บทที่ 92 งั้นก็ จะไม่พบพวกเขาตลอด

กาล

บทที่ 92 งั้นก็ จะไม่พบพวกเขาตลอดกาล

“เทียนโย่ว!”

กู้อานหยานลืมตาขึ้นทันใด และอยากจะ ลุกขึ้นนั่ง

ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังกดทับ ร่างกายของเธออยู่ และเธอก็ถูกกดกลับ ด้วยแรงนั้น ทันทีที่เธอลุกขึ้น

มันคือ……… แขนของผู้ชายคนหนึ่ง

แขนของเขากดทับบนร่างของเธออยู่ มือ ของเขาก็วางที่ที่หัวใจของเธอ

เมื่อเธอขยับเล็กน้อย ทำให้ฝ่ามือใหญ่ นั่น……..นิ้วทั้งห้านิ้วบีบแน่นขึ้นโดย จิตใต้สำนึก

“อ๊ะ!”กู้อานหยานผลักเขาอย่างแรงด้วย ความตกใจ

ผู้ชายขมวดคิ้ว และจ้องไปที่ใบหน้าแดง

ทันทีของเธอ

มองไปยังที่เพิ่งกำมือไปเมื่อกี้นี้ ไม่เพียง แต่ไม่หยุดมือ แต่ยังกดมันลงอีกครั้ง

“คุณชายใหญ่มู่! มือ.……………..

“ เมื่อกี้ เรียกชื่อใคร?” มู่ล้านเป่ยหรี่ตา และจับเธอด้วยฝ่ามือใหญ่อย่างเต็มมือ

การหายใจของกู้อานหยานยุ่งเหยิง และ ร่างกายขึ้นลงอยู่ตลอดเวลา จับข้อมือของเขาด้วยมือทั้งสอง พยายาม ที่จะละมือของเขาออกจากร่างกายตัวเอง

แต่ เขามีแรงมาก จนเธอไม่สามารถผลัก เขาขยับได้เลยสักนิด

“ไม่มี.………….”

“อืม?”

ฉันฝันว่าร่างกายของเทียน

โย่ว……….เต็มไปด้วยเลือด เพื่อช่วยฉันให้ รอดตัว”

เธอกัดริมฝีปาก หน้าแดงและพยายาม ผลักเขาออกไปอีกครั้ง แต่เธอก็ยังคงไร้ เรี่ยวแรงเหมือนเดิม

ผู้ชายกดทับลงด้วยร่างกาย และเธอก็ถูก ห่อหุ้มด้วยลมหายใจของเขา โดยไม่มีที่ให้ หลบหนี

ลมหายใจที่เย็นเฉียบ ราวกับตาดับแสดง ให้เธอเห็นความโกรธของเขาซ้ำแล้วซ้ำ เล่า

คู่หมั้นของเขา นอนกอดอยู่ในอ้อมกอด เขา แต่เรียกชื่อผู้ชายคนอื่น!

กู้อานหยานไม่สามารถบอกเขาได้ว่า ใน ชีวิตชาติก่อนของเธอเทียนโย่วไม่เพียงแต่ ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพื่อเธอ แต่ยังถูกกล่าว หาว่าพยายามจะข่มขืนกู้เวยจือ แต่ไม่ สำเร็จ

เขากั้นมีดให้เธออีกครั้งในเมื่อคืน

ตอนนี้ กู้อานหยานรู้สึกตื่นตระหนกเล็ก น้อย เส้นทางชีวิตชาติก่อนหน้านี้ของเธอ ถูกเบี่ยงเบน ในชีวิตนี้เธอกลัวมากว่าจะเกิด สิ่งที่เลวร้ายยิ่งขึ้น

แต่ มู่บ้านเป่ยไม่สามารถเข้าใจได้ ข้อมูล เดียวที่เขาจับได้คือ ผู้หญิงคนหนึ่งที่นอน อยู่บนเตียงเดียวกัน แต่มีความฝันที่แตก ต่างกับเขา!

“เขาได้รับบาดเจ็บเพื่อช่วยคุณ คุณก็จะใช้ ร่างกายชดเชยแทนหรือ?”

“คุณชายใหญ่มู่ คุณต้องมีเหตุผลนะ เขา กับฉันไม่มีอะไรเลยจริงๆ ………

“นั่นคือยังไม่ทันได้เกิดขึ้น มันไม่ใช่ว่าจะ ไม่เกิดขึ้น!”

ผู้ชายนั้นสงสัยอยู่ในใจ ลองคิดดูว่าผู้ชาย คนใดจะยอมรับได้ว่าผู้หญิงของตัวเองนอน อยู่ข้างๆ แต่กลับเรียกหาชื่อผู้ชายคนอื่น อยู่? “ไม่หรอก!” แต่กู้อานหยานก็รู้สึกผิดในใจ เล็กน้อย

สําหรับผู้ชายเช่นคุณชายใหญ่มู่ระดับสูง อย่างนี้ คําว่า”เทียนโย่ว”ของเธอนั้น ทําร้าย จิตใจของเขามากจริงๆ

แต่เธอไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น แต่คุณ ชายใหญ่ไม่เคยไว้ใจเธอมากนัก

ไม่เชื่อ ก็เป็นเรื่องที่คาดคิดไว้อยู่แล้ว

“ให้ฉันลุกขึ้น” สีหน้าของเธอมืดลง สายตาของเธอค่อยๆเย็นลง

ยังกล้าที่จะทำสีหน้าใส่ในอ้อมกอดเขา ต่อหน้าผู้ชายคนอื่น ก็ทําเช่นนี้หรือ?

ดีมาก! ทันใดนั้น มู่บ้านเป่ยก็โบกฝ่ามือใหญ่ให้

ก่อนที่กู้อานหยานจะเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ รู้สึกหนาวบนร่างกาย และเสื้อคลุมของเธอ ก็ถูกเขาฉีกออก

“คุณชายใหญ่มู่ คุณจะทำอะไร?” เธอ ตกใจมาก และกำลังจะรีบคว้าเสื้อของเธอ ไว้

แต่ขณะที่เธอยกมือขึ้น เธอก็ถูกมู่บ้านเป่ ยล็อคตัวไว้ และกดไว้บนเหนือหัว

เธอพยายามดิ้นรน และร่างกายที่อ่อนนุ่ม ของเธอก็เข้าใกล้ร่างแกร่งของเขามาก ขึ้น!

“ มู่บ้านเป่ย……..

เมื่อมองขึ้นไป ก็พบว่าใบหน้าของผู้ชาย นั้น อยู่ห่างจากตัวเองไม่ถึงนิ้ว

ลมหายใจของเขา รดลงบนใบหน้าของ เธอ เย็นเป็นพักๆ แต่ก็ร้อนเป็นพักๆอีก!

ลมหายใจที่ขัดแย้งกัน ทำให้เธอสั่น สะท้านไปหมด อย่างอดไม่ได้

“ผมเคยบอกว่า ในระหว่างสัญญา ผม สามารถให้อิสระกับคุณได้”

“ถ้าเป็นเช่นนี้ ทำไมคุณถึงจำกัดฉันซ้ำ แล้วซ้ำอีก?”

ฉันเคยบอกว่าจะให้อิสระแก่คุณร้อย เปอร์เซ็นหรือไม่?” มู่บ้านเป่ยหรี่ตาลง

กู้อานหยานรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่ข้อมือของ เธอ ทันทีในขณะที่เขาปิดฝ่ามือใหญ่เล็ก น้อย และกระชับนิ้วทั้งห้าของเขา เขามีแรงมาก! เพียงแค่จับโดยไม่ตั้งใจ ก็ ทิ้งรอยแดงสดไว้ที่ข้อมือของเธอ!

ผมเคยบอกว่า ให้คุณสามารถคบผู้ชาย คนอื่นได้ตามต้องการหรือไม่ อืม?”

กู้อานหยานกัดริมฝีปากของเธอ และจ้อง ไปที่เขา : “ฉันไม่ได้คบผู้ชายคนไหน 11

” แล้วผู้หญิงที่พิงไหล่เด็กที่ชื่อมู่เทียน โย่วเมื่อคืนนั้น คือใคร?”

ร่องรอยแห่งความประหลาดใจฉายผ่าน ดวงตาของเธอ เขารู้ได้อย่างไร?

หรือว่า เสียงเครื่องยนต์รถที่ได้ยินเมื่อคืน เป็นเรื่องจริง?

ตอนนั้น คุณชายใหญ่มู่อยู่รอบๆตัวเธอ P

แล้วจ้องมองเธออยู่หรือ?

มองไปที่ดวงตาของมู่บ้านเป่ยด้วยความ ประหลาดใจ กู้อานหยานก็รู้สึกผิด!

“ ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วหรือ?” เขาลด ศีรษะลง และประสานมือของเธอไว้ใต้ ฝ่ามือ

“ ไม่อยากให้ฉันพูดอะไรเหรอ ฉันเคย บอกแล้วว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน!

* งั้นก็อย่าเจอคนพวกนั้นอีก!”

“ไม่!” ทุกอย่างสามารถตกลงกันได้ แต่ใน เรื่องนี้ ไม่ได้อย่างแน่นอน!

ในโลกใบนี้ มีไม่กี่คนที่ปฏิบัติต่อเธอด้วย ความจริงใจ และสำหรับพวกเขานั้น ในชาติ ก่อน ยอมไม่เอาชีวิตและอนาคตได้ เพื่อ เธอคนนี้

เธอจะทิ้งพวกเขาไปไม่ได้โดยเด็ดขาด!

มู่ล้านเป่ยจ้องไปที่ดวงตาที่ดื้อรั้นของเธอ สีดวงตาของเขาเริ่มเย็นลงมากขึ้น

ไม่มีใครสามารถพูดว่า “ไม่” ได้อย่างเด็ด ขาด ต่อหน้ามู่บ้านเปีย

“เนื่องจากคุณไม่มีความจำที่ดีเช่นนี้ ผมก็ ไม่ถือสาที่จะใช้การกระทำ เพื่อเตือนให้คุณ รู้ว่า ตอนนี้ คุณเป็นผู้หญิงของใคร!”

ไม่ว่าในนามหรือในความเป็นจริง ก็ต้อง เป็นแค่ของเขามู่บ้านเป่ยคนเดียวเท่านั้น!

เว้นแต่ เขาจะริเริ่มที่จะยุติสัญญา ไม่ ต้องการเธอ!

“คุณชายใหญ่……… อ๊า!” จู่ๆเขาก็พลิก ร่างของเธอ แต่เมื่อเธอคิดได้ เธอก็ถูก ฝ่ามือใหญ่ของเขากดไว้

เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอถูกดึงไปที่เอว อย่างสมบูรณ์ เธอตื่นตระหนก และวิตก กังวล พยายามดิ้นรน แต่เธอไม่สามารถ กำจัดความแรงหนีบของเขาได้

“คุณชายใหญ่มู่ ฉันไม่ ฉันเป็นแค่เพื่อนกัน!” เทียนโย่วกับ

ชายที่อยู่ข้างหลังเขาไม่สนใจเธอ และใช้ นิ้วยาวรอบเอวของเธอ

กู้อานหยานตกใจไปชั่วขณะ ชุดนอนของ

ร่างกายที่ร้อนผ่าวของเขาปกคลุมลงมา และความร้อนที่เขมือบคนได้นั้น ทำให้ หญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างเขารู้สึกหวาดกลัวมาก “คุณชายใหญ่มู่ เทียนโย่วกับฉันไม่ใช่ ความสัมพันธ์แบบนั้นจริงๆ………..อย่าทำ แบบนี้! อย่า!”

มู่ล้านเป่ยไม่สนใจคำวิงวอนของเธอ ดวงตาของเขาที่ลุกโชนด้วยความโกรธ แสดงสีแดงเข้มออกมา

ความโกรธที่กลืนกินทุกสิ่ง เป็นเหมือนไฟ และน้ำแข็ง

ตัวเขาเองเป็นคนเย็นชามากพอที่จะทำให้ เลือดแข็งตัวได้

แต่ในตอนนี้เขาโกรธมาก ความร้อนที่ โกรธจนทำให้หญิงสาวที่อยู่ใต้ตัวเขาสั่น เทาไปหมด

ในที่สุด กู้อานหยานก็ตระหนักว่า แม้ว่า คุณชายใหญ่มู่จะดูอ่อนโยนในวันธรรมดา แต่ก็เพียงแค่ว่าเขายังไม่ได้โดนยั่วยุ

เมื่อก้าวเข้าเส้นจำกัด และละเมิดกฎของ เกม เขาอาจกลายเป็นชูร่าที่น่ากลัวได้ทันที

เช่นเดียวกับเมื่อคืน เขากรีดเลือดด้วยมีด เพียงคนเดียว

ในเกมของเขา เขาเป็นเจ้าแห่งทุกสิ่งทุก อย่าง และตัวเอง ก็เป็นเพียงตุ๊กตาที่น่า สงสารเท่านั้น

เมื่อเธอมีความประพฤติเรียบร้อยแล้ว คุณ ชายใหญ่มู่ก็สามารถดูแลเธอ และให้อ่อน หวานเล็กน้อย

หากเธอไม่เชื่อฟัง สิ่งที่รอเธออยู่คือพายุ รุนแรงที่เขามอบให้ ซึ่งเพียงพอที่จะ ทำลายพลังที่น่ากลัวทั้งหมด เธอกัดริมฝีปากของเธอ จับผ้าปูที่นอนที่ อยู่ใต้ร่างเธอแน่นๆ และปล่อยให้ผ้าเพียง ฝืนเดียวบนร่างกายของเธอถูกถอดออก

ในสายตาของเขา เธอบอบบางราวกับมด ตัวหนึ่ง

อธิบายแล้ว เขาไม่เชื่อ ใช่ เขาไม่เคยเชื่อ

ใจเธอเลย

การต่อต้าน ไม่มีผลต่อเขาเลยสักนิด!

ตราบเท่าที่เขาต้องการ ไม่ว่าเขาจะทำ อะไรกับเธอ เธอก็ไม่สามารถต้านทานได้ แม้ว่าเขาจะฆ่าเธอก็ตาม

ผู้ชายกดทับลงมา ลมหายใจหนักๆ

กู้อานหยานหลับตาลง และรอคอยพายุที่ กำลังจะมาถึง ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย ดึงเกลียดจน แน่นๆ เธอกลัว แม้กระทั่งจะตกใจมากๆ

แต่เมื่อรู้ว่าไม่มีความสามารถใดๆที่จะ ต้านทานได้ ก็ค่อนข้างจะทนได้มากกว่าที จะประนีประนอม

เป็นเรื่องยากสำหรับเธอ ที่จะทิ้งเด็กที่ชื่อ มู่เทียนโย่วหรือ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ