บทที่ 77 หากอยู่ต่อ เขาอาจจะโมโห

ถ้าหากว่าเขาเข้าใจผิดแล้ว

กู้อานหยานกล่าวอย่างราบเรียบว่า “ไม่ใช่ เพียงแค่รู้สึกว่า

เขา…คุ้นเคยมาก”

“คุ้นเคยมากแค่ไหนหรือ? ” ตอนเวลาที่ผู้ชายงอนขึ้นมา จน กระทั่งดูเหมือนเด็กที่ไม่ค่อยมีเหตุผลเล็กน้อย!

“ ฉันเพียงแค่จําคนผิดแล้ว วันหลังไม่เป็นแล้วล่ะ ดีไหม?”

กู้อานหยานรู้ว่าเขาดื่มมากเกินไปแล้วจริงๆ เพียงแค่กับคุณ ชายใหญ่มู่คนนี้หลังจากดื่มมากไปแล้วก็มีนิสัยแบบเด็กๆนิด หนึ่ง ยังไม่ค่อยชิน

“ฉันพยุงคุณกลับไปพักผ่อนก่อน ข้างนอกลมแรง ดื่มเหล้าแล้ว ตากลม เป็นหวัดง่าย”

เขาไม่ได้พูดอะไร กู้อานหยานลองพยุงเขาดู มู่จ้านเป่ยถึง ขนาดไม่ได้ปฏิเสธ

ในที่สุด เธอก็พยุงเขาลุกขึ้นมาจนได้ แต่ว่า ความสูงของคุณชายใหญ่มู่ทำให้เธอตะลึงงันอีกครั้ง

หนึ่ง!

ทั้งๆที่รู้ว่าความสูงใกล้จะถึงร้อยเก้าสิบเซนติเมตร แต่ยาม ปกติล้วนมองจากระยะไกล มองแล้วแค่รู้สึกว่าสัดส่วนของหุ่น สมบูรณ์จนเลอะเทอะไปหมด

เดินไปใกล้แล้วจริงรู้สึกได้อย่างลึกซึ้งว่า ความสูงนี้ต่อเธอมา กล่าวแล้วช่างหายนะจริงๆเลย

ยืนอยู่ข้างกายเขา ตนเองเพียงสูงถึงแค่ไหล่เขา ไม่น่าล่ะยาม ปกติคุยกับเขารู้สึกเมื่อยๆคอ ที่แท้ สูงขนาดนี้จริงๆ

เติบโตสูงขนาดนี้ก็ยังไม่เป็นไร หนักเช่นนี้ หมายถึงอะไรหรือ?

น้ำหนักครึ่งหนึ่งทับอยู่บนกายเธอ กู้อานหยานขาอ่อนอย่างฉับ พลัน เกือบจะกลิ้งอยู่บนพื้นด้วยกันกับเขา

“คุณชายใหญ่ดู่ คุณ…คุณพยุงตัวเองสักหน่อยได้ไหม?”

กายรับน้ำหนักเยอะเกินไป แม้แต่พูดก็เกือบจะไม่มีแรง กู้อานห ยานกัดริมฝีปากไว้ กว่าจะยืนนิ่งขึ้นมาได้

แต่ว่าก็ได้แค่ยืนนั่งเท่านั้นแล้ว จะเดินไปข้างหน้า ย่อมเป็นไป ไม่ได้เลย

“คุณชายใหญ่….

เขาไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย กลับทับไปบนตัวเธออีก

ถ้าหากว่าไม่ใช่กลิ่นแอลกอฮอล์แรงเช่นนี้ กู้อานหยานจะต้อง สงสัยแน่นอน นี่น่ะคือความตั้งใจอย่างแน่นอน!

หนักมากจริงๆ ทับจนเธอเกือบจะหายใจไม่ออกแล้ว

“หลีเย่ หลีเย่!

หลีเย่ก็อยู่ในบริเวณนี้จริงๆ ได้ยินเสียงเรียกของกู้อานหยาน พุ่งออกมาทันที

“คุณผู้หญิง มีอะไรจะให้รับใช้หรือ?”

“ยังจะถามอีก? ฉันใกล้จะไม่ไหวแล้ว ! ” กู้อานหยานเกือบจะด่า คนแล้ว ไม่ได้เห็นว่าเธอจะพยุงไม่ไหวใกล้จะล้มลงไปแล้วล่ะ หรือ?

หลีเย่กลับมีความลังเลเล็กน้อย ในที่สุดก็อยู่ในความลังเลหลัง จากสองวินาที เดินเข้ามาเลย คุณชายใหญ่ ฉันมาพยุงคุณ”

คุณชายใหญ่ไม่ได้พูดอะไร นี่หมายความว่าไม่ได้ปฏิเสธใช่

ไหม?

คุณผู้หญิงคือไม่รู้ แต่หลีเย่อยู่ข้างคุณชายใหญ่นานเช่นนี้ ยัง จะไม่เข้าใจความเคยชินของคุณชายใหญ่หรือ?

เขาไม่ต้องการคนมาพยุงตนเองเลย!

แต่กล่าวกลับมาอีกว่า คุณผู้หญิงพยุงเขาก็ไม่ได้เป็นอะไร ตัว เองไปช่วยหน่อย น่าจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก

หลีเย่โล่งใจหน่อย เดินไปข้างกายมู่จ้านเป่ย จะไปดึงแขนของ

เขา

แต่ก็อยู่ตอนที่นิ้วยาวของเขาสัมผัสถึงแขนของมู่บ้านเป่ย ผู้ชายที่ตาปิดครึ่งหนึ่งไปแล้วคนนั้นตาโตทันที ยกเท้าเตะเขา ออกไป

ตุ้ม เสียงหนึ่ง หลีเย่ไปชนเสาหินข้างหน้าโดยตรง ถ้าไม่ใช่ตัวเองไหวพริบเร็วตอนที่ใกล้จะชนแล้วป้องหน้าไว้ คราวนี้จะต้องชนจนหัวแตกเลือดไหลแล้วแน่นอน

หลีเย่รู้สึกว่าตนเองได้รับความไม่เป็นธรรมมากเกินไปแล้ว

จริงๆ

เขาก็รู้! คุณชายใหญ่ก็คือไม่ชอบให้คนเตะต้องเขา!

กู้อานหยานก็มองจนตกตะลึงอ้าปากค้าง เธอรู้ว่าคุณชายใหญ่ มู่ไม่ชอบถูกผู้หญิงเตะต้อง แต่เธอไม่รู้ว่า ที่แท้เขากับผู้ชายก็ยัง ต่อต้านเช่นนี้

ร่างกายของเขา คนทั่วไปคงเตะต้องไม่ได้จริงๆ

แต่ว่า ตอนนี้ตนเองพยุงเขาอยู่ เขาทำไมไม่ได้ยกเท้าเตะเธอ ลอยไปเหรอ?

ถ้าหากว่าเหมือนเมื่อกี้เตะหลีเย่เช่นนั้น ยกเท้าเตะตัวเธอ….

กู้อานหยานรู้สึกขนลุกขึ้นมา ถ้าหากว่าเท่านั้นที่เตะคือเธอ ตอนนี้เธอจะต้องนอนเป็นศพอยู่บนพื้นแล้วอย่างแน่นอน ลุกขึ้น มาไม่ไหวแล้ว

เธอไม่มีฝีมือดีเช่นอย่างหลีเย่ “อันนั้น คุณชายใหญ่มู่ คุณ…อย่าเตะฉัน ถ้ามิฉะนั้นฉันก็โยน คุณทิ้งอยู่บนพื้น ไม่สนใจคุณแล้ว

คำพูดบางคำพูดต้องพูดให้ชัดเจนก่อน ถ้าไม่เช่นนั้นจะได้รับ บาดเจ็บแล้ว คุณชายใหญ่มู่น่าจะแม้แต่ยาค่ารักษาล้วนไม่ยอม ให้เธอเบิก

มู่จ้านเป่ยไม่ได้พูดอะไรเช่นเดิม เขาก็คือคนที่ไม่ชอบพูดคน หนึ่ง ตอนเวลาที่ไม่อยากจะพูด คุณจะกล่อมเขาเอ่ยปากยังไง ล้วนไม่ได้

แต่ว่า เขาไม่ได้ผลักกู้อานหยานออกไป กลับเป็นว่าหัวยังลงไป หมอบอยู่บนกายของเธอโดยตรง

กู้อานหยานหยุดหายใจ รู้สึกถึงว่าบนกายเหมือนถูกภูเขาใหญ่ ลูกหนึ่งทับไว้อย่างฉับพลัน ทับจนเธอใกล้จะเป็นลมแล้ว

หลีเย่…”เธอหายใจแรงๆ เพราะพบเห็นว่าถ้าหากไม่ใช้แรง แล้วก็ แม้แต่อากาศล้วนสูบเข้าไม่ได้

หลีเย่เฝ้าไว้อยู่ที่ข้างๆ ป้องกันเหตุบังเอิญที่เธอพยุงไม่ไหวล้ม

ลงมา

แต่ว่า จะให้เขาพยุงคุณชายใหญ่ นั่นเป็นเรื่องที่อยากช่วยก็ ช่วยไม่ได้จริงๆ “คุณผู้หญิง ห้องพักว่างเจียงเก๋อ ห่างจากที่นี่ก็ไม่ค่อยไกลนะ ถ้าไม่…ถ้าไม่คุณผู้หญิงคุณลองดู…

“คุณ….ไปตายไกลๆหน่อย!” กู้อานหยานกัดฟันไว้ พยายามยืน ให้นิ่ง

เธอหอบอยู่ กว่าจะก้าวออกไปหนึ่งก้าว แต่ว่า ยากมากจริงๆ

“คุณชายใหญ่…คุณช่วยเดินดีๆสักก้าวหน่อยได้ไหม?”

เมื่อกี้ดูสภาพคงยังไม่ได้เมามาก ตอนนี้ แม้กระทั่งเดินก็เดินไม่ ไหวแล้ว

ถ้าไม่ใช่เข้าใจมู่บ้านเป่ยคนนี้ได้มาก รู้ว่าเขาจะไม่ล้อเล่นเช่น นี้มาก่อน เธอย่อมสงสัยว่า เขากำลังกลั่นแกล้งตัวฉันเองอยู่ แน่นอน

“เช่นนี้ ฉันให้คนขับรถพาเที่ยวคันหนึ่งมา” เวลานี้หลีเย่จึงนึก ขึ้นมาได้ แท้จริงแล้วสามารถหาคนมาช่วยได้แล้วจริงๆ

กู้อานหยานยังกัดริมฝีปากอยู่ พยายามเดินก้าวไปข้างหน้า เรื่อยๆ

หลังจากหลีเย่โทรเสร็จแล้ว ติดตามอยู่ข้างๆพวกเขาทันที ก็ กลัวว่าคุณชายใหญ่ชนหน้าชนหลัง รอหลังจากตื่นขึ้นมาวันที่ สอง ไม่ถลึกหนังเขาจึงเป็นเรื่องแปลก!

รถพาเที่ยวจอดอยู่นอกศาลา กู้อานหยานทุ่มแรงมหาศาล ใน ที่สุดจึงพยุงเขาขึ้นรถไปแล้ว

จากนั้น รถพาเที่ยวกันนี้ขับออกจากสวนไป ขับไปที่หน้าประตู ของห้องพักว่างเจียงเก๋อโดยตรง

ครั้งนี้มู่บ้านเป่ยเหมือนเชื่อฟังสักหน่อย อยู่ภายใต้การพยุงของ กู้อานหยาน หนึ่งก้าวหนึ่งก้าวเดินเข้าไปห้องโถงใหญ่

หลีเย่ให้คนตระเตรียมห้องรับแขกหนึ่งห้องที่ชั้นหนึ่งทันที ให้ พวกเขาเข้าไป

สภาพตอนนี้ของคุณชายใหญ่ จะขึ้นชั้นสองเกรงว่าคงไม่ง่าย

“ตกลงว่าเขาเดินไปถึงใต้ศาลายังไงหรือ?” ในที่สุดก็ทําให้มู่ จ้านเป่ยนอนอยู่บนเตียงแล้ว กู้อานหยานหอบไปหลายคํา จึงมี โอกาสซักถาม

“ คุณชายใหญ่คืนนี้ถูกมอมเหล้ามากเกินไป ตอนที่เดินออกจาก ตึกจัดงานเลี้ยงก็คออ่อนแล้ว เดิมทีก็คิดว่าอาศัยตอนที่ตนเองยัง มีสติอยู่ กลับไปห้องพักว่างเจียงเก่อก่อน

เหล้าสิ่งนี้ก็คือเป็นเช่นนี้ คุณรู้สึกว่าตอนที่เริ่มวิงเวียนแล้ว สุดท้ายก็รีบหาสถานที่ที่สบายๆที่หนึ่งนอนลงไปพักผ่อน

เพราะว่าคุณจะพบเห็นอย่างรวดเร็วว่า ผลสะท้อนของ แอลกอฮอล์น่ากลัวมาก อาจจะเพียงแค่กะพริบตา คุณแม้แต่ เดินก็เดินไม่ไหวแล้ว

“ แต่นึกไม่ถึงว่า หลังจากคุณชายใหญ่ออกมาแล้ว ก็มองเห็น คุณผู้หญิง”

“ เขาทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองก็จะเมาในเร็วๆนั้น ยังตามฉันมาทำไม หรือ?”

กู้อานหยานไม่เข้าใจ คิดอยากจะหาเธอล่ะก็ ให้หลีเย่โทรหา เธอก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ?

“คำถามนี้ ฉันคิดว่ามีเพียงแค่คุณชายใหญ่ตัวเขาเองจึง สามารถให้คำตอบคุณได้

หลีเย่เกาหัว เรื่องของคุณชายใหญ่ทำ เธอมีสิทธิมาสงสัยซัก ถามตั้งแต่เมื่อไหร่หรือ?

กู้อานหยานถอนหายใจหนึ่งครั้ง จนใจหลายส่วนกล่าวว่า “ช่าง เถอะ คุณดูแลเขาให้ดีๆ

เธอถอดรองเท้าของมู่บ้านเป่ยออก แล้วลุกขึ้นมา “คุณผู้หญิง คุณ คุณไปไม่ได้นะ!” หลีเย่ว้าวุ่นแล้ว

จะให้เขาดูแลคุณชายใหญ่ นี่ไม่ใช่ไปหาที่ตายหรือ?

รอเดี่ยวคุณชายใหญ่ถ้าไม่พอใจก็ให้เขามาหนึ่งหมัดโดยตรง ยังจะให้คนมีชีวิตอยู่หรือไม่?

“เขาไม่ชอบให้ฉันอยู่ต่อ” ชาติก่อนก็ไม่ใช่ไม่เคยลองทำมานะ

ชาติก่อน คุณชายใหญ่มู่เมาเหล้า ตัวฉันเองอยากจะดูแลเขา ผลสุดท้ายโยนทิ้งออกไปโดยตรง

หลังจากสามเดือนเต็มๆ ไม่อนุญาตให้เธอเข้าใกล้ห้องของเขา แม้แต่ครึ่งก้าว

ลองคิดดูสิ คุณชายใหญ่มู่เกลียดตัวฉันมากขนาดไหน!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ