บทที่ 418 เขาไม่เป็นอะไร
บทที่ 418 เขาไม่เป็นอะไร
“คุณปู่!”
กู้อานหยานตื่นขึ้นมากะทันหัน
มองดูเวลา กลางคืนสิบสองโมง
คุณปู่ยังไม่กลับมา กู้จิ้งหย่วนก็ไม่อยู่ ทุกคนต่างก็ออกไป ตามหาคนแล้ว
เวยจ่อกับคุณชายใหญ่มู่ก็หายไป แล้วก็กู้ชิงเหลียน
ถูกคน ต่างก็เหมือนหายไปกันหมด
นอนไปสองชั่วโมง นอนอีกก็นอนไม่หลับ กู้อานหยานเอา ผ้าห่มออก ลุกขึ้นมา
เธอมองดูโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเตียง
ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ เธอไม่เคยติดต่อกับเขา เขาก็ไม่ เคยส่งข้อความมาให้เธอ
ที่จริงแล้วในใจเธอรู้ดี ถึงแม้จะหาเขา เขาก็คงไม่พูดอะไรกับ ตัวเองหรอก
ไม่ว่ายังไงแล้ว ตอนนี้คนที่เขาสนใจมากที่สุด คือกู้เวยจือ
อีกอย่าง เขากับกู้เวยจือมีการวางแผนอะไรกันลับๆ ใครก็ไม่รู้ แต่ว่า ไม่ไปหาเขา ตอนนี้เธอไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะไปหาใคร! หยิบโทรศัพท์มา เปิดไปที่เบอร์โทรศัพท์ที่คุ้นเคย นิ้วที่ยาว กําลังจะกดเข้าไป
แต่ว่าเธอลังเลแล้ว
คิดหน้าคิดหลังแล้ว โทรหากู้จิ้งหย่วนก่อนจะดีกว่า “พี่จิ้ง หย่วน ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?
“ยังไม่มีข่าวสารเลย เธอไม่ต้องเป็นห่วง กู้เวยจือไม่มีทางทำ อะไรคุณปู่หรอก คนของเรากำลังหาอยู่”
ให้กู้อานหยานไม่ต้องเป็นห่วง นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
แต่ว่าทางกู้จิ้งหย่วนไม่มีข่าวสารอะไรเลย ถึงแม้ว่าจะเป็น ห่วง ก็ไม่มีประโยชน์
วางสายโทรศัพท์ลง เธอหยิบโทรศัพท์ เปิดเบอร์โทรศัพท์ออกมา
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดก็ยอมตัดสินใจ กดโทร เบอร์โทรศัพท์นี้ออกไป
ทางนู้นเหมือนจะดังไปสองรอบ ก็รับโทรศัพท์ขึ้นมา “มีเรื่อง อะไร?”
เสียงที่ต่ำ ยังคงเป็นเสียงที่ได้สติอยู่ ไม่มีความรู้สึกเหมือน กําลังหลับเลย
เที่ยงคืนกว่าแล้ว ยังทำงานอยู่หรอ?
“คุณชายใหญ่มู่ วันนี้คุณอยู่กับกู้เวยจือตลอดทั้งวันใช่ไหม?”
กู้อานหยานพยายามให้เสียงตัวเองฟังดูเงียบสงบ ถึงแม้ว่า บนฝ่ามือจะเหงื่อออกเต็มไปหมด
“อืม” คำตอบของเขา คนอย่างเขา เงียบสงบจนทำให้เธอเดา ไม่ออกว่าหมายความว่าอะไร
“งั้นตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”
“ไม่รู้”
กู้อานหยานไม่รู้ คำว่าไม่รู้ของคุณชายใหญ่มู่ คือไม่รู้จริงๆ หรือว่า รู้แต่ไม่อยากบอกเธอ
แต่กลับมีความรู้สึกแปลกๆว่า ตัวเองควรจะเชื่อเขา
ถึงแม้ว่าเขาจะร้ายกับเธอมาก แต่อย่างน้อย เขาก็คงไม่
โกหก
“ถ้างั้น ตอนที่คุณกับเขาจากกัน เขาได้พูดไหมว่าจะไปทํา
อะไร?”
“ไม่” เขาก็ยังคงตอบกลับด้วยคําที่ง่ายๆ หลังจากนั้น ก็คือ ความเงียบที่ยาวนาน
กู้อานหยานหาวิธีอื่นไม่ได้แล้ว เขาพูดว่าไม่ งั้นก็คือไม่มี อยากจะได้ข่าวคราวจากบนตัวเขามากกว่านี้ เป็นไปไม่ได้
“งั้น…..”
“ตอนนี้อยู่ไหน?” นี่คือครั้งแรกแรกที่มู่บ้านเป่ยพูดขึ้นก่อนใน คืนนี้
“ฉันอยู่บ้านกู้” กู้อานหยานตอบตามความจริง
ตอนแรกเขาก็พูดว่าจะอาศัยอยู่บ้านกู้ แต่ว่า เขาคือคุณชาย ใหญ่มู่ เขาจะออกจากบ้าน ไม่ต้องบอกเธอ
แต่ว่าเธอไม่เหมือนกัน มาถึงหลิงโจว ถ้าหากมู่บ้านเป่ยไม่ได้ มีการกำหนดอะไรพิเศษ เธอก็ต้องอยู่แต่บ้านกู้
หลังจากนั้น ก็เงียบต่อ
จนถึงสุดท้าย กู้อานหยานพูดเบาๆ ว่า “คุณชายใหญ่มู่ ฉัน วางสายก่อนนะ ฝัน…”
“เขาไม่เป็นอะไร”
กู้อานหยานยังไม่ทันคิดได้ว่าคำพูดประโยคนี้หมายความว่า อะไร บนโทรศัพท์ก็มีเสียงตุ๊ดๆๆ ดังขึ้น สายนี้ถูกมู่บ้านเป่ยวาง สายแล้ว
โทรไปอีกรอบ ก็ขึ้นว่าอยู่ในสถานะปิดเครื่อง
นี่เขาหมายความว่าอะไร
เขาที่คุณชายใหญ่มู่พูด หมายถึงคุณปู่หรือเปล่า?
แต่ทำไมเขาถึงไม่ยอมพูดให้ชัดเจน? คุณปู่ไม่เป็นอะไรจริงๆ
หรอ?
กู้อานหยานลังเลไปสักพัก รีบโทรไปยังเบอร์ของกู้จิ้งหย่วน
“ทำไมดึกขนาดนี้แล้วยังไม่นอน? ไม่ต้องเป็นห่วง คุณตาไม่ เป็นอะไรแน่นอน เธอรีบพักผ่อนเถอะ”
โทรหาเขาในเวลานี้ กู้จิ้งหย่วนรู้ เธอต้องเป็นห่วงจนนอนไม่หลับ
กู้อานหยานรีบพูดต่อว่า “เมื่อกี้ฉันโทรหามู่จ้านเป่ย เขาพูด ว่า…เขาไม่เป็นอะไร
“เขาไม่เป็นอะไร?” กู้จิ้งหย่วนไม่ค่อยเข้าใจ คุณชายใหญ่มู่มี เรื่องหรือเปล่า ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นห่วง
“ไม่ใช่ เขาพูดว่า เขาไม่เป็นไร”
กู้อานหยานไม่รู้ว่าต้องอธิบายยังไง แต่ว่า มู่จ้านเปียไม่ได้พูด ให้ชัดเจนว่าเขาคนนี้หมายถึงใคร
“จิ้งหย่วน ตอนนี้ฉันอธิบายไม่ออก ฉันถามเขาว่ารู้ไหมว่ากู้ เวย ออยู่ที่ไหน พวกเขาไม่รู้ เขายอมรับแล้วว่าวันนี้เขาอยู่กับ กู้เวยจือ หลังจากนั้น……..
คำพูดหลังจากนั้น ก็มีความแปลกแล้ว
เธอหยุดไปสักพัก แล้วพูดว่า “จากนั้นเขาเงียบไปสักครู่ เขา ถามว่าฉันอยู่ไหน ฉันบอกว่าอยู่บ้านกู้ จากนั้นก็เงียบต่อ”
ความเงียบแบบนี้ คนปกติไม่สามารถเข้าใจได้
แต่ว่า กู้จิ้งหย่วนสามารถเข้าใจได้
ตามความสัมพันธ์ของกู้อานหยานกับมู่บ้านเป่ยแล้ว ตอน นี้มู่บ้านเป่ยอยู่กับกู้เวยจือ ระหว่างพวกเขาสองคน ถ้าหาก ทะเลาะกันไม่ได้ งั้น การเงียบก็คือสิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว
เพราะว่า ใครก็ไม่อยากวางสายก่อน
“สุดท้ายแล้ว คำพูดสุดท้ายเขาพูดว่า เขาไม่เป็นอะไร หลัง จากนั้น ก็วางสายไปเลย”
“ฉันเข้าใจแล้ว” กู้จิ้งหย่วนหยักหน้า มุ่งไปทางทะเลที่กว้าง ใหญ่ แล้วตามหาต่อ
“หากพูดแบบนี้แล้ว คุณชายใหญ่มู่อาจจะรู้ว่าคุณตาอยู่ ที่ไหน แต่ว่า ไม่ยอมบอกฃเธอ”
“แต่ว่า เธอวางใจได้ ฉันเชื่อว่าคุณชายใหญ่มู่คงจะไม่โกหก
เธอ เขาพูดว่าคุณตาไม่เป็นอะไร ก็ไม่เป็นอะไรแน่นอน”
อย่างน้อย ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว
“พี่จิ้งหย่วน ตอนนี้นายอยู่ไหน? โทรศัพท์ของคุณผู้ชายใหญ่ มู่โทรไม่ติดแล้ว ต่อจากนี้พวกนายจะทำอะไรต่อ?”
ถึงแม้คำพูดของคุณชายใหญ่มู่ จะทำให้กู้อานหยานโล่งอก และสบายใจไปไม่น้อย
แต่ว่า ก็ยังคงไม่รู้ว่าคุณปู่อยู่ที่ไหน ขอแค่ยังหาไม่เจอ ทุกคน ก็ไม่สามารถผ่อนคลายได้
“ฉันออกจากทะเลแล้ว”
กู้จิ้งหย่วนเดินออกไปที่ดาดฟ้า รับลมทะเล แม้กระทั่งน้ำ เสียงที่พูดก็มีความเบลอเล็กน้อย
“พวกเราเหมือนจะหาเบาะแสบางอย่างที่กู้เวยจือเหลือไว้เจอ พวกเขามุ่งตรงไปทางน่านน้ำสากลแล้ว”
“แต่ว่า น่านนาสากลยังห่างจากตำแหน่งตอนนี้ของฉันไกล มาก อย่างน้อยต้องขับเรืออีกครึ่งวัน บวกกับ ฉันยังไม่แน่ใจ ตำแหน่งที่อยู่ของคุณตาอย่างชัดเจน ไปหาเรือลำหนึ่งใน ทะเลที่กว้างใหญ่ ไม่ง่ายเลย”
“นายพูดว่า เบาะแสที่กู้เวยจือเหลือไว้?”
ทำไมถึงรู้สึกว่า เรื่องนี้ มีความแปลก?
“ฉันรู้ อาจจะเป็นไปได้ที่กู้เวยจือจะล่อเราไป แต่ว่า คุณตาอยู่ ในมือของหล่อน ถึงแม้ว่าจะเป็นกับดัก ฉันก็จําเป็นต้องไป
กู้จิ้งหย่วนไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
ก่อนหน้านี้ยังสามารถเชื่อในการคาดเดาของตัวเองได้ กู้
เวยจ่อไม่มีทางทําร้ายคุณตา
แต่ว่าตอนนี้ หลังจากที่รู้ว่าพวกเขาเคยไปน่านน้ำสากลแล้ว การคาดเดา ก็เริ่มไม่แน่ใจแล้ว
น่านน้ำสากล คือสถานที่ที่มีโจรสลัดมากที่สุด
ถ้าหากว่ากู้เวยจือได้ล่อคุณตาและคุณน้าไปยังน่านน้ำสากล ถึงแม้พวกเขาจะไม่ลงมือ โจรสลัดก็สามารถเจอพวกเขาได้
แค่กลัวว่า พวกเขาก็ยากที่จะมีชีวิตกลับมา
เขาในตอนนี้ เป็นห่วงมากจริงๆ
“พี่จิ้งหย่วน……
“ฉันรู้ว่าเธออยากพูดอะไร เธอน่าจะรู้ดี สถานการณ์ในตอนนี้ ของเธอเป็นอย่างไร”
ผู้หญิงที่ท้องลูกอยู่คนหนึ่ง ถึงแม้จะออกมาแล้ว ก็ช่วยอะไร ไม่ได้
“เธออยู่ที่บ้านอย่างสบายใจ มีแต่แบบนี้ ถึงไม่เพิ่มความ กดดันกับฉัน ละก็
จิ้งหย่วนคิดไปคิดมา จึงจะพูดว่า “กู้เวยจือล่อฉันออกไป เป็นไปได้ที่จะมีการเคลื่อนไหวกับบริษัทตระกูลกู้แล้ว ฉัน ต้องการให้เธอไปคุยกับแม่ฉันพรุ่งนี้ นำเรื่องที่เธอรู้บอกกับแม่ แม่จะช่วยเธอเอง
กู้อานหยานถอนหายใจ ในที่สุดก็พยักหน้า “ได้ ฉันรู้แล้ว”
วางสายโทรศัพท์แล้ว มองดูเวลาบนโทรศัพท์ เที่ยงคืนครึ่ง แล้ว
เวลานี้ ไม่รู้ว่ากู้ชิงเหอหลับหรือยัง
กำลังจะเตรียมตัวไปดู คิดไม่ถึงว่า โทรศัพท์ดังขึ้นกะทันหัน เป็นเบอร์แปลกหน้า
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในใจของเธอชะงักไปรอบหนึ่ง! ผ่านไปสักพัก เธอจึงจะรับโทรศัพท์ “ฮาโหล
“กู้อานหยาน” เสียงของกู้เวยจือ มีรอยยิ้มที่มีความสุขและ ผ่อนคลายซ่อนอยู่ “อยากรู้ว่าคุณปู่ของเธออยู่ที่ไหนไหม? ออกมาตอนนี้ ฉันจะเจอเธอ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
