บทที่ 314 ลูก ฉันไม่ต้องการอยู่แล้ว

บทที่ 314 ลูก ฉันไม่ต้องการอยู่แล้ว

ช่วงหัวค่ำ พวกหนุ่มๆก็ซ้อมเสร็จของหนึ่งวัน กลับมาจาก สนามซ้อมพิเศษ

มู่เฟิงจิ่นเช็ดเหงื่อ เดินตามหลังมู่จ้านเป่ย

“พี่ใหญ่ พวกเพื่อนๆกลุ่มนี้มีความอดทนกันมาก ผมว่า ไม่นาน นักหรอก ก็ส่งจัดเข้าสนามได้เลย”

“อือ”มู่บ้านเป่ยพยักหน้า ไม่ได้มีความเห็นอะไรมาก

มู่เฟิงจิ่นลังเลหน่อยๆ จึงถาม : “พี่จะเริ่มสู้กลับเมื่อไหร่?

ตอนนี้เขาคือประธานของบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป จะเอาแต่อยู่ที่นี่

อย่างเดียวไม่ได้

ที่จริงมู่เฟิงจิ่นรู้ พี่ใหญ่อยู่ที่นี่ จะฝึกร่วมกับพวกเพื่อนๆ แต่ก็ เป็นแค่สาเหตุหนึ่งที่เล็กมาก

ที่จริงคนพวกนี้รับเงิน หลังจากเห็นจิตวิญญาณของคุณชาย ใหญ่มู่แล้ว โดยพื้นฐานแล้วก็จะไม่เสียใจกับการจากไป

ยังไง คุณชายใหญ่มู่ก็สามารถให้อนาคตแก่พวกเขาได้ เปรียบกับวันเวลาของอาลีข่านที่มีแต่สงคราม ก็ไม่รู้ว่าดีกว่าท่าแล้ว

บวกกับ แค่ได้ยินคำว่าคุณชายใหญ่สาวคนในเมืองเชีย หลัง มีใครจะไม่รู้บ้างว่าเจ๋งแค่ไหน?

อยู่กับลูก แบบนี้ อนาคตยังไปได้ไกลแน่นอน คนที่ทิ้ง โอกาสดีๆขนาดนี้ ไม่เยอะแน่นอน

พวกเขาสามารถทำงาน ฝึกพิเศษ ได้ตลอดเวลา แต่ว่าให้ทุก คนเรียนรู้ที่จะสามัคคีและร่วมมือกันก็พอแล้ว

แต่พี่ชายของเขาไม่จำเป็นต้องเอาแต่อยู่ที่นี่ สาเหตุที่สำคัญ ที่อยู่นี่ ยังไม่ใช่เพื่อกู้อานหยานอีกเหรอ?

เพื่อผู้หญิงคนนี้ พี่ใหญ่เสียสละมากแค่ไหน?

ตั้งครรภ์อย่างน้อยก็สิบเดือน หรือว่าพี่ใหญ่คิดจะอยู่ที่อยู่รอ เธอคลอดแล้วค่อยคิดวางแผน?

“พี่ใหญ่ คนของพวกเราได้ไปถึง Paradise Islanะที่รังเก่า ของคนพวกนั้นแล้ว แค่พี่ออกคำสั่ง พวกเราจะติดต่อฝ่าย ตำรวจทันที ให้พวกเขารับมือไม่ทัน!

มู่เฟิงจิ๋นคิดดูก็รู้สึกตื่นเต้น!

คนพวกนั้น ก่อนหน้านี้ทำเรื่องให้พี่ใหญ่ลำบาก ครั้งนี้ จะต้องเอากลับมาพร้อมผลประโยชน์ให้หมด!

คนของตระกูล พวกเขา จะถูกรังแกไปเปล่าๆแบบนี้ได้ไง?

สายตามู่บ้านเป่ยหม่นลงเล็กน้อย สองวิต่อมาจึงพูด: “ผมมี แผนของผม สองสามวันนี้ ให้ทุกคนคุ้นเคยกันและกัน”

“พี่ใหญ่…ไมต้องให้ทุกคนคุ้นเคยกันและกันด้วย?

ต่างเป็นคนเลือดโหดเหมือนกัน แค่อยู่ในสนามรบด้วยกัน ก็ คุ้นเคยกันขึ้นมาแน่ๆ!

“บริษัทรักษาความปลอดภัยของพวกเราก็เตรียมไว้แล้ว แค่ พาพวกเขากลับไป ก็สามารถใช้ชื่อของพนักงานบริษัทรักษา ความปลอดภัย ให้สถานะของพวกเขาใหม่ได้ทันที!

“อีกสองสามวันค่อยว่ากัน!”

มู่บ้านเป่ยเดินไปไกล มู่เฟิงจิ่นถอนหายใจออกมา มองแผ่น หลังที่แข็งตรงของเขา อย่างทำอะไรไม่ได้

พูดไปพูดมา ก็เพื่อกู้อานหยาน

เขาไม่เข้าใจจริงๆ แค่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป มีอะไรคู่ควรกับพี่ ใหญ่แบบนี้กันแน่!
ถึงแม้มู่บ้านเป่ยจะดูนิ่ง ที่จริงแล้ว รู้ว่าผู้หญิงของตัวเองรออยู่ ในห้อง ฝีเท้าก็เพิ่มความเร็วอย่างไม่รู้สึกตัว

ตอนกินข้าวเที่ยงเธอก็บอกเป็นนัยแล้ว ว่าเธออยู่นี่เหงามาก

ถึงเขาจะออกไปอย่างน้อยใจ แต่ พอคิดว่าเธออยู่คนเดียวจะ เหงาได้ ก็รู้สึกผิดมาก

ดังนั้น พอฝึกเศษ เขาก็ไม่อยากพูดอะไรกับเฟิงจิ่น รีบกลับไป หาเธอทันที

พอคิดว่าอีกเดี๋ยวก็จะได้เจอภรรยาตัวน้อยแล้ว และก็ลูกใน ท้องเธอ——อือ หนังท้องก็ถือด้วย ความร้อนใจของคุณชาย ใหญ่มู่เหมือนการเผาไหม้ แทบอยากจะไปเจอทันที

ตอนที่ใกล้จะถึงหน้าห้องไม้ คุณชายใหญ่มู่ที่หูดีจู่ๆก็หยุดลง

ที่ออกมาจากด้านใน เป็นเสียงอะไร?

“…ไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ เจียงนาน คุณบอกว่าจะบอกเขา เรื่องนี้ ทำไมจนถึงตอนนี้ พวกเราอยู่ต่อหน้าเขายังต้องหลบๆ ซ่อนๆล่ะ? ”

คํานี้ หมายความว่าไง?
ถึงแม้คุณชายใหญ่มู่อยู่ในโลกธุรกิจมานานหลายปี ไม่เคย พบศัตรู แต่ แค่ค่าธรรมดาๆ เขาก็ตะลึงฟังไม่เข้าใจ

อาจจะ ไม่อยากเข้าใจ

เสียงของเจียงนานทุ้มอ่อนโยนอย่างออกไม่ถูก และน่า สงสาร

เขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร แต่เสียงนี้ฟังดูแล้ว เหมือนกับกำลัง คุยกับหญิงสาวในอ้อมแขน

“พี่ใหญ่ชอบคุณจริงๆ ผมมองออก

“งั้นคุณล่ะ? คุณเคยบอกว่ารักฉัน หรือว่า ทั้งหมดนี้หลอก

ฉัน? ”

เสียงของกู้อานหยานแหบแห้ง ร้องไห้หรือเปล่า?

มู่จ้านเป่ยใจสั่น ถึงจะล่าช้าแค่ไหน แต่นี่ ก็พอจะฟังออก แค่ ยังคงไม่ยอมเชื่อ

“อย่าใจร้อนสิ ตอนนี้คุณตั้งท้อง …

“ฉันไม่ได้อยากมีเด็กคนนี้เลยแม้แต่น้อย! เขาคือปีศาจ! ทำให้ฉันนึกถึงคืนนั้น มู่จ้านเป่ยทำอย่างไรกับฉัน! ”
อารมณ์ของกู้อานหยานเสียการควบคุมเล็กน้อย เหมือน กําลังขัดขืน

เจียงนานเอาเธอมากอดไว้ทันที รีบพูด: “หมอบอกว่าคุณ ท้องห้ามใจร้อน อย่าหงุดหงิด จะกระทบต่อเด็กได้! ”

ทำร้ายก็ทำร้ายสิ ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่ต้องการเขาสัก นิด ! ฉันแค่ต้องการลูกของฉันกับคุณ! ทำไมเขาต้องปรากฏ ตัว? ”

“อานหยาน อย่าหงุดหงิด ฟังผมพูด คุณใจเย็นนะ ใจเย็น ก่อน! ”

เจียงนานน่าจะถูกเขาขู่จนไม่มีหนทางใดๆ ในที่สุด เขาก็กัด ปาก พูดเสียงทุ้ม : “โอเค! ผมจะไปพูดกับพี่ใหญ่ ผมจะไป พูดกับเขาเดี๋ยวนี้!”

เขากอดกู้อานหยานแน่นอีกครั้ง ประคองเธอไปนั่งลงที่ข้าง

เตียงเบาๆ

เขาถอนหายใจ เสียงอ่อนโยนพูดปลอบ: “ผมจะไปพูดกับ เขา ดีไหม? คุณอย่าใจร้อน ผมจะพูดแน่นอน”

“คุณไม่กลัวว่าจะกระทบต่อความสัมพันธ์เพื่อนของพวกคุณ เพราะเรื่องนี้เหรอ? คุณไม่กลัวเขาจัดการคุณเหรอ? ”

กู้อานหยานเหมือนไม่เชื่อเขา ยังคงคิดขึ้นมา
เจียงนานกดเธอกลับไปอีกครั้ง ถึงแม้เคลื่อนไหวจะออกแรง แต่ก็เบาบางมาก

“ผมจะพูด เชื่อผม ผมพูดแน่นอน เรื่องเกี่ยวกับความสุขของ เราสองคน ผม…ผมจะไม่เอาคุณให้พี่ใหญ่อีกแล้ว”

“อย่าหลอกฉัน…..อานหยานเอนตัวอยู่ในอ้อมแขนเขา สะ

อื้นเบาๆ

ในเวลานี้เอง เสียงประตูห้องถูกเปิด เท้าเตะเข้ามา

ทั้งสองที่อยู่ข้างในตกใจ หันไปมองพร้อมกัน

ประตูไม้ที่กั้นไว้นั้น ล้มไปที่พื้นแล้ว แต่หน้าประตู ร่างที่โดด เดี่ยว เยือกเย็น มีประกายความเป็นอสูรไปทั้งตัว

ผู้หญิงของเขาพูด ไม่ต้องการลูกของพวกเขา! นั่นคือลูกคน เดียวของเขา!

แต่เธอบอก ไม่ต้องการเขาสักนิด เธอบอก แค่ต้องการลูก ของเธอกับผู้ชายอีกคน!

กลิ่นเลือดที่หน้าอกของมู่จ้านเป่ยโชยออกมาไม่หยุด ไม่รู้ ว่าที่ตัวถูกฉีกแรงๆไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉีกขาดจนเลือดเนื้อพร่า มัว!
เจ็บมาก! แม้แต่ความเจ็บที่กระสุนเคยเข้าไปในตัวเขา มืด บาดที่เนื้อ ต่างไม่อาจเทียบได้กับความเจ็บปวดครั้งนี้เลยสัก นิด!

นั่นคือกลิ่นเลือด จากหน้าอก ไปที่ริมฝีปาก แต่ยังถูกเขาอัด

อั้นไว้

เขาจ้องหญิงสาวทีรีบยืนขึ้นมาจากบนเตียง สายตาที่เฉียบ คม ความตกใจ มากไปกว่านั้นคือ ไม่อยากจะเชื่อ

กู้อานหยานเหมือนจะตกใจ หลบไปในอ้อมแขนเจียงนาน!

ผู้หญิงของเขา อยู่ในอ้อมแขนของชายอื่น!

“ปล่อยเธอ! “เสียงมู่จ้านเป่ยแหบ ก้าวเท้ายาวเข้าไป

“ไม่เกี่ยวกับเธอ เป็นผมคนเดียว…..

คำพูดของเจียงนานยังไม่ทันพูดจบ ก็มีเสียงโครมครามดัง ขึ้นมาอย่างรุนแรง กำปั้นของมู่จ้านเป่ยส่งไปที่หน้าอกเขา

เจียงนานไม่หลบ รับหมัดของเขานิ่งๆ

เสียงหมัดที่น่าเบื่อ ดังขึ้นไปที่อากาศ ตกตะลึงอย่างพูดไม่

ถูก!
เจียงนานถอยหลังไปหลายก้าว ไม่ง่ายเลย ที่จะทรงตัวได้ดีๆ

สีหน้าเขายังไม่เปลี่ยน แต่เลือดสีแดงกลับไหลที่มุมปาก ไหล ไปอย่างไร้เสียง…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ