บทที่ 363 ยัยตัวเล็ก ตามขึ้นมา
บทที่ 363 ยัยตัวเล็ก ตามขึ้นมา
กู้อานหยานคิดว่าตนเองแสดงละครเก่ง
อย่างน้อย ถ้าจะหักลบกันแล้ว คือคนหนึ่งที่น้อยใจและน่า สงสารไม่ยอมพูดอะไร
แต่เธอก็คิดไม่ถึงว่า คำพูดนี้ของคุณท่านกู้ จะทำให้ดวงตา ร้อนผ่าว ตาแดงก่ำขึ้นมาทันที
เพราะเธอรู้ว่า ความห่วงใยของคุณท่านกู้ เป็นความจริงใจ
เธอรีบเบี่ยงหน้าหลบ จากสายตาของคุณท่านกู้
เห็นชัดว่าความน้อยใจนี้ดูแล้วจะยิ่งเพิ่มความจริง แต่กลับ กลายเป็นว่าเพราะความจริง ทำให้รู้สึกละอาย
เธอไม่อยากแสดงละครต่อหน้าคุณท่านกู้ ไม่อยากเลยสักนิด
เห็นชัดว่าไม่อยากเสแสร้ง กลับควบคุมอารมณ์ไม่ได้
ผลลัพธ์ที่ออกมานี้ ดีกว่าที่เสแสร้งแกล้งทำนัก
เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า หลังจากที่คุณยายจากไปแล้ว บนโลกใบนี้ จะมีผู้ใหญ่เป็นห่วงตนเองอีก
เดิมเธอคิดว่า คุณยายคือทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ
“ไม่เป็นไรค่ะ” กู้อานหยานปาดน้ำตา ไม่อยากให้คุณท่านกู้ เป็นห่วง
“แค่…หยอกล้อกันเล่นกับหล่อนเท่านั้น”
เดิมกู้เวยจือจะด่าว่าเธอเสแสร้งต่อหน้าคุณท่านกู้
แต่คิดไม่ถึงว่า นังตัวดีนี่จะไม่ฉวยโอกาส เล่นงานตนเองต่อ หน้าทุกคน
หยอกล้อกันเล่นประโยคเดียว ทำให้คำสบถด่าที่เตรียมจะ ออกจากปากกู้เวยจือ ไม่รู้ว่าจะกลืนไปไว้ที่ไหนดี
กู้จิ้งหย่วนมองกู้เวยจือ
เขามีความต่อต้านต่อคุณหนูหลานตระกูลกู้ผู้นี้ อย่างแปลกๆ อยู่บ้างเล็กน้อย
ทักษะการเปลี่ยนสีหน้าเมื่อครู่ของหล่อน ตนเห็นชัดเต็มสองตา
แต่ว่าตอนนี้หล่อนเป็นคุณหนูตระกูลกู้ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจทำให้นาง ทำให้นางเสียหน้าได้
กู้จิ้งหย่วนมองไปที่กู้อานหยาน “ไม่เป็นอะไรจริงๆนะ”
“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ” กู้อานหยานส่ายหน้า ลุกขึ้นยืน
“พวกคุณ…..
หลีเย่รีบพูดขึ้นว่า “คุณท่านกู้มาเยี่ยมคุณกู้
แม้ว่าที่นี่จะมีคุณกู้สองคน แต่ว่า หลีเย่เรียกว่าคุณหญิงอานห ยาน หรือไม่ก็คุณหยานหยานมาตลอด
ดังนั้นที่เรียกคุณกู้ ก็เห็นชัดว่าหมายถึงกู้เวยจือ
คุณท่านกู้กลับเอ่ยขึ้นมาว่า “หยานหยาน ทำไมมาอยู่ที่นี่”
“เมื่อก่อนหยานหยาน…” กู้จิ้งหย่วน อยากจะพูด แต่สุดท้ายก็ ตัดสินใจว่า จะไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ต่อหน้าคุณท่านกู้
เขาเปลี่ยนคำพูดเป็นว่า “เวยจืออยู่ที่นี่ หยานหยานเป็นน้อง ของเธอ ก็อยากจะมาหาบ้าง ไม่มีอะไรครับ”
แม้จะเห็นชัดว่าคุณท่านกู้ดูจะไม่ค่อยเชื่อในคำพูดนั้น แต่ว่า ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรต่อ
เขาหันกลับไปหากู้เวยจือ เอ่ยเรียบๆว่า “ทานอาหารเช้าหรือ
“.……..ยังค่ะ” ยังไม่ได้กินจริงๆ
อดนอนมาทั้งคืน ตอนนี้กู้เวยจือทั้งเหนื่อยทั้งหิว ทั้งง่วง!
อยากจะกลับไปนอนพัก!
แต่กลัวว่าพอตนเองไม่อยู่ จะทำให้คุณปู่ยิ่งมีโอกาสใกล้ชิด กับกู้อานหยานมากยิ่งขึ้น
หล่อน นไป คล้องแขนคุณปู่ “คุณปู่คะ หนูอยากไปเดินเล่น คุณปู่ไปกับหนูนะ”
“ลงไปกินข้าวก่อนเถอะ” คุณท่านกู้อยู่ที่นี่ ราวกับไม่ได้มี
ความรู้สึกว่าตนเป็นแขกอะไรมากนัก
เขามองหลีเย่ เอ่ยอย่างนอบน้อมว่า “รบกวนช่วยเตรียม อาหารเช้าให้เจ้าสองคนนี้หน่อยได้มั้ยครับ”
“เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วครับ” หลีเย่ตอบทันที
กู้เวยจือกลับไม่พอใจขึ้นมาอีก เขย่าแขนคุณท่านกู้
“คุณปู่ หนูอยากทานอาหารเช้ากับคุณปู่แค่สองคนนะคะ!”
“ไม่เป็นไรครับ ผมให้คนจัดโต๊ะพิเศษไว้ให้ทั้งสามท่าน”
หลีเย่ยิ้มระรื่น มองไปที่กู้อานหยาน “คุณหยานหยาน คุณชายใหญ่ออกกำลังกายตอนเช้า อยู่ที่สวนด้านหลัง อีก เดี๋ยวก็กลับมา คุณลงไปรอเขามั้ยครับ”
กู้เวยจือชะงักห่อเหี่ยวขึ้นมาทันที!
นี่มันเรื่องบ้าอะไร ให้หล่อนกินข้าวเช้ากับตาแก่นี้ กลับให้กู้ อานหยานกับคุณชายใหญ่มู่กินข้าวกันสองต่อสอง
เมื่อคืน พวกเขายังอยู่ใกล้ชิดสองต่อสองไม่พออีกเหรอ
กู้เวยถือโกรธจนแทบอยากจะสับหลีเย่!
“จ้านเป่ยจะทานอาหารเช้าเหรอ คงต้องให้ฉันทานด้วยแล้ว ละ ไม่อย่างนั้น เขาคงทานไม่ลง!”
แต่ถ้าให้กู้อานหยานอยู่กับตาแก่นี้ หล่อนก็ไม่สบายใจ
“คุณปู่ ไม่อย่างนั้นคุณปู่กลับไปที่โรงแรมก่อน หนูทาน อาหารเช้าเป็นเพื่อนจ้านเป่ย แล้วจะรีบกลับไปหา
“ไม่เป็นไร ที่ปู่มาวันนี้ ก็เพื่อที่จะมาทักทายคุณชายใหญ่ม แค่เขาคิดไม่ถึงว่า กู้อานหยานจะอยู่ที่นี่ด้วย ถือว่าช่างคาดไม่ถึงจริงๆ
เดิมกู้จิ้งหย่วนได้ข่าวว่ากู้อานหยานออกจากสถานีตำรวจใน คืนนั้น เขาก็เลยเตรียมที่จะมาเยี่ยมเธอ
คิดไม่ถึงว่า เธอจะมาที่นี่
กู้เวยจือ นึกข้ออ้างไม่ออก อยู่ชั่วครู่ ที่จะทำให้กู้อานหยาน แยกตัวออกจากคุณท่านกู้
การแสดงออกของตนเมื่อครู่ ทำให้ทุกคนมีความหวาดระแวง อยู่ในใจแล้ว
แต่คำว่า ‘หยอกล้อกันเล่น’ ของกู้อานหยาน ทำให้หล่อนหลุด จากข้อกังขาไปได้
แม้ว่าหล่อนจะไม่อยากรับน้ำใจนี้ แต่ หล่อนก็ไม่ได้โง่เขลาถึง ขั้นที่จะไม่รู้ถึงสถานการณ์ของตน
ตอนนี้ หากตนยังสร้างความวุ่นวาย ก็จะทำเกินเหตุไปจริงๆ
เมื่อครู่ แม้แต่แววตาของกู้จิ้งหย่วนที่มองหล่อนยังดูห่างเหิน
คุณชายใหญ่ของตระกูลกู้ผู้นี้ แม้ว่าจะเป็นบิดาที่แต่งเข้ามา เขากับมารดายังใช้นามสกุลของตระกูลกู้
ไม่ว่าอย่างไร ภายใต้การปกครองของคุณท่านกู้ตอนนี้กู้จิ้ง หย่วน มีอำนาจมากที่สุด
หล่อนยังไม่อยากผิดใจกับคุณชายผู้เป็นหลานตา อย่างน้อย ก่อนที่ตนเองจะตั้งหลักได้อย่างมั่นคง
ทุกคนเดินลงมาชั้นล่าง หลีเย่ให้พ่อบ้านเตรียมอาหารเช้า
เมื่อมาถึงห้องรับแขก ก็เห็นมู่จ้านเป่ยกลับมาจากออกกำลัง กายตอนเช้า
เขาสวมชุดลำลองสีดำ เห็นชัดว่ามีเหงื่ออยู่ท่วมร่าง พอเข้า ประตูมา สิ่งที่ตามเข้าด้วยกลับเป็นลมหายใจที่น่ากลัว เย็น เยือกจนทําให้คนต้องหลีกทาง!
เหงื่อที่ไหลออกมานั้นทำให้เสื้อเปียกชุ่ม บนผมของเขา ยังมี เม็ดเหงื่อหยดลงมา
ดวงตาที่เย็นชาอาบไปด้วยแสงที่ทำให้คนมองไม่ออก เกรี้ยว กราดดุดัน
กู้เวยจือมองจนเพ้อไปชั่วขณะ
ทุกครั้งที่มู่จ้านเป่ยปรากฏตัวต่อหน้าหล่อน ก็มักจะดูดีขึ้น เรื่อยๆ มีเสน่ห์ขึ้นเรื่อยๆ
หล่อนเฝ้าอยู่ข้างกายเขามาสองปีกว่าแล้ว ใบหน้าที่น่าตื่น ตกใจกว่านี้ หล่อนก็เห็นมามากพอแล้ว
แต่ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนกับคนทั่วไป
ยังดูไม่พอ! ยังไม่มีทางพอ!
นอกจากทุกครั้ง จะรู้สึกตื่นเต้นแปลกใหม่ ยังทำให้รู้สึกน่า หลงใหลยิ่งขึ้นไปอีก
ไม่ตองเอ่ยถึงกู้เวยจือ แม้แต่กู้อานหยานเอง ก็ยังไม่อาจละ สายตาจากมู่จ้านเป่ยไปได้ หลายวินาทีนั้น
เธอละสายตาอย่างยากลำบาก ไม่ให้หลงใหลเคลิบเคลิ้มไป กับเสน่ห์ที่เย้ายวนของผู้ชายคนนี้
เพียงแค่ไม่พอใจ หลังจากผ่านมาทั้งคืนแล้วยังมีสิทธิ์อะไร ทำให้ ตนเองยังต้องปวดเมื่อยไปทั้งตัวจนถึงตอนนี้
แต่ผู้ชายคนนี้ กลับยังดูมีท่าทีสบายๆ สดชื่น ทั้งยังพาพี่ๆ น้องๆไปออกกำลังกายได้!
เธอไม่เต็มใจ ต้องยอมรับว่า ผู้ชายคนนี้ก็คือยาพิษที่อันตราย ถึงชีวิตเม็ดหนึ่ง!
สิ่งที่ผู้ชายเห็นไม่รู้ว่าคืออะไร สิ่งที่ผู้หญิงเห็นแล้วก็ คือถูกพิษ
หล่อนก้มหน้าก้มตา ยืนอยู่ข้างหลังคุณท่านกู้ พยายามลด ความรู้สึกการมีตัวตนของตนเองลง
มู่บ้านเป่ยดีที่สุดอย่าได้เห็นเธอเลย
หลีเย่รีบเดินไป รับหน้ามู่จ้านเป่ยเอ่ยว่า “คุณชายใหญ่มู่ คุณ ท่านตระกูลกู้มาครับ”
“อืม” มู่บ้านเป่ยตอบรับอย่างเรียบง่าย เดินไปทางคุณท่านกู้ ของตระกูลกู้ “ยินดีต้อนรับครับ ไม่ทันได้ทักทายขอโทษด้วย นะครับ!”
“คุณหนูกู้และคุณหยานหยานยังไม่ได้ทานอาหารเช้า คุณ ท่านกู้เตรียมที่ทานอาหารเป็นเพื่อนพวกเธอครับ” หลีเย่อธิ บาย
“ได้ครับ” มู่บ้านเป่ยแม้จะมีนิสัยเย่อหยิ่งจนเคยชิน แต่เมื่ออยู่ ต่อหน้าคุณท่านกู้ อย่างน้อยเขาก็ยังมีความนอบน้อมอยู่บ้าง
สถานะของตระกูลกู้ในอุตสาหกรรมผู้ผลิตยา เขาศรัทธา ชื่นชมมาตลอด!
แม้เขาจะไม่ได้พบคุณท่านกู้บ่อยนัก แต่ว่าด้วยฐานะที่สูงส่ง เขาก็ยังอ่อนโยนมีเมตตาต่อคนในปกครอง ถือว่าหาได้ยาก
“ขอโทษนะครับ คุณท่านกู้ ผมคงต้องขอตัวสักครู่”
เขามีแต่เหงื่อท่วมตัว ต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
คุณท่านกู้พยักหน้า ทุกครั้งที่เห็นเด็กหนุ่มคนนี้ ก็ยิ่งมีความ ชื่นชม
กู้จิ้งหย่วน เอ่ยพลางยิ้มว่า “อย่างนั้นผมขอทานอาหารเป็น เพื่อนคุณปู่กับสองสาวก่อน ไม่เกรงใจแล้วนะครับ”
ทำตัวตามสบายเหมือนที่บ้านตัวเองเลยครับ” มู่บ้านเป่ยตอบ
หลังจากทักทายคุณท่านกู้แล้ว ก็เตรียมเดินขึ้นชั้นบน
กู้อานหยานถอนหายใจอย่างโล่งอก
คงจะเคยชินกับการที่ถูกคุณชายใหญ่มู่กดขี่ ครั้งนี้เขาไม่หา เรื่องเธอ ต้องขอบคุณสวรรค์จริงๆ
แต่การดีใจของเธอ มันเร็วเกินไป
มู่จ้านเป่ยเดินไปไม่กี่ก้าว ด้านหลัง ก็มีเสียงแผ่วเบาดังขึ้นว่า
“ยัยตัวเล็ก ตามขึ้นมา!”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
