะ วันนี้คุณก็พักฟื้นอยู่ที่นี่ดีๆก่อน หยางอีกับฉันจะไปหาห้องพัก”

ซูเสี่ยวหมี่ผลักกู้อานหยานว่า “ไม่มีเรียน ตอนบ่าย อานหยาน หลังเลิกเรียนตอนเช้า อย่าลืมกลับมาดูแลเทียนโย่วนะ”

“ไม่มีปัญหา” กู้อานหยานให้ท่าทางด้วย มือว่าโอเคกับเธอ

ซูเสี่ยวหมี่และหยางอีหยิบกระเป๋าสตางค์ ของพวกเขาขึ้นมา และไม่กล้าล่าช้าเลย ออกจากโรงแรม และไปหาห้องพักทันที

กู้อานหยานดูเวลาในโทรศัพท์ แปดโมง

ครึ่ง

คลาสแรกได้เริ่มขึ้นแล้ว และตอนนี้เธอ สามารถกลับไปเรียนได้เพียงคลาสที่สอง แล้วเท่านั้น

“เทียนโย่ว…..……..

“คุณกลับไปเรียนเถอะ ผมก็ง่วงแล้ว เหมือนกัน ผมอยากนอนสักพัก” “โอเค คุณพักผ่อนให้ดีๆ อย่าออกไปไหน ตามใจหล่ะ รอฉันเลิกเรียนแล้ว ฉันจะซื้อ อาหารกลับมาให้คุณ”

เมื่อเห็นเขาพยักหน้า กู้อานหยานหยิบ กระเป๋าของเขาและจากไป รีบกลับไปที่ชั้น เรียนทันที

มู่เทียนโย่วมองไปที่ประตูที่ถูกเธอปิดลง ด้วยสายตาลึกๆ

เมื่อคืนนี้เด็กหญิงคนนี้ต้องโดนทำร้าย แน่ๆ แต่ต่อหน้าพวกเขา เธอไม่ได้พูดอะไร สักคำ

ช่วงนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะเปลี่ยนไปแล้ว จริงๆ กลายเป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ และฉลาด มากขึ้น

ราวกับว่า เธอเติบโตขึ้นมากในเวลาสั้นๆ แต่อายุของเธอ…………ครบสิบแปด อย่างชัดเจน

ก่อนหน้านี้มองไปที่เธอ ก็แค่รู้สึกสงสาร เท่านั้น

เมื่อมองไปที่เธอตอนนี้ ในหัวใจจะมีอา รมณ์แปลกๆเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว

ส่วนเรื่องอารมณ์นั้น พูดไม่ถูกว่าคือ อารมณ์แบบไหน และไม่อยากจะคิดลึก เข้าไป

ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ก็ดีมากพอแล้ว

มีการเคลื่อนไหวเล็กน้อยจากด้านนอก ทันใดนั้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง

มู่เทียนโย่วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า “เด็กผู้หญิงคนนี้ ยังหลงๆลืมๆอยู่เหมือน เดิม…….

คำพูดหยุดลงอย่างกะทันหัน เพราะ เห็น ได้ชัดว่ากู้อานหยานไม่ใช่คนที่เดินเข้ามา ในประตู

หลีเย่เปิดประตูห้อง และเดินไปข้างๆ ด้วย ความเคารพ จากนั้น ก็เข้ามาด้วยท่าทางที่ เย็นชาของมู่จ้านเป่ย

นี่เป็นครั้งแรกที่มู่เทียนโย่วได้ใกล้ชิดกับมู่ จ้านเป่ยเช่นนี้

แม้ว่าจะต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันในเมื่อ คืนนี้ เนื่องจากเป็นกลางคืน และไม่เห็น ใบหน้าของคุณชายใหญ่มู่อย่างชัดเจนเลย

ในตอนนี้เห็นแล้ว แม้แต่มู่เทียนโย่วยัง ต้องยอมรับว่า เมื่อมองไปที่เมืองเป่ยหลิง ทั้งหมดด้วยรูปร่างที่เหมือนคุณชายใหญ่ นั้น ก็กลัวว่าจะไม่มีใครดูดีไปกว่าเขาแล้ว

ไม่น่าแปลกใจเลย ทุกครั้งที่อานหยาน มองเขา มีความชื่นชมแฝงอยู่ลึกๆใน ดวงตาของเธอ

รูปลักษณ์และอารมณ์ของคุณชายใหญ่ สามารถทำให้ผู้หญิงคลั่งไคล้ได้อย่างง่าย ดายจริงๆ

แต่เขาไม่ใช่ผู้หญิง ดังนั้น แม้จะเผชิญ หน้ากับคุณชายใหญ่มู่ที่โดดเด่นเช่นนี้ ก็มี เพียงร่องรอยแห่งความชื่นชมเท่านั้น

น่าทึ่ง หรือแม้แต่ความชื่นชมนั้น ไม่มีอยู่

จริง

ม้เทียนโย่วนั่งบนเตียง และมองไปที่ทั้ง สองเดินเข้าประตูอย่างเย็นชา

หลีเย่นำเก้าอี้มาให้ แต่ ม่จ้านเป่ยเพียงแค่ ยืนอยู่ข้างเก้าอี้ และไม่ได้ตั้งใจจะนั่งเลย

“ไม่รู้ว่าคุณชายใหญ่มู่มาที่นี่ มีคำแนะนำ อะไรบ้าง?” สำหรับคนอย่างคุณชายใหญ่ นั้น เวลามีค่าสำหรับเขามาก

ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญ เขาคงจะไม่มาถึงที่ ด้วยตัวเอง

มู่เทียนโย่วเย้ยหยัน : “ไม่ใช่เพราะว่า มี คนรายงานให้กับคุณชายใหญ่มู่ และบอก ว่าผมกับอานหยานทำอะไรที่น่าอับอายอยู่ ในโรงแรมใช่ไหม?

เมื่อคืนที่ริมถนนด้านนอกแผงขายอาหาร มายบัคสีแบบเรียบง่ายคันนั้นหยุดอยู่เป็น เวลานาน

ชายคนนั้นจ้องมองไปที่กู้อานหยานอยู่ใน รถตลอดเวลา คนอื่นอาจไม่รู้ แต่เขามอง เห็นได้อย่างชัดเจน

“ ผู้หญิงของผม ถึงเธอจะทำอะไร ก็ไม่ใช่ ตาคุณ”

มู่จ้านเป่ยกล่าวอย่างเย็นชา ใบหน้าที่หล่อ เหลาราวกับภูเขาน้ำแข็ง ไม่มีการแสดง สีหน้าออกอะไรเพิ่มเติม

มีความคลุมเครือที่ไม่ชัดเจนในดวงตาขอ งมู่เทียนโย่ว และการมองในสายตาของมู่ จ้านเป่ย ก็ไม่สามารถเข้าใจได้

หลังจากสองวินาทีของการแข่งขันจ้อง มอง เขาพูดว่า : “อานหยาน เคยช่วยผมไว้ แม้ว่าจะให้ผมตายเพื่อเธอ ผมก็จะไม่ลังเล”

เขานั่งอยู่บนเตียง และคุณชายใหญ่มู่ก็ ยืนอยู่ข้างเก้าอี้ ออร่าของทั้งสอง ทำให้หลี เย่รู้สึกตัวเล็กในทันที นึกไม่ถึงว่า เด็กผู้ชายที่อายุเพียงยี่สิบปี สามารถต่อสู้กับคุณชายใหญ่ในออร่าได้

เด็กชายคนนี้ มีภูมิหลังอย่างไร?

“ แต่ผมจะไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายเธอ และผม จะไม่ทำให้เธอลำบากใจ”

มู่เทียนโย่วทักทายสายตาของมู่จ่านเป่ย โดยตรง : “ถ้าผมต้องการ ผมจะต้องได้มา อย่างเปิดเผย”

คำพูดเหล่านี้ ทำให้เรื่องนี้ชัดเจนมาก และไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการแอบหรือการ ขโมย

เว้นแต่ กู้อานหยานออกจากมู่บ้านเป่ย

“ ดีที่สุดคือ คุณตายใจไปก่อนดีกว่า” เขาจะไม่มีโอกาสนี้แน่นอน!

มู่บ้านเป่ยตะคอกอย่างเย็นชา หันหลัง และเดินออกไป

หลีเย่มองไปที่มู่เทียนโย่ว และพูดว่า “เด็กน้อยๆ…………

หลีเย่อกลืนหายไปด้วยสายตาเย็นชาของ เขาไอเบาๆ และเปลี่ยนชื่ออย่างรวดเร็ว : “คุณมู่ คนเมื่อคืนนี้ถูกจับได้แล้ว คุณชาย น้อยเชิญคุณไปด้วย”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ