บทที่ 1 หย่า นอกจากผมตาย

บทที่ 1 หย่า นอกจากฉันตาย

“หย่ากันเถอะ” กู้อานหยานมองคนที่นั่งตรงหน้า ผู้ชายที่ หล่อและสมบูรณ์ที่ทำให้ผู้หญิงหลงไหล ในใจรู้สึกผิดหวัง

มู่จ้านเป่ย ผู้ชายที่ได้รับความนิยมจากผู้หญิงมากที่สุดใน เมืองเป่ยหลิง เขาลึกลับ น่าเคารพ และไม่ธรรมดา

แต่น่าเสียดาย กำหนดไว้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของเธอ

แต่งงาน3ปี เธอใช้ทุกวิธี แต่ก็แลกกับความโปรดปราน ของเขาไม่ได้

3ปีที่ผ่านมาในวันนี้ กู้อานหยานเหนื่อยแล้ว และก็ตาย ใจแล้ว

“หย่ากัน ฉันให้นายอิสระ จากนี้ไป เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง กันอีก” กู้อานหยานทนความเจ็บปวดไว้ ไม่มองเขาอีก
มู่บ้านเปียไม่แสดงสีหน้าอะไรเรียบไปสักพัก แล้วก็หยิบ ปากกาขึ้นมา เขียนชื่อดังอย่างไม่ลังเล

จากนั้น เขาก็ลุกขึ้นจากไปอย่างไม่แยแส ร่างกายที่สูง แข็งแรงทำให้เหล่าผู้หญิงที่อยู่ในร้านกาแฟหลงใหล

เขามักจะเป็นแบบนี้ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ไม่เคยทำให้ เขามีความรู้สึกใดๆ

ในเมื่อเป็นแบบนี้นั้นก็ปล่อยมือดีกว่า ถึงแม้ว่าในโจจะ เจ็บสักมากๆ

กู้อานหยานเดินออกจากร้านกาแฟ เดินอยู่บนสนน เสียง โทรศัพท์ดังขึ้น

“ที่สอง รับสายโทรศัพท์กู้อานหยานกัดริมฝีปากพูด เสียงต่ำ : ฉันทำตามที่พี่บอก ให้เขาเซ็นโบหย่าแล้ว”

“เซ็นแล้วจริงๆหรอ?” เสียงในสายคือเสียงของกู้เวยจือ ฟังแล้วมีความตื่นเต้นที่แอบซ่อนไว้
กู้อานหยานขมวดคิ้ว รู้สึกความมึนงง: “เซ็นแล้ว พี่สอง

พี่ 8

“ฮ่าๆๆ กู้อานหยานนี่เธอเป็นคนขอหย่ากับมู่จ้านเป่ยจริงๆ หรอ ฮ่าๆ เธอนี่โง่จริงๆ!”

…พี่สอง พี่หมายความว่าไง?” คิ้วของกู้อานหยานก็ขมวด เข้าหากันยิ่งขึ้น ในใจมีความรู้สึกไม่ดีขึ้นมา

“ไม่ได้หมายความว่าไง ก็ดีใจไงล่ะ! เธอหย่ากับมู่จ้านเป่ย ฉันถึงจะมีโอกาสอยู่กับเขา เธอว่าฉันดีใจไหมล่ะ?”

กู้เวยจือที่ยืนอยู่ชั้นบนสูงของอาคารใหญ่ หัวเราะอย่าง สะใจ “เธอคิดว่าทำไมมู่จ้านเป่ยถึงเย็นชากับเธอมาโดย ตลอด?”

“เพราะอะไร?” กู้อานหยานกำโทรศัพท์ไว้แน่น เดินอยู่บน ถนนใหญ่โดยไม่รู้สึกตัว

“เพราะว่า เขาแน่ใจมาโดยตลอดว่าน้องชายของเขาตาย เพราะเธอ เธอว่าเขาจะดีกับคนที่ทำให้น้องชายเขาต้อง ตายหรอ?”
“ฉันไม่ได้ทำ!” กู้อานหยานรีบพูด “ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง กับการตายของเฟิงจีนคือ….คือเธอ?”

กู้อานหยานก็ถลึงตาโตทันที เธอรู้ตัวขึ้นมา: “คือเธอ! กู้ เวยจือ เธอเป็นคนทำ!”

“ใช่แล้วทำไม? อยากจะบอกให้มู่จ้านเป่ย? แต่น่าเสียดาย สายเกินไปแล้ว” เสียงหัวเราะของกู้เวยจือ พอได้ยินแล้วน่า กลัวเหมือนเสียงที่มาจากในนรก

“ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่! กู้เวยจือ เธอแสดงมาโดยตลอด โกหกฉันมาโดยตลอด!” กู้อานหยานเกลียดที่เธอรู้ช้าเกิน ไป

“เธอคงจะไม่มีโอกาสแล้วล่ะ” กู้เวยจือจ้องร่างบางที่ยืน อยู่บนถนน เผยรอยยิ้มที่โหดร้ายออกมา: “ดูทางซ้ายของ เธอสิ”

กู้อานหยานมองไปทางซ้าย แต่ว่าตอนที่กำลังหัน เสียงชน

กันดังอย่างกระหึม

เจ็บ! เจ็บเหมือนใจจะขาดวินาทีนั้นเจ็บไปทั้งตัว
เธอเหมือนดั่งใบไม้ในลม หลังจากที่โดนรถบรรทุกชน ก็

ล้มลงอย่างอ่อนแรง

เธอหลงรักมู่จ้านเป่ยมาครึ่งชีวิต แต่กลับแลกกับแววตาที่ อ่อนโยนของเขาไม่ได้เลยแม้แต่สักครั้งเดียว

ถ้ามีโอกาสเริ่มใหม่อีกครั้ง ฉันจะไม่รักนายแน่นอน ไม่มี ทางรักผู้ชายที่รักไม่เป็นอย่างเด็ดขาด…

กู้อานหยานหลับตาลงช้าๆ

เธอมองไม่เห็น คุณชายของตระกูลมู่ที่หล่อจนทำให้ผู้ หญิงทุกคนหลงรัก พุ่งออกมาจากกลุ่มนั้น อุ้มเธอที่เต็มไป ด้วยเลือดขึ้น

และก็มองไม่เห็น ผู้ชายที่เป็นเหมือนดั่งเทพบุตรในใจของ ทุกคน วิ่งออกจากฝงคน กอดร่างที่เปื้อนเลือดของเธอไว้

ยิ่งมองไม่เห็น เอกสารการหย่าที่ตกลงมาจากในกระเป๋า ของเธอ ทั้งที่ต้องเขียนว่า “มู่จ้านเป่ย” 3คำ แต่เขียน ไว้4คำแทน-นอกจากผมตาย!
ร่างกายของกู้อานหยานหนาวเย็นลง ลมหายใจสุดท้าย

หายไปแล้ว…