บทที่ 422 หรือว่า พวกเขาคือพวกเดียวกัน?
บทที่ 422 หรือว่า พวกเขาคือพวกเดียวกัน?
“ให้พวกเขาออกไป! “กู้อานหยานพูดเสียงดังอย่างเยือกเย็น
เพื่อชีวิตเล็กๆของตัวเอง กู้เวยจือได้แต่ทำตาม : “ออกไป ออกไปให้หมด! ห้ามใครเข้ามาทั้งนั้น!
พวกอันธพาลเห็นสถานการณ์ ได้แต่ถอยไปทีละนิดๆ
ถึงพวกเขาจะไม่ใช่คนของกู้เวยจือ แต่ ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ยังมี ประโยชน์ จะเกิดเรื่องใดๆไม่ได้
ถ้าเกิดเรื่อง แผนที่ตามมา ก็ยากที่จะใช้
กู้อานหยานจี้กู้เวยจือ ให้เดินไปที่รถตลอดทาง
คนพวกนั้นกลัวความปลอดภัยของกู้เวยจือ ได้แต่ตามอยู่ ไกลๆ ไม่กล้าเข้าใกล้
ในที่สุด กู้อานหยานก็กลับไปที่ข้างรถตัวเอง
ตอนที่จะเปิดประตูรถนั้นเอง จู่ๆใบหน้ากู้เวยจือก็หม่นลง ยก ศอกขึ้นไปที่ท้องของกู้อานหยาน
พอรู้สึกถึงการโจมตีของเธอ ใจของกู้อานหยานก็ตื่นตระหนก ยื่นมือออกไปบังข้อศอกเธอโดยไม่รู้ตัว
ในท้องเธอมีลูก ครั้งนี้ จะต้องไม่ให้ใครทั้งนั้นมาทำร้ายลูก ของเธอ!
ถ้าไม่ใช่ว่ากู้อานหยานมือไวตาไว หลบได้ทัน การโจมตีที่ หนักหน่วงของกูเวยจิอนี้ จะต้องไปที่ท้องเธอแน่
เสียงดังขึ้นมา มีดที่มือกู้อานหยานหล่นไปที่พื้น
กู้เวยจือถือโอกาสนี้ รีบหนีไป
“จับเธอไว้! ฆ่าเธอ! “เห็นกู้อานหยานเปิดประตูขึ้นไป กู้ เวยจิอก็ตะโกนออกมา: “ใครกล้าเธอได้ ฉันให้หนึ่งล้าน!
หนึ่งล้าน! นั่นเอาไปใช้ได้นานมากแค่ไหนเชียว?
ภายใต้รางวัลที่หนักจะต้องมีคนที่กล้าหาญ พวกเขารีบขึ้นรถ ไป เหยียบคันเร่งตามกู้อานหยานไป
เทคนิคขับรถของกู้อานหยานธรรมดามาก ไม่ได้รับการฝึก
มาโดยเฉพาะ
แป๊บเดียว รถสองคันนั้นก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆจากกระจกมอง
หลัง
สถานที่นี้ ไปยังท่าเรือที่ทิ้งร้าง เวลาเที่ยงคืน แน่นอนว่าไม่มี
รถผ่านมาได้
หมายความว่า จะไม่มีคนมาช่วย เธอได้แต่พึ่งตัวเอง!
กู้อานหยานกำพวงมาลัยแน่น ออกแรงเหยียบคันเร่ง
แต่ รถหรูของตระกูลกู้ ประสิทธิภาพดีมาก
รถข้างหลัง ตามไม่ทัน
กู้อานหยานมองจากกระจกมองหลัง มองเห็นพวกเขาถูกตาม
ทิ้งอยู่ไกลๆ จึงโล่งอก
พอหันไปมองข้างหน้า จู่ๆ แสงหนึ่งก็เข้ามา!
ทางตรงข้ามนั้น จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งเข้ามา!
เธอได้แต่ตกใจ ที่จริงแล้ว รถทั้งสองคันอยู่คนละเลนส์ ไม่มี ทางชนกันได้
แต่ กู้อานหยานที่ตกใจกลับมือสั่นตื่นตระหนกจนเสียการ ควบคุมพวงมาลัย
หลังจากที่รู้ว่าตัวเองผิดพลาด เธอก็รีบจับพวงมาลัยอีกครั้ง
เท้าก็ตกใจ เหยียบเบรกทันที
เสียงดังกึก รถหยุดลง ในหัวเธอมีเสียงดังขึ้นมา ชนไปที่พวง มาลัย
ตอนที่รถคันนั้นจอดอยู่ข้างเธอ ตะลึงจนอ้าปากค้าง
ผู้หญิงขับรถ ไม่น่าเชื่อถือมากขนาดนี้เชียว?
“คุณชายใหญ่มู่ คุณพาผมมาที่นี่ จะทำอะไรกันแน่?
ชายชราเดินไปที่ด้านหลังมู่จ้านเป่ย คนที่ช่วงนี้ทำให้ใครๆ ต่างไม่รู้จะทำยังไงคนนั้นก็คือ คุณท่านตระกูลกู้
เขามาที่เกาะ สองวันแล้ว วันนี้เป็นวันจันทร์
เวลา ผ่านไปไวมาก!
เขาอยากกลับไป แต่ มู่ล้านเป่ยช่วยเขามาที่นี่อย่างเดียว แต่ กลับไม่พูดถึงเรื่องที่จะส่งเขากลับ
ส่วนเขา ไม่มีโทรศัพท์ อุปกรณ์สื่อสารทั้งหมดก็ใช้งานไม่ได้
ไม่มีทางติดต่อกับใครได้!
เขาเซ็นใบโอนหุ้นไป ตอนนี้ กู้เวยจือจะเอาใบโอนของเขาไป ทำอะไรกันแน่?
มู่บ้านเปียกับเวยจีอคือพวกเดียวกันหรือไม่ คุณท่านก็หมด หนทางที่จะถาม
เพราะว่า ถึงถามไป อีกฝ่ายไม่สารภาพ ก็หมดหนทาง
แต่ลึกๆนั้น จากการตัดสินของเขา คุณท่านคิดว่า ความเป็น ไปได้ที่มู่บ้านเป่ยกับกู้เวยจือจะเป็นพวกเดียวกัน ไม่มาก
แต่ เขาให้เธออยู่ที่นี่ตลอด หมายความว่าไงกันแน่?
“คุณชายใหญ่..………
“สี่สิบกว่าปีก่อน คุณได้รู้จักหญิงสาวคนหนึ่งที่ชื่ออิงจื่อใช่
ไหม? ”
“คุณ……พูดอะไร? ”
อิงจื่อ! สองคํานี้เป็นเหมือนปีศาจ ที่แป๊บเดียว ก็สําลักจนคุณ ท่านขาอ่อน เกือบจะยืนไม่อยู่
มู่จ้านเป่ยจ้องสีหน้าเขาที่เปลี่ยนไปอย่างมาก คำถามนี้ ไม่ จําเป็นต้องถามมากจริงๆด้วย
“งั้นคุณควรจะรู้ว่า อิงจื่อ ก็คือคุณท่านหญิงคนแรกของปูผม ก็คือย่าสุดที่รักของผม คุณท่านหญิงคนก่อนของตระกูลมู่”
“คุณชายใหญ่มู่ คุณจะพูดอะไรกันแน่? “
คุณท่านกู้ถอยไปสองก้าวอย่างไม่รู้ตัว มองสายตาของเขา จากช็อก จนตอนนี้มีความป้องกันตัว
“ผมเจอรูปใบหนึ่ง ก่อนวันที่ย่าผมจะเกิดเรื่อง คุณ”
มู่จ้านเป่ยที่เดินอยู่ข้างหน้าจู่ๆก็หันมา สายตาที่เยือกเย็น
ลือกไว้ที่หน้าเขา
“ตอนนั้น คุณอยู่กับเธอ งั้นคุณท่านกู้บอกผมได้ไหม คุณทำ อะไรย่าผมกันแน่? ทำไม คุณถึงได้ปรากฏตัวในสถานที่ที่เธอ เกิดเรื่อง อยู่กับเธอ? ”
“ผม…”
มู่จ้านเป่ยถือว่ามีความอดทนมาก รอคำพูดของเขาตลอด
แต่ สุดท้ายคุณท่านกู้ กลับไม่พูดออกมาสักค่า
“เหอะ”สุดท้าย คุณชายใหญ่มู่ก็หมุนตัว เดินที่ชายหาด
คุณท่านตามเขาไป อย่างร้อนใจ : “คุณชายใหญ่มู่ ไม่ว่า ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น นั่นก็คือปัญหาของผมเอง ขอร้องให้คุณ ได้โปรดเข้าใจคนของตระกูลกู้ด้วย”
“เรื่องนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับลูกสาวของผม และก็หลานสาวของ ผม คุณชายใหญ่…..
“แต่เรื่องนี้ เกี่ยวข้องอย่างมากกับทายาทของตระกูลมู่”
มู่บ้านเป่ยหยุดลง แต่ไม่ได้หันไปมองเธอ
“พวกเขาบางคน เสียแม่ไป บางคน เกิดมาก็ไม่มีย่า”
เขารู้สึกต่อคุณท่านหญิง อาจจะไม่มีความรู้สึกผูกพันนัก แต่ นั่นคือคุณท่านหญิงของตระกูลมู่ คือย่าของเขา!
บางความรู้สึก เกิดมาก็มีแล้ว นั่นคือความสัมพันธ์ทางสาย
เลือด!
“คุณชายใหญ่มู่ อย่าทำร้ายครอบครัว……
“คำนี้ คุณเก็บไว้พูดกับคนของตระกูลมู่พวกเราเถอะ”
มู่บ้านเป่ยออกไปแล้วจริงๆ เรือสปีดโบ้ทอยู่ที่ชายหาด ถ้า พวกเขาอยากไป ก็ไปได้เหมือนกัน
แต่ ไม่มีใครรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่ประสบกับการขับเรือไม่ได้ใน ครั้งที่แล้ว ตอนนี้คุณท่านเลยไม่กล้าผลีผลามมากนักกับเรือส ปีดโบ้ทแบบนี้
มากไปกว่านั้น สภาพร่างกาย เหมือนจะไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ
เขารับลมทะเล จึงไอออกมาสองที
ที่ชายหาดด้านหน้า กู้ชิงเหลียนกำลังมองหา
เห็นคุณท่านอยู่ที่ริมทะเลคนเดียว กู้ชิงเหลียนก็อึดอัด รีบ
เดินเข้ามา
“พ่อ ทําไมพ่ออยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ? มู่จ้านเป่ยล่ะ? เขายังอยู่ที่
เกาะไหม? “
“ไปแล้ว”คุณท่านมองไปทางทะเล
กู้ชิงเหลียนมองตามสายตาเขาไป ก็ยังเห็นอยู่ไกลๆ เรือสปีด โบ้ทลำหนึ่งลอยอยู่ไกลๆบนท้องทะเล
เขาไปแล้ว พวกเขาจะทําไง?
“พ่อ เมื่อกี้เขาอยู่กับพ่อเหรอ? เขาพูดอะไรกับพ่อ? ทำไมเขาต้องช่วยพวกเราด้วย แต่กลับทิ้งพวกเราไว้ที่นี่อีกแล้ว? ” พวกเขาอยู่นี่สักครึ่งเดือน ก็ไม่หิวตาย! แต่ ทําไมคุณชายใหญ่มู่พาพวกเขามาสถานที่แบบนี้? วันนี้คือวันจันทร์ กู้เวยถือเอาหนังสือโอนหุ้นของคุณท่าน…… “หรือว่า เขากับกู้เวยจือคือพวกเดียวกัน? ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
