บทที่ 4 เชื่อฟัง

เสียงดังตึก หลีเย่มือสั่น รถเกือบชนที่ทางถนนปลอดภัย

ของเกาะ

เกินไป เกินไปจริงๆ! ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน กล้าไม่มี มารยาทกับคุณชายใหญ่แบบนี้

ว่าที่คุณผู้หญิงคงจะไม่ถูกคุณชายใหญ่ทิ้งออกไป?

กู้อานหยานขมิบตา จ้องหน้าที่หล่อเหลาของผู้ชาย หาย

ใจแรงและลำบาก

แต่มู่จ้านเป่ยก็ยังเย็นชาเหมือนเดิม นิ้วที่เรียวยาวจับตรง คางของเธอ ยกหน้าเธอขึ้นมา

“ใครวางแผนทำเธอ?”

วันนี้คืองานหมั้นของพวกเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึก อะไรกับว่าที่คู่หมั้น แต่ กล้าวางแผนจัดการว่าที่คู่หมั้นของเขา ก็คือการท้าทายอำนาจของเขา!

เขาขยับสายตา ในแววตาที่มีความเกรงขาม : “ผู้ชายสอง คนเมื่อกี้?”

กู้อานหยานไม่มีอารมณ์ตอบคำถามของเขา? ใช้แรงต่อ ต้านการควบคุมของเขา แล้วก็จูบเขา….

มือของหลีเย่สั่นอีกแล้ว พวงมาลัยเกือบจะหักทาง

“กู้อานหยาน เธอรู้ตัวรึเปล่าว่าทำอะไรอยู่?” มู่จั้านเบ๊ย ผลักเธออกอีกครั้ง หน้าที่เย็นชา แสดงความรู้สึกออกมา นิดหน่อย

กล้าจูบเขา! ผู้หญิงคนนี้กล้าเกินไปแล้ว! “เธอกล้า…เธอ!

เสียงของเขาหายไปกับการจูบของเธอ

มือใหญ่ของมู่จ้านเป่ยจับตรงไหล่ของเธออยากจะดันเธอ ออก แต่จูบของเธอ ดีกว่าที่คิดไว้
แต่มูจ้านเบียร์ก็รู้สึกตัวไรมาก ผู้หญิงในอ้อมกอดของเขา เป็นระเบิดที่ตั้งเวลาไว้

มือของกู้อานหยานถูกมู่จ้านเปียรวบไว้อีกครั้ง ครั้งนี้ เสียง ของเขาแหบขึ้น อย่าขยับมั่ว

แต่หญิงสาวกลับไม่นิ่ง

ผู้จ้านเบียร์สุดหายใจเข้าลึกๆ ชายคนที่ไม่ว่าจะเกิดอะไร ก็สีหน้าไม่เปลี่ยนคนนี้ ตอนนี้ดูท่าจะหนไม่ไหวแล้ว “หาที่

หลีเยเหงื่อออกเด็มตัวลนไปหมดยังไม่ทันหาที่ที่เหมาะ สมก็ไม่ได้ตั้งใจมองไปที่กระจก เห็นกู้อานหยานที่กำลัง โมโห

เธอไม่มีสติเลย โบหน้าที่แดงจนเหมือนจะออกเลือด มู่ จ้านเมียดูอยู่ตลอด ใจที่เย็นชา กลับรู้สึกสงสาร

มือของเขา กดมือเล็กๆของเธอไว้ “เชื่อฟังหน่อยอย่า
สายตาที่มองไปทางด้านหน้า ทำให้รู้สึกน่ากลัว: “ตาไม่ อยากเอาแล้วใช่ไหม?”

ถึงแม้เสียงจะเรียบๆ หลีเย่กลับกลัวจนเสื้อเปียกหมด

“ไม่…อยาก

มือของคุณผู้หญิงยังอยู่บนตัวของคุณชายใหญ่ แต่ที่หลี เปรู้สึกแปลกใจ คุณชายใหญ่ที่ไม่ให้ผู้หญิงเข้าใกล้ตลอด แต่กลับ…ตกลง!

ยังไม่ออกไปจากรถ เขาส่วนเกินคนนี้ ก็คงจะโดนระเบิด

ตลอดเวลา