บทที่ 220 ผมให้เวลาคุณเตรียมตัวสิบวินาที
บทที่ 220 ผมให้เวลาคุณเตรียมตัวสิบวินาที
จากเดิมทีเธอรู้สึกว่าห้องมันใหญ่มาก แต่เมื่อเห็นคุณชายใหญ่ มู่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ กู้อ่านหยานกลับรู้สึกว่าห้องนี้มันเล็กไป จริงๆ
เธอลองหนีดูแล้ว เธอพยายามวิ่งผ่านเขาไปแล้วหนีออกทาง ประตู
ทั้งๆที่การก้าวเท้าของคุณชายใหญ่มู่นั้นช้า แต่เธอหนีได้ไม่ถึง ไหม คุณชายใหญ่มู่ก็จับเธอกลับมาได้อย่างง่ายดาย
จนในสุดท้าย ก็ถูกจับวางไว้บนโต๊ะหนังสือ
“วันนี้ผมรู้สึกโกรธมาก” แต่น้ำเสียงของชายหนุ่ม กลับไม่มีการ ตำหนิอยู่ในนั้น
“คุณผู้หญิง คุณควรจะได้รับบทลงโทษ จากการกระทำของคุณ หรือเปล่า?”
“คุณเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าฉันไม่ได้ทำผิดนะ?” เพิ่งจะพูด ไปเมื่อกี้เอง นี้ความจำของเขาแย่ขนาดนี้เลยเหรอ?
“เรื่องของตอนบ่าย หรือคุณคิดว่าคุณไม่ได้ทำผิด? ”
“ไม่.………..
สำหรับผมแล้ว คุณทำผิดมาก” และเขาก็พูดกับเธอแล้วว่า ตอน เย็นกลับบ้านไปจะปิดประตูแล้วคุยกับเธอให้รู้เรื่อง เมื่อพูดแล้ว เขาก็ต้องทำให้ได้
“แต่นั้นมันไม่เกี่ยวกันนะคะ เพราะสิ่งที่พวก…พวกเราคุยกันมัน เป็นเรื่องงาน”
กู้อานหยานขมวดคิ้วแน่น แค่เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความ เหยียดหยามของคุณชายใหญ่มู่เธอก็รู้แล้ว
ว่าสำหรับเขาแล้ว ทุกอย่างต้องเป็นไปตามที่เขาพูด
ถ้าเขาพูดว่าเป็นเรื่องงาน ก็ต้องเป็นเรื่องงาน และถ้าเขาพูดว่า เป็นเรื่องส่วนตัว ก็ไม่มีใครที่จะสามารถโต้ตอบเขาได้
เขาคนนี้เป็นคนบ้าอำนาจจริงๆ!
“แล้วคุณต้องการอะไร?” เมื่อกู้อานหยานถามประโยคนี้เสร็จ เธอก็รู้สึกเสียใจกับคำพูดของตัวเองทันที
นี้มันก็คือการขุดหลุมพราง เพื่อดักตัวเองไม่ใช่เหรอ?
เป็นอย่างที่คาดไว้ มู่บ้านเป่ยยกยิ้มริมฝีปากบางขึ้นมา และเป็น รอยยิ้มที่หามองได้ยาก
“ผมไม่ได้ต้องการอะไรหรอก แค่ต้องลงโทษคุณเล็กน้อยก็ เท่านั้นเอง”
“ลงโทษ……ยังไง?” น้ำเสียงของเธอแทบขึ้นมาเล็กน้อย ราวกับว่าคอนั้นแห้งไปหมด
รอยยิ้มของเขานั้นมัน……….ระชากวิญญาณจริงๆ ถ้าไม่ระวัง วิญญาณของเธอก็อาจจะถูกเขาดูดไปได้
กู้อานหยานกำลังมองเขาด้วยความเหม่อ จนเมื่อชายหนุ่มเข้ามา อุ้มเธอ และเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอถึงจะดึงสติกลับมาได้
เธอจึงรีบจับคอเสื้อของเขาที่เปิดไว้แน่น ด้วยความตื่นตระหนก “คุณชายใหญ่มู่ นี่คุณจะทำอะไรอ่ะ?”
“ก็เมื่อกี้พวกเราคุยกันเรียบร้อยแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าชีวิตคนเรามัน สั้น ก็เลยต้องรีบหาความสุขใส่ตัวเองนะ?”
มู่บ้านเปียก้มหน้าลง ความเป็นประกายที่อยู่ในดวงตาของเขา สามารถทำให้คนหลงใหลได้ และในขณะเดียวกันก็ทำให้คน หวาดกลัวได้เหมือนกัน
“ในเมื่อมีเรื่องบางเรื่องที่ไม่เคยทำมาก่อน ก็แน่นอนว่าต้องลอง
เขาใช้เท้าข้างหนึ่งของเขาเลื่อนเปิดประตูห้องน้ำ และเท้ายาวๆ ของเขาก็ก้าวเข้าไปในห้องน้ำ
“ไม่……ได้เด็ดขาด! เดี๋ยวก่อนค่ะคุณชายใหญ่ !
กู้อานหยานถูกเขาวางให้ยืนบนพื้น เธอจะหนี แต่กลับถูกเขาดึง กลับไปอยู่ในอกอีกครั้ง
เขาล็อกเธอไว้ตรงกลางระหว่างเขากับอ่างล้างหน้า และเริ่ม ขยับมือเพื่อถอดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเธอ
“ไม่ได้ ไม่……ได้เด็ดขาด คุณชายใหญ่มู่ อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ฉันยังไม่พร้อม ฉันยังไม่พร้อมค่ะ ไม่..…..…..
“ได้ งั้นผมให้เวลาคุณเตรียมตัวสิบวิ
เขาหัวเราะเสียงต่ำ เมื่อได้เห็นท่าทางที่ดูตื่นตระหนกของเธอ เพราะว่าเขานั้นรู้สึกชอบท่าทางแบบนี้ของเธอ
“ตอนนี้ ผมจะถอดเสื้อที่ขวางอยู่ออกให้คุณก่อน
“ไหนบอกว่ามีเวลาให้สิบวิไม่ใช่เหรอ?” เธอคิดว่า เขาจะปล่อย ให้เธออยู่ห้องน้ำคนเดียวเงียบๆซะอีก
แบบนี้อาจจะยังมีโอกาสเล็กน้อย ในการคิดหาวิธีหนีจากเขา
“ใช่ หลังจากสิบวิ ผมจะอาบน้ำกับคุณ
ดังนั้นก็ใช้เวลาสิบวินี้ถอดเสื้อผ้าออกก่อน มันก็พอดีเลยนี่
“ไม่ใช่แบบนี้……” กู้อานหยานแทบจะร้องไห้แล้ว ที่แท้วิธีนับสิบ วิของเขาแบบนี้นี่เอง!
“ฉัน เดี๋ยวก่อน เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน เดี๋ยว…..…..
ทันใดนั้น ข้างนอกก็มีเสียงเคาะประตูจากหลีเย่ดังขึ้นมา: “คุณชายใหญ่ครับ มีเรื่องเกิดขึ้นนิดหน่อยครับ”
มู่ล้านเป่ยรู้สึกไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมช่วงนี้รู้สึกว่าหลีเย่นั้นดูไร้ ประโยชน์ขึ้นทุกวัน
ทั้งๆที่เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่เขาจัดการเองไม่ได้หรือยังไง?
“หลีเย่มาหาคุณค่ะ” กู้อานหยานใช้แรงผลักเขาออกไป แต่ผลัก ยังไงก็ผลักไม่ออก
“เขาจัดการเองได้” มู่บ้านเป่ยนำมือใหญ่ของตัวเองมาวางไว้ตรง เอวของเธอ เพื่อที่จะเริ่มปลดกระดุมเสื้อจากเอวของเธอ
กู้อานหยานขัดขวางมือของเขาไว้อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่มือ อีกข้างหนึ่งของเขานั้นยังคงช่วยเธอปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอยู่
เธอพยายามหาทุกวิธีทางเพื่อจะหนี จนแทบจะร้องไห้ออกมา!
เสื้อถูกถอดขึ้นมาเรื่อยๆ จนเห็นชุดชั้นในของเธอหมดแล้ว!
เธอรู้สึกตกใจจนเสียงหายไปหมด ทั้งๆที่อีกฝ่ายนั้นกลับดูสนุก กับการกระทำนี้
ไม่ได้ เธอจะเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดของเธอให้เขาไม่ได้
เธอไม่อยากอาบน้ำพร้อมกันกับคุณชายใหญ่มู่ เธอจะไม่ทำเรื่องที่ไร้ยางอายแบบนี้เด็ดขาด!
ตอนนี้อาบน้ำด้วยกัน แล้วต่อไปล่ะ? สิ่งที่คนอื่นคนนี้ต้องการ ก็ คงมีแต่จะมากขึ้นมากขึ้น
“คุณชายใหญ่มู่ความสัมพันธ์ของพวกเรามันเป็นแค่ความ สัมพันธ์ปลอมๆ เป็นแค่ความสัมพันธ์ที่มีสัญญากัน อย่าทำแบบนี้ เลยนะคะ”
“แต่ตามระยะเวลาของสัญญา อย่างน้อยๆ พวกเราก็ยังเป็นคู่ หมั้นกันนี่”
มู่บ้านเป่ยไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านอะไรกับคำพูดของเธอ เขายก ยิ้มมุมปาก และทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แล้วจะไม่ให้ทำเรื่องแบบนี้กับคู่หมั้นของตัวเองอย่างนั้นเหรอ? หม?”
“ไม่ค่ะ…………
“คุณชายใหญ่ครับ!” น้ำเสียงที่ฟังดูเร่งรีบของหลีเย่ดังขึ้นมาอีก ครั้ง “คุณชายใหญ่ครับ คุณหนู….คุณหนูกู้หายไปครับ”
…เวยจือหายไป ถ้าหากเป็นหลีเยีที่มาตามเขาด้วยตัวเองแสดงว่าเธอนั้นได้หายไปจริงๆ
และการหายตัวไปแบบนี้ อาจจะมีความเป็นไปได้ว่าเธอจะตกอยู่ ในอันตราย
ถึงแม้กู้อานหยานจะรู้สึกไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ และไม่ชอบวิธี การต่างๆของเธอ แต่สำหรับกู้อานหยานในตอนนี้แล้ว ข่าวนี้ขอ งกู้เวยจือ ถือได้ว่าเป็นการช่วยชีวิตของเธอไว้เลย
“คุณชายใหญ่มู่คะ เธอเป็นผู้มีพระคุณของคุณย่านะคะ” เธอรีบ พูดเตือนเขาทันที
มู่บ้านเป่ยมีสีหน้าที่หงุดหงิดขึ้นมาทันที
พออารมณ์เริ่มของเขาได้ที่แล้ว แต่กลับมีคนมาบอกว่าผู้หญิง คนนั้นของเขาหายไป ต้องการให้เขาไปจัดการ
ถ้าความสามารถในการจัดการปัญหาของหลีเย่เป็นแบบนี้ ถึง เวลาที่จะต้องหาคนมาเปลี่ยนแล้วมั้ง!
ถึงแม้จะมีประตูห้องน้ำที่มีความหนากั้นกลางอยู่ แต่หลีเย่ก็ สามารถรับรู้ได้ถึงสายตาพิฆาตของคุณชายใหญ่
แต่เพราะว่าเขาไม่มีวิธีไง จริงๆแล้วเขาก็ไม่อยากจะมาขัดความสุขของพวกเขาในเวลาแบบนี้หรอก
หลีเย่ก้มหน้า และพูดรายงานอย่างน่าสงสาร: “เธอหายไปตอน ที่ฉินอี้เฝ้าอยู่ครับ ฉินอี้เลยอยากขออนุญาตคุณชาย พาคนออก ไปตามหาเธอครับ
“แล้วฉินอี้ก็ยังพูดว่า ก่อนหน้านี้คุณหนูมีความคิดที่จะฆ่าตัว ตายด้วยครับ เพราะว่าคุณหนูกู้เธอพยายามโทรหาคุณชายใหญ่ มาตลอด แต่คุณชายใหญ่ไม่สนใจเธอ
“ตอนนั้นคุณหนูกู้กำลังจะไปกระโดดลงทะเล แต่เป็นฉินอี้ช่วย ไว้ได้ทัน หลังจากนั้นเธอก็พูดว่าอยากอยู่ริมชายหาดเงียบๆเพียง ลำพัง แล้วฉันก็ไม่ได้ห้ามเธอ
“ฉินอี้จึงกลับไปที่รถแปบนึง เพื่อกลับไปเอาน้ำมาให้เธอ แต่พอ เดินกลับมาที่ชายหาดก็ไม่เห็นเธอแล้ว”
ลักษณะแบบนี้ ดูยังไงเธอก็น่าจะเป็นการโดดลงทะเลไปจริงๆ
ถึงแม้ตอนนี้กู้อานหยานจะแน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางที่จะ ฆ่าตัวตาย แต่เธอก็ไม่ได้พูดขัดขึ้นมา
เธอผลักมู่บ้านเป่ยออกเบาๆ แล้วพูดเสียงต่ำกับเขา: “ฉันว่า…….ไปตามหาเธอก่อนดีไหมคะ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะอธิบาย ให้คุณย่าฟังไม่ได้นะคะ ”
มู่บ้านเป่ยยังคงไม่ไหวติงอยู่เหมือนเดิม กู้อานหยานจึงพูดขึ้นมา อีก: “คุณเคยรับปากคุณย่าไว้ไม่ใช่เหรอคะ ว่าจะดูแลเธออย่างดี?”
ไม่ต้องคิดก็เดาออก เพราะถ้าไม่ใช่ เขาจะส่งคนเก่งๆอย่างฉินอี้ ไปดูแลกู้เวยจ๋อเหรอ?
คุณชายใหญ่มู่เป็นคนให้ความสำคัญกับคำสัญญามาก เมื่อ สัญญาแล้ว เขาก็ต้องทำให้ได้
ในเมื่อเขาได้รับปากแล้ว เขาจะไม่นั่งอยู่เฉยๆแน่นอน
มู่ล้านเป่ยหลับตาลง และสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วอยู่ๆเขาก็ทิ้ง ตัวลงมาทับร่างของเธอ
“อร๊ายย! คุณ….” กู้อานหยานขมวดคิ้วแน่นขึ้นมาทันที ร่างของ เขา…….มันตึงขนาดนี้เลยเหรอ
ทันทีที่ความตึงของร่างกายเขาทับลงมา ก็ทำให้เธอรู้สึกตกใจ ทันที!
เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น ด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย
มาขัดจังหวะเขาในเวลาแบบนี้ มิน่าล่ะเขาถึงได้รู้สึกอารมณ์เสีย ขนาดนี้ ไม่แน่ถ้าเป็นแบบนี้อีกสองสามรอบ ความสามารถที่จะ เปลี่ยนเป็นแบบไม่สมบูรณ์
หลังจากจานเบี้ยใช้แรงทับร่างเธอไปหนึ่งรอบ ก็ยอมปล่อย เธอทันท์
เขาจึงติดกระดุมที่เขาเป็นคนปลดให้กับเธอ แล้วเขาก็รีบเดิน ออกไปทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
