บทที่ 364 ก็แค่สาวใช้คนหนึ่งเท่านั้น

บทที่ 364 ก็แค่สาวใช้คนหนึ่งเท่านั้น

มู่จ้านเป่ยไม่ได้เอ่ยจำเพาะเจาะจงว่าเป็นใคร แต่ตรงนี้ คนที่ ถูกเรียกว่ายัยตัวเล็กได้ ดูเหมือนจะมีแค่สองคน

กู้อานหยานอายุยังน้อย อายุสิบแปด สำหรับมู่บ้านเป่ยที่อายุ

ยี่สิบเจ็ดแล้ว ยังเด็กมากแน่นอน

กู้เวยจือแม้จะแก่กว่ากู้อานหยาน แต่ก็แก่กว่ากันไม่มาก

ยัยตัวเล็กที่ว่านี้ น่าจะหมายถึงหล่อน

แน่นอนว่าคุณท่านกู้กับกู้จิ้งหย่วน ไม่รู้ว่ามู่บ้านเป่ยเรียกใคร อาจจะ มีเพียงคนที่ถูกเรียกเท่านั้นที่รู้ตัว

กู้อานหยานบีบมือแน่น หวังว่าคำที่เรียกออกมาโดยไม่เอ่ย ชื่อนี้ จะไม่ได้เรียกตนเอง

แต่เมื่อคืนเขา เรียกเธอแบบนั้นตลอด

ทำเป็นตัวเองไม่มีตัวตนได้มั้ย

ถูกเขาทรมานมาเกือบทั้งคืน ตอนนี้ เห็นเขาก็เข่าอ่อนแล้ว

กู้เวยจือเองก็ไม่รู้ว่าเขาเรียกใคร ในเมื่อ คุณชายใหญ่ไม่เคยเรียกตนเองแบบนี้มาก่อน

แต่กู้อานหยานไม่มีท่าทีอะไรเลยแม้แต่น้อย!

หล่อนไม่มีท่าทีอะไร งั้นก็แสดงว่า กู้อานหยานเองก็ไม่แน่ใจ ว่าเรียกเธอหรือเปล่า อย่างนั้น

กู้เวยจื๊อรออีกสองวินาที กู้อานหยานก็ยังไม่มีท่าทีอะไร

หล่อนแอบดีใจ รีบจะตามขึ้นทันที

นังกู้อานหยาน ไม่ยอมแสดงตัว

ครั้งนี้ ก็ถือว่าคนที่คุณชายใหญ่มู่เรียกคือหล่อน เพราะเธอ ดื้อรั้น น่ารังเกียจ

“จ้านเป่ย ฉันไป”

มู่บ้านเป่ยหยุดชะงักลง หันกลับมา ทำให้คำพูดของกี้เวยจือ กลืนลงคอไป

หลังจากนั้น ก็พูดอะไรไม่ออกสักคำ

สายตาของเขาไม่ได้มองมาที่หล่อน เห็นชัดว่าเขามองไปที่กู้ อานหยาน!
นังคนนี้ ไม่มีท่าทีอะไรแม้แต่น้อย จงใจคิดจะท้าทายความ

อดทนของเขา

มู่จ้านเป่ยหยีตามอง “จะให้ผมแบกคุณขึ้นไปมั้ย

กู้อานหยานถอนหายใจออกมา ไม่ค่อยเต็มใจ เดินไปจาก ด้านหลังคุณท่านนัก

คุณท่านกู้กับคุณชายกู้ต่างอยู่ที่นี่ ไอ้บ้านี่ ไม่ไว้หน้ากันบ้าง เลย

ไม่รู้บ้างเหรอว่าแบบนี้ เธอจะลำบากใจมั้ย

“ฉัน ช่วงนี้ช่วยงานบ้านอยู่ที่นี่ค่ะ”

กู้อานหยานหาข้ออ้าง ยิ้มแห้งๆให้คุณท่านกู้ จากนั้น ก็เดินไป ทางมู่บ้านเป่ย

เวลานี้มู่จ้านเป่ยถึงละสายตาไป เดินขึ้นข้างบน

เด็กสาวเดินตามไปด้านหลังเขาอย่างน่าสงสาร ไม่รู้ทำไมขา ของเธอ เวลาเดินเหมือนไม่คล่องแคล่ว

ดังนั้น จึงเดินไม่เร็วพอ ตามเขาไปอย่างเหนื่อยหอบ

ห้องรับแขก ชั้นล่าง ก็เงียบลงไปทันที
ความรู้สึกเป็นแบบ ที่มองหน้ากันไปมองหน้ากันมา

สุดท้ายหลีเย่ กระแอมออกมา ดึงความสนใจของทุกคน

“อย่างนั้น คุณท่านกู้ ทานอาหารก่อนเถอะครับ” หลีเย่เชิญ อย่างนอบน้อม

คุณท่านกู้ยังคงจ้องมองที่บันได สายตายังไม่เบนกลับมา

หยานหยานมาช่วยงานบ้านที่นี่…. จริงเหรอ

แต่ว่า เวยจืออยู่ที่นี่ กลับเห็นชัดว่าอยู่ในฐานะคุณหนู….

“เรื่องนั้น เธอบอกว่าอยากจะทำเป็นประสบการณ์ชีวิต ดังนั้น หนูก็เลยให้เป็นสาวใช้อยู่ที่นี่ ลองสัมผัสดูสักนิดนะค่ะ”

กู้เวยจ๋อหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว จึงได้แต่พูดตามน้ำไป

หล่อนไม่ยอมรับในความสัมพันธ์ของกู้อานหยานและมู่บ้าน เป่ย และก็ไม่อยากให้คนอื่นยอมรับด้วยเช่นกัน!

กู้อานหยานอยู่ที่นี่ ในฐานะสาวใช้!

คำนี้ มู่บ้านเป่ยเป็นคนพูดเองเมื่อวาน
ไม่ผิด ก็แค่สาวใช้คนหนึ่งเท่านั้น!

คุณท่านกู้ยังคงมีความเคลือบแคลงสงสัย

ความสัมพันธ์ของหยานหยานและมู่บ้านเป่ย….หากจะบอก ว่าเป็นคุณชายกับสาวใช้ ก็ดูเหมือนจะเกินความพอดีเกินไป หน่อย

เมื่อครู่ท่าทางที่มู่จ้านเป่ยให้กู้อานหยานตามขึ้นไปนั้น เหมือนกับให้คนที่ตนเองสนิทสนมตามเขาขึ้นไปอย่างนั้น

เป็นแค่สาวใช้จริงๆเหรอ

คุณชายคนหนึ่ง ยังข่มขู่ว่าจะแบกสาวใช้…ขึ้นไปเนี่ยนะ “คุณปู่คะ หนูไม่ค่อยสบายนิดหน่อย อยากขึ้นไปพักสักครู่

กู้เวยจือตามมู่บ้านเป่ยขึ้นไปชั้นสอง กู้เวยจือตอนนี้ไม่มี อารมณ์อยากอาหารอะไรทั้งนั้น

หล่อนอยากขึ้นไป ดูว่าพวกเขาสองคนทำอะไรกันแน่

แม้ว่า เธอจะรู้ดีว่าไม่มีความกล้าหาญพอ ที่จะเปิดประตูห้อง คุณชายใหญ่มู่

นังตัวดีนั่นตกลงว่าเอายาเสน่ห์อะไรให้คุณชายใหญ่มู่กิน
ทำไมคุณชายใหญ่มู่ที่ไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าใกล้ กลับมีความ ต้องการเธอคนเดียว

“ไม่สบายตรงไหน ให้ปู่พาไปหาหมอมั้ย”

คุณท่านกู้ก็ยังคงเป็นห่วงหลานสาวตนเอง

มองมือที่ได้รับบาดเจ็บของหล่อน เขาเอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “หรือว่าเจ็บแผลอยู่อีก

“ค่ะ ตอนเช้าไม่ทันระวัง ปล่อยให้กู้อานหยานบีบเอาได้”

บีบ! ค่านี้ เป็นการกระทำที่จงใจ ไม่ใช่ไม่ตั้งใจ

แต่ว่า คุณท่านกู้ได้ยินคำพูดหล่อนแล้ว ก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะ กล่าวโทษกู้อานหยานแต่อย่างใด

กู้เวยจือแอบกัดริมฝีปากล่าง ความโกรธแค้นคุกรุ่นอยู่ ภายในใจ

ไอ้แก่นี่ ทำไมถึงได้ใจกว้างกับกู้อานหยานนักนะ

เขาไม่เชื่อตนเองแล้วหรือ หล่อนเป็นหลานสาวแท้ๆของเขานะ

หากเป็นแบบนี้ต่อไป กู้อานหยานก็ต้องแย่งตำแหน่งของหล่อนไป กลายเป็นหลานสาวคุณหนูตระกูลกู้

จะทำอย่างไรดี ให้ไอ้แก่นี่เกลียดกู้อานหยาน

กู้อานหยานจำใจ เดินตามหลังมู่จ้านเป่ย เข้าประตู

ปิดประตู” ชายหนุ่มเดินเข้ามา ถอดชุดลำลองออก

กู้อานหยานปิดประตูห้อง พอหันกลับไป ก็เห็นแผ่นหลังที่ กำยำของเขา อยู่ตรงหน้าตนเองตอนนี้โดยไม่มีอะไรขวางกั้น

กล้ามเนื้อกํายำ บึกบึน แข็งแรงทรงพลัง!

ทั่วร่างยังคงมีเหงื่อชุ่มโชก เซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก!

ชางมีพิษร้ายนัก!

ทันใดนั้นมู่บ้านเป่ยก็หันกลับมา สายตาคมกริบพุ่งมาที่ ใบหน้าเธอ

กู้อานหยานคิดไม่ถึงว่าจู่ๆเขาจะหันกลับมา จึงไม่ทันเบน สายตาที่จับจ้องที่แผ่นหลังกลับได้ทัน
วินาทีต่อมา ก็จ้องมายังกล้ามอกบึกบึนของเขา

ทันใดนั้น เธอก็ไม่สามารถละสายตาไปได้เลย ตกตะลึงไป ทั้งร่าง

“ดูมาทั้งคืนแล้ว ยังดูไม่พออีกเหรอ” มู่จ้านเป่ยสีหน้าเรียบ เฉยไร้ความรู้สึก ไม่เหมือนว่ากำลังล้อเล่นอยู่เลย

กู้อานหยานหน้าแดงทันที รีบก้มหน้าหลบ ดึงสายตากลับมา

ร่างกายกำยำบึกบึนของเขาช่างดึงดูดสายตาจริงๆ แต่เมื่อครู่ ที่เธอเห็น ไม่ใช่เรือนร่างที่มีเสน่ห์น่าหลงใหลของเขา

แต่เป็น แผลเป็นบนร่างของเขา

คุณชายใหญ่มู่เมื่อก่อนนี้ แม้ว่าจะมีการฝึกฝนต้องแต่อายุยัง น้อย เรือนร่างก็ย่อมต้องมีบาดแผลบ้าง

แต่ ไม่มีทางมีแผลที่สาหัสรุนแรงอย่างตอนนี้แน่นอน

รอยแผลเป็นนี้ ฝังลึกซ้ำซ้อน! เห็นชัดว่าน่าจะได้บาดแผลมา ในช่วงเดือนกว่าก่อนหน้านี้

บาดแผลรุนแรงสาหัสขนาดนั้น บาดแผลมากมายเต็มไปหมด!
ช่วงเวลาหนึ่งเดือนกว่าก่อนหน้านั้น เขาผ่านมันมาได้อย่างไร

กัน

“คุณ…” คางของหล่อนถูกบีบแน่น ใบหน้าถูกเขาบีบอยู่ใน

ฝ่ามือของเขา

เธอไม่รู้เลยว่าเขามาได้อย่างไร รวดเร็วถึงขนาดนั้น ทำให้ เธอตั้งตัวไม่ทัน

ก่อนหน้านี้เธอรู้ว่าเขาเก่ง ตอนนี้ ยิ่งรู้แล้วว่าเขายอดเยี่ยมถึง ขั้นที่เธอไม่อาจจินตนาการได้!

สิ่งที่เรียกร้องจากเธอเองก็นับวันจะยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

ฟ้ายังไม่ทันสว่างก็ไปฝึกที่ด้านหลังเขาแล้ว นำร่างที่ชุ่มเหงื่อ

กลับมา

ผู้ชายคนนี้ นับวันจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ!

“คิดอะไร” เขาถาม เหมือนกับเป็นคำสั่ง

หากเธอไม่ทำตาม จะต้องถูกลงโทษแน่!

กู้อานหยานถอนหายใจออกมา ไม่รู้จะตอบยังไง “กำลังดู แผลบนตัวคุณ….
“คุณไม่มีสิทธิ์ดู!” เขาปล่อยเธออย่างแรง หันหลังให้เธออย่าง

เย็นชา

เข้ามา!”

แผลนี้ เธอไม่มีสิทธิ์จะเอ่ยถึงการมีอยู่ของมันเพราะว่า ล้วนเป็นเพราะเธอ!

กู้อานหยานกัดริมฝีปาก เดินตามหลังเขาโดยไม่ส่งเสียงอะไร

ไม่ใช่ให้เธอช่วยอาบน้ำให้เขาเหรอ ใช้นิ้วเท้าก็จินตนาการได้!

เดิมคิดว่าจะได้อยู่อย่างสงบ แต่เมื่อเห็นเขายืนอยู่ตรงหน้า ตนเอง รอให้เธอปรนนิบัติรับใช้ ใบหน้าของเธอก็แดงเรื่อขึ้น มาทันที

ถอดกางเกงให้…คุณชายใหญ่มู่ ดูเหมือนว่าจะเป็น….ครั้งแรก

“ยังไม่ทำอีก” ชายหนุ่มก้มหน้าลงมาดูเธอ

กู้อานหยานเม้มปาก รู้ว่าการขัดขืนไม่ได้มีอะไรดีขึ้น ได้แต่ คุกเข่าลงตรงหน้าเขา
สูดหายใจเข้าลึกๆ จึงยื่นมือแข็งเกร็งทั้งสองข้างออกไป เพื่อ ที่จะรูดซิปให้เขา….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ