บทที่ 320 ผู้ชายที่เหมือนหมาป่า

บทที่ 320 ผู้ชายที่เหมือนหมาป่า

ตอนที่มู่บ้านเป่ยออกมาจากห้องคนไข้ ไม่เหลือความเป็นคน

อยู่เลยสักนิด

มักจะรู้สึกว่าเขาเหมือนจะไม่เหมือน แต่กลับพูดไม่ออกว่า ตรงไหนที่ต่างไป

เย่หานเข้ามา พูดเสียงเบา: “คุณชายใหญ่”

เขาไม่พูดอะไร และก็ไม่ได้มองอะไรใครทั้งนั้น

บรรยากาศเยือกเย็นล้อมรอบเขา พร้อมกับเขา หายไปด้าน

ในลิฟต์

เจียงนานตะลึงสักพัก จึงคิดขึ้นได้ว่ากู้อานหยานอยู่ในห้อง

รีบเข้าไป

พอเข้ามา กลับตกใจจนสีหน้าหม่นเพราะคนที่ตกไปที่พื้น รีบ ประคองเธอขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้น? “เธอดูเหมือนกำลังจะตาย ที่คอมีรอยนิ้วมือ แดงๆ ชัดเจนว่าถูกบีบ!

“เขาทำคุณเหรอ?
พี่ใหญ่ไม่เคยทำผู้หญิง ยิ่งเป็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบแล้ว เกิด อะไรขึ้นกันแน่?

“ไม่…เป็นไร”กู้อานหยานจับเสื้อเขาไว้ พูดเสียง แหบ: “อย่า…..รบกวนหมอ ฉันไม่…..เป็นไร”

เธอค่อยๆดีขึ้น ถึงแม้ตอนที่หายใจ ช่วงลำคอยังดูเจ็บปวด แต่ คงไม่มีอันตรายใดๆ

เจียงนานสีหน้าดูแย่ อุ้มเธอขึ้นจากพื้น วางลงที่พื้นเบาๆ

เทน้ำให้เธอ เห็นสีหน้าเธอดีขึ้นมาหน่อย เจียงนานจึงกำมือ

ถาม: “เขาทำอะไรคุณ? ”

ชัดเจนมาก คอของเธอถูกบีบ แรงเยอะขนาดนั้น จนตอนนี้

รอยนิ้วมือนั่นยังแดงเถือก

เมื่อกี้ในห้องเหลือแค่เขาสองคน รอยนิ้วนี้ จะต้องเป็นมู่บ้าน เป่ยทิ้งไว้ให้แน่

แต่ทำไมเขา……

กู้อานหยานกัดปาก หลังจากสีหน้าจาง ก็เปลี่ยนเป็นสีขาว ซีดกว่าก่อนหน้านี้ทันที

เธอไม่พูด ทั้งตัวเหมือนกับถูกดูดพลังไปหมด
มองสภาพเธอ ก็ยิ่งสงสัย เจียงนานก็อดไม่ได้ที่จะถาม

“ถ้าไม่อยากบอก…….…….

กู้อานหยานดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย ในที่สุดก็เงยหน้า มองเขา อ้าปากอย่างลำบาก

ฉันบอกเขาว่า………..หมอเอาเด็ก……เอาเด็ก…….ออก”

เธอใช้ชีวิตอันสงบอยู่ช่วงหนึ่ง น่าจะหนึ่งเดือนได้ ไม่มีการ ลักพาตัว โจมตี ดูหมิ่น รวมทั้งเข้ามาพัวพันใดๆอีก

หนึ่งเดือนเต็มๆนี้ สงบมาก

นอกจากไปเรียนก็ไปทำงานที่เจียงซื่อกรุ๊ป เวลาหนึ่งเดือน ไม่ใช่แค่บำรุงร่างกายจนดี แม้แต่งานก็ราบรื่น

ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือทำรายการแสดงความสามารถ พิเศษ สุดท้ายถูกกู้อานหยานลงทุนเพิ่มขึ้น

ตอนนี้ รายการแสดงความสามารถพิเศษกับการแสดงแต่งตัว อนิเมะCOS กลับกลายเป็นรายการวาไรตี้

รายการเรียลลิตี้โชว์ที่ออกอากาศทุกสัปดาห์ หลังจากออกอากาศได้สัปดาห์แรก ผลลัพธ์ก็ออกมาเกินความคาดหมาย สุดๆ ได้รับเรตติ้งติดสามอันดับแรกของรายการวาไรตี้!

นี่มันคือเรื่องที่น่ายินดีอย่างเกินความคาดหมาย!

“แน่ใจนะว่าคุณไม่ได้ซื้อเรตติ้งที่ไหน? “ตอนกินข้าว ซูเสี่ยว หมี่ดูรายงาน หัวเราะออกมาจนตาแทบจะหายไป

“พูดอะไรมั่วซั่ว? ทางอุตสาหกรรมกำลังปราบปรามเรื่องการ ฉ้อโกงต่างๆ บริษัทเมษามีเดียของเราเป็นถึงบริษัทใหญ่ ไม่มี ทางทำเรื่องแบบนี้! ”

เห้อหลิงจือกลอกตาใส่เธอ: “คุณอย่าพูดอะไรซัวสิ ระวัง หน่อยสิ หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง ถึงตอนนั้น เดี๋ยวได้เกิดข่าว ลือจริงๆหรอก”

โอกาสอะไรของพวกผู้บริหารบริษัทเมษามีเดียกันล่ะ ได้ยิน พวกเขาซื้อเรตติ้งอะไรพวกนี้ นั่นคือความเสียหายที่ได้รับ อย่างไม่เคยมีเค้ามูลมาก่อนจริงๆ

ต้องรู้ว่า ตอนนี้หลายๆเรื่อง แค่นิดเดียวก็ถูกแชร์ว่อนเน็ตได้ แล้ว

สําหรับบริษัทหนึ่งแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริษัทสื่ออย่าง พวกเขาที่ทําการพูดกันปากต่อปากนั้น ความคิดเห็นแย่ๆ จะ กระทบอย่างมาก
ยังไง ก็เพิ่งเริ่มต้น

“ก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น จะถูกคนแอบฟังได้เหรอ? ”

แต่ ซื้อเรตติ้งอะไรพวกนี้เนี่ย ซูเสี่ยวหมี่ไม่กล้าพูดมั่วซั่ว

“ดูทีวี ดูทีวี! “ซูเสี่ยวหมี่เจียดรอยยิ้มออกไป เปิดทีวีในห้อง ส่วนตัว

พวกมู่เทียนโย่วไม่ได้มา เห้อหลิงจือสั่งของกินเล่นอีกเล็ก น้อย ทั้งสามคนกินไปรอไปในห้องส่วนตัว

นานแล้วที่ไม่ได้ดูทีวี ไม่รู้ว่าจะดูอะไร ซูเสี่ยวหมี่เปิดไปช่องๆ หนึ่งแล้ววางรีโมตลง

พวกเธอแทะเมล็ดทานตะวันไป คุยกันไป

ในโทรทัศน์ จู่ๆก็มีตัวอักษรที่คุ้นเคยขึ้นมา——Paradise Island

กู้อานหยานตะลึง เงยหน้าทันที ดูหน้าจอของโทรทัศน์ เมล็ก ทานตะวันในมือหล่นลงไปที่โต๊ะโดยไม่รู้ตัว

“Paradise Islandบริษัทบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเป่ยหลิง ตอนนี้ถูกตำรวจได้รับข้อมูลของคนเบื้องหลังที่สําคัญหลาย คน ตำรวจกำลังเปิดเผยการจับกุมครั้งใหญ่…
ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจืออ่านข่าว ทันใดนั้นใบหน้าของเห้อ หลิงจือก็ดูตื่นเต้น: “โอ๊ย! เนื้อร้ายขนาดใหญ่นี้ ในที่สุดก็ถูก ถอนรากถอนโคนแล้ว! ‘

“เจ๋งมากไหม? “ซูเสี่ยวหมี่เข้าใจต่อกลุ่มของParadise Islandที่น่าพิศวงนี้ ไม่มากนัก

เห้อหลิงจือถือเป็นข้อความแจ้งเตือน มีอะไรบ้างที่ไม่รู้?

เธอพูดกระซิบ: “เจ๋งมาก! แทบจะผูกขาดอุตสาหกรรม บันเทิงใต้ดินทั้งเมืองเป่ยหลิงหมดแล้ว”

ทำไมต้องมีสื่อบันเทิงใต้ดิน? “ซูเสี่ยวหมี่ไม่เข้าใจตรงนี้ “ จริงๆ

ต้องการสื่อบันเทิงอะไรพวกนี้ เมืองเป่ยหลิงมีบริษัทและ สถานที่บันเทิงมากมาย ทุกที่มีโครงการบันเทิงมากมายขนาด นั้น ยังไม่พอให้ทุกคนสนุกกันอีกเหรอ?

“คุณจะเข้าใจอะไร Paradise Islandนั่น รายการบันเทิง หลายอย่างคุณไม่เคยดูสักนิด”

ถึงแม้เห้อหลิงจือก็ไม่เคยดู แต่ ก็จินตนาการได้

“เด็กสาวไร้เดียงสาอย่างคุณนี่ ไม่เข้าใจความคิดของพวก คนรวยพวกนั้นหรอก เขาไม่สนใจเงิน ที่สนใจคือเรื่องน่า กระตุ้น”
“แม้แต่ตำรวจก็ออกโรงแล้ว เจ๋งขนาดนี้เชียว? “ซูเสี่ยวหมี่ก็ อยากรู้อยากเห็นขึ้นมาเกี่ยวกับ Paradise Islandอะไรนี่

เจ๋งมากจริงๆ ว่ากันว่ามีองค์กรที่อำนาจของตัวเอง” ”

“งั้นครั้งนี้..

“เหมือนบอกว่า มีอำนาจอะไรช่วยเหลือ …… ”

เรื่องของคนใหญ่คนโต หญิงสาวธรรมดาๆแบบพวกเธอไม่รู้ดี นัก

แต่ในเมื่อวันนี้ข่าวรายงานเรื่องนี้ได้ ก็แสดงว่า เรื่องได้มาถึง จุดสิ้นสุดแล้ว หมายความว่า ใกล้จะจบแล้ว

ต่อมาพวกเธอคุยอะไรกัน ไม่เข้าหูกู้อานหยานเลยสักคำ

ก็แค่ทนไม่ไหว หยิบโทรศัพท์ออกมา เปิด weibo

ที่จริงยังลังเล ไปเสิร์ชอะไรสักหน่อยดีไหม แต่ ไม่ต้องรอเธอ เสิร์ช คำค้นหาสุดร้อนแรงก็เตะเข้าตาเธอ

คุณชายใหญ่มู่ ผู้ชายที่เหมือนหมาป่า……

ผู้ชายที่เหมือนหมาป่า เธอก็คิดถึงคำพูดวันนั้นที่เขาจากไป พูดขึ้นมา และก็ ท่าทางที่จะทำลายล้างนั้น
หลังจากParadise Island ก็จะถึงตาพวกเขา

ถึงตาพวกเขา…….

ไม่รู้ว่าร่างกายส่วนไหน จู่ๆก็มีความเยือกเย็นผุดขึ้นมา

ภาพหน้าตรงพวกนั้นที่ถ่ายไม่ได้ ก็ยังสามารถแยกแยะออก มาได้ว่า คือเขา

หน้าด้านข้างที่เยือกเย็น ท่าทางที่ดูเย่อหยิ่ง ถูกโลกภายนอก กล่าวถึงตัวตนที่สองอย่างลึกลับ กล่าวกันว่า ผู้ชายที่เหมือน หมาป่า

เธอหลับตา ปิดweibo เดินออกไปนอกห้อง โทรหาเบอร์หนึ่ง

“ที่ไหน? “สายถูกรับ เสียงทุ้มเบาพูดขึ้นมา : “ผมไปรับคุณ เอง

“ฉันต้องไปกินกับพวกเขา ไม่กลับมาชั่วคราวนะ”เธอยิ้มบางๆ เจ้านี่ ทุกครั้งที่โทรหาเขา ก็บอกจะมารับเธอ ไม่ถามเลยมีเรื่อง อะไร

เจียงนานวางเมาส์ ถาม : “งั้น เรื่องอะไร? ”

มุมปากกู้อานหยานมีรอยยิ้มออกไป ถามเสียงเบา: “เรื่องของParadise Island ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ