บทที่ 362 ไม่พูด กลับยิ่งน้อยใจ
บทที่ 362 ไม่พูด กลับยิ่งน้อยใจ
ครั้งก่อนกู้เวยจื่อได้รับบาดเจ็บ คนที่ไปแจ้งความ
และฟ้องร้อง ก็คือ จํานเป่ย
กู้เวยจือยังคิดว่า เรื่องเหล่านี้ที่มู่จ้านเป่ยทำให้หล่อนด้วย
ตนเองนั้น เพราะเขาเป็นห่วงหล่อนมาก
แต่ว่าตอนนี้ หล่อนเพิ่งจะได้สติรู้ตัวขึ้นมา
มู่จําเป่ยไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง เพื่อที่จะปกป้องนังตัวดีนี่
ใช่หรือไม่
หากตกอยู่ในเงื้อมือของหล่อน หากกู้อานหยานคิดอยากจะ
เดินออกมาจากสถานีตำรวจ ไม่ง่ายอย่างนั้นแน่นอน!
ทว่าตอนนี้ คุณชายใหญ่มู่ทำให้ออกมาแล้ว
ตนเองคิดจะเอาเธอเข้าไปอีก ก็เท่ากับเป็นการตบหน้าคุณ ชายใหญ่มู่อย่างเปิดเผย
หล่อนยังไม่กล้าพอ
แต่ถ้าหากมีอีกครั้ง หล่อนกู้เวยจือ จะต้องทำให้นังตัวดีนี่ไปหมอบอยู่ข้างในสามปีห้าปี
กู้อานหยานจ้องมองผู้หญิงที่พิงประตูอยู่อย่างดุร้าย
สายตาที่ร้อนผ่าว แฝงด้วยความเกลียดชังที่ปิดไม่มิด
กู้เวยจือกลับยังคงมีใบหน้าเปื้อนยิ้ม มองเธอด้วยท่าทาง สบายอกสบายใจ
“ได้ยินว่าตอนนี้หล่อนยังอยู่ในห้องไอซียู ช่างน่าสงสารจริงๆ ไม่แน่ว่า สักวันหนึ่งหล่อนอาจจะฟื้นขึ้น ใช่มั้ย”
“แต่ว่านะ ต่อให้หล่อนฟื้นขึ้นมา ฉันก็จะทำหล่อนอีก เป็นครั้ง ที่สอง ฮึ”
หล่อนทําท่าปิดปาก ยิ้มอย่างยินดี “ทำจนกว่าหล่อนจะพิการ
จนกว่าหล่อนจะตาย แกว่าน่าสนุกมั้ย”
“เหรอ” กู้อานหยานวางหวีลง จู่ๆก็หันกลับมา เดินมาทา งกู้เวยจือ
เห็นชัดว่ากำลังรอวินาทีนี้อยู่ แต่ทำไมตอนที่เธอเดินปรี่เข้า มาหาตนนั้น กู้เวยจือก็ยังรู้สึกหวั่นเกรงอยู่เล็กน้อย
ไม่! ทำไมหล่อนต้องกลัวนังนี่ด้วย
หากจะตบตน จะให้ลิกช่วยคนให้แรงๆหน่อย!
ต้องรุนแรงพอ ให้หลอนได้มีโอกาสแจ้งตำรวจจับเธอ
“แกคิดจะทำอะไร จะฆ่าฉันเหรอ เอาเลย แกมาเลย!”
กู้เวยจือพิงอยู่ข้างประตู ไม่ยอมถอยหนี
“ถ้าแกมีความสามารถพอก็ฆ่าฉันเลย ไม่อย่างนั้น ฉันจะต้อง ฆ่าเพื่อนแกแน่!
“ไม่ใช่แค่เพียงเสี้ยวหมี่ ยังมีเห้อหลิงจือ ยังมี
กู้อานหยานเดินมาถึงด้านหน้าของหล่อน สายตาที่ดุร้ายน่า กลัว ทำเอากู้เวยจ๋อตกใจจนต้องกลืนน้ำลาย
แต่หล่อน ไม่กลัวเธอแน่นอน!
“ตบฉันสิ! นั่งตัวดี แกกล้า แกก็ตบฉันเลย! เอ้า…อะ!”
ตบเองไปหนึ่งครั้ง กู้อานหยานกลับเงื้อมมือขึ้นมาจริงๆ ตบลง มาที่ใบหน้าหล่อนหนึ่งฉาด!
“แก… กูเวยจ่อถลึงตาอ้าปากค้าง นังตัวดีนี่ กล้าตบหล่อน จริงๆ!
“ทําไม ไม่ใช่อยากให้ฉันตบเธอเหรอ”
กู้อานหยานหัวเราะเยาะ เดินออกมาจากห้องน้ำ ค่อยๆเดินไป ที่เตียง
“ฉันยังไม่เคยเห็นใครทุเรศแบบนี้มาก่อนเลย ที่ตัวเองขอร้อง ให้คนอื่นมาตบหล่อน เฮ้อ ช่างน่าขำ
“แก….แก….” ที่กู้เวยจือถูกตบเมื่อครู่นี้นั้น ความจริงแล้วก็ไม่ ได้เจ็บอะไรมาก
แต่ว่า นี่คือตบหน้านะ!
ต่อให้ไม่ได้แรงขนาดนั้น ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น กลับตบจน ทำให้หล่อนอึ้งไปทีเดียว!
“นังตัวดี! แกกล้าตบฉันเหรอ!”
กู้เวยจือที่เพิ่งรู้สึกตัว สุดท้ายก็รู้ว่าตนเองถูกตบ!
นังตัวดีนั่นตบหล่อนจริงๆ !
หล่อนโตมาขนาดนี้ แม้แต่พ่อแม่ยังไม่เคยตบหล่อนแบบนี้เลย!
ที่ถูกตบหลายต่อหลายครั้ง ทุกครั้งก็ล้วนเป็นเพราะนังตัวดี
น้อยเนื้อต่ำใจมาทั้งคืน วินาทีนี้ทนไม่ไหวแล้ว สุดท้ายก็ ระเบิดออกมา!
กู้เวยจือปรี่เข้าไป พุ่งเข้าไปบีบคอของกู้อานหยานที่เดินมาที่ ข้างเตียง!
“นังตัวดี! แกกล้าตบฉัน! ฉันจะฆ่าแก!”
เข่าของกู้อานหยานเดิมคิดจะยกขึ้นมาอยู่แล้ว พอหลังจากที่ ได้ยินการเคลื่อนไหวบางอย่าง จู่ก็ล้มหงายไปด้านหลัง ล้มตัว ลงบนเตียง
กู้เวยจือคาดไม่ถึงว่าวันนี่เธอจะอ่อนแอถึงขนาดนี้ นังตัวดี ก็มี ช่วงเวลาที่สู้ไม่ได้เหมือนกัน!
“นังตัวดี แกเก่งนักไม่ใช่หรือ แกสู้สิ ต๊ะ!”
ต่อให้ไม่บีบคอจนตาย ก็ต้องทำให้เธอรู้ว่า หล่อนกู้เวยจือ ไม่ใช่คนที่จะมายั่วโมโหได้!
“กล้ากลับมาแย่งผู้ชายกับฉัน! ก็ต้องกล้าที่จะรับกับจุดจบเช่นนี้!”
“อย่าคิดว่าที่คุณชายใหญ่มู่ต้องการแก จะหมายความว่าเขาชอบแกจริงๆ เขาอาจจะเห็นแกเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น!
เข้าใจมั้ย ”
ก็แค่ที่ระบายอารมณ์ของผู้ชาย กล้ามาทจองหองต่อหน้า
หล่อน!
“แก….”
จากนั้น ด้านหลังก็มีลมพัดเย็นวูบ
กู้เวยจือยังไม่ทันได้ตั้งตัว มือตนเองก็เกิดความเจ็บปวด
สองมือที่บีบคอกู้อานหยานอยู่นั้น ก็ถูกคนดึงออก
แรงของคนๆนั้นถือว่าไม่ได้มากมายอะไรนัก แต่ก็ดึงจนทำให้ หล่อนเซถลาไปสองก้าว
ยังไม่ทันมองให้ชัดว่าเป็นใคร กู้เวยจือล้มนั่งลงบนพื้น ใน ท่าทางที่คุ้นเคยทันที
ท่าทางหยิ่งยโสเมื่อครู่ ก็หายไปในชั่วพริบตา ตอนนี้ มีแค่ผู้ ถูกกระทำที่น่าสงสารคนหนึ่ง
“แก…” หลังจากเห็นผู้ชายตรงหน้าชัดๆ กู้เวยจือก็อึ้งไป ไม่ ได้สติตั้งตัว
หล่อนคิดว่าเป็นหลีเย่! ที่นี่ ก็มีแค่ไอ้บ้าหลีเย่ ที่จะช่วยกู้อานหยานรับมือกับหล่อน แต่ทำไม…ทำไมถึงเป็นเขา
“พี่ พี่ใหญ่”
กู้จิ้งหย่วนได้แต่ชำเลืองมองหล่อนแวบหนึ่ง จากนั้นก็ยื่นมือ ไป ประคองกู้อานหยานที่อยู่บนเตียงขึ้นมา
เห็นหล่อนกำลังหอบหายใจ เขาก็รู้สึกกังวลใจขึ้นมาอย่าง แปลกๆ “เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
กู้อานหยานกระแอมออกมาสองสามครั้ง ส่ายหน้า อยากจะ พูด แต่เพราะหายใจไม่ทัน จึงไม่มีเสียงออกมา
“อย่าเพิ่งพูดอะไร หายใจให้สม่ำเสมอก่อน!” กู้จิ้งหย่วนรีบพูดขึ้น
กู้อานหยานอ้าปาก ยังหอบหายใจอยู่ ไม่รีบร้อนที่จะพูดอะไรแล้ว
“พี่ใหญ่…คุณปู่” ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ว่าที่ประตูยังมีคนอีกสอง คน กู้เวยจือหันกลับไป เห็นคุณท่านกู้ของตระกูลกู้ยืนอยู่อีก ด้านข้างเขา ก็คือหลีเย่ที่พาเขาขึ้นมา
“คุณหยานหยาน ไม่เป็นไรใช่มั้ย” แน่นอนว่าหลีเย่เห็น ว่ากู้ อานหยานไม่ได้บาดเจ็บอะไร
แต่เขาก็ยังถาม เขาถามเพื่อ เตือนใจทุกคน ว่ากู้เวยจื้อนั้น ร้ายกาจแค่ไหน!
เมื่อครู่คุณท่านกู้เดินมาช้าไปหน่อย อาจจะไม่ทันได้เห็นฉากนั้น
เขาและกู้จิ้งหย่วนต่างก็เห็นชัดเจน!
กู้เวยจือบีบคอกู้อานหยาน บอกว่าเธอเป็นแค่ของเล่น!
เห็นชัดว่าหล่อนจะฆ่าคน!
“อ๊า เจ็บจัง….”
ใบหน้านั้นของกู้เวยจือ นึกจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน เมื่อครู่ยังตก ตะลึง ตอนนี้กลายเป็นเศร้าเสียใจ
“คุณปู่ แผลของหนูเจ็บมากเลยค่ะ เธอ…เธอคิดจะตบหนู”
คุณท่านตระกูลกู้มองหล่อน เวลานั้น ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
เป็นเพราะกู้เวยจือยัง ‘อ่อนแอ’ เหลือเกิน ดิ้นรนขัดขืนที่ยืนอยู่ นาน ไม่ยอมลุกขึ้นมาง่ายๆ
หล่อนเดินมาตรงหน้าคุณท่านกู้ กระพริบตาปริบด้วยท่าทีน่า สงสาร
“คุณปู่คะ เธอ….เธอด่าหนู บอกว่าหนูไม่มีสิทธิ์เป็นหลาน ตระกูลกู้ เธอบอกว่าเธอต่างหากที่มีสิทธิ์ หนูก็เลยโกรธ…
ไม่รู้ว่าตอนที่พวกเขาขึ้นมา ได้ยินอะไรไปบ้าง
แต่สำหรับกู้เวยจือแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าพวกเขาจะได้ยินอะไร ก็ แค่ยืนยันหนักแน่น ว่าไม่ใช่ความผิดของตน
หล่อนทำปากจู๋ พูดเสียงเบาๆว่า “เธอตีที่แผลของหนู ยังจะ ฆ่าหนูด้วย หนูแค่ป้องกันตัว”
ไม่มีใครพูดอะไร
ที่กลัวที่สุดคือจู่ๆบรรยากาศเปลี่ยนเป็นเงียบงัน
บรรยากาศ เปลี่ยนเป็นผิดปกติขึ้นมา
เชื่อหรือไม่ หรือว่าจะไม่เชื่อ
แต่หล่อนเป็นหลานสาวของตัวเอง จะทำอย่างไร
สุดท้าย คุณท่านกู้ก็พยักหน้า ส่งเสียง “อืม” แล้วก็เดินเข้าไป กู้เวยจือรู้สึกน้อยใจอย่างมาก
ปฏิกิริยานี้ของเขา หมายความว่าอะไร คุณปู่ไม่เชื่อตนเองเห รอ
คุณท่านกู้เดินผ่านกู้เวยจือไป เดินมาตรงหน้ากู้อานหยาน กู้อานหยานนั่งอยู่บนเตียง เงยหน้ามองเขา ไม่พูดอะไร
จู่ๆคุณท่านกู้ก็รู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมา ที่คอของเด็กคนนี้ยังมี รอยแดงอยู่ แต่เธอก็ยังฝืนไม่ยอมพูดอะไร ช่างทำให้คนรู้สึก ปวดใจยิ่งนัก
เสียใจมั้ย แต่เธอก็ไม่พูดถึงความเสียใจออกมาสักคํา
และเพราะว่าเธอไม่ยอมพูดอะไร ทำให้คุณท่านกู้ยิ่งรู้สึกไม่ สบายใจ
เขาทนไม่ไหว เอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “บาดเจ็บตรงไหนมั้ย คอ ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
