บทที่ 76 เป็นความสัมพันธ์อะไรกับเขา

นั่งกินข้าวด้วยกันกับคุณท่านหญิง นี้เป็นเรื่องที่เป็นเกียรติ อย่างยิ่ง

ซูหยานไม่เคยได้ลอง คุณหนูทั้งสองของตระกูลมู่ก็ไม่เคยได้ ลอง ตอนนี้ ถึงขนาดให้ไอ้ขี้เหร่กู้อานหยานคนนี้นั่งอยู่โต๊ะพวก ผู้ชายโน้นโดยตรง

นายท่านใหญ่มู่และคุณท่านหญิงล้วนอยู่ที่นี้ ไม่มีใครกล้าพูด อะไร แต่ว่า ในใจไม่มีคนไหนซูฮก

ข้าวมื้อนั้นกู้อานหยานกลับกินอย่างดีมาก พวกผู้ชายล้วนดื่ม เหล้าอยู่ มีเพียงแค่เธอกับคุณท่านหญิงเสพสุขอาหารรสเลิศอยู่ จริงๆ

คุณท่านหญิงดูแลเธออย่างดี หนึ่งเฒ่าหนึ่งสาวหญิงทั้งสองอยู่ ระหว่างกลุ่มพวกผู้ชาย

หลังทานอาหารเสร็จ กู้อานหยานกับคนรับใช้ส่งคุณท่านหญิง กลับไปพักผ่อนที่ห้องด้วยกัน

เพราะว่าได้คุยเป็นเพื่อนกับคุณท่านหญิงสักพัก เมื่อกลับถึง บ้าน ก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว ห้องจัดงานเลี้ยงฝั่งโน้น คนที่ควรไปก็ไปหมดแล้ว

เธอเพียงแค่นึกไม่ถึงว่า แม้กระทั่งอยู่ระหว่างทางกลับบ้าน มอง เห็นมู่เฟิงจิ่นเดินอยู่ถนนเล็กๆในป่าคนเดียว

ไม่พูดไม่ได้ ตระกูลมู่ใหญ่มากจริงๆ ใหญ่จนไม่น่าเชื่อ

จากบ้านหลักถึงตึกจัดงานเลี้ยง ตรงกลางต้องเดินผ่านทางเดิน ยาวๆที่มีต้นไม้ปกคลุมหนาแน่น

ทางเดินสองข้างล้วนเป็นต้นหญ้าศาลาดอกไม้ มองไปไกลๆ มู่เฟิงจิ่นก็ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ที่อยู่หลังศาลา

ร่างเงานั้นยืนรับลม แสงพระจันทร์ทำให้เงาของเขาลากยาวๆ อยู่บนพื้น แม้กระทั่งมีความเงียบเหงาบางส่วน

เฟิงจิ่นไม่ชอบคุยกับใครมาโดยตลอด โดยเฉพาะเป็นผู้หญิง

ชาติก่อน มู่บ้านเป่ยต่อเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ว่า เฟิงจิ่น เหมือนกับคุณย่า กลับดีต่อเธอเป็นพิเศษ

เขาเลือดเต็มตัวนอนอยู่ในอกของตัวฉันเองฉากนั้น วนเวียนอยู่ ในสมองโดยตลอด สลัดไม่ออก เพียงแค่คิด หัวใจของกู้อานหยานก็เช่นดั่งถูกมีดแทง แน่นขึ้น เป็นระยะๆ ทรมานเป็นระยะๆ

เธอเดินไปถึงข้างหลังเขา ที่ที่ห่างไกลจากเขาไม่ถึงห้าก้าวโดย ไม่รู้ตัว

“เฟิงจิ่น….

ในมือมู่เฟิงจิ่นถือสิ่งของอะไรไว้ ได้ยินคำพูด หันหน้ามองเธอ หนึ่งที สายตาเย็นชาเล็กน้อย

“ในเวลายามนี้ คุณไม่อยู่ข้างพี่ใหญ่ มาที่นี่ทำอะไรหรือ?

เขาทิ้งใบไม้ในมือ หมุนตัวก็จากไป

กู้อานหยานล้วนไม่ได้ถูกภายนอกที่เย็นชาของเขา ทำให้ตกใจ ถอยแม้แต่นิด ชาติก่อนเขาก็เป็นเช่นนี้ เริ่มแรกคือเกลียดเธอ เหลือเกิน

แต่ว่าต่อมา ก็ค่อยๆเปลี่ยนมุมมองต่อเธอแล้ว หลังจากนั้น กลายเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอที่อยู่ในตระกูลมู่

เฟิงจิ่นในตอนนี้ ก็คือเฟิงจิ่นที่เพิ่งรู้จักใหม่ๆ ที่จริงแล้ว เกลียดเธอก็ดี อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน หลังๆก็จะไม่ เกิดโศกนาฏกรรมฉากนั้น เฟิงจิ่นก็จะไม่ตายตั้งแต่ยังหนุ่ม

กู้อานหยานถอนหายใจหนึ่งคำ จ้องมองข้างๆของเขา ก็จ้อง มองเงียบเช่นนี้ และไม่ได้พูด

มู่เฟิงจิ่นเดินผ่านข้างๆเธอ กู้อานหยานกลับอยู่ในเวลานั้น มอง เห็นใบไม้ตกอยู่บนไหล่

โดยสัญชาตญาณ อยากจะช่วยเขาเก็บใบไม้ออก

มู่เฟิงจิ่นเกร็งทั้งตัว ก้าวเท้าหลบไปเลย

“ฉันเพียงแค่…อ่า!” วันนี้เธอจะต้องดวงตกโชคไม่ดีแน่นอน ทำไมอยู่ตอนที่จะก้าวเท้า ไม่ทันระวังเตะเท้าตนเองล่ะ?

จากนั้น กายเธอเสียสมดุล ล้มลงไปทางมู่เฟิงจิ่นโดยตรง

นัยน์ตามู่เฟิงจิ่นล้วนรังเกียจ สลับเท้าหลบหนี

กู้อานหยานไม่มีที่พิงแม้แต่นิด จนกระทั่งหมอบล้มอยู่บนพื้น ล้มดั่งสุนัขหน้าทิ่มปักโคลน

ช่างขายหน้า! แต่ว่า ฟ้าดูเหมือนกําลังกลั่นแกล้งเธออยู่!

ตนเองก็ยังสามารถทำให้ตนเองหกล้มได้ เยี่ยมมากจริงๆนะ

ขอโทษ…อยากจะกล่าวขอโทษ มู่เฟิงจิ่นกลับเดินไปไกลแล้ว

กู้อานหยานนั่งอยู่บนพื้น ถอนหายใจยาวๆหนึ่งครั้ง

มีเหนื่อยเล็กน้อย และมีจนปัญญาเล็กน้อย เฟิงจั่นย่อมคิดว่า เธอตั้งใจจะโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดของเขาอย่างแน่นอน รังเกียจเธอยิ่งมากกว่าเดิมอีกแล้วล่ะ

โอเคล่ะ อย่าใกล้กับเธอ ชาติก่อน คนที่ใกล้กับเธอล้วนจบไม่ดี

ชาตินี้ในเมื่อก็ยังไม่ได้เริ่มต้น นั่น ก็ไม่ควรเริ่มต่อไป!

เธอจ้องมองทิศทางที่มู่เฟิงจิ่นจากไป จนถึงร่างเงาของเขาหาย ไปในความมืดสายตาก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนกลับได้เป็นนาน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จนถึงเธอได้รู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ จึงมีสติกลับมา หันหน้าทันที ใต้ศาลา ผู้ชายนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว เหลือบตาจ้องมองเธอ

เขาพิงเสาหินไว้ ขาที่เรียวยาววางอยู่บนเก้าอี้

ขายาวหนึ่งข้างวางเรียบ ขาอีกหนึ่งข้างงอขึ้น ท่าทีที่เกลียด กับ เขาในยามปกติที่เข้มงวดเย็นชาไม่เหมือนกันมาก

คุณชายใหญ่มู่ เขานั่งอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่หรือ?

คือเพิ่งมา หรือว่านั่งอยู่นานแล้วล่ะ?

ดูสภาพเช่นนี้ ความหมายข้างหลังเป็นไปได้มากกว่า

กู้อานหยานลุกขึ้นจากพื้น ตบฝุ่นที่อยู่บนกาย เดินเข้าไปกล่าว ว่า “คุณชายใหญ่ตู่”

มู่จ้านเป่ยไม่ได้เอ่ยอะไร บนกายยังเป็นกลิ่นที่เย็นชาทั้งตัว เหมือนเดิม

แต่ว่า คุณชายใหญ่มู่ในคืนนี้ เหมือนแขวนไว้ด้วยกลิ่นเหล้า

กู้อานหยานเดินเข้าไปใกล้อีกนิด ก็สามารถได้กลิ่นแอลกอฮอล์ เข้มข้นอย่างชัดเจน คืนนี้แม้ว่าเป็นงานเลี้ยงตระกูลของตระกูลมู่ แต่แท้จริงแล้ว สาเหตุหลักก็คือเพื่อฉลองคู่หมั้นคู่นี้ที่เพิ่งหมั้น

ดังนั้น ทั้งคืน ไม่เพียงแค่คนในโต๊ะตนเอง บังคับให้ดื่ม คนใน โต๊ะอื่นก็เข้ามาดื่มคารวะโดยตลอด

คุณชายใหญ่มู่ตกลงว่าดื่มไปแล้วเท่าไหร่ กู้อานหยานล้วนนับ

ไม่ถูกแล้ว

แค่รู้ว่า ต้องเยอะมากแน่นอน

“หลีเย่ล่ะ? ” เธอคิดว่าหลีเย่จะพยุงเขากลับไปพักผ่อนที่ห้อง พักว่างเจียงเก๋อ ทำไมตอนนี้ กลับอยู่ที่นี่คนเดียวหรือ?

มู่จ้านเป่ยไม่เอ่ยอะไรเช่นเดิม สายตาตกอยู่ที่ทิศทางที่เมื่อกี้ มู่เฟิงจิ่นจากไป ริมฝีปากบางๆอยู่ในแสงจันทร์ความเย็นชายิ่ง ชัดเจนขึ้น

กู้อานหยานก็หันหน้าไปมองโดยสัญชาตญาณ เฟิงจิ่นเดินไป ไกลแล้ว เขามองอะไรหรือ?

หรือว่าคือเมื่อกี้….

“ ฉันไม่ได้โยนตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดของเขา!” การเข้าใจผิด นี้ ดูเหมือนใหญ่ไปหน่อยแล้ว “เมื่อกี้คืออุบัติเหตุ แต่ว่า เธอรีบอธิบายกับเขาเช่นนี้ทําไมหรือ?

ถ้าหากว่าจำไม่ผิด อยู่ในข้อตกลงของทั้งสองพูดอย่างชัดเจน แล้วว่า ต่างคนต่างมีชีวิตของตนเอง ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน

ในที่สุดมู่บ้านเป่ยก็มอมเธอหนึ่งที สายตาที่เคร่งขรึม สายตาที่ เย็นชา ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องของเขาอะไรเลย

“คุณชายใหญ่มู่ คุณดื่มเหล้าไปไม่น้อย ข้างนอกลมแรง กลับ ไปพักผ่อนก่อนเถอะ”

เขายังไม่เอ่ยอะไรอีกเช่นกัน อีกทั้ง อารมณ์ไม่หวั่นไหวไปด้วย

คนนี้ตกลงดื่มไปแล้วเท่าไหร่หรือ? ดื่มขึ้นมาแล้วเต็มไปด้วย กลิ่นเหล้า เขาคนเดียวคือเดินมาได้อย่างไรหรือ?

กู้อานหยานเดินเข้าไป อยากจะยื่นมือจับหน้าผากเขา

มือเพิ่งยื่นออกไป กลับถูกเขาจับไว้

มู่จ้านเป่ยเพียงแค่ดึงเบาๆ กู้อานหยานแม้ตกกะใจร้องก็ยัง ไม่ทัน ทั้งตัวก็ล้มลงไปบนกายของเขา “คุณชายใหญ่….. กู้อานหยานมือสองข้างตกอยู่บนอกของเขา พยายามทำให้กายของตนเองยืดขึ้นมา

ไม่เหมือนกันกับแต่ก่อนคือ มู่บ้านเป่ยไม่ได้ทำอะไรกับเธอเลย

กู้อานหยานนั่งขึ้นมาอย่างง่ายได้ แต่ว่า เธอเหมือนได้พบเห็น ปัญหาเล็กน้อยของคุณชายใหญ่มู่

อุณหภูมิของเขาทําไมสูงเช่นนี้ล่ะ? สูงจนเวอร์เกินไปหน่อย แล้ว!

อยากจะยื่นมือจับหน้าผากของเขาดู กลับถูกเขาล็อกมือไว้เป็น ครั้งที่สอง

“คุณชายใหญ่มู่ อุณหภูมิของคุณไม่ค่อยปกติ ให้ฉันดูหน่อยสิ”

อุณหภูมิสูงเช่นนี้ คือเพราะว่าเรื่องแอลกอฮอล์หรือไม่สบาย แล้วล่ะ?

สายตาลึก ของมู่จ้านเป่ยล็อกไว้อยู่บนใบหน้าของเธอ ไม่รู้ว่า มองไปนานเท่าไหร่ จนกระทั่งจู่ๆก็สะบัดมือของเธอออกไป

เขานั่งขึ้นมา ลงจากเก้าอี้ยาว รูปร่างสูงใหญ่เซไปเล็กน้อย กู้ อานหยานตกใจจนรีบไปพยุงไว้ คุณชายใหญ่มู่คืนนี้ดื่มมากไปแล้วจริงๆ ถ้ามิฉะนั้น ทำไมแม้แต่ นั่งก็นั่งไม่นิ่ง

ตกลงว่าเมื่อกี้มา ได้ยังไงหรือ? ตอนที่เธอมา เห็นได้ชัดว่าใต้ ศาลาไม่มีคน

คุณชายใหญ่มู่ ฉันพยุงคุณ…”

“คุณกับเฟิงจิ่นมีความสัมพันธ์อะไรหรือ? ” จู่ๆเขาก็ล็อกมือเธอ ไว้อย่างรุนแรง คิ้วดั่งกระบี่ขมวดแน่นกล่าวว่า “คุณอยากยั่วยวน เขาหรือ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ