บทที่ 316 พิสูจน์ตัวคุณเอง!
บทที่ 316 พิสูจน์ตัวคุณเอง!
แค่คุณรับปาก รับปากว่าจะกลับมาอยู่ข้างๆผม ผมให้อภัย ทุกอย่าง โอเคไหม?
โอเคไหม? ได้ไหม?
ขอร้องล่ะ…….
ไม่มีใครเคยเห็นคุณชายใหญ่มู่ที่ตกต่ำได้มากนี้ และก็คง ไม่มีใครอยากจะเชื่อ ว่าเขาจะสามารถพูดเสียงเบาไปขอร้อง คนได้
ไม่ผิด สายตาเขา คำพูดเขา ท่าทางของเขา เป็นการขอร้อง อย่างหนึ่ง!
ขอร้อง บอกว่าคุณยังรักผม บอกว่าคุณยังเป็นผู้หญิงของผม ขอร้อง……
หัวใจของกู้อานหยาน ไม่เคยว้าวุ่นใจขนาดนี้เหมือนตอนนี้มา
ก่อน
ที่กลัวไม่ใช่ว่าตัวเองจะถูกเขาทำอะไร ไม่ใช่เจียงนานจะเป็นอย่างไร แต่คือ กลัวเขา ……กลัวเขาจะเกิดเรื่อง
ไม่รู้ว่าทำไม มีความรู้สึกบางอย่าง ว่าเขาจะเกิดเรื่อง
ในใจของเธอตื่นตระหนก จนต้องหันไป มองหาสายตาของ เจียงนาน
เธอเพ่งเล็งความสนใจไม่อยู่เล็กน้อย เธอกลัว กลัวว่าจะเสีย
ใจจริงๆ
แต่ เงยหน้ามามองเห็น ไม่ใช่เจียงนาน แต่เป็นมู่เฟิงจิ่นที่ยืน อยู่ข้างๆพวกเขาไม่ไกล
มู่เฟิงจิ่นมองพวกเขาด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก ไม่พูดสักคำ แต่กู้อานหยานมองเห็นเขาเวลานั้น ในใจกลับเยือกเย็นขึ้นมา
เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว จะย้อนกลับไป ก็คงจะเป็นการล้มเหลว
เนื่องจากไม่พยายามในครั้งสุดท้าย?
ทำไม? ทำไมต้องเป็นแบบนี้?
เธอออกแรงขัดขืน ยังคงสะบัดการล็อกของมู่จ้านเป่ยไม่ออก
ถึงเขาจะไม่กล้าออกแรง แต่ไม่ยอมปล่อยมือ
แต่ กู้อานหยานขัดขืนแบบนี้ ข้างในใจเขา ถูกทำร้ายด้วยมด แทงแรงๆไปหลายครั้งแล้ว !
ยังคงไม่ยอม ใช่ไหม? เธอยังไม่ยอมใช่ไหม?
ถึงเขาจะพูดด้วยเสียงเบา ถึงเขาจะขอร้องเธอ ก็ไม่ยอม ใช่
ไหม?
“คุณชายใหญ่มู่ขอบคุณในความหวังดีของคุณ แต่ฉัน… ตอนนี้คนที่ฉันรัก คือเขา”
กู้อานหยานออกแรงสะบัดมืออีกครั้ง ในที่สุด ก็สะบัดมือ ใหญ่ๆของเขาออก
เธอรีบกลับไปที่ข้างกายเจียงนาน จับแขนเสื้อของตัวเอง เช็ด คราบเลือดที่มุมปากให้เขา
“คุณเป็นไงบ้าง? บาดเจ็บหนักไหม? พวกเราไปโรง พยาบาล ให้หมอตรวจคุณทันที”
ไม่ว่าจะเล่นละครหรือว่าจริง เธอก็ใส่ใจอาการบาดเจ็บของ เจียงนานมาก
สองหมัดของคุณชายใหญ่มู่ แข็งแรง และไม่ออมมือเลย
ตอนนี้เจียงนานเป็นอะไร ใครก็ไม่รู้ทั้งนั้น
ถูกทำร้ายจนถ่มเลือดออก ภายในต้องบาดเจ็บแน่!
“ผมไม่เป็นไร”เสียงของเจียงนานแหบแห้ง แต่ยังคงพยายาม ยิ้มออกไปเพื่อปลอบเธอ
“ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นไรจริงๆ
แต่คุณถ่มเลือด! “จะไม่เป็นไรได้ไง?
“ไม่เป็นไรจริงๆ”เจียงนานส่ายหน้า ถ่มเลือดออกมาเล็กน้อย แค่เรื่องเล็กน้อย
ภายในบาดเจ็บมันแน่นอน แต่อย่างน้อย ก็ไม่ถึงชีวิต
เขาก้มหน้ามองกู้อานหยาน จับมือเธอ อยากให้ความกล้าต่อ เธอ แต่ไม่รู้ว่า ตอนนี้ตัวเองให้ความกล้าเธอ จะถูกหรือผิดกัน
แน่
สีหน้าพี่ใหญ่ซีดขาวไม่มีมาดของนักธุรกิจ แม้แต่เขายังกลัว กลัวว่าเขาจะเกิดเรื่อง
ใบหน้าที่เย็นชาของมู่จ้านเป่ย ยิ่งเยือกเย็นมากขึ้น เขายืนตัว ตรง จ้องทั้งสองที่พิงกัน ริมฝีปากที่บางและเย็น เม้มเลือดออก มาเล็กน้อย
จนกระทั่ง เขาได้ลิ้มรสชาติของเลือด
“เหอะ….”
หัวเราะอย่างเยือกเย็น บวกกับสีหน้าเขาตอนนี้ ใช้ชีวิต เหมือนคนตายที่หมดลมหายใจ
ถึงจะมีลมหายใจอยู่ ก็เหมือนศพเดินได้อย่างชัดเจน
เขาเดินไปที่เจียงนาน
กู้อานหยานตื่นตระหนก รีบไปเผชิญหน้าเขา ปกป้องเจียง นานไว้ด้านหลัง
“อย่าทำร้ายเขาอีก! มู่บ้านเป่ย ถ้าคุณ…….ถ้า……
แต่เขายังเดินไปที่พวกเขา ในใจกู้อานหยานว้าวุ่น จู่ๆก็ไม่ว่า หยิบอะไรมา ออกแรงตีไปที่โต๊ะอย่าง
“อย่าเข้ามา! “เศษแก้วที่แหลมคมแตก มองมือของเธอที่ยก ขึ้นมา เพ่งไปที่มู่จ้านเป่ย
“คุณจะจัดการผมเหรอ? “เวลาแบบนี้ เขายังหัวเราะ
เหอะ เธอที่เป็นผู้หญิงอ่อนแอไร้พลังใดๆ เพื่อผู้ชายคนหนึ่ง ใช้ปากขวดแก้วที่แตกมาจัดการเขา
แก้วที่อยู่ภายใต้แสงไฟ ความแวววาวสีฟ้าที่เป็นประกายจนทำให้รู้สึกเยือกเย็น
เยือกเย็นเข้ากระดูก หนาวจนเลือดทั้งตัวเขา แค่พริบตาเดียว ก็แข็งจนเป็นน้ำแข็ง
“คุณอย่าเข้ามา! “กู้อานหยานจู่ๆก็ถูกเขาเข้ามาใกล้ ตกใจ จนเกือบจะทิ้งแก้วแตกในกำมือ
เธอแค่เอนไปข้างๆ มือของตัวเองถูกมู่บ้านเป่ยจับไว้
เขาอยู่กับเธอ จับขวดแก้วไว้แน่น ปากแก้วที่แตกอัน แหลมคม ถูกกดไปที่หน้าอกของเขา
“พิสูจน์ตัวคุณอง!
มู่จ้านเป่ยจ้องเธอ สายตาเหมือนกับท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไร้ ความปรานี เสียงก็เหมือนมืดที่จุ่มไปในน้ำแข็ง ตรงเข้าไปใน ใจเธอ
“แค่ทำๆไป แล้วผมจะปล่อยพวกคุณไป! ทำ!
“อานหยานยังไงก็คิดไม่ถึงว่า เขาจะบ้าคลั่งได้ถึงจุด
นี้!
แก้วที่แตกคมมากจริงๆ ถูกเขาออกแรงกดไปที่หน้าอกเขา เลือดก็พุ่งออกมาผ่านเสื้อ
เขาไม่ได้ปล่อยมือไปเบาๆ แม้แต่ทำตัวเอง ก็สามารถทำได้ โหดขนาดนี้!
แค่กดลงไปอีกครั้ง ก็จะแทงเขาจนหมด
กู้อานหยานอยากปล่อยมือ แต่เขากลับหอบหุ้มมือเธอไว้แน่น
ไม่ให้เอวางมือ และยังจับมือเธอ ออกแรงเอาขวดแก้วกดไปที่ หน้าอกตัวเอง!
“คนที่คุณรักไม่ใช่เขาเหรอ? แค่คุณกล้าพิสูจน์กับผม ผมก็ จะเชื่อคุณ! แค่ออกแรงลงไป ผมรับรอง คุณสามารถไปจาก เกาะนี้กับเขาได้อย่างปลอดภัย ผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป!
เขายิ้มอย่างเยือกเย็น รอยยิ้มดูดีจนเพียงพอที่จะทำให้ฟ้าดิน จางหายไป แต่กลับเยือกเย็นทำให้สิ่งมีชีวิตถูกแผดเผาทลาย โดยสิ้นเชิง!
สายตาของกู้อานหยานกลอกไปมา สั่นไปทั้งตัว : “อย่าบีบ ฉัน อย่าบีบฉันเลย ฉันแค่อยากอยู่กับเขา อย่าบีบบังคับฉัน เลย .……..
อย่าบีบบังคับเธออีก! เธอทนไม่ไหวแล้วจริงๆ!
“ใช่ไหม? ในเมื่อยากอยู่กับเขาขนาดนั้น งั้นก็แทงผมไป แรงๆ! –
เพื่อนๆที่ฝึกพิเศษ รองเท้าบูททุกคนต่างเหน็บมีดไว้ มู่บ้านเป่ ยก็ไม่ไปไหน
ขวดแก้วเธอกลัวใช่ไหม? งั้นก็ใช้มืด!
กู้อานหยานมองไม่ชัดเจน ว่าแก้วขวดนั้นทิ้งออกไปจากมือ ตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่
พอเธอได้สติคืนมา ในมือถืออยู่ คือมีดเล่มหนึ่งที่วาววับ
เหมือนกับท่าทางเมื่อครู่ มู่บ้านเป่ยจับมือเธอ เธอถือด้ามมีด ส่วนปลายมีดที่แหลมคม จ่อไปที่หน้าอกเขา ตรงที่หัวใจ
ปลายมีดจิ้มไปแล้วที่ผิวเขา เลือดสดออกมา เพราะว่าแทงไป ไม่ลึก เลือดที่ไหลก็ไม่มาก แต่ดูแล้ว ก็ยังทำให้คนหายใจไม่ ออก
“พี่ใหญ่…”สถานการณ์ตอนนี้ เกินความคาดหมายของมู่เฟิง จิ่นโดยสิ้นเชิง
เขาหวังว่ากู้อานหยานจะไปจากพี่ใหญ่ แต่เขาไม่คิดวา จะ ทำให้พี่ใหญ่ทำร้ายตัวเองแบบนี้!
เจียงนานก็คิดไม่ถึง พี่ใหญ่บ้าคลั่งขึ้นมา จะบ้าคลั่งได้ถึงจุด
เขาไม่เชื่อว่ากู้อานหยานจะนอกใจ เขาต้องการการพิสูจน์ แต่รูปแบบที่เขาพิสูจน์ กลับช่างโหดเหี้ยมเช่นนี้!
“แทงลงไป! คุณก็จะได้อยู่กับเขา!
มู่จ้านเป่ยไม่สนใจคนข้างๆ ในใจและในสายตา มีแค่ผู้หญิงที่ กําลังร้องไห้ตรงหน้านี้
เธอร้องไห้ เพราะกลัว หรือเพราะว่า เธอปวดใจ?
นี่คือวิธีเดียวที่จะพิสูจน์ได้ ถ้าเธอไร้ความรู้สึกต่อเขาจริงๆ งั้น ทำไมต้องสนว่าเขาจะเป็นหรือตาย?
“ไม่ ฉันไม่….อานหยานอยากจะสะบัดมีดออก แต่เขากุม มือเธอไว้แน่น
ปลายมีดแทงเข้าไปในผิวหนังเขาอีกครั้งในเวลานี้ แค่ตัวเอง ขยับมือ รอยแผลที่หน้าอกเขาก็จะลึกยิ่งขึ้น
ชัดๆว่าเป็นเลือดเนื้อของเขา แต่เหมือนกับไม่รู้สึกเจ็บปวดสักนิด
มีดแทงเข้าไป เขาไม่ขมวดคิ้วสักนิด!
“ในเมื่อทำใจไม่ได้ งั้นก็กลับมาอยู่ข้างผม พวกเรายังมีวัน เวลาดีๆอยู่ด้วยกันได้อีก”
มู่จ้านเป่ยยิ้มบางๆ นิ้วมือทั้งห้าที่จับมือเธอแน่น มาเถอะ ทำการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของคุณ ว่าจะ แทงลงไป หรือว่า กลับมา”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
