บทที่ 387 ไอ้หยา หน้าตาเหมือนกันไม่มีผิด
บทที่ 387 ไอ้หยา หน้าตาเหมือนกันไม่มีผิด
ในจังหวะที่คุณท่านพุ่งตัวออกมาจากในรถแล้วรีบเดินเข้ามา ฉินอี้ก็สังเกตเห็นถึงคนแก่สองคนนี้แล้ว
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขามองออกว่าคือคุณท่านของตระกูลกู้ และพ่อบ้านเก่าแก่แล้ว เขาคงเข้ามาขัดขวางพวกเขาไม่ให้ เข้าใกล้กู้อานหยานแล้ว
ยังไงซะ พุ่งเข้ามาไวขนาดนี้ก็ทำให้รู้สึกน่าตกใจจริงๆ
ถึงแม้เขาจะไม่ชอบกู้อานหยาน แต่คุณชายใหญ่ออกคำสั่ง ให้ปกป้องดูแลเธอ
ไม่ชอบแค่ไหนก็ต้องรักษาความปลอดภัยของเธอ
กู้อานหยานโดนคนแก่ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างกะทันหัน เขย่าตัวจนรู้สึกปวดหัว
หลังจากที่มองเห็นอีกฝ่ายอย่างชัดเจนแล้ว แววตาของเธอก็ เป็นประกายขึ้น อยู่ๆเธอก็ดีใจขึ้นมา
“คุณปู่กู้ ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”
“คำถามนี้ น่าจะเป็นฉันที่ควรถามคุณก่อนรึเปล่า?” คุณท่านกู้กุมมือของเธอเอาไว้แน่นๆ
“พวกเขาไม่ใช่บอกรึไงว่าคุณต้องสอบเลยมาไม่ได้?”
พวกเขา น่าจะหมายถึงพ่อแม่ของกู้เวยจือแน่ๆ
กู้อานหยานหรี่ตาลง กู้หมิงห้าวมาแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่ เย่สุ่ยชิง?
เย่สุ่ยชิงที่หลบมานานขนาดนั้น ในที่สุดก็กล้าโผล่หน้าออก มาแล้วงั้นหรอ?
แต่เธออยู่เคียงข้างมู่บ้านเป่ยมานานขนาดนี้ เธอเริ่มเรียนรู้ที่ จะไม่หุนหันพลันแล่นจนเกินไป
ในตอนนั้น เป็นเพราะความหุนหันพลันแล่นเลยทำร้ายตัวเธอ เอง อีกทั้งยังเกือบจะทำร้ายเห้อหลิงจืออีกด้วย
ในตอนนี้ ต่อให้เย่สุ่ยซิงปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเธอ เธอก็จะไม่ สูญเสียการควบคุมตัวเองอีก
“พ่อกับน้าซิงมากันหมดเลยมั้ย?” กู้อานหยานเก็บความตกใจ เอาไว้ จากนั้นยิ้มให้กับคุณท่านกู้
คุณท่านกู้รู้สึกสงสัยเล็กน้อย “คุณเรียกเธอว่าน้าซิง?”
“ไม่อย่างนั้น..…
“คุณหนูหยวนหยวน ไอ้หยา! ใช่คุณจริงๆ! สายตาของคุณ ท่านดีมากจริงๆ! ตะกี้ลุงติงยังมองไม่เห็นชัดเจนเลย”
ในที่สุดพ่อบ้านลุงตึงก็วิ่งมาอยู่ตรงหน้าพวกเขา เขาวิ่งจน หอบหายใจไม่ทัน
สําหรับบอดี้การ์ดของพวกเขาแล้ว ยังคงเฝ้าดูแลอยู่ตลอด เวลา
เมื่อมองเห็นฉินอี้ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากด้านหลังของกู้อานหยาน มาก ทุกคนล้วนแต่หลีกเลี่ยงการปะทะจึงไม่ได้เข้าใกล้มาก นัก
ระหว่างบอดี้การ์ดกับบอดี้การ์ดมักจะมีบรรยากาศของการ
ปะทะอยู่
ไม่สามารถเข้าไปใกล้ อยู่ห่างๆกันหน่อยก็ดี
ยังไงซะ ไม่มีบรรยากาศของอันตรายอะไร
โดนพ่อบ้านลุงติงเข้ามาขัดจังหวะ เมื่อตะกี้ตัวเองต้องการจะ พูดอะไร อยู่ๆคุณท่านกู้ก็ลืมไปหมด
เขายังคงกุมมือของกู้อานหยานแน่น เขารู้สึกดีใจและตื้นตีนอย่างบอกไม่ถูก
“ตอนที่พวกเขาบอกว่าคุณไม่ว่างมา คุณรู้มั้ยว่าปู่รู้สึกผิดหวัง มากแค่ไหน นี่คุณจะเซอร์ไพรส์ปู่ใช่มั้ย?”
กู้อานหยานครุ่นคิดอยู่ในใจ สุดท้ายเธอจึงพยักหน้าตอบ
“ฉันยังอยากจะเซอร์ไพรส์พี่สาวเหมือนกัน ดังนั้นคุณปู่จะ รับปากฉันได้มั้ยว่าจะไม่ให้ทุกคนรู้เรื่องที่ฉันมา?”
“ได้แน่นอน!” ขอแค่เธอมาก็พอ อย่างอื่นอะไรก็ไม่สำคัญ
คุณท่านเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงต้องรอคอยที่อยากจะเจอ เด็กคนนี้อีกถึงเพียงนี้
บางทีอาจจะเป็นเพราะ เธอคือน้องสาวของเวยจือ รักใครสัก คนหนึ่งก็ต้องรักทั้งหมดของเขา เขาเองก็เห็นว่าเธอคือหลาน สาวคนหนึ่งของตัวเองไปซะแล้ว
สรุปแล้ว เมื่อเห็นหน้าเธอก็รู้สึกมีความสุข ดีใจสุดๆ
“ใช่แล้ว คุณมาตั้งแต่เมื่อไร สอบเสร็จแล้วหรอ?”
“เมื่อวานก็สอบเสร็จแล้ว วันนี้ตอนเช้าจึงเดินทางมาที่นี่ ตอนนี้ ฉันพักอยู่ในโรงแรม”
“พักโรงแรม? แบบนั้นได้ยังไง? ต้องกลับบ้านไปกับปู่ อยู่ข้าง กไม่ดีเลยสักนิด ไม่ปลอดภัยด้วย” นอก
ให้เธอไปพักอยู่ในโรงแรม คุณท่านรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แต่ตอนนี้ กู้อานหยานไม่อยากให้กู้เวยจือรู้เรื่องที่ตัวเองมา
สิ่งสําคัญที่สุดคือ ครั้งนี้เย่สุ่ยซิงก็มา
ถ้าหากว่าอยู่ในตระกูลกู้ จะต้องพบเจอกับพวกเขาแน่นอน
“คุณปู่ ฉันอยากจะเซอร์ไพรส์พวกเขา ถ้าคุณจะให้ฉันไปอยู่ ในตระกูลกู้แล้วมันจะไปมีความหมายอะไรล่ะ?”
เธอจับมือของคุณท่านกู้แล้วค่อยๆดึงมือออกมา
“คุณปู่ อย่าเปิดเผยเรื่องฉันนะ ไม่งั้นวันหลังฉันจะไม่สนใจ
คุณแล้ว”
เมื่อตะกี้กู้อานหยานเรียกเขาว่าคุณปู่กู้ คุณท่านรู้สึกว่ามัน เหมือนกับขาดอะไรไป ใจหายอย่างบอกไม่ถูก
ตอนนี้ เธอเรียกเขาว่าคุณปู่ ความรู้สึกต่างๆมันก็กลับมาทั้งหมด
คุณท่านจะต้านทานการออดอ้อนจากเด็กคนนี้ได้ยังไงกัน?ไม่ทันไรก็ยอมใจอ่อนให้แล้ว!
“โอเคโอเค พักโรงแรมก็ได้ แต่ต้องมาพักในโรงแรมตระกูลกู้ ของพวกเรา!”
คนในครอบครัวตัวเอง ไม่ควรจะพักอยู่ข้างนอก มันไม่ ปลอดภัยแค่ไหน
“คุณปู่ ครั้งนี้ฉันมากับคุณชายใหญ่มู่ มันจะไม่ปลอดภัยได้ ยังไง?”
เธอหันหน้าแล้วชี้ไปที่ฉินอี้ “คุณดูสิ บอดี้การ์ดก็อยู่ มันจะ อันตรายได้ยังไง?”
เธอก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น ใครจะมาทำอะไรกับเด็กโดย
ไม่มีเหตุผล?
พ่อบ้านลุงติงก็ยิ้มแล้วพูด “คุณท่าน ไม่ต้องเครียดนะ คุณ ชายใหญ่มู่จะต้องจัดการทุกอย่างเป็นอย่างดีแน่ๆ”
คุณท่านเหลือบไปมองฉินอี้ก็ยังรู้สึกไม่วางใจอยู่ดี
เขาเข้ามาใกล้กู้อานหยานแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ “ห ยานหยาน ตกลงคุณกับคุณชายใหญ่มู่เกี่ยวข้องเป็นอะไรกัน แน่?”
ก่อนหน้านี้เวยจ๊อบอกว่าเธอไปช่วยงานที่ตระกูลมู่ แต่ตอนนี้ คุณชายใหญ่มู่พาเธอออกไปข้างนอกด้วยกัน อีกทั้งยังให้บอดี้ การ์ดตามมาปกป้องเธออีกด้วย
เธอเป็นเพียงแค่คนช่วยงานชั่วคราวเท่านั้น แต่ทำไมกลับพูด อะไรไม่ออก
“เพราะว่าพี่สาวกับเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันไง!”
กู้อานหยานไม่อยากโกหกเขา แต่ความสัมพันธ์ของตัวเอ งกับมู่จ้านเป่ย ถ้าพูดออกมาจะทำให้เขารู้สึกกังวลใจ
ความสัมพันธ์ที่น่าอับอายเช่นนี้ จะพูดไปทำไม?
“คุณปู่ ทำไมวันนี้คุณถึงออกมาข้างนอกล่ะ? ไม่ต้องกลับไป ทำงานที่บริษัทหรอ? คุณปู่จะต้องลักไก่แน่ๆเลย
เธอเปลี่ยนหัวข้อที่คุยกันอย่างเนียบเนียน คุณท่านยังตอบ สนองอะไรไม่ทัน เขาจึงถูกกลืนเข้าไปในบทสนทนาใหม่ทันที
“ปู่อายุเยอะแล้ว ตอนนี้ไม่ค่อยยุ่งเรื่องที่บริษัทแล้ว”
“งั้นคุณชายใหญ่ก็เป็นคนจัดการทุกอย่างใช่มั้ย?” เธอถาม
คุณท่านกู้พยักหน้า “คราวหลังคุณก็เหมือนกับเวยจือ เรียกเขาว่าลูกพี่ใหญ่”
“โอเค”
ขอแค่ไม่พูดถึงเรื่องของเธอกับมู่บ้านเป่ย อะไรมันก็ดีทั้งนั้น
คุณท่านจูงมือของ อานหยาน “คุณพึ่งจะมาถึงหลิงโจวสินะ ปู่พาคุณเดินให้ทั่ว ดีมั้ย?”
วันนี้ที่ออกมา เดิมทีอยากจะมาหาซื้อของขวัญพิเศษให้กับ เวยจ๊อ รอให้ถึงงานเลี้ยงวันนั้นค่อยเอาไปให้เธอด้วยตัวเอง
นึกไม่ถึงว่าจะเจอกู้อานหยานที่นี่
สำหรับเรื่องของขวัญของกู้เวยจือ เหมือนกับว่าเขาได้ลืมมัน
ไปชั่วคราว
กู้อานหยานหันหน้าไปมองฉินอี้ ฉินอี้พูด “คุณชายใหญ่ไม่ได้
จำกัดพฤติกรรมของคุณหนู”
ขอแค่ อย่าคิดจะหนีเขาไป
กู้อานหยานรู้สึกดีใจ เธอรีบพยักหน้าให้กับคุณท่าน
อยู่ด้วยกันกับคุณปู่กู้ เธอก็รู้สึกดีใจเช่นกัน ก็เหมือนกับช่วง แรกๆที่เธอกับคุณท่านหญิงตระกูลมู่อยู่ด้วยกันอย่างนั้น
คุณท่านจูงมือของกู้อานหยาน ในจังหวะที่กำลังจะพาเธอเดิน เล่น อยู่ๆก็มีคนแก่อายุหกสิบกว่าๆคนหนึ่งเดินเข้ามาหา
“เหล่ากู้ ไอ้หยา ใช่คุณจริงๆด้วย”
“เหล่าหยาง คุณก็มาช็อปปิ้งหรอ ช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้?”
เพื่อนที่รู้จักกันมาหลายปี ตอนนี้ต่างเกษียณออกมากันหมด แล้ว
ปล่อยให้คนหนุ่มสาวอยู่ด้านหน้าสู่ชีวิตต่อไป พวกเขาต่างใช้ ชีวิตวัยเกษียณแล้วออกมาเดินเล่นก็เป็นเรื่องปกติ
เหล่าหยางเห็นคุณท่านกู้จูงมือกับกู้อานหยาน รอยยิ้มที่ออก มาจากทางสายตาค่อยๆมีเพิ่มมากขึ้น
“คนนี้คือหลานสาวที่คุณพึ่งจะตามหาเจองั้นหรอ? ไอ้หยา หน้าตาเหมือนคุณไม่มีผิด คุณดูนี่สิแววตาแบบนี้ โหงวเฮ้ง แบบนี้!”
“หน้าตาเหมือนกับฉันจริงๆใช่มั้ย?” คุณท่านกู้รู้สึกดีใจเป็น อย่างมาก
ถึงแม้ว่ากู้อานหยานจะไม่ใช่หลานสาวแท้ๆของเขา แต่ถ้า บอกว่าพวกเขาหน้าตาเหมือนกัน เขาก็ดีใจเป็นอย่างมาก!
พ่อบ้านลุงติงได้ยินที่คุยกัน เขาจึงเดินอ้อมไปอยู่ด้านหน้า ของทั้งสอง เขามองซ้ายมองขวาไปมา ทันใดนั้นเขาก็เบิก ดวงตาโตขึ้นมา
“พอมาดูแบบนี้ หยานหยานกับคุณท่านของพวกเราหน้าตา คล้ายกันจริงๆด้วย! เหมือนมากๆ!”
โหงวเฮ้งของคุณท่านเป็นเพราะอายุมากแล้วเลยย่นเล็กน้อย แต่พวกเขารู้จักคุณท่านมาหลายสิบปีแล้ว
หน้าตาของกู้อานหยานในตอนนี้ ความดูดีที่ออกมาจาก ใบหน้านั้น ช่างเหมือนกับคุณท่านตอนสมัยที่ยังเป็นหนุ่มจริงๆ
คนที่ไม่รู้ต่างก็นึกว่าพวกเขาทั้งสองคือปู่หลานที่แท้จริง!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
