บทที่ 358 บางที อาจจะเป็นแค่วิธีเอาคืน

บทที่ 358 บางที อาจจะเป็นแค่วิธีเอาคืน

ไปรับกู้อานหยานที่เจียง อกรุ๊ปมีแค่หลีเย่คนเดียว

วันนี้มู่บ้านเป่ยไม่อยู่ ห้องพักว่างเจียงเก๋อก็ไม่มีแขก

พวกคนรับใช้เห็นหลีเยีพากู้อานหยานกลับมา ก็ตะลึงอ้าปาก กันหมด ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ยังไง ก็เอากระเป๋าเดินทางกลับมา ดูท่าทางแล้ว เหมือนกับ จะมาอยู่นี่ระยะยาว

กู้อานหยานยังคงเหมือนเดิม พยักหน้ายิ้มให้คนรับใช้

จากนั้น จากการช่วยเหลือของหลีเย่ ก็ให้คนรับใช้เอากระเป๋า ย้ายไปที่ชั้นสอง

สถานที่พัก ยังเป็นห้องเดิม

คิดว่าจากไปก็นานแล้ว ห้องนี้ น่าจะให้กู้เวยจือไป

แต่ กู้อานหยานไม่สงสัยใดๆ กับพวกนี้

เหมือนว่าเธอแค่กลับมาอยู่ช่วงหนึ่ง ส่วนเรื่องของกู้เวยจือ ไม่

เกี่ยวข้องกับเธอ
“คุณหนูอานหยาน วันนี้คุณชายใหญ่กลับบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป น่า จะกลับมาดึก”

“คุณไม่ไปช่วยเขาเหรอ? “กู้อานหยานเอาโน้ตบุ๊กวางไว้บน โต๊ะ เปิด ไม่ได้หันกลับไปมองเขา

“ผมจะไปอยู่แล้ว คุณหนูอานหยาน ผมได้บอกพวกคนรับใช้ ไว้แล้ว ต้องการอะไร ไปหาพวกเราได้เลยนะครับ”

หลีเย่กลัว กู้เวยจืออยู่นี่มานาน พวกคนรับใช้จะเข้าข้างเธอ

ไม่รู้ว่ากู้อานหยานกลับมา จะลำบากหรือไม่?

ดังนั้น เขาเลยสั่งทุกคนเป็นพิเศษ กู้อานหยานคือแขกคน สําคัญของคุณชายใหญ่ ใครก็ห้ามชักสีหน้าใส่เธอ

พวกคนรับใช้เลยถูกเขาข่มขู่ชั่วคราว แต่ ที่ห้องพักว่างเจียง เก๋อ ใครเป็นคนโปรดคุณชายใหญ่ คนนั้นก็คือคนที่ทุกคนต้อง เอาใจ

ดังนั้น ต่อไปกู้อานหยานอยู่ที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อแล้วจะใช้ ชีวิตอย่างไร ก็อยู่ที่คุณชายใหญ่

“รู้แล้ว ฉันอยู่ได้น่า”

ในที่สุดกู้อานหยานก็หันไป มองเขา “หลีเย่ ขอบคุณนะ”
ประโยคขอบคุณนี้ จริงใจมาก

หลีเย่ถือว่ามีเมตตา คอยช่วยเธอตลอด

ตอนที่มู่บ้านเป่ยให้เขาแจ้งความ เขาลังเล

ความจริงแล้ว สุดท้าย ไม่ใช่เขาที่แจ้งความ

หลีเย่พยักหน้า พอทักทายกับเธอ ก็หมุนตัวออกไปข้างนอก

หลีเย่วันนี้ดูห่อเหี่ยวเล็กน้อย เหมือนกับไม่ได้นอนทั้งคืน ขอบ ตาดำบวมขึ้นมา

ตอนที่เขาออกไปนั้นเอง อานหยานพูดเบาๆ : “เธอไม่มี อันตรายถึงชีวิตแล้ว แต่ หมอบอกแล้ว ไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อ

ไหร่”

หลีเย่ช็อก หันไปมองเธอทันที

กู้อานหยานกลับมองโน้ตบุ๊ก นิ้วมือที่เรียวยาว เคาะเบาๆที่

คีย์บอร์ด

“ต่อไป คุณสามารถไปถามสถานการณ์ของเธอที่โรง พยาบาลเองได้ บอกว่าเป็นเพื่อน ไม่จําเป็นต้องแอบถาม

“อือ”หลีเย่พยักหน้า ไม่พูดอะไรมาก
เสี่ยวหมี่ตกตึก ตอนที่พวกกู้อานหยานไปหาเวยจือ เขาถึง

พอคิดว่าเด็กชื่อๆพวกนั้น ตอนนี้ยังนอนอาการสาหัสบนเตียง หัวใจของเขาก็เหมือนถูกอะไรดึง อึดอัด

เดินไปที่หน้าประตู กำลังจะปิดประตูห้อง หลีเย่ก็ทนไม่ไหว หันไปมองเธอแวบหนึ่ง

หลังของกู้อานหยานบอบบางมาก เมื่อก่อนผอมมาก ตอนนี้ ไม่ใช่แค่ผอม แต่ยังดูอ่อนแอ

เขาพูดอย่างใจเย็น: “เมื่อวานกู้เวยจืออยู่กับนายท่านใหญ่ ตระกูลกู้ทั้งวัน แม่เธอไม่ได้ไปต่างประเทศ แต่ยังไม่รู้ว่าอยู่ ที่ไหนครับ”

“หลีเย่! “ลมหายใจกู้อานหยานไม่เป็นจังหวะ หันไปมองเขา

สายตาตกตะลึง “คุณคือคุณผู้หญิงในใจผม ถึงยังไง พวกคุณจะไม่ยอมรับ”

สายตาหลีเย่ดูเหงาหงอย อย่างทำอะไรไม่ได้หน่อยๆ

ตั้งแต่ที่รู้ว่าซูเสี่ยวหมี่เกิดเรื่อง เขาก็ไม่ได้ยิ้มอย่างจริงใจอีกครั้ง
“ตอนนี้ผมความคิดคุณชายใหญ่ไม่ออกเลย ผมว่า ก็ไม่มีใคร

เดาได้”

อย่างน้อย คุณชายใหญ่ในตอนนี้นั้น ก็ลึกซึ้งมากจนมองไม่ ออก

แต่ทุกอย่างนี้ ไม่กล้าพูดว่าเป็นเพราะกู้อานหยานเต็มร้อย แต่อย่างน้อย ส่วนมากก็เพราะเธอ

เมื่อก่อนคุณชายใหญ่ชอบกู้อานหยานมากจริงๆ ตรงนี้ เขา เข้าใจชัดเจนดี

แต่ตอนนี้ แม้แต่เขายังไม่รู้

เพราะ มีความเป็นไปได้มาก ก็แค่เป็นวิธีแก้แค้นอย่างหนึ่ง ของคุณชายใหญ่

บางที อาจจะแค่เกลียด

ใครจะรู้ล่ะ?

“ผมตามอยู่ข้างกายคุณชายใหญ่ เรื่องที่คุณชายใหญ่ไม่ ชอบ ผมก็ไม่ทำ”

ฉันรู้”กู้อานหยานยืนขึ้น จ้องเขา : “คุณบอกฉันเรื่องพวกนี้ ฉันดีใจมากแล้ว หลีเย่ ขอบคุณนะ ขอบคุณคุณมากจริงๆ”
หลีเย่พยักหน้า เหมือนที่ขาบอก เขาคือคนของคุณชายใหญ่ หลายๆเรื่อง เขาทำไม่ได้ และก็ไม่มีทางทำ

ข่าวของเย่สุ่ยซิง บอกว่าอยู่ต่างประเทศ ดังนั้น ทุกคนก็จะคิด ว่า ตอนที่เธออยู่ต่างประเทศ จะต้องหาทางไปที่อื่น

แต่ที่จริงแล้ว จากข้อมูลที่เขาได้มา เย่สุ่ยชิงไม่ได้ต่าง ประเทศเลย

ส่วน อยู่เมืองเป่ยหลิงหรือไม่ เขาไม่แน่ใจ

เขาไปแล้ว ในห้องเหลือแค่กู้อานหยานคนเดียว

เธอกลับไปนั่งที่เก้าอี้ จ้องหน้าจอโน้ตบุ๊ก สักพัก จึงเข้าระบบ อีเมล ส่งข้อความส่วนตัวให้หยางอี

หลังเก้าทุ่ม ก้อานหยานกินอาหารเช้าที่คนรับใช้เอามาให้ แล้ว ก็รีบส่งเอกสารสคริปต์ที่เขียนไปช่วงนี้ ไปในกลุ่มทำงาน

ทันที

บรรยากาศของกลุ่ม ก็จริงจังและคล่องแคล่วขึ้นมาทันที

ที่จริงทุกคนไม่ได้พูดอะไร เพราะว่า กู้อานหยานที่บ้างาน กลับมาอีกครั้ง

นี่คือกลุ่มผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเมษามีเดียของพวกเขา กู้อานหยานพิมพ์ไปอีกว่า: “ถึงเสี่ยวหมี่ยังไม่อยู่ แต่ งาน ต้องไปต่อ

จากนั้น เธอก็แบ่งหน้าที่ แพลนงานสามเดือนข้างหน้าใหม่

เพราะว่าอาการของซูเสี่ยวหมี่ เธอเลยเอางานของซูเสี่ยวหมี่ แบ่งกันไป

จากนั้นก็ให้งานเห้อหลิงจือใหม่

นอกจากส่วนมากที่ต้องจัดการของซูเสี่ยวหมี่แล้ว ก็ยังต้อง ฝึกสิ่งที่เป็นแกนหลักสำคัญใหม่ด้วย

งานหนักมากมายขนาดนี้ เห้อหลิงจือไม่มีเวลาแม้แต่จะ

เสียใจ

วันที่เสี่ยวหมี่ไม่อยู่ ถ้าเธอทำงานของเสี่ยวหมี่พัง ตอนที่รอ

เสี่ยวหมี่กลับมา จะต้องผิดหวังแน่

ดังนั้น นอกจากเห้อหลิงจือก็ไม่มีความคิดอื่นใดๆอีก ที่จะไป คิดเรื่องอื่น

และก็ไม่มีอารมณ์ที่จะไปก่อกวนกู้เวยจืออีก

จากแรงของหลิงจือตอนนี้ ไม่มีทางสู้ได้กับกู้เวยจือเลย
ยิ่งอย่าไปพูดถึง ที่จะไปสู้กับพวกม้ามืดที่อยู่เบื้องหลังกู้

เวยจ้อ

เรื่องแบบนี้ ไม่ต้องถึงให้เห้อหลิงจือท่า

ทั้งวัน กู้อานหยานยุ่งตลอด

พอดึก มู่บ้านเป่ยก็ยังไม่กลับมา

กินข้าวเย็นคนเดียวในห้องเสร็จ พอให้คนรับใช้มาเก็บ กู้อาน หยานก็เปิดตู้

เสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้า ยังคงเหมือนเดิมกับตอนที่เธอจากไป ทั้งหมดต่างเป็นของเธอเอง

เธอเลือกชุดนอนมาหนึ่งชุดที่อยู่มุมสุด

นั่นคือชุดที่หลีเย่เตรียมให้เธอ ตอนเธอเพิ่งมาได้ไม่นาน ชมพู หวานมาก แต่ก็เซ็กซี่

เธอเอากระโปรงชุดนอนออกมา เข้าห้องน้ำไป

ครึ่งชั่วโมงถัดมา หญิงสาวที่สวมชุดนอนสีชมพูขาวก็ออกมา จากห้องน้ำ

ผมยาวๆยังมีน้ำหยด เย็นสบายไปทั้งตัว ไม่ได้แต่งหน้า แต่สวยเหมือนดอกจําปีขาว

เป่าผมให้แห้ง นั่งบนเก้าอี้ เปิดหนังสืออ่านอย่างตั้งใจ อ่านไป

รอไป

ใช่ เธอกำลังรอ

เมื่อวานเกิดเรื่องแบบนั้น คืนนี้ที่กลับมา จะต้องไม่ใช่แค่คู่จ้าน

เปยคนเดียว

ดังนั้น เธอรอ

ในที่สุด ตอนสามทุ่มกว่า ลานด้านนอกก็มีเสียงเครื่องยนต์

เข้ามา……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ