บทที่ 272 แค่เป็นผู้ชายก็ทนไม่ไหวแล้ว
บทที่ 272 แค่เป็นผู้ชายก็ทนไม่ไหวแล้ว
เสียงดังแกร่งขึ้นมา เป็นเสียงแก้วทรงสูงที่อยู่ในมือของ เจ๋อ หนานตกไปอยู่บนโต๊ะ
ไวน์แดงที่สาดกระเซ็นออกมาจากแก้ว กลับสาดโดนร่างของ ตัวเอง เพราะไม่ทันได้ระวัง
แต่เขากลับไม่ได้สนใจ สายตายังคงมองอยู่ที่ร่างของกู้อานห ยาน อย่างไม่สามารถละสายตาได้
นี่น่าจะเป็นครั้งแรก ที่เขาเห็นกู้อานหยานใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น ที่สุด
เธอดูสวยมากแต่ก็ยังคงปกปิดร่างกาย และดูท่าทางเหมือน เธอจะไม่เคยใส่แบบนี้ต่อหน้าสาธารณะมาก่อน
จริงๆแล้วกู้อานหยานเองก็รู้สึกอายๆ โตมาจนป่านนี้แล้ว แต่ นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอใส่บิกินี่
ถึงแม้เธอจะไม่ใช่คนที่ใส่มิดชิดที่สุดบนดาดฟ้านี้ แต่ก็ไม่ใช่ คนที่ใส่แบบเปิดเผยมากที่สุดเหมือนกัน
แต่เพราะใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นขนาดนี้ไว้บนร่าง เธอจึงมีความ รู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อย
โดยเฉพาะสายตาที่ทุกคนมองมาที่เธอ สายตาที่ดูอิจฉาของ พวกผู้หญิงเธอยังพอรับได้
แต่ สายตาที่เต็มไปด้วยความหิ่นของพวกผู้ชายพวกนั้น ทําให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
“อย่านะ……..แกไม่ได้คิดจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเอาตอนนี้ หรอกใช่ไหม?” เมื่อซูเสี่ยวหมี่เห็นว่าเธอกำลังจะเดินถอยหลัง จึงรีบจับเธอไว้ทันที
“ไม่ได้นะ แกดูแกตอนนี้สิ แกเป็นคนที่ดูเด่นที่สุดบนเรือ สําราญลำนี้แล้วนะ จะไปเปลี่ยนทำไมอีก?”
“ใช่ ห้ามไปเปลี่ยนเด็ดขาด! แล้วทรงผมทรงนี้ก็เหมาะกับแก มากด้วย
เห้อหลิงจ๋อเป็นคนม้วนผมให้กับเธอเอง เขานําผมที่ยาวของ เธอมาม้วนไว้กลางหัว แล้วใช้โบสีอ่อนผูกไว้
ข้างๆหูมีปอยผมปิดอยู่เล็กน้อย แต่ก็ไม่สามารถปกปิดลําคอ อันระหงของเธอได้ แต่กลับทำให้ลำคอของเธอนั้นดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก
โดยรวมแล้ว สวยมาก สวยมากจริงๆ!
“ไป ไปหาคุณชายรองกันเถอะ” เสี่ยวหมี่จูงมือของเธอ และเดินไปทางเนื้อหนาน
วันนี้เจอหนานเป็นคนที่พาพวกเธอมา และพื้นที่บนเรือของ คนในตระกูลมนั้นถูกจองไว้เรียบร้อยแล้ว
ถ้าพูดตามตรง การที่พวกเธอได้อยู่กับคุณชายรองมู่บน ดาดฟ้าแห่งนี้ ก็ถือเป็นเรื่องที่เป็นหน้าเป็นตาของพวกเธอมาก
มู่เจ๋อหนานกำลังมองที่ร่างงามของผู้หญิงที่กำลังเดินเข้ามา หาตัวเอง อยู่ๆสายตาของเขาก็เลื่อนมองต่ำลงไปจากลำคอ ของเธออย่างไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกปากแห้งคอแห้ง และรู้สึกดึงไปหมดทั้ง ร่างกายขึ้นมาทันที
“คุณชายรองมูละ สายตาของคุณชายดูเปิดเผยไปหรือเปล่า คะ?” เห้อหลิงฉือยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
มู่เจ๋อหนานกระแอมไอเล็กน้อย แล้วพอถอนสายตาออกมา จากเธอได้ ก็เห็นว่าร่างของตัวเองนั้นถูกไวน์แดงหกใส่ไว้
บริกรนําผ้าและเดินมาหา เจ๋อหนาน แล้วสังเกตเขาอย่าง ระมัดระวัง
มู่เจ๋อหนานจึงรับผ้ามาเช็ดด้วยตัวเองสองสามที แล้วทิ้งผ้า
ยังไงซะมันก็สกปรกแล้ว ยังไงซะเขาก็เสียอาการไปแล้ว
เขาถอนสายตากลับมาจากผิวที่ขาวราวหิมะของก้อานหยาน ถึงเขาจะได้ดื่มน้ำที่บริกรนำมาให้เมื่อสักครู่แล้วแต่ก็ยังรู้สึกว่า คอแห้งเหมือนเดิม
อยู่ๆเขาก็ยืนขึ้นมาแล้วพูด “รอผมสักครู่นะ ผมขอไปเปลี่ยน เป็นชุดว่ายน้ำก่อน แล้วเดี๋ยวผมจะมาสอนคุณว่ายน้ำ
หลังจากที่เขาออกไปแล้ว ซูเสี่ยวหมี่ก็เข้ามายืนข้างๆของ อานหยาน แล้วพูดขึ้นมาเบาๆ “แกเห็นไหม แค่เป็นผู้ชายก็ ไม่มีใครทนเสน่ห์ของแกไหวสักคน”
บิกินี่ชุดนี้เธอเป็นคนเลือกเองกับมือ เดิมทีคิดจะเลือกมาใส่ เอง แต่ไม่คิดว่าหน้าอกของตัวเองจะเล็กเกินไปจนไม่สามารถใส่ได้
ส่วนหยานหยาน ปกติจะเป็นคนที่ชอบใส่เสื้อผ้าหลวมๆ จนดู ไม่ออกว่าจริงๆแล้วเธอจะมีหุ่นที่ซ่อนรูปได้ขนาดนี้
ชุดบิกินี่ที่เธอตั้งใจเลือก พอมาสวมอยู่บนร่างของอาน หยาน มันดูเหมาะสมราวกับสั่งตัดมาเพื่อกู้อานหยานโดย เฉพาะ!
สายตาของเธอนี่ดีจริงๆ
เห้อหลิงจ๋อก็เอนตัวเข้ามาใกล้กู้อานหยาน แล้วยิ้มกว้างขึ้น
มา
“เมื่อกี้แกไม่เห็นสายตาของคุณชายรองมู่ที่ใช้มองแกเหรอ? แทบจะกลืนกินแกได้เลยนะ!”
“จริงด้วย เธอนี่หล่ะปิศาจจิ้งจอก อันตรายไม่เบาเลยนะ ทุก คนแทบอยากจะฉีกแกออกแล้ว”
เดิมทีซูเสี่ยวหมี่รู้สึกไม่ค่อยชอบคุณชายรองปู แต่วันนี้เธอ กลับรู้สึกว่าเขาก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น
“ฉันว่าคุณชายรอง เขาก็พยายามยับยั้งชั่งใจแล้วนะ จะไป โทษเขาก็ไม่ได้ เพราะนี่ก็ถือเป็นปฏิกิริยาปกติทั่วไปของผู้ชาย อยู่แล้ว ถ้าจะโทษ ก็ต้องโทษที่แกเย้ายวนเกินไป
“เดี๋ยวตอน คุณชายรองมู่สอนแกว่ายน้ำ แกก็ระวังหน่อย แล้วกันนะ ฉันไม่ได้พูดว่าเขาไม่ดีนะ แต่จากลักษณะของแก ในตอนนี้ ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันก็คงอดไม่ได้ที่อยากจะแตะต้อง ตัวแกว่ะ”
“ถึงแม้ฉันจะเป็นผู้หญิง ฉันยังอยากจับเลย ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ใช่ ฮ่าฮ่าฮ่า……
กู้อานหยานหยิบเครื่องดื่มขึ้นมาดื่ม เพราะว่าเบื่อจะพูดเรื่อง ไร้สาระกับพวกเขาสองคน
ทั้งๆที่มีแสงแดดจากดวงอาทิตย์ แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกว่ามัน หนาวล่ะ? วันนี้มันเป็นวันที่อากาศเย็นหรือยังไง?
เหมือนราวกับว่ามีลมหายใจเย็นๆ วนเวียนอยู่รอบๆกายของ เธอตลอด ทำให้เธอรู้สึก……..ขนลุกเล็กน้อย
…บนระเบียงของชั้นสาม สายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา ของผู้ชายคนนั้น อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็นโกรธขึ้นมาทันที
เมื่อกี้เวยจ่อเปลี่ยนเป็นชุดบิกินี่เสร็จและเดินออกมา เธอก็ มองไปตรงบุหรี่ที่ตกอยู่ใต้เท้าของเขาทั้งๆที่ยังสูบไม่หมด ด้วยความแปลกใจ
คุณชายใหญ่กำลังมองอะไรอยู่นะ นี่เขาจดจ่อถึงขั้นไม่รู้ตัวว่า ได้ทําบุหรี่ตกเลยเหรอ?
เธอจึงเดินเข้าไปหา และกำลังจะพูดอะไรสักอย่างกับเขา แต่ พอเธอเหลือบสายตามองไป ก็เห็นร่างของคนคนหนึ่งยืนอยู่ บนดาดฟ้า
นางคนชั้นนําคนนั้น
เวยจ่อรู้สึกโกรธจนมือสั่นขึ้นมาเล็กน้อย ตอนนี้ไม่ต้องถาม เธอก็รู้อย่างชัดเจน ว่าทำไมคุณชายใหญ่ถึงไม่รู้สึกตัวตอนทำ บุหรี่ตก
ผู้ชายที่อยู่บนดาดฟ้าตั้งมากมาย แต่ทุกสายตากลับมอง ไปยังร่างของคนคนหนึ่ง ที่อยู่ตรงราวบันไดที่ถือเป็นที่ของ คุณชายรองม
ผิวพรรณของเธอนั้นขาวมาก ในบรรดาผู้หญิงตั้งมากมาย เธอคนนั้นกลับเป็นคนที่ขาวแบบดูดีมากที่สุด!
นี่เธอยังกล้าใส่บิกินี่! มาโชว์ขาอ่อนในการงานแบบนี้ น่าไม่ อายจริงๆ!
นางคนชั้นตา! นางคนชั้นต่ำไร้ยางอาย!
ตอนนี้กู้เวยจือไม่ดูตัวเองด้วยซ้ำ ว่าชิ้นผ้าที่เธอใส่อยู่นั้นยัง น้อยกว่าเวยจื่อเสียอีก
เธอรู้แค่ว่าที่คนชั้นต่ำอย่างอานหยานใส่น้อยชิ้นขนาดนี้ เพื่อต้องการจะยั่วคุณชายใหญ่มู่แน่นอน!
คางของเธอที่ถูกไฟคลอกจนได้รับบาดเจ็บได้ผ่านการผ่าตัด มาหลายครั้งแล้ว และตอนนี้ถ้าไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ก็จะมองไม่เห็น รอยแผลเป็นได้
เธอคิดว่าตัวเองก็สมบูรณ์แบบพอ แต่……แต่ทำไมคนชั้นต่ำ อย่างกู้อานหยาน ถึงได้ดูเด่นดูเฉิดฉายขนาดนี้?
“จ้านเป่ย….” เธอยังไม่ยอมแพ้ ครั้งนี้เธอทนไม่ไหวแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปประชิดร่างของเขาทันที
จนร่างอวบของเธอ แทบจะไปเกยอยู่บนแขนของเขาแล้ว
แต่อยู่ๆมู่บ้านเป่ยก็หมุนตัวแล้วเดินเข้าไปภายในเรือ
และเพราะกู้เวยจ่อยังไม่ทันได้ยืนมั่นคง จึงเกือบทำให้เธอ ลับไปนอนอยู่บนพื้น
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าจับราวไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นเธอคงยืนไม่ได้ แน่นอน
หลีเยี่ยืนมองอยู่ข้างหลังอย่างมีความสุข เขาก็ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงชอบเห็นท่าทางที่กู้เวยจือถูกหักหน้าตอนอยู่กับคุณชาย ใหญ่
แต่ความคิดของเขาในวันนี้แทบจะไม่ได้อยู่ที่นี่เลย
เขาเดินไปตรงราวจับและมองไป ก็เห็นคุณผู้หญิงนั้นดูเด่น และดูสวยมาก แต่เธอเป็นผู้หญิงของคุณชายใหญ่ ถึงแม้จะดู สวยและดึงดูดแค่ไหน เขาก็ไม่กล้ามอง
แต่คนที่หลีเย่อยากมอง ก็คือหญิงสาวตัวเล็กคนนั้นที่นั่งอยู่ ด้วยกันกับกู้อานหยาน
ชุดว่ายน้ำของเธอเป็นแบบธรรมดา แต่ยืนอยู่กับกลุ่มผู้หญิง ที่สวยและเซ็กซี่ จึงทำให้เธอดูไม่ค่อยน่าสนใจ
แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ผู้หญิงที่ดูใสๆไม่แต่งอะไรแบบเธอ กลับดู น่าสนใจในสายตาของเขา
ทุกคนบนดาดฟ้าต่างคนก็ต่างก็จัดระเบียบผมของตัวเอง และ
โพสต์ท่าทางต่างๆ แต่ซูเสี่ยวหมี่กลับไม่เหมือนคนอื่น
เหมือนเขาไม่ได้หยอกเล่นกับสาวตัวน้อยคนนี้นานแล้วนะ
มุมปากของหลีเย่เผยรอยยิ้มออกมาอย่างพอใจ และเขาจึง หมุนตัวกลับไปที่ห้อง เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
….เจ๋อหนานพาหญิงสาวทั้งสามคนขึ้นฝั่ง
พวกเขาเดินอยู่บนชายหาด ลมทะเลที่กำลังพัดอยู่ กลับให้ ความรู้สึกเย็นเล็กน้อย
กู้อานหยานจึงคดร่างบางของเธอเล็กน้อย มู่เจ๋อหนานจึง สังเกตเห็นความผิดปกติของเธอทันที
“หนาวเหรอ?” ถึงแม้ช่วงเดือนพฤศจิกายนจะยังไม่เข้าฤดู หนาว แต่ในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงแบบนี้ อุณหภูมิก็จะไม่สูง นัก
“เดี๋ยวผมไปเอาผ้าขนหนูมาให้ รอผมอยู่ตรงนี้ก่อนนะ”
คุณชายรองมู่จึงรีบหันกลับไป แล้วเดินไปทางท่าเรือทันที
เธอไม่รู้แล้วว่าซูเสี่ยวหมี่ไปไหนตั้งแต่ลงมาจากเรือ ส่วนห้อ หลิงจ๋อก็ไปกับหนุ่มหล่อคนหนึ่งแล้ว
หลังจากที่ เจ๋อหนานเดินออกไป ก็เหลือเพียงกู้อานหยาน คนเดียว ที่เดินอยู่บนชายหาด
อยู่ๆก็มีผ้าขนหนูผืนหนึ่งมาคลุมบนร่างของเธอ เธอจึงได้นำ ผ้าขนหนูมาพันร่างของเธอที่เริ่มเย็นเล็กน้อย
ระยะระหว่างท่าเรือกับที่นี่ก็มีความไกลอยู่พอสมควร คุณชายรองปูไม่น่าจะไปเอาผ้าขนหนูเร็วขนาดนี้นะ?
พอกู้อานหยานหันกลับไป และเห็นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลัง ของเธอ เธอก็รู้สึกประหลาดใจ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
