บทที่ 419 ป่าเผชิญหน้าพร้อมเธอ
บทที่ 419 ป้าเผชิญหน้าพร้อมเธอ
“กูเวยจือ ตกลงเธอจะทําอะไรกันแน่? คุณปู่กู้อยู่ที่ไหน?”
ทันใดนั้นกู้อานหยานก็กำหมัดแน่น ยืนขึ้นจากเก้าอี้กะทันหัน อยากจะไปอยู่ข้างหน้าของกู้เวยจือตอนนี้เลย
“ทำไมยังเรียกว่าคุณปู่กู้ล่ะ? ทำไม ไม่ควรจะเรียกคุณปู่ หรอ?”
กู้เวยจ่อยิ้ม เต็มไปด้วยความดูถูก
“หรือว่ากู้จิ้งหย่วนไม่ได้บอกเธอว่า เธอต่างหากที่เป็นคุณหนู หลานของตระกูลกู้?”
“ฉันไม่ใช่!” กู้อานหยานจับโทรศัพท์แน่น คุยกับเธอไปด้วย เดินออกจากห้องไปด้วย
เธอเดินไปทางห้องทำงานของกู้ชิงเหอ
เมื่อกี้ยังเห็นคุณป้าใหญ่ติดต่อกับคนอื่นอยู่ ต่างก็เพื่อที่จะหา
คุณท่าน
ไม่รู้ว่ากู้จิ้งหย่วนพูดกับกู้ชิงเหอไปเท่าไหร่ แต่ว่า กู้ชิงเหอรู้ เรื่องที่คุณท่านหายตัวไป
“กู้เวยจ๋อ ฉันใช้ผมของฉัน กับผมของคุณปู่กู้ ส่งไปตรวจดี เอนเอแล้ว ฉันไม่ใช่หลานสาวของเขา
เธอเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของกู้ชิงเหอแล้ว กู้ชิงเหอกำลัง เดินออกมาจากในนั้นพอดี
กู้อานหยานรีบยื่นมือขึ้น ทำท่าให้เขาเงียบๆ
กู้ชิงเหอขมวดคิ้ว ถึงแม้ยังไม่ค่อยรู้เรื่องชัดเจนมากนัก แต่ว่า ได้รับข้อความจากเธอแล้ว ให้เงียบๆ
กู้อานหยานชี้ไปทางโทรศัพท์ของตัวเอง พูดต่ออีกว่า “กู้ เวยจือ ฉันเหมือนกับเธอ เราต่างก็ไม่ใช่หลานสาวของคุณปู่กู้ เธอมาหาฉันก็ไม่มีประโยชน์”
กู้ชิงเหอกำหมัดแน่น
กู้จิ้งหย่วนไม่ได้พูดเรื่องราวกับเธอให้ชัดเจน แต่ว่า เธอไม่ได้ เดาผิด กู้เวยจือไม่ใช่คุณหนูหลานของตระกูลกู้พวกเขา
ส่วนกู้อานหยานใช่หรือไม่ใช่นั้น ตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ
สิ่งที่สำคัญคือ กู้เวยจือและน้องสาวของเธอกู้ชิงเหลียนได้ หลอกพ่อของเธอไปแล้ว ตอนนี้ คนอยู่ที่ไหน?
“กู้เวยจือ ตกลงเธอเอาคุณปู่ไปซ่อนไว้ที่ไหนกันแน่ ล็อกตัวคนไว้ในที่ลับผิดกฎหมายนะ เธออย่าทำอะไรมั่วๆ
กู้อานหยานกะพริบตาไปทางกู้ชิงเหอ กู้ชิงเหอหยิบโทรศัพท์ มาตั้งนานแล้ว ส่งข้อความให้เลขา : สืบตำแหน่งที่ตั้งของเบอร์ โทรศัพท์ที่โทรคุยกับกู้อานหยาน
หลังจากที่คนทางนั้นตอบกลับข้อความแล้ว ก็รีบลงมือ
จัดการ
กู้เวยจือไม่รู้ถึงสถานการณ์ในด้านนี้ เธอยังคงยิ้มอย่างได้ใจ
อยู่
“เธออยากรู้ ออกมาก็ได้แล้ว? เธอออกมา ก็จะเจอคุณปู่ของ เธอ”
“กู้เวยจือ ฉันบอกแล้ว เขาไม่ใช่คุณปู่ของฉัน! ฉันเคยไป
ตรวจดีเอนเอแล้ว!”
“ยัยโง่!” คำพูดที่กู้เวยจือพูดกับเธอเต็มไปด้วยความดูถูก “เธอทำแล้วใช่ไหม นั่นเป็นเพราะเธอถูกคนข้างกายหลอก แล้ว! ที่จริงแล้วข้างกายของเธอ ยังมีคนอีกมากมายที่อยากจะ หลอกเธอ เฮอะ เธอนี่โง่จริงๆ”
“แต่ว่า ตอนนั้นที่ตาแก่ไปเมืองเป่ยหลิง ตัวอย่างเลือกที่ทำดี เอนเอกับฉัน เลือดที่ฉันใช้ก็คือเลือดของเธอ ผลการตรวจออก มาว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน เธอก็คือหลานสาวของตาแก่”
“กู่เวยจ๋อ ฉันบอกแล้วว่าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่! เธอต่างหากที่เป็น หลานสาวของคุณปู่กู้ แม้แต่จุดนี้เธอก็ทำพลาด เธอโง่ไม่โง่?”
“กู้อานหยาน คนที่โง่จริงๆ คือเธอ เธอ…..
ทันใดนั้น กู้เวยจือขมวดคิ้ว รีบรู้สึกระวังขึ้นมาทัน “กู้อานห ยาน เธออยากจะชะลอเวลา เพื่อที่จะสืบตำแหน่งที่ตั้งของ ฉัน?”
ไอสารเลว เริ่มฉลาดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
แต่น่าเสียดาย ช่วงเวลาที่สั้นขนาดนี้ เธอสืบไม่เจอ!
“ฉันให้เวลาเธอหนึ่งชั่วโมง มาที่ท่าเรือผู้หยวนคนเดียว ถ้า หากกล้าหาคนอื่นมาด้วย ทั้งชีวิตนี้ อย่าหวังว่าจะได้เจอคุณปู่ เธอ!”
“กู้เวยจือ เธอ……”
ตุ๊ดเสียงดังขึ้น ถูกวางสายไปแล้ว
กู้อานหยานมองดูหน้าจอโทรศัพท์ หลังจากมั่นใจแล้วว่า โทรศัพท์ถูกกู้เวยจือวางไปแล้วจริงๆ เธอจึงจะมองไปทางกู้ชิงเหอ“เธอให้ฉัน….” คิดไม่ถึงว่าคำเตือนประโยคสุดท้ายขอ งกู้เวยจือ จุดจุดนั้น เธอพูดไม่ออก
“คุณผู้หญิงใหญ่ ได้ให้คนไปสืบตำแหน่งที่ตั้งของกู้เวยจือ
ไหมคะ?”
“เรียกแล้ว” แต่ว่า เวลาสั้นๆนี้ ถ้าหากจะสืบเจอ เกรงว่าจะไม่
ง่าย
ถึงแม้จะสืบเจอ ตามลางสังหรของกู้เวยจือแล้ว เกรงว่าหลัง จากที่วางสายแล้ว คนก็คงจะออกจากสถานที่นั่นแล้ว
แต่ว่า ถึงแม้ว่าจะมีความหวังเพียงเล็กน้อย ทุกคนก็ไม่ยอม
แพ้
“กู้เวยจือยังพูดอะไรกับเธออีก?” เธอไม่ได้ละเลยที่กู้อานห
ยานพูดแล้วหยุดไปเมื่อกี้
“เธอให้หนูไปสถานที่หนึ่ง”
“ได้ ฉันไปกับเธอ” กู้ชิงเหอรีบพูด
กู้อานหยานมองเธอ รู้สึกลำบากใจมาก
“กู้เวยจือให้เธอไปคนเดียวใช่ไหม?”
กู้ชิงเหอมองเธอจู่ๆ ก็จับมือเธอขึ้นมา
“เธอต่างหากที่เป็นคุณหนูหลานของตระกูลกู้พวกเรา เมื่อกี้ที่ เธอพูดว่าตัวเองไม่ใช่ เพียงเพราะว่าจะดึงเวลาของกี้เวยจือ ใช่ ไหม?”
“หนู…..” กู้อานหยานไม่รู้
ความจริงจนถึงตอนนี้ เธอยังคงไม่ได้ทำการตรวจดีเอนเอกับ คุณปู่อย่างจริงจังเลย
เธอดึงมือของตัวเองกลับไป กู้ชิงเหอกลับไม่ให้
“คุณผู้หญิงใหญ่.….…..
“ฉันคือคุณป้าของเธอ!”
คำว่า “คุณป้า” ของกู้ชิงเหอ ทำเอากู้อานหยานแสบจมูกไป หมด น้ำตาเกือบจะไหลลงมาแล้ว
เธอบอกว่าเธอคือคุณป้าของหล่อน กู้ชิงเหอเห็นว่าเธอเป็น คนในบ้านแล้วจริงๆ
“ที่จริงแล้ว ฉันรู้สึกมาโดยตลอดว่าเธอเหมือนกับซางชิงมาก เหมือนมากจริงๆ เหมือนมากกว่ากู้เวยจือหลายเท่า
นั่นเป็นความรู้สึกแรก ในตอนที่เจอเธอครั้งแรก
แต่ว่าตอนนั้น ทุกคนต่างก็หลงระเริงใน “ความจริง”
นั่นก็คือ กู้เวยจือเคยตรวจดีเอนเอกับคุณท่าน และผลการ ตรวจดีเอนเอ พวกเขาคือปู่หลานกัน
ใครก็คิดไม่ถึงว่า ไปตรวจดีเอนเอด้วยตัวเอง กลับถูกคนทํา ไม่ดีด้วย
“ตอนนี้ อะไรก็ไม่ต้องคิด หาคุณพ่อกลับมาให้ได้ก่อน”
กู้ชิงเหอจับมือของกู้อานหยานแน่น ความอบอุ่นที่ส่งผ่านมา จากฝ่ามือของเธอ ได้ให้ความอบอุ่นต่อหัวใจของกู้อานหยาน
“ไม่ว่ายังไง กู้เวยจือคนนี้ ฉันจะเผชิญหน้ากับเธอ ป้าจะไม่
ยอมให้เธอไปเจอกับอันตรายคนเดียว!”
กู้อานหยานกัดริมฝีปาก พยักหน้า ไม่พูดอะไร
กู้ชิงเหอยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์กลับดังขึ้น เธอรีบรับโทรศัพท์ “เป็นยังไงบ้าง?”
“สืบไม่เจอค่ะ เวลาที่คุยโทรศัพท์สั้นเกินไปค่ะ”
กู้ชิงเหอไม่มีวิธีอื่นแล้ว ได้แต่มองก็อานหยาน “เมื่อกี้กู้เวยจือ ให้เธอไปที่ไหน?”
“ท่าเรือเฉียนธาน เธอ….” กู้อานหยานหยุดไปสักพัก จึงจะพูด ต่อว่า “เธอให้หนูไปถึงตอนพรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้า ไม่สามารถพา ใครไปได้”
“ได้ พรุ่งนี้เจ็ดโมง ฉันไปกับเธอ”
“อั้ม” กู้อานหยานพยักหน้า
ถึงแม้ว่ากู้ชิงเหอยังคงกังวลเหมือนเดิม แต่ว่าตอนนี้ ยังไม่มี วิธีอื่น
“นอกจากพวกนี้แล้ว กู้เวยจือยังพูดอะไรอีกไหม? ได้พูดไหม ว่าต้องการอะไร?”
“เธอไม่ได้พูด แค่หนูไปคนเดียว”
“เธอต้องการอะไรกันแน่?” กู้ชิงเหอไม่เข้าใจ แต่ฟังแล้ว ทำไมเหมือนกำลังจะแก้แค้นเลย?
แต่ว่า สองพี่น้อง จะมีแค้นใหญ่ขนาดไหนกัน?
อีกอย่าง เป็นกู้เวยจือที่แย่งตำแหน่งของกู้อานหยาน ถึงแม้ว่า จะมีแค้น ก็ควรจะเป็นกู้อานหยานที่เกลียดแค้นเวยจือ
ทำไมตอนนี้ กลับกลายเป็นกู้เวยจืออยากจะจัดการกู้อานห ยานล่ะ?
กู้อานหยานส่ายหัว กู้ชิงเหอพูดด้วยเสียงที่หนักว่า “ไม่ต้อง กลัว รีบกลับไปพักผ่อน พรุ่งนี้เช้าป่าไปกับเธอ!”
กู้อานหยานหันหลัง เดินไปทางห้องของตัวเอง
จนกระทั่งเธอเดินเข้าไปในประตู ปิดดประตูแล้ว กู้ชิงเหอจึง จะหยิบโทรศัพท์ออก แล้วโทรหาเลขา
“พรุ่งนี้ตั้งแต่เช้า ฉันกับกู้อานหยานจะไปที่ท่าเรือเฉียนธาน กู้เวยจือนัดกู้อานหยานเจอกันที่นั่น….จริงด้วย ฉันไม่รู้ว่าเขา จะทำอะไร เธอเตรียมตัวรวมคน ตอนนี้ไปดูสภาพแวดล้อม ที่นั่น…..ห้ามให้พวกเขารู้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้น พ่อฉันจะเกิด อันตราย!”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ