บทที่ 341 ลงไปนรกด้วยกัน

บทที่ 341 ลงไปนรกด้วยกัน

เลิก ตอนที่แน่ใจว่าความรักนี้ยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง

“ไม่….ผมยอมรับไม่ได้! “เจียงนานดึงเธอกลับมา

จ้องใบหน้าของเธอที่น้ำตายังไม่แห้ง ใบหน้ายืนหยัด: “ถ้า คุณบอกว่าผมไม่ได้ปกป้องคุณดี งั้นผมสาบาน ผมสาบานว่า ต่อไปผม …… ”

“ฉันไม่ได้ให้คุณสาบาน เจียงนาน ฉันไม่ได้ชอบคุณ ฉันไม่ อยากคบกับคุณ ง่ายแค่นี้เอง!

กู้อานหยานออกแรงขัดขืน อยากจะออกจากอ้อมแขนของ

เขา

แต่เขากอดไว้แน่นมาก ออกแรงกอดมาก ไม่ว่าเธอจะ พยายามแค่ไหน ก็สะบัดความเกาะหนึบของเขาออกไม่ได้เลย

“ไม่ใช่ เราคุยกันแล้วนี่ ถึงตอนนี้ไม่ชอบ ต่อไปก็ต้องชอบแน่ เราคุยกันแล้ว!

ถ้าสองสามชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขายังไม่รู้ว่ารักคืออะไร งั้น ตอนนี้ เขาก็น่าจะรู้แล้ว
บทที่ 341 ลงไปนรกด้วยกัน

บทที่ 341 ลงไปนรกด้วยกัน

เลิก ตอนที่แน่ใจว่าความรักนี้ยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง

“ไม่….ผมยอมรับไม่ได้! “เจียงนานดึงเธอกลับมา

จ้องใบหน้าของเธอที่น้ำตายังไม่แห้ง ใบหน้ายืนหยัด: “ถ้า คุณบอกว่าผมไม่ได้ปกป้องคุณดี งั้นผมสาบาน ผมสาบานว่า ต่อไปผม …… ”

“ฉันไม่ได้ให้คุณสาบาน เจียงนาน ฉันไม่ได้ชอบคุณ ฉันไม่ อยากคบกับคุณ ง่ายแค่นี้เอง!

กู้อานหยานออกแรงขัดขืน อยากจะออกจากอ้อมแขนของ

เขา

แต่เขากอดไว้แน่นมาก ออกแรงกอดมาก ไม่ว่าเธอจะ พยายามแค่ไหน ก็สะบัดความเกาะหนึบของเขาออกไม่ได้เลย

“ไม่ใช่ เราคุยกันแล้วนี่ ถึงตอนนี้ไม่ชอบ ต่อไปก็ต้องชอบแน่ เราคุยกันแล้ว!

ถ้าสองสามชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขายังไม่รู้ว่ารักคืออะไร งั้น ตอนนี้ เขาก็น่าจะรู้แล้ว
เธอไม่มีทางสะบัดออกไปจากมือทั้งคู่ของเขา สายตาที่บวม แดงคู่นั้น เต็มไปด้วยน้ำตาอีกครั้ง

กู้อานหยานสงบลง มองเขา ยิ้มอย่างเศร้าๆ : “คุณโง่หรือ เปล่า? คุณจะเอาของที่คนอื่นเล่นเหลือเหรอ? ”

“คุณไม่ใช่สิ่งของ! “เขาไม่ให้เธอทำร้ายตัวเองแบบนี้!

“คุณดูเอง! คุณดูให้ชัดเจนเอง!”

สิบนิ้วของเธอสั่น แล้วแกะกระดุมเสื้อของตัวเองทีละเม็ด

บนคอ บนไหล่ บนหน้าอก ทั้งหมดต่างเป็นร่องรอยที่มู่บ้าน

เป่ยทิ้งไว้ให้

“เห็นหรือยัง? คุณกล้าจินตนาการไหม ตอนที่เขากดทับฉัน

ลงมาน่ากลัวแค่ไหน บ้างคลั่งมากแค่ไหน?

เธอยิ้ม ยิ้มอย่างว่าแม้แต่โลกใบนี้ ก็ดิ่งจมไปด้วยความหมด หวังไปกับเธอ

“คุณยังอยากจะยอมรับอยู่ไหม? เผชิญหน้ากับความจริง เถอะ! ฉันไม่ใช่ผุ้หญิงคุณ ฉัน คือของเล่นของเขา!”

แกะกระดุมเม็ดที่สามออก ร่องรอยที่มากขึ้น ก็ชัดเจนเข้าสู่

สายตาเขา
“ยังจะดูอยู่ไหม? “กู้อานหยานยิ้มอย่างเศร้าๆ แล้วก็แกะ กระดุมต่อไป

แกะไปอีก แม้แต่ร่างกายของเธอ ก็แทบจะเปลือยออกมาตรง หน้าเขา

เจียงนานกุมมือเธอไว้ เอามือทั้งสองข้างของเธอกุมไว้ที่ฝ่ามือ ของตัวเอง

“พอแล้ว…….พอแล้ว!

ผู้ชายที่อ่อนโยนเหมือนหยกคนนั้น คนที่ไม่ว่าเจออะไร ก็ยิ้ม อยู่เสมอ ในตอนนี้ เอาหน้าซุกเข้าไปที่อ้อมแขนของเธอ ร่างที่ สูงใหญ่ สั่นอย่างไร้เสียง

“อย่าใช้วิธีแบบนี้มาทำร้ายผม และก็ไม่ต้องทําร้ายตัวเอง อีก! ผมไม่ถือสา ไม่ว่าเกิดเรื่องอะไร ผมไม่ถือสาทั้งนั้น!

เขากอดสองมือไว้แน่น เอาเธอมากอดไว้แน่น

“ผมไม่ถือสา เพราะว่า ผมรักคุณ ก้อานหยาน ผมรักคุณ ผม ไม่ถือสาอะไรทั้งนั้น ผมแค่กลัวว่าคุณจะไม่ต้องการผม! ”

หัวใจของกู้อานหยาน สั่นเทา เธอก้มลง มองผู้ชายคนนั้นที่ แต่ไหนแต่ไรมาต่างหรูหรา ดูแพง ทำให้คนรู้สึกเหมือนกับอาบ ลมในฤดูใบไม้ผลิ
เขาสั่น กลัวเธอจะไม่ต้องการเขา!

แต่ตอนนี้เธอ กลายเป็นของเล่นของคนอื่นไปแล้ว เธอ……เธอ ไม่มีคุณสมบัติ

“อย่าผลักไสผมไปอีก กู้อานหยาน ผมไม่มีทางยอมรับความ เจ็บปวดที่เสียคุณไปได้! คุณจะทิ้งผม นอกจาก คุณจะฆ่า ผม! ”

“อย่า…..แบบนี้..…

มือของเธอไว้ที่ศีรษะเขา อยากจะดันเขาออก แต่ไม่มีแรงเลย

สักนิด

อย่าทำแบบนี้ เขาทำแบบนี้ ทำให้เธอประหม่าจริงๆ เธอไม่คุ้มค่า หญิงตกอับแบบเธอนี้ ไม่คุ้มค่าจริงๆ

“พวกเรายังเป็นเหมือนเมื่อก่อน โอเคไหม? ”

เจียงนานเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของเธอ ก้มลงมองความน่า เวทนาที่ร่างเธอ

เขายกมือขึ้น ติดกระดุมทีละเม็ดๆ ที่เธอแกะออกให้

นิ้วมือของเขากำลังสั่น แค่พยายามสงบสติอารมณ์ลง
ไม่ว่าลำบากแค่ไหน เขาก็สามารถเผชิญหน้ากับเธอได้ แต่ อย่าบอกว่าไปจากชีวิตเขาอีก เขาฟังต่อไปไม่ได้แล้ว

ติดกระดุมให้เธอ เจียงนานประคองเธอ กดเธอกลับไปเบาๆที่

เตียง

สุดท้าย เขาก็นอนลงข้างเธอ ให้เธอหนุนแขนตัวเอง เอาเธอ มาโอบไว้เบาๆในอ้อมแขน

ชัดๆว่าออกแรงเบา แต่กลับไม่ให้โอกาสเธอหนีออกไปได้เลย

กู้อานหยานอยากพูด แต่ถูกนิ้วยาวๆของเขาปิดริมฝีปากไว้

ไม่ให้พูด

“ถ้าไม่เหมาะกับผมเลย จะไปจากผมล่ะก็ แค่คำเดียวก็ไม่ให้ พูด ผมรับไม่ได้สักคำ

เขาก้มลง จูบลงไปที่บนหน้าผากเธอที่เปียกเหงื่อ

แต่ไหนแต่ไรมาผมไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนได้ขนาดนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ผมตกหลุมรักคุณ ก็ไม่รู้”

ไม่รู้ว่าเริ่มรักเมื่อไหร่ แต่ก็ดิ่งลึกลงไปแล้ว

นอกจากเธอจะมีความสุข ไม่งั้น ทั้งชีวิตนี้ ก็ไม่ต้องคิดจะให้เขาปล่อยมือ

“ถ้าหากมีวันหนึ่ง คุณคืนดีกันจริงๆ คุณแน่ใจว่าจะกลับไปอยู่ ข้างกายเขา ผมยอม

ร่างผอมบางของเธอสั่น แต่ถูกเขากอดรัดแน่นในอ้อมแขน มากขึ้น

คางของเจียงนานกดต่ำไปที่ศีรษะเธอ เบาๆ อ่อนนุ่ม ไม่ให้ ความกดดันใดๆต่อเธอ แต่อยู่ใกล้ชิดกับเธออยู่เสมอ

แต่ถ้าหาก แค่เพราะว่ากลัว แค่เพราะสาเหตุพวกนั้นที่ไม่มี เหตุผล ผมไม่ยอมรับ เหตุผลใดๆ ก็ไม่ยอมรับ

“กู้อานหยาน คุณเข้ามาพัวพันกับผม อยากจะหนี ไม่ง่าย ขนาดนั้น! คุณอยากทิ้งผม! ไม่มีทาง

“ถึงจะลงนรก ผมก็จะไปกับคุณ! ไม่ต้องกลัว อย่างมาก พวก เราก็ลงนรกไปด้วยกัน”

เธอหลับตาลง จับคอปกเสื้อของเขา

น้ำตาที่ร่วงไหล แป๊บเดียวก็หายไปลึกลงไปในขอบตาของ ตัวเอง

ลงนรกไปด้วยกันไหม?
แต่เธอที่ไม่มีอะไรดี จะสามารถมีเขาไปด้วยได้เหรอ?

เวลานี้กู้อานหยานไม่ได้ปฏิเสธ และก็ไม่ถอนตัว ก็แค่ ไม่ สบายใจ

“เขาบอกว่า…….เธอกัดปาก เสียงแหบ: “ยังจะมาหาฉันอีก”

“ผมจะเฝ้าคุณไว้ ไม่ต้องกลัว”

ในที่สุด กู้อานหยานก็พยักหน้า สำลัก แล้วซุกอยู่ในอ้อมแขน

เขา

เอือ”

คืนนั้น ลมช่างอ่อนโยน มีแค่ความเย็นเล็กน้อย

พัดไปที่ตัว ทำให้ผู้หญิงที่อยู่ในฝันสั่นเล็กน้อย ไม่รู้ว่าตกใจ อะไรในฝัน หรือเพราะว่า ถูกลมเย็นพัดเข้า

ผู้ชายที่เดิมทีหลับไปพร้อมเธอ หลังจากที่เธอหลับไป ก็ ลืมตาขึ้น มองหน้าเล็กๆที่ขาวซีดของเธอ มองไปทั้งคืน

ความไม่สบายใจของเธอ ความตื่นตระหนกของเธอ ปรากฏ เต็มตาในช่วงที่เธอหลับ

เสียงขอความช่วยเหลือที่แหบของเธอ ตัวสั่น ต่างทำให้เธอกังวล

ลงนรกเหรอ?

ถ้าหาก ต้องลงนรกจริงๆ งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน โทรศัพท์ของเจียงนานดังขึ้น ถูก เขาผละออกทันที

ผู้หญิงในอ้อมแขนยังไม่ตื่นมา เขาทำเบาๆ เอาโทรศัพท์มาไว้ ข้างหู: “มีอะไร?

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไร สีหน้าเจียงนานหม่นลงทันที เสียง ก็เย็นชากว่าเดิม : “เขาไม่คู่ควร ทำให้เขาหายไปตั้งแต่ตอนนี้ เลย!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ