บทที่ 346 ไม่สามารถให้เธอปรากฏตัวได้
บทที่ 346 ไม่สามารถให้เธอปรากฏตัวได้
มาถึงมหาวิทยาลัยเจียงโจวแล้ว ในใจของกู้เวยจือจะปฏิเสธ ยังไง ก็ทำไม่ได้
เธอทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปล่อยคุณท่านกู้ จัดเสื้อผ้าบนตัว
ของตัวเองดีๆ
แล้วก็หยิบกระจก มาแต่งหน้าให้ตัวเอง
“เวยจ๋อของเราสวยขนาดนี้ ไม่จําเป็นต้องทําอะไรพวกนี้
หรอก”
ตระกูลกู้คือตระกูลที่กลั่นยา คนหลายๆรุ่นต่างทำธุรกิจเกี่ยว
กับยา
ไม่ใช่แค่ยา และก็ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวต่างๆ
สําหรับพวกเขาแล้ว พวกเครื่องสําอางจะทําร้ายผิวหนัง โดย ปกติจึงไม่ค่อยชอบ
การแต่งหน้าที่ใช้เครื่องสำอางแต่งมา พวกเขาก็ไม่ชอบ แค่
ความเคยชินในหลายปีนี้
กู้เวยจือบ่นพึมพำ : “คุณปู่ ตอนนี้มีผู้หญิงที่ไหนบ้างคะที่ออกจากบ้านแล้วไม่แต่งหน้าน่ะ? มันเป็นมารยาทเลยนะคะ”
คุณท่านกู้ไม่พูดอะไร พยักหน้า ใบหน้ายังมีรอยยิ้ม
ถึงจะไม่ชอบเครื่องสำอาง ถึงขนาดว่าได้กลิ่นเครื่องสำอางก็ รู้สึกอึดอัด
แต่ หลานสาวที่รักชอบ เขาก็ได้แต่ยอมรับ
กลุ่มคนออกมาจากโรงเรียน มารับพวกเขาโดยเฉพาะ
เดิมทีกู้เวยจือไม่อยากมาที่นี่จริงๆ แต่เห็นทางโรงเรียนมา ต้อนรับใหญ่โตแบบนี้ แล้วยังเห็นสายตาของใครหลายคนที่ ริษยามองมาที่ตัวเอง ข้างในใจก็เกิดความรู้สึกทําให้เธอตื่น เต้นอีกครั้ง
รถของพวกเขาขับเข้าไป ตอนที่ลงมาจากรถ กู้เวยจ๋อก็ เหมือนกับเจ้าหญิง สวยงามสูงส่ง
ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เธอคือใคร แต่ชัดเจนมาก คือ อยู่ในกลุ่ม คนพวกนี้ ช่างสูงส่งจริงๆ
“เกิดอะไรขึ้น? หรือว่า กู้เวยจือกลายเป็นผู้หญิงของคุณท่าน กู้ท่านนี้แล้ว? ”
“ไม่ใช่บอกว่าเธอกับคุณชายใหญ่มู่คบกันเหรอ? แค่แป๊บเดียวก็ไปหาอีกคนแล้ว? แล้วยังเป็นคนแก่เนี่ยนะ!
“โอ๊ย คุณเคยเห็นคุณชายใหญ่มู่ประกาศความสัมพันธ์กับ เธอหรือไง? มีแต่เธอที่ยินดีปรีดาอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด คุณ ขายใหญ่ ไม่เคยตอบเลย
“ก็ใช่ แต่เพราะว่าคุณชายใหญ่ ไม่ต้องการเธอ เลยคบกับ คนแก่”
“คุณดูสิเธอดูภูมิใจเหมือนกับนกยูง คบกับคนแก่ ยังจะมา ภูมิใจอีก!
กู้เวยจือไม่รู้ว่าทุกคนกำลังคุยอะไรกัน แต่ ความรู้สึกที่ได้รับ ความสนใจนั้น เธอชอบ
จะสนใจพวกเขาคุยอะไรกัน ยังไงซะ ก็อิจฉาริษยาทั้งนั้น
“วันนี้เกิดอะไรขึ้น? ทำไมหลานคนเยอะจัง”พ่อบ้านถามไป อย่างทนไม่ไหว
ผู้อำนวยการโรงเรียนท่านหนึ่งพูดด้วยรอยยิ้ม: “วันนี้คือวัน จัดกิจกรรมเปิดร้านค้าของโรงเรียน ถ้า คุณท่านกู้สนใจ ก็ไป ดูได้”
“อ้อ? กิจกรรมโรงเรียนของคุณเยอะจริงๆ”
นายท่านใหญ่เป็นคนนักหลานสาวก็รักสิ่งที่เกี่ยวข้องกับ หลานไปด้วย พอเห็นพวกนักเรียนจัดกิจกรรม ก็จินตนาการว่า เวยจ๋อก็เคยเข้าร่วมอยู่ในนั้นด้วย
“ไป ไปดูกัน”
กู้เวยจือไม่สนใจเลยสักนิด กับงานเปิดร้านขายแบบนี้
มูลค่าของตัวเธอ ทำให้ดูถูกกระเป๋ายี่ห้อดังกับเสื้อผ้า เครื่อง สำอางพวกนั้นที่เหล่านักเรียนหยิบออกมา
จากตัวตนของเธอในตอนนี้ อยากได้อะไรแล้วจะไม่ได้บ้าง
ล่ะ?
คุณปู่ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เขาไม่สนใจอะไรพวกนี้อยู่แล้ว จะ
มาดูอะไร?
“คุณปู่ วันนี้แดดแรง”กู้เวยจืออดเตือนไม่ได้
คนเยอะมาก แดดก็แรง ตอนออกจากบ้านต้องสวมชุดเยอะๆ
หน่อย
อยู่กับอากาศแบบนี้ เหงื่อออกง่าย
ที่หน้าเธอมีแต่เครื่องสำอาง ถึงแม้จะเป็นยี่ห้อกันน้ำ แต่ถ้า
หลุดออกไปหน่อย ก็ยากที่จะเห็น
“ไม่เป็นไร ตากแดดบ้าง จะได้แข็งแรง”นายท่านใหญ่จะ เข้าใจความคิดของเด็กสาวได้ไง?
พ่อบ้านลุงติงก็สนใจกับสิ่งต่างๆตรงหน้าเป็นพิเศษ เห็นผู้ชาย
บางคนหยิบของเล่นเก่าแก่ออกมา ชายชราสองคนก็เลือกขึ้น
มา
จริงๆเลย อย่างกับเฒ่าทารก! ไม่มีท่าทีของคนรวยหลง เหลือสักนิด
กู้เวยจื๊อรังเกียจเล็กน้อย เธอพูดไปเรียบๆ : “คุณปู่ ฉันไปพัก ตรงนั้นก่อนนะคะ”
แดดแรงขนาดนี้ ส่องจนฝ่าเธอจะขึ้นมาอยู่แล้ว
อีกอย่าง ดูท่าทางชายชราจะอยากกินข้าวสักมื้อกับ ครอบครัวเธอจริงๆ ขอบคุณอะไรกัน
เธอต้องบอกกู้หมิงห้าวกับเย่สุ่ยซิงก่อน ส่วนเรื่องกินข้าว จะ ให้ไอ้กระจอกกู้อานหยานรู้ไม่ได้
แน่นอน ถึงตอนนั้นก็ให้กู้อานหยานเข้าร่วมไม่ได้
นายท่านใหญ่กับพ่อบ้านไปดู กู้เวยจือหมุนตัวเดินไปที่โซน พักผ่อนที่อยู่ไกล พริบตาเดียวก็ไร้ร่องรอย
ยังไงก็คือโรงเรียนของตัวเอง ชายชราจึงไม่กังวลว่าจะเกิด อะไรขึ้น
มองเห็นสิ่งที่น่าสนใจใหม่ๆ ก็ไม่ถามราคา ซื้อทันที
กู้จิ้งหย่วนตามอยู่หลังพวกเขาตลอด ไม่รู้จะทำยังไงกับเฒ่า
ทารกสองคนนี้ดี
ไปขอถุงใบใหญ่มาสองใบ ใส่ของไปตลอดทาง แป๊บเดียวก็ จะเต็มอยู่แล้ว
“ใช่เธอ!”ทันใดนั้น ตรงหน้านายท่านใหญ่ก็เป็นประกาย ชี้ ไปที่หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าไม่ไกล
“อาติง คุณดู ดูสิว่าใช่เด็กคนนั้นไหม? “
”
ลุงติงเงยมองไป ทันใดนั้นก็จำเด็กคนนั้นได้
“ใช่เธอ! “ลุงติงมีใบหน้าดีใจ”โอ๊ย ใช่เด็กนั่นจริงๆด้วย คุณ ท่าน คิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นนักเรียนของที่นี่นะครับ”
กู้จิ้งหย่วนมองไป ก็เห็นเด็กสาวคนนั้นทันที
เธออยู่กับเด็กสาวอีกสองคน ต่อรองราคากับนักเรียนสาวที่
ขายของอยู่
ดวงตากู้จิ้งหย่วนมีรอยยิ้ม ไม่ต้องคิดก็รู้ ว่าชายชราสองคน จะทำอะไร
จริงๆด้วย แค่พริบตาเดียว ทั้งสองก็เข้าไปแล้ว
กู้จิ้งหย่วนพูดยิ้มๆให้กับหัวหน้าโรงเรียนที่อยู่ด้าน หลัง : “เรื่องบริจาค คุยกับผู้ช่วยผมได้เลยนะครับ ให้นาย ท่านใหญ่อยู่เล่นที่นี่สักครู่ ทุกคนไม่ต้องไปด้วยก็ได้ครับ”
พวกหัวหน้ารู้ความหมายของเขา ตามเขาตลอดไปก็ไม่ดี
แต่ คุณท่านกู้สนใจกับงานเปิดร้ายขายของพวกเขาขนาดนี้ เกินความคาดหมายของทุกคนจริงๆ
พวกหัวหน้าพยักหน้า : “เอ่อ ตอนเที่ยงพวกเราเตรียมอาหาร ไว้ เชิญคุณชายกู้กับคุณท่านกู้ด้วยนะครับ พวกเราจะรอนะ ครับ!
กู้จิ้งหย่วนไม่ได้ตอบไปตรงๆ ได้แต่พยักหน้า
พอพวกเขาออกไป เขาจึงรีบตามทั้งสองไป
“หนู หนูน้อย! ยังจําผมได้ไหม ! ”
คุณท่านกู้ไปตรงหน้ากู้อานหยาน จับมือเธอ : “ยังจำผมได้ ไหม? ”
กู้อานหยานกะพริบตา ถูกคนดึงแบบนี้ ก็รับมือไม่ทัน
แต่ ชายชราคนนี้ดูท่าทางจะจิตใจดี คงไม่ทำให้รำคาญ
หรอก
แล้ว จำเขาได้ไหม?
เธอสงสัยหน่อยๆ
ลุงติงพูดทันที: “ถั่วลิสง ถั่วลิสง! ”
พอกู้อานหยานตะลึง ทันใดนั้นก็คิดขึ้นมาได้
แล้วคิ้วก็โค้งงอ เธอข่า: “คุณปู่คะ คุณนี่เอง! เป็นไงบ้าง
คะ? ตอนนี้ร่างกายยังไม่สบายตรงไหนไหมคะ? ” “ไม่แล้ว ผมแก่แต่แข็งแรงมาก แค่เฮือกเดียวก็ทําเสื้อสองตัว
ตายได้แล้ว”
กู้อานหยานมองเขาหน้าแดงขนาดนี้ ก็รู้ว่าไม่เป็นไร แต่นิสัยของคุณปู่คนนี้ เธอชอบมากเป็นพิเศษ
“ไม่เป็นไรก็ดี”มองกู้จิ้งหย่วนที่อยู่หลังพวกเขา ถุงใหญ่ๆใน มือสองใบ กู้อานหยานถามยิ้มๆ: เด็กที่บ้านคุณก็เป็นนักเรียน ของที่นี่เหรอคะ? ”
นี่พ่อแมมาเชียรสินะ?
“ใช่! เวยจ่อของพวกเราก็ใช่นักเรียนของมหาวิทยาลัยเจียง โจว”นายท่านใหญ่พูดอย่างภูมิใจ
มหาวิทยาลัยเจียงโจว คือโรงเรียนที่ดีที่สุดของเมืองเป่ยหลิง
เวยจือ?
กู้อานหยานตะลึง ชื่อ..
“อานหยาน คุณพูดกับใครน่ะ? “ซูเสี่ยวหมี่โบกมือให้เธออยู่ ไม่ไกล”รีบมา ช่วยฉันดูกระเป๋าสองใบนี้ สีไหนสวยกว่ากัน!
ไม่ทันรอการตอบรับของกู้อานหยาน ซูเสี่ยวหมี่ก็ร้อนใจ เธอ ร้อนใจก็เรียกชื่อพร้อมนามสกุลไปด้วย : “กู้อานหยาน! เร็ว! “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
